บทที่ 501: จะเตรียมจัดงานแต่งเมื่อไหร่

* ถูกแบกไว้บนไหล่มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดี เลย เทียบกับท่าอุ้มเจ้าหญิงแล้ว นี่มันเป็นการทารุณ ชัดๆ “เควิน คุณปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ เลือด คั่งในสมองฉันแล้ว” “……. ถึงคุณอยากเล่น (( เกมส์บีบบังคับ ก็เปลี่ยนท่าอุ้มหน่อยได้มั้ย? แบบนี้ มันทรมานกระเพราะฉัน ฉันไม่สบาย!” กรุณา (( ทำดีกับเชลยด้วย ขอบคุณ พิงกี้แอบกลอก ตาขาวใส่เขาหลายที และใช้มือทุบที่หลังของเขา เท้าก็ไม่อยู่นิ่งถีบไปมั่ว แต่แล้ว เธอเองก็ไม่รู้ว่า นิ้วเท้าตัวเองได้ไปถีบโดนน้องมังกรของผู้ชายหรือ เปล่า ได้ยินเสียงแต่ผู้ชายร้อง“โอ้ว” ด้วยความ เจ็บ มือของเขาที่จับอยู่ที่แอวของเธอยิ่งใช้แรง มากขึ้น ฝีเท้าก็เร็วขึ้น แย่แล้ว ! พิงกี้หยุด ดิ้น คล้ายกับว่าทำความผิดแล้วกระวนกระวายเล็ก น้อย ใช้เท้าถีบประตูห้องออกอย่างแรง เขา ก้าวเท้ายาวไปหลายก้าว โยนพิงกี้ที่จู่ๆก็ทำตัวเชื่อ ฟังลงบนเตียง เตียงที่นุ่มนวลถูกน้ำหนักตัวของพิง กี้ที่ถูกโยนลงมาเด้งขึ้นหลายที พิงกี้ได้กลิ้งไปตาม สถานการณ์แล้วหลบเข้าไปอยู่ในผ้าห่ม “คุณ จะออกมาเอง หรือว่าให้ผมฉุดคุณออกมา?” เควิน ยืนอยู่ขอบเตียง จ้องเธอที่โผล่ให้เห็นแค่ตาอย่าง ราบเรียบ “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ” พิงกี้กระพริบตา ปริบๆมองเขา ปากหลบอยู่ใต้ผ้าห่มทำให้เสียงได้ยิน เสียงไม่ชัด “ก่อนหน้านี้ฉันก็แค่อยากจะปลอบใจ น้ำหวาน กลัวเธอจะเกรงใจไม่กล้าเอ่ยปากขอให้ช่วย เมื่อกี้ ……เมื่อกี้ก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกันค่ะ” เรื่องแกล้งทำตัวน่าสงสาร เป็นเรื่องชำนาญของ เธอเชียวนะ ขั้นเทพเลยก็ว่าได้ “คุณว่ามั้ยว่า ตอนนี้คุณเหมือนอะไร?” จู่ๆเควินก็เปิดปาก เปลี่ยน เรื่องในทันที พิงกี้ทำท่าดีใจมาก ถามอย่าง สรรเสริญเยินยอ “เหมือนอะไรคะ? ไม่แน่อาจ จะไม่ใช่คำพูดที่ดีอะไร แต่ถ้าทำให้เขาหายโกรธได้ เธอ ……. ก็ฝืนใจให้ความร่วมมือหน่อยแล้วกัน? ยัง ไงซะเธอก็เป็นฝ่ายผิดก่อน เธอคิดว่าตัวเองไม่ความ โอหังเกินไป ไม่งั้นเรื่องซวยก็คงรออยู่ข้างหลัง “คุณเคยเลี้ยงหมาหรือว่าแมวมั้ย? พิงกี้ไม่เข้าใจว่าเขาถามทำไม แต่เธอก็ไม่เคยเลี้ยง มาก่อนจริง “ฉันคิดว่าผู้หญิงที่หน้าตาสวยอย่าง ฉัน ทั้งจิตใจและอ่อนโยนแบบนี้ ฉันไม่ควรเลี้ยง สัตว์เลี้ยงแต่พวกมันควรที่จะเลี้ยงฉันมากกว่า ” เควินหน้าบึ้ง แววตาหนักแน่น “ตอบ ดีๆ!” “อ๋อ ไม่เคยเลี้ยงค่ะ” “ลูกหมาหรือ ลูกแมวเวลาผิด ก็เหมือนคุณในตอนนี้ที่นั่งอยู่ ตรงหน้าเจ้านาย กระพริบตาปริบๆอ้อนวอนขอร้อง ให้เจ้านายยกโทษให้ แม้แต่สบตากับเจ้านายก็ยัง ไม่กล้า กลัวว่าจะถูกลงโทษ เพียงแต่ …… ” เควิน หยุดไปแป๊บนึง ไม่อยากทำเรื่องยุ่งยากที่เช็ด ขี้เช็ดเยี่ยวให้หมาแบบนั้น พิงกี้ที่มีเพียงใจรักสัตว์ เลี้ยงอย่างเดียวอดไม่ได้ที่อยากรู้ขึ้นมา “เพียงแต่อะไรคะ?” “เพียงแต่หมา ถ้าถูกลงโทษแล้ว คราวหน้าก็จะไม่ทำผิดซ้ำอีก แต่แมวก็แค่ทำตัวดีได้ ชั่วครู่ คราวหน้าก็จะทำตามอำเภอใจอีก ไม่เคยกลัว การลงโทษของเจ้านายจากใจเลย” “ จากนั้นล่ะคะ?’RE “จากนั้น ผมก็เลยคิดว่าควร จะลงโทษให้หนักหน่อย จะได้ทำให้แมวตัวนั้นมัน เชื่อฟังไม่ลืมตัวอีก คุณว่ายังไง? เควินยกมุม ปากขึ้นแล้วยิ้มเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆปลดกระดุม แขนเสื้อออก ในระหว่างนั้นดวงตาที่เงียบสงบคู่นั้น ได้จ้องเธออย่างไม่คลาดสายตา ทันทีนั้น พิง กี้ก็รู้สึกถูกสัตว์ร้ายจับจ้องอยู่อย่างไรอย่างนั้น และเธอ ……. ก็คือแมวตัวนั้นที่ยื่นมือไปอ้อนวอน เจ้านายอยู่เป็นครั้งคราว ไม่เชื่อฟัง ก็ต้องถูก ลงโทษ ……… คิดจะลงโทษอย่างงั้นเหรอ!

รู้สึกถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาที่ละนิด เหมือนกับ วินาทีต่อมา ก็จะมีจุดจบที่ถูกผู้ชายกลืนกินจนไม่ เหลือแม้แต่กระดูก พิงกี้ได้กลิ้งลงจากเตียงอย่าง ว่องไว ท่าทางคล่องแคล่วแล้ววิ่งไปทางระเบียง ระหว่างระเบียงกับห้องนอนมีกระจกบานเลื่อนที่ทำ ขึ้นมาเป็นพิเศษกั้นอยู่ สามารถล็อกจากด้านในของ ห้องและสามารถล็อกจากนอกระเบียงได้เหมือน กัน ขอแค่ปิดประตูระเบียงได้ เขาก็ทำอะไรเธอ ไม่ได้แล้ว นอกเสียจากว่าเขาจะพังกระจก แต่ เสียดาย พิงกี้จะเร็วแค่ไหนก็เทียบผู้ชายที่ว่องไว อย่างกับเสือชีต้าร์ไม่ได้เลยแม้แต่นิด เพิ่งจะวิ่งไปถึงที่ระเบียง ยังไม่ทันปิดประตูก็ถูกมือขัดขวางเอา ไว้แล้ว พิงกี้ใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อปิดประตู แต่ แรงของเควินเยอะกว่า ดวงตาที่คมลึกของเขา มองเธอด้วยการหยอกล้อ แค่แรงของมือข้างเดียว ก็มากกว่าแรงทั้งหมดของเธอแล้ว ในแววตาที่จน ปัญญาของเธอประตูได้ค่อยๆถูกเปิดออก จนเธอ ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาทั้งคนโดยไม่มีอะไรกั้นเอา ไว้อีก 8 ไม่มีสิ่งขีดขวางอีกต่อไป เธอรนหาที่ เอง โยนตัวเองเข้าถ้ำเสือชัดๆ 3 ห้องนอนอยู่ชั้น สอง นอกจากโดดลงไป เธอก็ไม่มีที่ให้หลบแล้ว 8 ผู้ชายได้ค่อยๆใกล้เข้ามา แล้วดึงเธอไว้ในอ้อม กอด เสียงทุ้มต่ำได้กระซิบข้างหูของเธอ “อยาก เอาที่ระเบียงใช่มั้ย? ได้ ผมจะสนองคุณเอง ¡”xx พิงกี้ “ “ER นานแล้วที่ไม่ได้กำเริบเสิบ สานแบบนี้ จูบที่ริมฝีปากของเธออย่างดุเดือด ราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งคน หลงไหลกับการ จุมพิต มือที่เรียวยาวและมีแรง ไม่กี่ทีก็ดึงเสื้อผ้า ของเธอออกหมด แล้วจับหน้าอกที่นุ่มละมุนราวกับ ก้อนสำลีของเธอเอาไว้ แผ่นหลังของพิงกี้ติด กับราวของระเบียง เธอมองซ้ายมองขวาด้วยความ ตื่นเต้น กลัวจะมีคนมาเห็นภาพนี้ เควินเหมือน ว่าจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ น้ำเสียงทุ้มต่ำปลอบใจ เธอ “วางใจเถอะ ไม่มีใครเห็นหรอก” ข้างหน้า ของห้องคือสวนดอกไม้ ข้างล่างคือสระว่ายน้ำที่ สะอาด เดินไปข้างหน้าอีกคือพื้นหญ้าที่เขียวชอุ่มและป่าทึบ ไม่มีสิ่งก่อสร้างใดๆ และน้อยคนที่จะมา ที่นี่ย ถึงจะมีคน ยืนอยู่ด้านล่างก็มองไม่เห็นวิว ของ ชั้นบนผล “แน่ใจหรอคะว่าไม่มีคนเห็น?” พิง กี้ก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี ไม่มีแน่นอน พิงกี้ยัง อยากจะถามอะไรต่อ แต่ผู้ชายก็ได้จับเอวของเธอ หิ้วเอาไว้ และหิ้วเธอขึ้นมา ให้ขาทั้งสองข้างของเธอ โอบรอบเอวที่ของเขา 8 นิ้วของเควินได้ล้วงลึก เข้าไป รู้สึกเปียกชื้นแล้ว ก็ได้จับจับมังกรน้อยของ ตัวเองสอดใส่เข้าไป เส้นทางคดเคี้ยวลึกลับ&&

ไม่ได้ปลดปล่อยแบบนี้มานานมากแล้ว เควินหลับ ตาเบาๆ ใบหน้าที่ปกติเงียบขรึมเย็นชาได้มีอารมณ์ ที่เคลิบเคลิ้มปรากฏให้เห็น กลิ่นฮอร์โมนที่เย้ายวน ฟุ้งกระจายออกมาราวกับดื่มเหล้ามา พิงกี้ก็รู้สึก ร่องลอยอยู่บนอากาศอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ นิสัยเธอเป็นคนร่าเริง แต่ลึกๆแล้วเธอเป็นผู้หญิง ที่สงวนตัวมาก ไม่เคยเหลวไหลข้างนอก ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงมีอะไรกันกลางวันแสกๆ ครั้งนี้ แสงแดด ได้สาดส่องที่หัวลงมาอย่างอ่อนโยน เธอสามารถ มองเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของผู้ชายที่หลงไหล เพื่อตัวเธออย่างชัดเจน หัวใจของเธอถูกเล้าโลมจน กลายเป็นบทเพลงที่สนุก ทั้งหวานและมีความสุข ยังมีความแปลกใหม่และได้ใจอยู่ลับๆ ไม่มีการ ขัดขืน ทุกอย่างได้ไหลไปตามสายน้ำ แต่ว่า ไม่ นานเธอก็รู้สึกว่าเรื่องไม่ดีแล้ว จบศึกที่ระเบียง ไปรอบหนึ่ง เธอที่อ่อนยวบยาบได้ถูกเขาอุ้มกลับไปที่เตียงอีก แต่ผู้ชายก็ได้ทับร่างกายเธอตามมาติดๆ อาศัยความเปียกชื้นของก่อนหน้านั้นได้กระแทก เข้าไปส่วนลึกอย่างแรงอีกครั้ง เป็นเพราะท่า นอนสะดวกกว่า แรงของครั้งนี้จึงยิ่งดุเดือดขึ้น เธอถึงขั้นได้ยินเสียงน้ำรักกระฉอก “ เควิน อื้อ ” เธอเพิ่งจะพูดเสียงเบา ริมฝีปาก ของเธอก็ถูกอุดเอาไว้ ริมฝีปากของเขาทั้งร้อนและ ดุเดือด ดูดจนวิญญาณของเธอราวกับว่าจะตามติด เขาไป ไม่รู้ว่าทำไปอีกรอบ พิงกี้สะลึมสะลือ จำ ได้ลางๆว่าน้ำเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายได้กระซิบถาม ที่ข้างหูของเธอ “พิงกี้ แล้วเราจะจัดงานแต่งเมื่อ ไหร่ ?”