บทที่ 350: กําลังสู้รบของฉันแข็งแกร่งมากเลยนะ

ถือกระเป๋าไว้เดินมาสองก้าว พิงกี้ก็ยังโมโหมากอยู่

สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกโชคดีคือไม่มีคนเห็นความเสื่อม เสียของเธอ นี่ถือว่าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกขายหน้าเสียที ไม่ อยากถูกคนอื่นเห็นใบหน้าหดหู่ของเธอ พิงกี้ตบที่แก้ม ของตัวเองเบาๆ เผยรอยยิ้มที่ผ่อนคลายออกมา

ใครจะไปรู้ เธอเพิ่งเดินออกมาสองก้าวก็ชนเข้ากับ กำแพงเนื้อ หน้าผากถูกชนไม่ใช่เบาๆ จมูกยิ่งรู้สึกเจ็บมาก เจ็บจนเธอน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

ถึงแม้ไม่ใช่อยากร้องไห้จริงๆ แต่ไม่นานเธอก็น้ำตา คลอจนพร่ามัว ดูแล้วน่าสงสารจริงๆ ทำให้คนพูดจาแรงใส่ เธอไม่ลง

เควินเห็นแล้วใจอ่อน

“คุณเจ็บมั้ย?” เขาถาม

ยื่นมืออยากไปจับจมูกเธอ กลับถูกเธอปัดมือทิ้ง ทันใดนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น

“นี่…..นี่คุณเดินไม่ดูตาม้าตาเรือหรือไง!” พิงกี้กุม จมูกพูดเสียงต่ำและจ้องมองเขา

เธอจะเครียดตายอยู่แล้ว
สงบสติมาครึ่งชั่วโมง การเตรียมใจของเมื่อกี้ได้พัง ทลายไปในพริบตา

อารมณ์ยิ่งอยู่ยิ่งหงุดหงิด ในใจเต็มไปด้วยความ อยากทําลาย ไม่อยากพูดจาดีๆด้วย!

“คุณหลีกทางเดี๋ยวนี้ ฉันจะไปหาคุณเตชิตของ ฉัน!” เธอโมโหจนผลักผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

ผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ขวางอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตา ดำเข้มจ้องมองเธอ เงียบขรึมไม่พูดจา ได้อุ้มเธอขึ้นมา โดยตรงเหมือนโจรอย่างไรอย่างนั้น

ดูทิศทาง เหมือนจะใช้บันไดข้างๆขึ้นไปชั้นสอง

พิงกี้ “

อิตาบ้า!

ขัดขืนไปครู่นึง แขนที่ผู้ชายอุ้มเธอไว้ไม่ขยับเลย แม้แต่น้อย

สํารวจดูรอบๆไม่มีคน เธอใช้แรงขัดขืนยิ่งขึ้น เหมือน สัตว์น้อยที่ไม่เชื่องตัวนึง โวยวายด้วยและตะคอกใส่ผู้ชาย ด้วยความโกรธอย่างเสียงต่ำ “เควิน สมองคุณมีปัญหา หรือเปล่า? คนแน่ใจว่าวันนี้คอเฉยาดทะเลาะกับกันจริงตหรอ? ฉันจะบอกคุณนะ กำลังสู้รบของฉันแข็งแกร่งมาก เลยนะ แม่ง คุณอย่าทำเป็นไม่เชื่อนะ!”

มองดูเธอแว๊บนึง เควินเปิดปากพูด

“ขอโทษ”

..หึม?”

ไม่นึกเลยว่าจะพูดขอโทษด้วย?

พิงกี้ที่แยกเขี้ยวกางเล็บพริบตาเดียวก็ระเบิดอารมณ์ ไม่ออกแล้ว

“เมื่อกี้ผมไม่ดีเอง ผมขอโทษ”

เควินรู้สึกผิดจริงๆ ไม่งั้นเขาก็ไม่ยืนรออยู่ที่หน้า ห้องน้ำเป็นครึ่งชั่วโมงหรอก แถมยังไม่ยอมให้คนอื่นมา ใช้ห้องน้ำด้วยนี้ ก็เพราะกลัวเธอถูกคนห้อมล้อมแล้วจะยิ่ง โมโหขึ้นไปอีก

นิสัยของผู้หญิงคนนี้ เธอรู้ดีอยู่

ทั้งดื้อด้านทั้งเอาหน้า

“อย่าโกรธเลยนะ โอเค์?” หยุดไปครู่นึง เควินเปิด ปากพูดเหนือบกล่อมเด็กอีก “ผบบีของที่คยชอบ อกไปกับผมดีๆ ผมจะให้คุณหมดเลย”

พิงกี้คิดๆแล้วถามอย่างลดศักดิ์ศรี “ของอะไร?

“เดี๋ยวไปที่ห้องแล้วให้คุณ

“เชอะ……” เธอไม่เชื่อ

เสียงที่จนปัญญาของเควินดังขึ้น “ผมแค่ไม่ชอบที่ คุณปกป้องเขาต่อหน้าผม ผมถึงจะเป็นผู้ชายของคุณ ผม หวังว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณจะจำจุดนี้ไว้ด้วย

ที่แท้ก็บ้าเพราะเรื่องนี้

ถึงพิงกี้จะโกรธแค่ไหน ที่จริงก็เป็นคนที่รับรู้ความ

รู้สึกอยู่

เควินอธิบายอย่างจริงจังกับเธอ เธอก็ไม่เล่นเนื้อเล่น ตัวไม่ยอมเข้าใจสักที ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนั้นถูกเขาพบ สถานการณ์แบบนั้นเข้า เขาโกรธก็เป็นเรื่องปกติ

เพียงแต่ เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ

ทำหน้ามุ่ยปากจู๋ พิงกี้ก็อธิบายอย่างจริงจัง “ฉันไม่ได้ปกป้องเขา แค่รู้สึกว่าถ้าเกิดคุณมีเรื่องกับเขาขึ้น มาจริงๆมันจะดูไม่ดี คุณอย่าลืมว่าวันนี้เป็นวันเกิดของ คุณย่าเชียวนะ เมื่อกี้เพิ่งเกิดเรื่องของมาลาตี ตอนนี้ก็มา ผู้ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนเดียวกันอีก งั้นงานของวันนี้ก็ ครึกครื้นจริงๆแล้ว คุณก็ไม่อยากให้คนอื่นมาวิพากวิจารณ์ เราสามคน ให้ความสัมพันธ์ของเรากลายเป็นขี้ปากเม้าท์ มอยของคนอื่นมั้งคะ?”

เรื่องบางเรื่อง ปิดประตูแก้ไขจะไม่ดีกว่าหรือ?

ยังมีอีก……..ถึงแม้วันนี้เตชิตจะเลวขนาดนี้ จะน่า เกลียดขนาดนี้ แต่ความซึมเศร้าถึงขีดสุดแบบนั้นบนตัว เขา บุคลิกที่โดดเดี่ยวและเหงาหงอยเศร้าซึมนั้นราวกับว่า ไม่สามารถถูกไถ่บาปได้นั้นทำเอาเธอตกใจจริงๆ

นี่ยังเป็นเตชิตคนที่ได้ใจและกำเริบเสืบสานของก่อน หน้านั้นอยู่เหรอ?

เธอกำลังคิดอยู่ว่าเตชิตเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า ถึงได้ทำให้เขาผิดปกติขนาดนี้ หรือว่าเขารู้เรื่องของ ไกรสรแล้ว?

เพียงแต่การคาดเดาแบบนี้ ชัดเจนมากว่าไม่เหมาะที่ จะพูดออกมาในทันที
ถ้าถูกท่านประธานใหญ่ของเธอรู้เข้าว่าสมองของ เธอยังคิดถึงผู้ชายคนอื่นอีก มีหวังเขาปรี๊ดแตกแน่!

“คุณคิดอะไรอยู่?

จริงๆซะด้วย เธอเพิ่งเงียบไปครู่นึง เควินก็ถามแล้ว

“ฉันกำลังคิดอยู่ว่าก่อนหน้านี้คุณดุกับฉันเกินไป! ฉัน ไม่ใช่ทหารของคุณสักหน่อย คุณจะไร้ความเป็นมนุษย์ ขนาดนี้กับฉันไม่ได้!” พิงกี้ร้องเรียนอย่างไม่พอใจต่อ

ตอนนี้เธอยังจำสายตาแดงก่ำที่ผู้ชายจ้องมองเธอ ตอนที่ถามเขาแตะต้องตรงไหนของคุณ สมองของเธอ แทบจะไม่ทำงาน รู้สึกเหมือนเขาจะกินคนอย่างไรอย่าง นั้น

” แววตาของเควินมีความน่าเวทนาแว๊บเข้า มา “ผมเปล่า”

“คุณดุฉันไปแล้ว! ต่อมาคุณยังสารเลวพูดว่าไม่รู้ ฉันจะเกิดอะไรขึ้นกับเตชิต คุณรู้สึกว่าถ้าคุณมาช้าอีกก้าว เดียว ฉันก็จะนัวเนียคลอเคลียกับเตชิต หรือแม้กระทั่งจะ ทำสงครามอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่แก้ผ้าใช่มั้ย? ฉันบอกคุณ นะ ถึงฉันจะขึ้นเตียงกับเตชิตก็ไม่มีทางที่ไม่เลือกสถานที่ หรอก ฉันเป็นคนเรื่องมากจะตาย ฉัน……..
“คุณหุบปากเดี๋ยวนี้!

จู่ๆเสียงตะคอกด้วยความโกรธได้ขัดจังหวะพิงกี้

พิงกี้ “ ……”

เธอเงยหน้าจะมองสีหน้าของเควิน ก็รู้สึกว่าตัวเองได้ ถูกผู้ชายโยนลงที่พื้น ขาทั้งสองเซไปครู่นึงถึงยืนทรงตัว ได้ ต่อมาข้างหูได้ยินเสียงปิดประตูดัง“ปัง” ขึ้นมา

ที่แท้ก็มาถึงจุดหมายปลายทางอย่างไม่รู้ตัวแล้ว

“ลืมตาดูให้ชัดๆ คนที่~อิ๊บคุณคือใคร!

“นี่คุณ.……………

ร่างเงามืดทับลงมา แผ่นหลังของพิงกี้ยันไว้ที่ประตู

คางของเธอถูกจับไว้ ถูกบังคับให้เงยหน้า ถูกผู้ชาย จูบอย่างกําเริบเสิบสาน ลิ้นของเขาราวีเธอไว้ เลียดูดจน ปลายลิ้นของเธอรู้สึกเจ็บ มือของเขายิ่งดึงกระโปรงบนตัว เธออย่างไม่ใยดี ได้ดึงกระโปรงเปิดไหล่ของเธอมาถึงที่ เอว ดึงบราซิลิโคนของเธอออก แล้วอ้าปากกัดเข้าที่ลูก ท้อชมพูตรงอกเธออย่างแรง
“โอ๊ย! เจ็บ เจ็บจะตายอยู่แล้ว! อย่า อุ้ย……คุณอย่า ทําแบบนี้….…….”

พิงกี้ผลักศีรษะของผู้ชาย และเจ็บจนสูดอากาศเข้า ทางปาก

ทั้งอายทั้งเจ็บ

เควินคงจะรีบร้อนเกิน คำนี้ไม่ได้ออมแรงไว้เลย กัด เข้าที่ปลายแหลมชมพูของลูกท้อพอดี กัดจนเธอเจ็บจี๊ด และตัวสั่น

“คุณบอกว่าไม่เอาหรอ?” เควินล้วงไปที่ข้างล่าง ของเธอ นิ้วมือล้วงลึกเข้าไป ความชุ่มฉ่ำของนิ้วมือทำให้ มุมปากของเขามีรอยยิ้มขึ้นมา “ที่นี่เปียกขนาดนี้ ยังบอก ผมว่าไม่เอาอีก? ถ้าผมไม่อุดตรงนี้ของคุณไว้ ผมกลัวน้ำ ของคุณจะเยอะจนทะลักออกมาท่วมที่นี่

กระโปรงที่พิงกี้ใส่คือแบบข้างหน้าสั้นข้างหลังยาว เขาทำมิดีมิร้ายขึ้นมาไม่เปลืองแรงเลยแม้แต่น้อย

ปลดเข็มขัดออก เอาอาวุธแข็งอุ่นที่เตรียมโจมตีออก มา สองมือของเควินจับเอวของพิงกี้ไว้แล้วยกตัวเธอขึ้น ไป เบียดเข้าที่ระหว่างขาของเธอ ตอนที่ร่างกายเธอหล่น ลงมาอีกที ก็รู้สึกของที่ร้อนละอฺได้บุกรุกเข้าไปที่ร่างกายของเธอแล้ว แถมยังพยายามจะเข้าไปลึกที่สุด

เต็มอย่างไม่มีช่องว่างใดๆ ทั้งคู่ต่างก็ส่งเสียงถอน หายใจออกมา

“คุณเควิน ลีก ลึกเกินไปแล้วค่ะ……….”

พิงกี้ตัวสั่นอย่างไม่เอาไหน อยากเขย่งขายืนขึ้นนิด หน่อย แต่ผู้ชายกลับตามขึ้นไป ล็อคเอวของเธอไว้ ยิ่งอยู่ ยิ่งใช้แรงบุกเข้าไป

ทำที่ข้างประตูอยู่อย่างนี้ เควินออกแรงใหญ่พิชิต อย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลย ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งดุดันทั้งใช้ แรง ทำจนพิงกี้อ่อนยวบยาบไปทั้งตัว ได้แต่ไต่แขนเขา ไว้อย่างอ่อนยวบยาบ ใบหน้าขาวเนียนได้แดงอมชมพูตั้ง นานแล้ว

นี่มัน..

ทั้งโกรธทั้ง……..พิงกี้กัดริมฝีปากไว้ไม่อยาก ยอมรับอารมณ์ในนาทีนี้ของตัวเอง

ทั้งคู่อยู่ด้วยกันก็นานแล้ว เขารู้จุดเซนซิทีฟของเธอ ทุกจุด ถึงแม้ครั้งนี้บ้าที่ใช้สุดแรงรังแกเธอ แต่ถ้าพูดอย่าง ต่ำหน่อย เธอก็ได้เสพสุขถึงความเสียวซาบซ่านนี้เหมือนกัน

คุ้นชินไปพักนึง พิงกี้ฟื้นฟูกลับมาจากความกำเริบ เสืบสานที่พายุฝนกระหน่ำ ทีนี้ก็กล้าเปิดปากพูดแล้ว คำ แรกก็ถามเสียงสั่นด้วยความโกรธ “เควินคุณบ้าไปแล้วใช่ มั้ย รีบจบเร็วๆหน่อยไม่ได้หรือไง? ไม่งั้น……..เราหายตัว มานานขนาดนี้ คุณจะให้คนอื่นคิดยังไง?

“อ้อหรอ?” เสียงของเควินไม่ช้าไม่เร็ว การออก กำลังระดับแข็งแกร่งอย่างนี้ไม่มีผลกระทบใดๆกับเขาเลย มีแต่ความอ่อนโยนหอมหวนของผู้หญิงทำให้เขาทนไม่ ไหวที่จะหายใจหนัก เขาพูดอย่างบางเบาและไม่แคร์ “ผม จะบอกคุณนะ การสู้รบของผมแข็งแกร่งมากเลยนะ แม่ง คุณอย่าทำเป็นไม่เชื่อ!

พิงกี้ “

อุ๊ย~คำพูดนี้ฟังดูคุ้นๆ แม่ง! ไม่ใช่คำโหดที่เธอพูดใส่ เขาเมื่อกี้หรอ?

ท่านประธานใหญ่นี่นำสิ่งที่ได้เรียนรู้มาใช้กับชีวิตจริง

ชัดๆ!

ในสมองมีหลายความคิดวนเวียนอยู่ พิงกี้รู้ว่าตัวเอง เกลี้ยกล่อมผู้ชายที่บ้าไปแล้วคนนี้ไม่ได้ ดังนั้นจึงขี้เกียจที่จะเกลี้ยกล่อมแล้ว

ยืนอยู่อย่างนี้รู้สึกไม่ค่อยสบาย เธอคิดๆแล้วช่างมัน เถอะ ไขว่คว้าความสบายให้ตัวเองหน่อยดีกว่า เลยพูดให้ คำแนะนำด้วยเสียงอ่อนโยน “คุณเควิน เราไปที่บนเตียง เถอะค่ะ ยืนแล้วเมื่อยจังเลยค่ะ”

“ผมเป็นคนเคลื่อนไหว ไม่ใช่คุณ!

“แต่ฉันยืนอยู่อย่างนี้ก็ลำบากมากนี่คะ ฉันอยากนอน อยู่บนเตียง คุณจะเคลื่อนไหวยังไงก็เคลื่อนไหวไปเลย โอเคมั้ยคะ? ฉันจะบอกคุณนะ คุณอย่ารังแกคนแก่และคน อ่อนแอสิ ตอนนี้ฉันอ่อนแอมากเลย……..ถ้าคุณทำลาย ล้างฉัน หนึ่งเดือนต่อจากนี้ฉันก็ทำแบบนี้กับคุณไม่ได้แล้ว

พิงกี้ทั้งออดอ้อนทั้งข่มขู่

เควินคิดๆแล้ว มุมปากมีรอยยิ้มขึ้นมา เหมือนไม่หวังดี “คุณแน่ใจว่าจะเปลี่ยนสถานที่

พิงกี้กำลังอยากจะประนีประนอมบอกว่าไม่เปลี่ยน แล้ว ผู้ชายก็ได้อุ้มเธอขึ้นมา จุดที่หลอมรวมกันเป็นหนึ่ง เดียวของทั้งสองยังเชื่อมอยู่ในที่เดียวกัน ตอนที่เขาเดิน ตรงนั้นยังแทงเธอไว้ ทำให้เธอทั้งโกรธทั้งอายจนอยากตาย

เธอขัดขืนอยากหนีไป เขาก็ได้หัวเราะเสียงต่ำที่ ข้างหูเธอ และแกล้งพูดว่า “เป็นเด็กดีจริงๆเลย รู้จัก เคลื่อนไหวเองด้วย คุณอดใจรอไม่ไหวแล้วใช่มั้ย?”

พิงกี้

แป๊บเดียว เธอก็ถูกพามาถึงที่ระเบียง

เธอถูกพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับวิวยามค่ำคืนของ ระเบียง แต่เธอไม่มีกะจิตกะใจที่จะชมวิวยามค่ำคืน

ผ้าห่มผืนบางโยนอยู่บนตัวเธอ ได้ห่อหุ้มและปิด ร่างกายที่เปลือยกายของเธอไว้ จากนั้นผู้ชายก็ได้รังแก มาจากข้างหลังเธอ ทั้งสองนัวเนียคลอเคลียอยู่ด้วยกันอีก แล้ว

“แบบนี้…..เดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้านะคะ”

นี่คือชั้นสอง ยังมีชั้นสาม และห้องโถงดอกไม้

ถ้าเกิดข้างบนมีคนจะทำยังไง?

พิงกี้ใกล้จะร้อนรนใจตายอยู่แล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ