บทที่ 330: เดช ที่ช็อคมาก

“ไม่ ห้ามรับสาย

มองดูเควินที่จะหยิบมือถือ เห็นแววตาที่ยั่วเย้าของ เขา พิงกี้รีบดึงข้อมือของเขาไว้ ไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้

“ตกลงคุณจะให้ผมรับสายหรือว่าไม่ให้รับเนี่ย? เควินจ้องมองเธอ ถามเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “โบราณว่า หัวใจของผู้หญิงเข้าใจยากเหมือนมในมหาสมุทร หรือว่า ผู้หญิงนี่เปลี่ยนแปลงเร็วขนาดนี้เลย?

“ฉันอยากให้คุณรับสายด้วยความสงบ ไม่ใช่…..ไม่ใช่แบบนี้…..

“ไม่ใช่แบบไหนล่ะ?”

.” พิงกี้กัดริมฝีปากไว้และเก้อเขินพูดไม่ออก

นี่จะให้เธอเปิดปากพูดยังไง?

เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เจตนาร้าย ความหมายของ เธอคืออยากให้เขาหยุดรังแกเธอ แล้วก็ไปนั่งคุยโทรศัพท์ คนเดียว แต่เขาอยากรังแกเธอไปด้วยและรับสายไปด้วย ชัดๆ

นี่มันไม่เหมือนกันนะ!
“คุณเร่งผมมาสามสี่รอบแล้ว ผมไม่เชื่อฟังคุณก็ คงไม่ดี อีกอย่างทางฝั่งของพายุอาจจะมีเรื่องอะไรจริงๆ ก็ได้”

ถูกพิงกี้ปฏิเสธแบบนี้ เควินกลับยิ่งอยากแกล้งเธอ เข้าไปใหญ่

เขาโน้มตัวจูบหัวจุกชมพูของพิงกี้ไว้ มือที่พิงกี้จับข้อ มือเขาไว้ได้อ่อนไปในทันที แววตาลุ่มหลงขึ้นมา คนทั้ง คนเบลอๆจนลืมต่อต้าน ส่วนเขารีบหยิบมือถือขึ้นมาอย่าง ไวโดยที่ทำให้คนไม่ทันตั้งตัว

พอรับสายปุ๊บ เสียงของพายุก็ได้ก้องมาจาก

โทรศัพท์

“เจ้านายครับ ผมพายุเองครับ”

“มีอะไร?” เควินพูดอย่างเบาบาง น้ำเสียงเรียบเฉย

“คืออย่างนี้ครับ เมื่อไกรสรได้ส่งคนมาค้นหาข้อ มูลจริงๆครับ มาทั้งหมดห้าคน แต่ถูกพวกผมกวาดเรียบ ไม่เหลือเลยครับ….……” พายุพูดกระชับและรัดกุม น้ำเสียง แฝงด้วยความตื่นเต้น

“ห้าคนนั้นไม่ได้ลงไม้ลงมือกับคนของเรา?
“ไม่ครับ! พวกนั้นมันไอ้ไข่อ่อนทั้งนั้นครับ เห็นพวก เรามีคนเยอะกว่าก็ขี้ขลาดตาขาวแล้ว ไม่กล้าต่อต้านเลย ด้วยซ้ำ ใช่แล้วครับ ผมได้ส่งรูปของผู้ชายห้าคนนั้นให้เจ้า นายแล้วครับ เจ้านายรีบเปิดดูสิครับ

“ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องจัดการอยู่ เดี๋ยวค่อยดู

“แล้ว…..……..”

“ยังมีเรื่องอะไรอีก?”

พายุรู้สึกกล้ำกลืนเล็กน้อย เขายังไม่ได้รับคำชมเชย เลยนะ “ไม่มีแล้วครับ”

“งั้นก็วางสายแล้ว

“ครับ……”

พายุเพิ่งพูดแค่คำเดียว เควินก็วางสายทิ้งเฉยเลย

มองดูสายตาที่พิงกี้จ้องเขา เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย และโน้มตัวไปจูบริมฝีปากเธอ “ขอโทษ ครั้งหน้าผมจะไม่ ทำแบบนี้อีกแล้วครับ

“ฮึ!” พิงกี้กลอกตาขาวใส่เขาทีนึงด้วยความโกรธ
เพียงแต่ เพราะเควินกล่าวขอโทษแล้วกล่าวด้วย ความจริงใจ เธอก็ไม่ได้รู้สึกโกรธขนาดนั้นแล้ว

เรื่องที่ยังทำไม่เสร็จ ย่อมต้องทำต่อให้เสร็จอยู่แล้ว

เมื่อกี้พักไปครู่นึง แรงฮึดสู้ของเควินเหมือนถูกชาร์ต แบตให้เต็มอีกครั้ง คนที่น่าสงสารที่สุดก็ยังคงเป็นพิง กี้…….…..เธอยังพักผ่อนไม่เพียงพอเลย

พอเสร็จสิ้นการบริการทุกอย่างก็ปาเข้าไปตีสามแล้ว

ร่างที่อ่อนยวบยาบของพิงกี้ซบอยู่ที่ตรงอกของเควิน หลุบตามองมือที่เรียวยาวของเขาสไลด์ดูรูปถ่าย ดูห้าคน นั้นที่แฝงตัวเข้ามาในวิลล่า

“นี่คือคนที่ไกรสรส่งมาหมดเลยหรอคะ?” พิงกี้ถาม

“ไม่แน่”

“ห้า?” พิงกี้ตาค้าง “แล้วทำไมคุณถึงบอก

“การทหารไม่เบี้ออหน่ายกล ถึงไม่ใช่ไกรสรส่งตัวมา ที่ผมบอกว่าเป็นเขาก็เพราะนายไกรสรเพื่อจะล้างจุดน่า สงสัยของตัวเอง เขาต้องทำอะไรสักอย่างอยู่แล้ว เขาเล่นแผนชั่วร้าย ผมก็ใช้แผนดีมาคลี่คลาย สุดท้ายคนที่ต้อง ปวดหัวก็ยังเป็นเขาอยู่ดี

เควินสีหน้าเรียบเฉย แต่คำพูดที่พูดออกมากลับมีการ มองการณ์ไกล

ตอนนี้ไกรสรรู้ข่าวที่เขาส่งข้อมูลไปให้เบื้องบน ด้วย ความกังวลเขาต้องหยั่งความคิดของเขาแน่นอน ไม่เพียง แต่เพื่อค้นหาของที่ตัวเองอยากได้ แต่ยังเพื่อหยั่งความ คิดของเขาว่าขีดจำกัดของเขาอยู่ที่ไหน

ส่วนเขา จะให้ไกรสรได้สมปรารถนาได้ยังไง?

ครั้งนี้ไกรสรกล้าส่งคนมา เขาก็กล้าที่จะทำลายลูก น้องฝีมือดีของเขา

ไกรสรคงไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะฉีกหน้ากับเขา โดยตรง ถ้าส่งห้าคนนี้เข้าคุก ไม่แน่เขาอาจจะยิ่งอกสั่น ขวัญแขวนก็ได้

คิดถึงตรงนี้ เควินได้โทรหาพายุโดยตรง

“ส่งห้าคนนั้นไปที่คุณอุดมคืนนี้เลย เอาเรื่องของ คืนนี้รายงานไปตามตรง แล้วก็ปล่อยข่าวที่ห้าคนนี้ยอม มอบตัวโดยที่ไม่กล้าต่อสู้ออกไปด้วย เอาให้มันโอเวอร์หน่อย ให้ฝั่งของนายไกรสรตื่นเต้นหน่อย

“รับทราบครับ!” พายุยืดอกรับประกัน “ผมจะทำ เรื่องที่เจ้านายสั่งให้น่าพึงพอใจที่สุดเลยครับ ไม่แย่กว่า รังสิตแน่นอนครับ!

“ฉันเชื่อความสามารถของนายอยู่แล้ว หลังจาก จัดการเรื่องนี้เสร็จ ฉันยังมีภารกิจอื่นมอบให้นายอีก นาย ต้องทําให้ดีนะ

“รับทราบครับ ผมจะไม่ทําให้เจ้านายผิดหวังแน่นอน ครับ!”

พายุวางสายด้วยความฮึกเหิม กำหมัดไว้โบกไปมา อย่างโหดหลายที ตื่นเต้นจนแทบอยากจะกระโดดขึ้นมา

ช่วงเวลาที่เขาพักฟื้นร่างกาย รังสิตได้รับช่วงต่อจาก งานของเขาไปหมด นี่ทำให้เขามีความรู้สึกที่กังวลสุดขีด กลัวตำแหน่งของตัวเองจะสั่นคลอน ต่อไปค่อยๆถูกต่อ ต้านกลายเป็นคนที่ถูกหมางเมิน ไม่ถูกให้ความสําคัญอีก ต่อไป

ตอนนี้ได้ยินคำพูดนี้ของเจ้านาย เขาก็รู้สึกวางใจแล้ว

ส่วนเรื่องที่เจ้านายสั่ง……….
ก็แค่กระจายข่าวให้ไกรสรรู้ว่าลูกน้องของเขาเป็นคน ขี้ขลาดตาขาวทั้งนั้น ไม่กล้าสู้กับคนอื่น หลังถูกจับไม่แน่ ยังอาจจะหลุดปากแฉว่าเขาบงการอยู่เบื้องหลังก็ได้

เรื่องเล็กแค่นี้ถ้าเขายังทำได้ไม่ดี งั้นเขาก็ต้องไป เรียกไกรสรว่าปู่แล้ว!

เอามือถือวางไว้บนหัวเตียง เควินสีหน้าชิวๆ

พิงกี้ไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เล่นลูกไม้ซิกแซกอะไร และ ไม่อยากเปลืองแรงกายและแรงใจไปรู้ด้วย เธอรู้แค่ว่าเค วินเตรียมตัวจัดการไกรสรแล้ว เธอแค่เตือนเขาด้วยความ กังวล “ที่รักคะ คุณห้ามลืมเรื่องที่คุณเคยรับปากฉันก่อน หน้านั้นนะ ถ้าเรื่องของไกรสรถูกเปิดเผย คุณต้องออก หน้าปกป้องคนของตระกูลมหาเจริญศิลป์นะคะ”

คนของตระกูลมหาเจริญศิลป์ก็คือคุณเตชิตกับคุณ

หญิงเพียงดาว

เควิน “ .………………”

ผู้หญิงคนนี้ออดอ้อนเขาเพราะผู้ชายคนอื่นอีกแล้ว!

หรี่ตาเล็กน้อย เควินยกมุมปากขึ้นถามด้วยความ หมายลึกซึ้ง “ยังมีแรงไปเป็นห่วงคนอื่นอีก ผมดูคุณยังกระปรี้กระเปร่าดีมากเลยหนี่ บริการคุณไม่พอเป็นความ ผิดของผมเอง ยังดีที่ยังมีเวลาอีกเยอะ ตอนนี้ให้โอกาศ ผมได้ชดใช้ให้คุณหน่อยนะ โอเคมั้ย?”

พิง หายใจติดขัด เพราะดวงตาที่จงใจแสร้งทำเป็น จ้องตาโตแอ๊บแบ๊ว พริบตาเดียวได้เต็มไปด้วยความจน ปัญญา เธอหน้ามุ่ยไว้พร้อมร้องเรียนด้วยความกล้ำกลืน “คุณนี่มันเลวจริงๆ คุณคงไม่ใช่จะมาอีกครั้งมั้ง? นี่มันตี สามแล้วนะ!”

นี่ไม่ใช่สามโมงเย็น แต่เป็นที่สามนะ!

นทรมานแบบนี้ต่อไป เอวของเธอกับชีวิตของเธอก็ ไม่ต้องเอากันพอดี

ถ้ารู้ว่าตัวเองพูดมากแล้วจะได้รับผลแบบนี้ งั้นเธอก็ ไม่เปิดปากพูดแล้ว เพราะยังไงซะสุภาพบุรุษรับปากแล้วก็ มีค่าดั่งทองคำพันชั่ง เธอไม่ต้องกลัวว่าเควินจะพลิกหน้า มือเป็นหลังมือ

แววตาของเควินเต็มไปด้วยความรื่นรมย์ “ไม่ต้อง ห่วง คุณแค่นอนเฉยๆก็พอแล้ว”

ดีมาก
พิงกี้ “

ขอให้จริงอย่างที่พูดเหอะ!

ถึงในใจจะเศร้ายังไง แต่รู้ว่าตัวเองได้ยั่วโมโหผู้ชาย คนนี้ แถมยังสู้แรงของเขาไม่ได้ด้วย พิงกี้ได้แต่ให้ความ ร่วมมืออย่างน่าสงสาร

เธอคิดอยู่ในใจอย่างลับๆ ต่อไปถ้าเจอเตชิต เธอจะ ต้องทารุณเขาเยอะๆหน่อย ทวงดอกเบี้ยจากตัวเขามา หน่อย!

เพียงแต่ พิงกี้ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านาทีนี้เตชิตเองก็ตก อยู่ในน้ำลึกไฟร้อน

วิลล่าNo.3

“พ่อ นี่พ่อ…..พ่อทำแบบนั้นได้ยังไง? พ่อรู้มั้ยว่า เรื่องที่พ่อทำอยู่พวกนี้มันกฎหมายหมดนะ ต้องถูกประหาร ชีวิตเลยนะ!”

ไกสรที่สีหน้าตึงเครียดนั่งอยู่ที่บนโซฟา เงียบและ เยือกเย็น แตกต่างกับภาพลักษณ์ที่สง่าและอบอุ่นเหมือนปกติอย่างสิ้นเชิง ส่วนตรงหน้าของเขาก็มีเตชิตที่สีหน้า ไม่กล้าที่จะเชื่อนั่งอยู่

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไกสรได้แต่หงายไพ่ให้เตชิตดู

แล้ว