บทที่ 272: มีโอกาศก็เล่นสนุกบ้างเป็นครั้งคราว

“น่าจะมั้ง”

ที่จริง พิงกี้ไม่ได้รู้สึกดีกับผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินเลย

ตอนแรก เธอรู้สึกถึงแม้คนอย่างนายดุสิตจะดูเป็นคน ซึมเศร้านิดๆ แต่เวลาทำงานก็ใจกว้างและเปิดเผยมาก พอ มาถึงตอนนี้ เธอรู้สึกไม่ค่อยชอบการกระทำของดุสิตเท่า ไหร่เลย

แต่ว่าน้ำหวานชอบ เธอก็ไม่จำเป็นต้องไปโจมตีความ กระตือรือร้นของเธอ

เพราะยังไงความรักก็เป็นเรื่องส่วนตัว เธอก็ไม่มีสิทธิ์ ไปก้าวก่ายเยอะ ขอแค่เวลาสำคัญคอยดูน้ำหวานไว้ อย่า ให้เธอได้ทำเรื่องโง่ๆอีกก็พอ

พูดคุยกันไปสักพัก คำนึงถึงว่าดุสิตยังอยู่ที่นี่ พอ สายฟ้าย้ายของเสร็จ พิงกี้ก็ขอตัวไปก่อนแล้ว

เพิ่งขึ้นรถได้ไม่นาน ก็มีสายเรียกเข้าจากมาลา

“พิงกี้ วันนี้แม่อยากไปเดินช็อปปิ้งสักหน่อย ลูกไป เดินช็อปปิ้งเป็นเพื่อนแม่มั้ย เดี๋ยวแม่ซื้อชุดคลุมท้องให้ลูก ดีมั้ย?” สีหน้าท่าทางเหมือนแม่ที่มีความเมตตา

ถ้าปกติ พิงกี้ไปวางสายไปโดยตรงก็ต้องตอบโต้กลับไปอย่างแรงแน่

แต่วันนี้เธอกลับเปลี่ยนโทนเสียงใหม่ “คุณรักลิสา มากที่สุดไม่ใช่หรอ? ทำไมคุณไม่ไปหาลิสา จู่ๆมานึกถึง ลูกสาวที่ถูกคุณลืมได้ยังไงคะ?”

คำพูดเหน็บแนมนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำให้มาลา โกรธ แต่ยังทำให้เธอส่งสายตาที่ดีใจและได้ใจให้กับ ชาตรี

“ลูกดูลูกพูดซิ ถึงแม่จะรักลิสา แล้วแม่ไม่เคยรักลูก ยังไงกัน?”

มาลาตีในนาทีนี้ ได้ลืมเรื่องที่เคยคุกอยู่ตรงหน้าของ พิงกี้ ขอร้องให้เธอช่วยชีวิตลิสากลับมาตั้งนานแล้ว

ต่างก็บอกว่าถ้าอยากหลอกคนอื่น ต้องหลอกตัวเอง ให้ได้ก่อน

มาลาตีเก่งในทางด้านนี้จะตายไป

พิงกี้ก็ไม่ได้ดัดจริตนานเท่าไหร่ เธอพูดเพียงว่า “ใน เมื่อพวกคุณยังนับว่าฉันเป็นลูกสาว งั้นตอนนี้ฉันก็ยังเป็น คนของตระกูลดำรงกูลใช่มั้ย?”
“แน่นอน แน่นอนอยู่แล้ว!”

“ในเมื่อฉันยังเป็นคนของตระกูลดำรงกูล งั้นเงิน เดือนของฉันก็คงไม่แย่แล้วใช่มั้ย?

ฟังถึงตรงนี้ มาลาตีหยุดไปครู่นึงแล้วมองไปที่ชาตรี เห็นชตรีพยักหน้าแล้วทำท่าชูนิ้วออกมาสองนิ้ว ทันใดนั้น มาลาตียิ้มและพูด “ต้องให้อยู่แล้ว! บ้านเราไม่ใช่ชนชั้น แรงงานสักหน่อย ลูกอยากได้อะไร มีหรือที่จะให้ลูกไม่ ได้? ต่อไปพ่อจะให้ลูกใช้เดือนละสิบล้าน ลูกไม่ต้อง ประหยัดใช้นะ ถ้าไม่พอก็ขอคุณพ่อเพิ่มอีก ตอนนี้ลูกอยู่ กับคุณเควิน จะให้คนมาพูดว่าลูกหัวสูงอยากได้แต่มรดก ของคุณเควินไม่ได้เชียวนะ”

“งั้นก็ขอบคุณๆแม่มากนะคะ”

พิงกี้กล่าวขอบคุณอย่างดีอกดีใจ

หลังจากวางสาย ทีนี้ทั้งสองฝ่ายก็พึงพอใจแล้ว

มาลาตีพึงพอใจที่ตัวเองเสร็จสิ้นภารกิจ สีหน้าที่ ชาตรีมองเธอก็ดีขึ้นเยอะมาก ในที่สุดก็ไม่ได้รู้สึกว่าเธอ เป็นคนโง่ที่ไร้ประโยชน์ใช้สอยแล้ว

ส่วนพิงกี้………
พิงอยู่ที่เบาะนั่ง เธอเงยหน้ามองวิวนอกหน้าต่างที่ ถอยหลังไปเรื่อยๆ แววตาก็มีแต่ความพึงพอใจ

สายฟ้าอดถามด้วยความแปลกใจไม่ได้ “คุณพิงกี้ ไม่ใช่เกลียดตระกูลดำรงกูลที่สุด แม้แต่เงินสักแดงเดียว ของตระกูลตรงกูลก็ยังไม่อยากได้ไม่ใช่หรอครับ ทําไมวัน นี้กลับขอเงินจากพวกเขาล่ะครับ?”

พิงกี้หัวเราะเยาะทีนึง

“นายคงไม่รู้น่ะสิว่าพ่อแม่ของฉันคู่นั้นน่ะเห็นผล ประโยชน์กับเงินทองเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ในความคิดของ พวกเขา พฤติกรรมทุกอย่างของมนุษย์ต่างก็มีเป้าหมาย ทั้งนั้น ถ้าฉันแค่ไปเข้าใกล้พวกเขาเฉยๆ ไม่แน่พวกเขา อาจจะสงสัยฉันได้ แต่ถ้าฉันเข้าใกล้พวกเขาด้วยและขอ เงินจากพวกเขาด้วย พวกเขาก็จะรู้สึกว่าฉันเข้าใกล้พวก เขาเพราะเงิน จะไม่สงสัยว่าฉันเข้าใกล้เพราะสาเหตุอื่น

สายฟ้าเข้าใจแล้ว และได้ชูนิ้วโป้งให้พิงกี้

นี่ก็คือใช้พิษต้านพิษ

พิงกี้ไม่รู้สึกว่ามีอะไรน่าอายเลยสักนิด เธอเม้มปาก และพูดอย่างได้คีบจะเอาศอกอีก“นายสามารถชมฉันให้ คุณเควินฟังหน่อยก็ได้นะ ไม่แน่ต่อไปเขาอาจจะให้สิทธิ์ฉันมากกว่านี้และไม่ต้องคอยปิดบังฉันทุกเรื่องก็ได้”

คนที่เคร่งขรึมอย่างสายฟ้าก็ถูกหยอกล้อจนหัวเราะ

ไปด้วย

ในเมื่อนัดกับมาลาตีไว้แล้ว งั้นตอนนี้ก็ยังกลับบ้านไม่

ได้น่ะสิ

พิงกี้ได้เดินช้อปปิ้งเป็นเพื่อนกับมาลาตีที่ห้างส

ตาร์ไลท์

เพราะเธอมีบัตรสมาชิก Supreme ได้ส่วนลดเยอะ จนมาลาตีเองหน้าชื่นตาบาน ไม่เพียงแต่ช่วยพิงกี้ที่ซื้อ ของจนเต็มไม้เต็มมือจ่ายตังค์อย่างสปอร์ต ผลเก็บเกี่ยว เธอเองก็อุดมสมบูรณ์มาก

เดินจนเหนื่อย ตอนนี้ก็ได้เวลาทานข้าวแล้ว

เวลานี้ จังหวะที่แข่งปัญญาและความกล้าหาญก็มา

ถึงแล้ว

มาลาตีคิดหาวิธีกระตุ้นเพื่อสืบหาเรื่องของเควิน ส่วน พิงกี้ก็สอบถามเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของชาตรีอย่าง ไม่ทิ้งร่องรอย คอยปล่อยข่าวสารที่คลาดเคลื่อนบ้างให้ มาลาตี จะได้ไม่ให้เธอคิดว่าตัวเองไม่ได้ผลเก็บเกี่ยวอะไรเลย

ทานข้าวมื้อนี้เสร็จ ทั้งสองก็รู้สึกพออกพอใจมาก

หลังจากแยกย้ายกัน พิงกี้ขึ้นรถก็โทรหาเควิน เป็นอันดับแรกเลย “คุณเควินคะ วันนี้ฉันได้นัดเจอกับ มาลาตี สอบถามได้ว่าภายในครึ่งเดือนนี้ ชาตรีได้ไป ต่างประเทศสองครั้ง ครั้งแรกคืออเมริกา ครั้งที่สองคือ แอฟริกา มาลาตีบอกว่าทุกปีจำนวนครั้งที่นายชาตรีออก ต่างประเทศไม่ถือว่าเยอะ แต่เดินทางไปคุยธุรกิจภายใน ประเทศเยอะมาก สัปดาห์หน้าอาจจะไปที่ซินเจียง ฉันรู้สึก ว่าโปรแกรมนี้ของเขาค่อนข้างที่จะผิดสังเกตุค่ะ”

“อืม ผมรู้แล้ว” เสียงที่เคร่งขรึมหนักแน่นของเควิน ก้องมาจากโทรศัพท์ “ในเมื่อได้ข่าวสารมาแล้ว งั้นอย่าง อื่นคุณยังไม่ต้องสนใจ ผมจะคอยดูและจัดการเอง

“ได้ค่ะ วันนี้ฉันก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวกลับไป ก็จะพักผ่อนเลยค่ะ”

“อืม” เควินไม่ไว้ใจ จึงได้กำชับอีกครั้ง “วันนี้คุณ เจอกับมาลาตี ไม่ได้ทำให้เธอสังเกตุเห็นอะไรใช่มั้ย? ตอนที่คุณปฏิบัติภารกิจ ต้องระมัดระวังตัวให้มากๆ ได้ยิน หรือยัง?”
“ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นสักหน่อย คุณลองถามสายฟ้า ดูสิ ฉันเป็นสาวน้อยที่ฉลาดหลักแหลมและกล้าหาญเชียว นะ”

“สาวน้อย?” เควินหัวเราะเบาๆ “ผมนึกว่าคุณเป็น สตรีที่มีรสชาติดีและมีความเป็นผู้ใหญ่เสียอีก”

พิงกี้ “ ……….”

“รอผมกลับไปตบรางวัลให้คุณ โอเคมั้ย?”

“คุณทำตัวให้มันซื่อตรงหน่อย!” พิงกี้พูดด้วยน้ำ เสียงไม่ดี ใบหน้าสะสวยแดงก่ำจะแย่อยู่แล้ว

ฟังคำหยอกล้อระหว่างเธอกับเควินแล้ว สายฟ้าที่อยู่ ด้านหน้าก็อารมณ์ดีมากเหมือนกัน

หลังจากคุณพิงกี้กลับมา ถึงแม้สีหน้าของเจ้านายก็ ยังเรียบเฉยอยู่เช่นเคย แต่ว่าใครๆก็ดูออกว่าเขาอารมณ์ ดีขึ้นไม่น้อย ลูกน้องที่ทำงานกับเขาต่างก็ไม่ต้องอกสั่น ขวัญแขวนแล้ว นี่เป็นเรื่องดีจริงๆ

หวังว่าสองคนนี้จะอยู่กันไปตราบนานเท่านานเถอะ!
พริบตาเดียวก็ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว

ช่วงนี้ ความสัมพันธ์ของมาลาดีกับพิงกี้ยิ่งอยู่ยิ่ง แน่นแฟ้นขึ้น ไม่เพียงแต่นัดเจอกับมาลา อยู่ข้างนอกเป็น ประจำ แต่ยังได้กลับไปทานข้าวกับชาตรีที่บ้านดำรงกุล เป็นครั้งคราวด้วย เพื่อสายสัมพันธ์พ่อลูกที่ดี

เพื่อไม่ให้ชาตรีเกิดความสงสัย อยู่ที่บ้านดำรงกุลเธอ ไม่ได้ที่ท่าทีที่เกินเลย เพียงแต่ใช้คำพูดสืบหาความจริง อย่างไม่ทิ้งร่องรอยเท่านั้น

เพราะคุณงามความดีของเธอ หน่วยสืบลับได้กำจัด ตลาดมืดที่ซื้อขายใต้ดินในซินเจียงอยู่สองสามแห่ง พอ สืบหาข้อมูลตามเบาะแสแล้วได้จับตัวอาชญกรที่ค้าขาย อวัยวะมนุษย์อย่างผิดกฎหมายได้ จากนั้นก็ได้ช่วยเหลือผู้ เสียหายที่ถูกลักพาตัวมาและล่อลวงไปขายประมาณอีกสี่ สิบคน นับได้ว่าเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมาก

แน่นอน ระหว่างที่ทำคุณงามความดี เควินก็ไม่ลืมที่ จะ ตบรางวัลให้เธอ

การที่เอาแต่จู่โจมเข้าไปข้างในอย่างเดียว มีแต่จะ ทำให้ชาตรีไอ้จิ้งจอกเฒ่านั่นระมัดระวังตัวมากขึ้น ไม่ เพียงแต่จะทำให้พิงกี้มีอันตราย แต่ยังจะทำให้แผนการ ของพวกเขาสานต่อได้ไม่นานก็จะพังก่อนเวลาอันควรด้วย……….นี่ก็คล้ายกับว่าหวังแต่ผลประโยชน์ตรงหน้า จนลืมคิดแผนที่ยาวไกล นี่เป็นวิธีที่ใช้ไม่ได้

ดังนั้น พวกเขาต้องเรียนรู้ที่จะตอบแทนบุญ

คุณ ด้วย

พิงกี้แกล้งเผยข่าวสารให้มาลาตีบ้าง หลังจาก มาลาไปรายงานให้ชาตรีทราบ ชาตรีสามารถแก้แค้นได้ สองครั้ง ในปฏิบัติการครั้งนี้ ถึงแม้ไม่มีสมาชิกของหน่วย สืบลับเสียชีวิตเลย แต่ก็มีบาดเจ็บสาหัสไปหลายคน ถือว่า ได้แก้แค้นแล้ว

เรื่องมีความคืบหน้าอย่างไม่หยุดหย่อน แม้แต่ช่วง ตรุษจีนก็ไม่ได้หยุดพักเลย

เพราะต้องจัดการเรื่องต่างๆนาๆ ตรุษจีนเควินก็ไม่ ได้กลับบ้าน วันตรุษจีนทุกบ้านจะเฉลิมฉลองอยู่ด้วย กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แต่พิงกี้กลับฉลองอยู่คน เดียว…..มาลาที่อยากรับเธอไปฉลองที่บ้านดำรงกูล แต่ เธอได้ปฏิเสธไป

ถึงแม้อยู่บ้านคนเดียวจะเงียบเหงา และยิ่งทำให้คิด ถึงเควิน แต่ว่าไม่ต้องรับมือกับคนที่ไม่อยากรับมือพวกนั้น อารมณ์ของเธอรู้สึกดีกว่าตั้งเยอะ
อีกอย่าง เธอกับเบบี้อยู่ด้วยกันก็ถือว่ามีคนอยู่เป็น เพื่อนแล้ว

เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ

มาถึงเดือนมีนาคม มองดูลูกในท้องก็มีอายุครรภ์หก เจ็ดเดือนแล้ว ท้องของพิงกี้ก็ยิ่งอยู่ยิ่งโต อีกประมาณสอง เดือนก็ถึงเวลาทำคลอดแล้ว

แต่เสียดาย เพราะข่าวสารที่เธอเสนอให้มีประโยชน์ เยอะมาก เรื่องที่เควินต้องจัดการก็ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ

ออกไปทำงานต่างถิ่นที่หนึ่งก็หลายวันเลย กระทั่งถึง ขั้นสิบวันถึงหนึ่งเดือน ไม่เพียงแต่มีเวลาอยู่ติดบ้านน้อย ถึงแม้อยู่ที่บ้าน เขาก็สะสางงานอย่างแทบไม่หยุดเลย

ดีที่พิงกี้เป็นคนเข้มแข็ง ไม่ใช่คนที่ไม่มีเขาเป็นเพื่อน ข้างกายก็จะไม่ได้แบบนั้น อยู่บ้านคนเดียวก็สามารถ หาความสุขใส่ตัวได้