บทที่ 252 การตัดสินใจที่ไร้ยางอาย

หน้าอย่างเควินเหมือนคนที่ลืมทุกอย่าง และไม่มี ความรู้สึกใดๆกับพิงกี้?

เป็นไปไม่ได้!

เวลาศัตรูหัวใจเจอกันค่อนข้างอิจฉาตาร้อนเป็น พิเศษ เขาคอยสังเกตุเควินเป็นพิเศษ

ถึงเควินจะซ่อนเร้นได้ดีแค่ไหน เขาสังเกตเห็นความ กังวลและร้อนรนใจจากแววตาของเควิน นั่นไม่ใช่แววตา ตอนที่เกลียดคนๆนึงจะมีแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่เขาอยากรับพิงกี้มาจากอ้อมอก เขา แต่ปฏิกิริยาแรกของเขาคือไม่ยอม……

ถ้าไม่ใช่ลิสามา เขาอาจจะไม่ยอมปล่อยมือเลยด้วย

ซ้ำ!

มองดูเตชิตที่สีหน้าเหมือนหมดอาลัยตายอยาก คุณ หญิงเพียงดาวมีใจอยากจะปลอบเขา แต่กลับไม่รู้จะเริ่ม ปลอบใจจากตรงไหนดี

สุดท้าย เธอตบที่ไหล่เขา ถอนหายใจและพูดว่า “เต ชิต ลูก…ลูกนี่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ…….
เตชิต “

นี่เป็นแม่ของเขาจริงๆหรือ?

แม่แท้ๆ!

เวลาที่เข้ารับการผ่าตัดของพิงกี้ไม่ได้นานเท่าไหร่ ประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัดแล้ว

ที่จริงก็ไม่ได้ทำการผ่าตัดใหญ่อะไรหรอก แค่ใช้ เวลากับการตรวจเช็คร่างกายทั้งเซ็ตนานหน่อย

อาการถือว่ายังดี ถึงกระทบเด็กในท้องนิดหน่อยและ มีเลือดออก แต่เด็กในท้องก็รักษาไว้ได้แล้ว

แต่แค่จากนี้อีกหนึ่งสัปดาห์ยังต้องพักอยู่ที่โรง พยาบาลคอยสังเกตุอาการ

เตชิตไม่ได้เล่นลูกไม้ในเรื่องที่จะรักษาเด็กหรือไม่ รักษาเด็กไว้ แต่เรื่องพักที่โรงพยาบาล…..เขาได้บอก หมอให้แก้จากหนึ่งสัปดาห์เป็นหนึ่งเดือนอย่างไร้ยางอาย จากนั้น เขาตัดสินใจจะย้ายออฟฟิศมาที่ชั้นบนสุดของโรง พยาบาล
อารมณ์เบิกบาน

เพราะยังไงซะ ห้องVIPของที่นี่ก็ไม่ต่างกับอยู่บ้าน สักเท่าไหร่ แถมยังไม่ต้องฟังแม่ตัวเองคอยบ่นทั้งวันด้วย เขาได้พักอยู่ที่นี่อย่างอารมณ์เบิกบาน!

พิงกี้ลืมตาขึ้น ความเจ็บปวดได้คืบคลานเข้ามาหา แต่เธอไม่ได้ตื่นตระหนก เพราะอาการปวดที่ท้องน้อยได้ ทุเลาลงบ้างแล้ว เธอกำลังให้น้ำเกลืออยู่ ของเหลวที่เย็น เฉียบไหลเข้าสู่เส้นเลือด ความเย็นเฉียบนี้ได้ทำให้เธอ รู้สึกสบายใจขึ้น

ได้รับการรักษา ดูท่าอาการของเธอก็น่าจะคงที่แล้ว

“คุณตื่นแล้วหรอ?” เตชิตที่นั่งรออยู่ข้างเตียงมา หลายชั่วโมงได้ลุกขึ้นมาอย่างไว “คุณเป็นยังไงบ้าง ยัง รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?”

ไม่รอให้พิงกี้ตอบ เขาก็พุ่งไปที่ประตูและคำราม เหมือนสิงโต “หมอ หมอ เธอตื่นแล้ว รีบมาดูเธอหน่อย!”

ทันใดนั้น พยาบาลและหมอที่รออยู่ด้านนอกก็ได้เข้า มาหลายคน และห้อมล้อมพิงกี้ไว้ ทำการตรวจเช็คร่างกาย อย่างลยเรียกไปหนึ่ง ผมว่าเครื่องร้องหลาย่างเป็นปล
“รีบไปๆ ในห้องมีคนเยอะแล้วอากาศไม่สดชื่นเลย อารมณ์ใจร้อนเหมือนไฟกับลมนี้ ก็เป็นนิสัยของเต

หมอ “

พยาบาล

เพราะฉะนั้น ถึงเกลียดคนที่ข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพาน

ชิต

ที่สุด!

พิงกี้มองดูอย่างจนปัญญา

พอหมอและพยาบาลออกไปปุ๊บ เตชิตได้ไปเอาผ้า ขนหนูจุ่มน้ำร้อนในห้องน้ำแล้วเดินออกมา ยื่นให้เธอด้วย ความเขินอาย “ดูหน้าคุณ เปื้อนจนเจอผู้คนไม่ได้แล้ว ยังไม่รีบเช็ดอีก สกปรกจะตายอยู่แล้ว!”

พูดจบ เขาก็รู้สึกเสียใจ

แม่ตัวเองไม่ได้สั่งการมาแบบนี้นี่น่ะ!

แต่ว่า ในสมองของเขามีคำว่า “ที่รัก คุณรีบเช็ดหน้า เร็ว เห็นหน้าที่อิดโรยของคุณแล้ว ผมสงสารจะแย่อยู่แล้ว” โผล่ขึ้นมา แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดออกมา พูดไม่ออกจริงๆ แบบนี้มันดูไม่แมนเลยชัดๆ!

พิงกี้ใช้มือข้างนึงเช็ดที่ใบหน้า เธอได้เช็ดคราบ สกปรกบนใบหน้าจนสะอาด ทีนี้ถึงรู้สึกสบายขึ้นเยอะเลย เพราะผ้ามีความร้อนอบอ้าวนิดๆ ใบหน้าซีดเซียวของเธอ ได้ดูมีเลือดฝาดขึ้น

“จะเช็ดตัวด้วยมั้ย? ผมช่วยคุณ!” เตชิตพูดอีก

สีหน้าเหมือนคนขยันมาก

“ห้า?” พิงกี้ตาค้าง จ้องมองเขาเหมือนเห็นผี เหมือนกำลังมองสิ่งมีชีวิตนอกโลกที่มีแผนการชั่วร้าย

สบตากันทีนึง ทันใดนั้นใบหน้าของเตชิตแดงก่ำขึ้น

มา

ผม ผมๆ ความหมายของผมคือ ผม…..ไปเรียกคน มาเช็ดทำความสะอาดให้คุณ ไม่ใช่ผมเช็ดเอง ผม….. พูดจาอ่ำๆอึ้งๆ เตชิตเชิดหน้าและมองเธอด้วยท่าทีที่ เย่อหยิ่ง ใช้ความกำเริบเสืบสานปกปิดอาการตกที่นั่ง ลําบากของตัวเองไว้ เขาแกล้งถามคุณดูผมเหมือนคน ที่ปรนนิบัติคนเป็นหรอ? แม้แต่พ่อผมยังไม่เคยปรนนิบัติท่านเลย ยิ่งไม่มีทางจะปรนนิบัติผู้หญิงหรอก!”

ที่แท้ก็เข้าใจผิดนี่เอง

.” พิงกี้อดขำไม่ได้ “เอาล่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ ลำบากคุณแล้วจริงๆ คุณชายเตชิต”

“งั้นคุณจะเช็ดตัวมั้ย?”

“ยังไม่ต้องค่ะ ให้น้ำเกลือหมดก่อนและรอน้ำหวาน มาดีกว่า”

ถ้าจะให้คนอื่นมาเช็ดความสะอาดให้ เธอยอมที่จะ รบกวนน้ำหวานดีกว่า

“ก็ได้ งั้นผมไม่กวนคุณแล้ว คุณนอนพักก่อน ผมนั่ง พักอยู่ที่โซฟา คุณมีอะไรก็เรียกผมนะ”

ร่างกายของพิงกี้ยังอ่อนเพลียอยู่ แม้แต่พูดจายังไม่ ค่อยมีเรี่ยวแรง เตชิตไม่กล้าพูดมากกับเธอ กลัวเธอจะ เหนื่อย

“ค่ะ” พิงกี้พยักหน้า แววตาเต็มด้วยความซาบซึ้ง
เพราะร่างกายยังเหนื่อยอยู่ ตื่นมาครึ่งชั่วโมง พิงกี้ ก็ได้หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าอีกครั้ง

มือวางอยู่ที่หน้าท้องเบาๆ และคอยใช้ใจสัมผัส หลับตาลงครั้งนี้ทำให้เธอสบายใจขึ้นเยอะมาก

คุณหมอบอกแล้วว่าลูกในท้องเข้มแข็งมาก

ถ้าอย่างนั้น เธอก็จะเข้มแข็งเหมือนกัน

ตอนที่พิงกี้ตื่นมาอีกทีก็ห้าทุ่มแล้ว พิงกี้มองไปที่อีก ด้านของมุมห้องกลับอึ้งไปเลย

คุณหญิงเพียงดาวพิงอยู่บนโซฟาแล้วหลับไป ส่วน เตชิตที่อยู่บนโซฟามีโน๊ตบุ๊คเครื่องนึงวางอยู่บนตัก รู้สึก เหมือนกำลังทำงานอยู่ ตอนนี้รู้สึกได้ว่าเธอตื่นแล้ว ดวงตาคู่ที่แพรวพราวมีเสน่ห์มองมาที่เธอ

“คุณตื่นแล้วหรอ?” เตชิตเดินมา

“ .……..ค่ะ” พิงกี้ตอบด้วยเสียงแหบแห้งเล็กน้อย

“หิวข้าวรึยัง?”
“ค่ะ”

“แม่ผมตุ๋นซุปไก่ให้คุณ ไก่ดำตุ๋นกับพุทราแดง ผม เอามาให้คุณทานหน่อยนะ

“ได้ค่ะ……” พิงกี้ถูกพยุงร่างกายขึ้นมา เธอพูด ด้วยความเกรงใจ “คุณเตชิต คุณป้านั่งรอฉันอยู่ที่นี่ตลอด เลยหรอคะ? ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คุณส่งท่านกลับไปเถอะ ค่ะ”

เตชิตเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “คุณคิดอะไรน่ะ? แม่ รอผม ผมทํางานเสร็จก็จะพาท่านกลับแล้ว น้ำหวานบอก กลางคืนมีธุระ เธอได้มาเช็ดตัวให้คุณแป๊บนึงก็ไปแล้ว เธอยังบอกว่าเดี๋ยวจะมาอีกรอบ รอให้เธอมาถึงพวกเราก็ จะกลับแล้ว ”

พิงกี้ “

ที่แท้ก็คิดมากไปเอง

ใบหน้าขาวใสของพิงกี้แดงจะแย่อยู่แล้ว แต่ว่า ในใจ กลับผ่อนคลายลงไม่น้อย

คนอื่นดีกับเธอเกิน เธอมักจะมีความรู้สึกเหมือนไม่มี อะไรจะสามารถมาตอบแทนบุญคุณนี้ได้เลย
ชายตามองเธอนึ่ง เหมือนกับว่าดูออกเธอคิดอะไร อยู่ในใจ เดซิตถอนหายใจอยู่ในใจลับๆ และไปตักน้ำซุป ให้เธออย่างยอมจำนนต่อชีวิต

ฝีมือการทําอาหารของคุณหญิงเพียงดาวถือว่าไม่

เลว

พิงกี้ดื่มไปคำนึง รสชาติหอมหวานของซุปไก่ก็ได้ อบอวลเต็มช่องปากเธอ

เธอชูนิ้วโป้งให้กับเตชิต เตชิตได้ยิ้มจนเผยฟันขาว

ออกมา

ดื่มน้ำซุปไปครู่นึง คุณหญิงเพียงดาวก็ได้ตื่นขึ้นมา

“พิงกี้ หนูเป็นยังไงบ้าง?” คำแรกของเธอก็คือ ถามไถ่อาการของพิงกี้

หันสายตามาปุ๊บ เห็นพิงกี้กำลังดื่มน้ำซุปที่เธอตุ๋นอยู่ ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ใจ เธอถามด้วยความรื่นรมย์และได้ใจ “น้ำซุปใช้ได้มั้ย?”

เอาลูกชายตัวเองไปทิ้งไว้ข้างๆเลย

“อร่อยค่ะ” พิงกี้รู้สึกเกรงใจ “ลำบากคุณหญิงแล้วจริงๆค่ะ”

“ลําบากอะไรกัน ได้ตุ้นน้ำซุปให้หนู ป้าก็ดีใจมาก ปกติป้าตุ๋นน้ำซุปนี่สามีกับลูกชายก็ไม่ดื่มเลย หนูชอบก็ดื่ม เยอะๆหน่อยนะ” คุณหญิงเพียงดาวเปิดไฟดวงใหญ่ใน ห้อง แสงไฟที่สว่างและอบอุ่นสาดส่องมาจากเพดาน เธอ พูดด้วยรอยยิ้ม “ต่อไปไม่ต้องเรียกซะห่างเหินขนาดนี้ ถ้า หนูไม่ถือสาล่ะก็เรียกป้าดีกว่านะ

“ค่ะ คุณป้า” พิงกี้พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

หัวใจรู้สึกอบอุ่นมาก

พูดจริงๆนะ เธอรู้สึกเพราะคุณหญิงเพียงดาว เธอ ถึงขั้นอยากลองคบหากับเตชิตแล้ว มีแม่สามีที่ดีขนาดนี้ สำหรับเธอที่ขาดความรักของแม่มาตั้งแต่เด็ก นี่เป็นการ ยั่วยวนที่ทำให้คนน้ำตาไหลเลยชัดๆ!

รอพิงกี้ดื่มน้ำซุปเสร็จ คุณหญิงเพียงดาวถึงส่ง สายตาให้เตชิต “ลูกคุยเรื่องนั้นกับหนูพิงกี้รึยัง?

“ไม่ได้พูดครับ”

“ตอนนี้ต้องพูดแล้ว
“ไม่อยากพูด!”

“ไม่พูดก็ไม่ได้นะลูก”

“เหอะๆ!”

พิงกี้ “ …….…….”

สองคนนี้กำลังเล่นคำใบ้อะไรกันอยู่?

มองเตชิตที่ไม่ให้ความร่วมมือ คุณหญิงเพียงดาวได้ แต่เปิดปากพูดเอง เธอพูดด้วยความลำบากใจ “หนูพิง กี้ คืออย่างนี้ ตอนที่หนูหลับอยู่ ที่บ้านหนูโทรมาบอกว่ามี เรื่องสําคัญจะหาหนู หนูดู……

“ดูอะไรดู?” แค่ครู่เดียว ไฟแห่งความโกรธของเต ชิตก็ถูกจุดจนปะทุขึ้นมา ตะคอกใส่พิงกี้ “คุณห้ามโทรหา ชาตรีไอ้แก่ใกล้ตายคนนั้นเด็ดขาด! เรื่องนี้ ถึงคุณจะเห็น ด้วย แต่ฉันไม่มีทางเห็นด้วยหรอก!

“ลูกใจร้อนอะไร?” คุณหญิงเพียงดาวจ้องเตชิตที นึง แล้วมองพิงกี้ที่มึนตึ๊บพร้อมอธิบาย “หนูฟังป้าพูดช้าๆ นะ เรื่องมันเป็นแบบนี้…..วันนี้หนูไปร่วมงานหมั้นของลิ สากับเควินใช่มั้ย? จากนั้น…..
เสียงของคุณหญิงเพียงดาวอ่อนโยน พูดจาก็มีเหตุมี

ผล

ฟังคุณหญิงเพียงดาวพูดจบ พิงกี้อึ้งไปเลย

รู้สึกเอ๋อไปเลย!

ที่แท้ หลังจากเธอเข้าโรงพยาบาล ฝั่งของลิสายิ่ง คึกคักเข้าไปใหญ่เลย

งานหมั้นของลิสากับเควินจัดไปถึงกลางคัน ลิสาได้ ไปเข้าห้องน้ำ ตั้งนานก็ไม่กลับมาในงาน มาลา รู้สึกผิด สังเกตุเลยออกไปหาลิสา ปรากฏว่าหายังไงก็หาไม่เจอ

ไม่มีคนเห็นว่าเธอไปไหน โทรหาเธอก็โทรไม่ติด มาลา ถึงนึกคิดได้ทีหลังว่าลิสาอาจจะเกิดเรื่อง

เปิดกล้องวงจรปิดของภัตตาคารมังกรหยกมาดู พบ ว่าลิสาถูกชายเสื้อดำสองคนลักพาตัวไป ทีนี้ทุกคนต่าง ก็หมดอารมณ์ที่จะจัดงานต่อ มาลาที่ยิ่งตกใจจนหน้าซีด แม้แต่พูดจาก็ยังเสียงสั่น

ต่อมา ผ่านไปไม่นาน เควินได้รับสายๆนึง ฝั่งนู้นบอก ว่าได้ลักพาตัวว่าที่ภรรยาของเขาไป ให้เขาเอาชีวิตของ ตัวเองไปแลก
ในขณะนี้ ทุกคนถึงรู้ว่าอุบัติเหตุครั้งนี้คือ ครั้งก่อนเค วินได้ก่อเรื่องไว้ที่อเมริกาถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คนพวก นั้นเข้าใกล้เควินไม่ได้ เลยวางแผนเข้าใกล้คนข้างกาย เขา จับตัวว่าที่ภรรยาเขาไว้เพื่อใช้ข่มขู่เขา

หลังรู้ความจริง มาลาตีร้องไห้โวยวายยกใหญ่ว่าจะ

ให้เควินไปช่วยคน

จากนั้น……..

คุณหญิงเพียงดาวมองพิงกี้ด้วยความซับซ้อนและ ความสงสาร “จากนั้น พ่อของหนูบอกว่าหนูตั้งครรภ์ลูก ของเควินอยู่ หนูก็เหมาะกับการเป็นตัวประกันมากกว่าลิสา พ่อหนูจึงโทรมาเพื่อให้หนูไปเปลี่ยนตัวกับลิสา”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ