ผู้ชายสง่าผ่าเผยเดินมาอย่างไว ราวกับฟ้า ยุใต้ฝุ่น พริบตาเดียวก็พัดมาที่ตรงหน้าของทั้ง สอง

พิงกี้อึ้งมาก เธอเรียกชื่อออกมาอย่าง ควบคุมไม่ได้

“คุณเควิน”

ผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงมาโผล่อยู่ที่นี่ได้?

แล้วก็..

รู้สึกว่าอารมณ์ของเขาจะแย่มากด้วย

“ทำไม ไม่คาดคิดมากเลยใช่มั้ย?” ดวงตา ดำเข้มของเควินเริ่มมีเส้นเลือด เขาจ้องเธอและ พูดเสียงหนักหน่วง “พิงกี้ ผมไม่คิดเลยว่าคุณ จะเป็นคนโหดขนาดนี้! คุณไม่อยากเอาลูกของ เรา ก็อย่าทําเป็นฉลาดมาทำแท้งลับหลังผม คุณนึกว่าผมตรวจสอบไม่เจอหรอ?!”

พิงกี้ตาค้าง “ไม่ใช่ค่ะ..
“ไม่ใช่อะไรอีก ถูกผมจับได้คาหนังคาเขา แล้วคุณยังอยากจะแก้ตัวอีกหรอ?!”

“ฉันเปล่านะ………….

“เปล่านะ? พิงกี้ ถึงตอนนี้แล้วคุณคิดว่ายัง สามารถปิดฟ้าปิดทะเลได้อีกหรอ? คุณนี่โง่จน ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ!

“คุณสิโง่ บ้านคุณต่างก็โง่กันหมด! ฉัน แก้ตัวอะไร ทำให้คุณผิดหวังอะไร ฉันไม่ ได้ท้องด้วยซ้ำ ทำไมคุณต้องดุฉันขนาดนี้ ด้วย?”พิงกี้โมโหจะแย่ เธอชี้ไปที่มุมฝาผนัง อย่างมั่วซั่ว “เอาล่ะ คุณไปยืนข้างๆก่อนเดี่ยว ฉันค่อยอธิบายให้คุณฟัง!”

“ถ้ารอเดี๋ยวก็สายไปแล้ว! พิงกี้ คุณนึกว่า ผมเป็นคนโง่ใช่มั้ย?” เควินตะคอกด้วยความ โมโหและร้อนใจ สีหน้าเย็นชาชี้ไปที่ป้ายแล้ว ถามว่า “คุณดูซิว่านี่คืออะไร? ยืนอยู่นอกห้อง ผ่าตัดแล้วยังบอกว่าคุณไม่ได้ท้อง คุณคิดว่า ผมเอ็นดูคุณก็จะยอมเป็นคนโง่หรอ? ผมจะบอกคุณให้ เด็กคนนี้คุณอยากเอาก็ต้องเอา ไม่ อยากเอาก็ต้องเอา คุณไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ

“นี่คุณ…….” พิงกี้แทบอยากกระอักเลือด ออกมา ถึงมีร้อยปากก็ยากที่จะอธิบายชัดๆ!

แต่ว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอตีเธอก็ ดีไม่ลง ด่าก็ด่าไม่ลง เผชิญกับดวงตาลุกเป็นไฟ ของผู้ชาย ในใจเธอมีความรู้สึกที่ยากจะพูด

ไม่มีเวลามาคำนึงถึงอารมณ์ของตัวเอง เธอแคร์ความรู้สึกของน้ำหวานมากกว่า เธอรีบ มองไปที่น้ำหวานแล้วขอโทษด้วยความจริงใจ “น้ำหวาน ขอโทษะนะฉันไม่รู้จริงๆว่าทำไมจู่ๆ ตาบ้าคนนี้ถึงมาโผล่ที่นี่ได้ แถมยังอาละวาดจน กลายเป็นแบบนี้..……

แบบนี้ มันทิ่มแทงใจของน้ำหวานมากจริงๆ

เควินแคร์เธอและลูกของเธอขนาดนี้ แต่ น้ำหวานล่ะ คนที่เธอห่วงหาอยู่ที่ไหน? เธอ ทรมานขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าเธออยากเอาเด็กคนนี้ไว้…..มองดูน้าหวานที่เป็นแบบนี้ พิงกี้รู้สึก ละอายใจจนนํ้าตาคลอเบ้า

นําหวานฝืนยิ้มและปลอบใจเธอ “ฉันไม่

เป็นไร”

หันไปที่เควิน น้ำหวานอธิบาย “คุณเควิน คุณเข้าใจพิงกี้ผิดจริงๆค่ะ วันนี้คนที่จะทำแท้ง คือฉัน เพราะฉันใจเสาะเลยให้พิงกี้มาเป็นเพื่อน ฉันค่ะ”

เควิน “

ในขณะนี้นี่เอง พายุที่วิ่งมาอย่างเร่งรีบ ใน ที่สุดก็มาถึงด้วยเหงื่อท่วมหัว เห็นฉากนี้แล้ว ทันใดนั้นเขาพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “เจ้านาย ฟังผมพูดให้จบก่อนซิครับ! ไม่ใช่คุณพิงกี้มา ทำแท้ง เจ้านายอย่าเพิ่งร้อนใจซิครับ!”

เควิน ” .…….………

เป็นแค่การทะเลาะวิวาทที่ตลกฉากนึง!
ที่อธิบายชัดเจนแล้ว

“ทะเลาะเสร็จแล้วก็เข้ามาค่ะ ไม่เห็นหรอ ว่าหมอรออยู่?”

หมอที่รออยู่ในห้องเริ่มเร่ง น้ำหวานจับมือ ของพิงกี้แน่นขึ้นเล็กน้อย “พิงกี้ ฉันเข้าไปก่อน นะ ถ้าเธอมีธุระก็กลับไปก่อนเถอะ ฉันอยู่ที่นี่ไม่ เป็นไรหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะ”

“ไม่ได้ ฉันต้องรอเธอ เขาไม่มีทางที่ไม่ ยอมหรอก” พิงกี้มองเควินด้วยการตักเตือน “ใช่มั้ยคะ คุณเควิน?”

เควิน ”

เงียบก็แปลว่ายอมรับโดยปริยายแล้ว

“ว่าแล้ว เขาตอบตกลงแล้ว!” พิงกี้กอด น้ำหวานทีนึง “เธอเข้าไปเถอะ ฉันรอเธออยู่ที่นี่ นะ”
“โอเค” นํ้าหวานหลุบตาลง แล้วเดินเข้าไป ที่ห้องทําแท้ง

มองดูตรงหน้าที่ประตูกำลังจะปิด จู่ๆก็มี เสียงตะโกนดังขึ้นมาอีก

“รอก่อน!”

ฉากนี้ เป็นภาพที่ล้วนให้ความสำคัญทั้งสิ้น

พิงกี้ “

เควิน “

พายุ “

ทั้งสามหันไปมองที่มาของเสียงพร้อมกัน โดยไม่ได้นัดหมาย

ดุสิตที่เดินมาอย่างไวสีหน้าเต็มไปด้วย ความร้อนใจ ไม่เห็นคนที่อยากเจอ ทันใดนั้น หัวใจเขาเริ่มตื่นเต้นขึ้นมา เขาจ้องพิงกี้และถามว่า “น้ำหวานล่ะ เธออยู่ที่ไหน? เธอยังไม่ได้ เข้าไปใช่มั้ย?”

พิงกี้เม้มปากไว้

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าพ่อของเด็กจะเป็น

ดุสิต!

พวกเขาเริ่มข้องเกี่ยวความสัมพันธ์กัน ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ถึงว่าล่ะ ตอนที่อยู่ในรถอารมณ์ของดุสิต ก็ผิดสังเกตุแล้ว แต่แค่ตอนนั้นเธอเป็นห่วงน้ำ หวานเกินเลยไม่ได้คิดมาก ดังนั้นจึงไม่ได้คิด เข้าไปให้ลึกซึ้ง

ในประตู น้ำหวานที่น้ำตาท่วมหน้าปิดประตู และล็อคกลอนขึ้นมาทันที

พอได้ยินเสียงล็อคกลอน ดุสิตดึงสติกลับ มาทันที เขาพุ่งไปที่ประตูแล้วชกไปทีละหมัด “น้ำหวาน คุณอยู่ข้างในใช่มั้ย? คุณเปิดประตูก่อน ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ!

“ไปนั่งข้างๆ เควินควงไหล่ของพิงกี้ไว้

ดูท่าแล้วเรื่องคงแก้ไขไม่เสร็จในระยะเวลา อันสั้น แต่นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี พิงกี้จึงพยักหน้า

พอหาที่นั่งได้ พิงกี้มองไปที่เควินพร้อม สีหน้าจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม แล้วสอบสวนเขา “คุณเค วิน ทำไมวันนี้ถึงหามาที่โรงพยาบาลไวขนาดนี้ คุณควรจะอธิบายให้ฉันฟังหน่อยมั้ยคะ?”

เควินหน้าบึ้ง “

พายุรีบแก้ปัญหาให้ท่านประธานของตัว เองว่า “คุณพิงกี้ครับ เจ้านายไม่ได้ตั้งใจจะดุ คุณจริงๆนะครับ ที่เขาดุเพราะเขาเป็นห่วงคุณ มาก! ”

“หมายความว่ายังไง?

“คุณออกมาจากวิลล่าอย่างเร่งรีบ หลังจากป่าเฉินแจ้งข่าวให้เจ้านายทราบ พวกเรา ก็ติดตามความเคลื่อนไหวจากมือถือคุณเป็น อันดับแรกเลย นึกไม่ถึงว่าคุณจะตรงดิ่งมาที่ โรงพยาบาล เจ้านายกลัวว่าคุณจะไม่สบายเลย เลยรีบร้อนให้ผมโทรหาหมอเพื่อถาม……….

“พอแล้ว หุบปาก!” เควินพูดขึ้นมาอย่าง กระทันหัน

เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

พายุมองออกว่าท่านประธานของตนเอง เริ่มอึดอัด เขาจึงรีบทำท่ารูดซิปปากแล้วยืน ห่างๆจากเควินสิบกว่าเมตร

พิงกี้ “ ………

เธอก็ไม่พูดอะไร แค่ใช้แววตากลมโตจ้อง ผู้ชายที่อยู่ข้างกาย

ถูกเธอจ้องจนใบหน้าหล่อเหลาเริ่มแดง เควินกระแอมทีนึงแล้วเปิดปากพูดอย่างแข็งกระด้าง “ ก็แบบนี้แหละ เป็นการเข้าใจผิดเฉยๆ อย่างอื่นไม่ต้องถามเยอะ

เขาได้ยินพิงกี้มาที่โรงพยาบาลก็หัวใจ กระตุก กลัวก็แต่เธอจะไม่สบาย พอพายุโทร มาที่โรงพยาบาล เขาหูดีได้ยินพิงกี้รออยู่ที่หน้า ห้องทำแท้ง ทันใดนั้นเขาไม่รอให้พายุรายงาน ข่าวให้เขาก็ขับรถออกมาเลย จะมีเวลามาฟัง ข้อมูลเยอะกว่านั้นที่ไหน? ตอนนี้ถึงได้เกิดเรื่อง เข้าใจผิดแบบนี้ไง

แต่ตอนนี้ เขาไม่อยากให้ใครบางคนรู้ด้าน ที่เขาไม่สงบนิ่งขนาดนี้ ถึงแม้จะปิดบังไม่อยู่ก็ เถอะ……

“อ๋อ……” พิงกี้พยักหน้าอย่างมีความลึก ซึ้ง “งั้นฉันก็ไม่ถามต่อแล้ว

ไม่นานเควินก็กลับมาเคร่งขรึม เหมือน เดิมต่อไปมีเรื่องอะไรก็ต้องบอกผม ถ้าเกิด เรื่องแบบนี้อีกคุณก็วู่วามออกจากบ้านโดยที่ไม่ แจ้งให้ผมทราบไม่ได้ รู้หรือยัง?”