บทที่ 221 หาไม่ เป็นคนแ

แต่แล้ว วันถัดมาตอนที่พิงกี้เตรียมตัวออก จากบ้าน เควินกลับได้รับโทรศัพท์หนึ่งสาย

พูดไม่ถึงสองคำ สีหน้าของเขายิ่งเคร่งขรึม ขึ้นมา

พอเขาวางสายลง เธอพยายามถาม ว่า “เป็นอะไรไปคะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่ เปล่า คุณไม่สะดวกไปกับฉันหรอคะ? หรือไม่

เธอกำลังอยากพูดว่าหรือไม่งั้นให้ตนเอง ไปเยี่ยมยายสมศรีเอง เพราะยังไงพายุเป็นคน ขับรถให้ก็ไม่เกิดเรื่องอะไรหรอก แต่กลับถูกเค วินพูดแทรก “พิงกี้ เมื่อวานคนรับใช้คนนึงของ ตระกูลดำรงกูลลาออก จากนั้นวันนี้ก็ถูกเผา ตายอยู่ในบ้าน”

“หา! อะไรนะ?” จู่ๆพิงกี้หัวใจหดเกร็งขึ้น มา “เรื่องนี้ กับเรื่องของขวัญที่ฉันส่งไปเมื่อ วาน…..

“ไม่เกี่ยวกับคณ”
ฟังกี้โล่งอกไปที่

“แต่คนรับใช้คนนั้นตายอย่างฉับพลัน ขนาดนี้ ชัดเจนมากว่าน่าสงสัย ดังนั้นผมจะไป จัดการเรื่องนี้ คุณอยู่ที่บ้านดีๆนะ ถ้าผมไม่กลับ มาคุณก็ไม่ต้องออกจากบ้านเข้าใจมั้ย? อย่าให้ ผมกังวล”

“แต่ว่าฉันอยากไป……” พิงกี้ยังจะ พยายามอ้อน

แต่แล้ว ครั้งนี้เควินกลับไม่กินไม้นี้ของเธอ

ถูกแววตาที่ลุ่มลึกมองไว้ พิงกี้ได้แต่ ประนีประนอมอย่างจนปัญญา “ก็ได้ค่ะ งั้นฉัน โทรบอกยายว่าครั้งหน้าค่อยไปเยี่ยมท่าน

“โอเค” เควินก้มศรีษะจูบที่หน้าผากเธอที นึง “อืม น่ารักมาก!”

ออกจากบ้านอย่างเร่งรีบ เควินขึ้นรถก็สั่ง

การพายุ “ให้ทีมของหน่วยสืบลับมารายงานที่ 221 เป็นอาหา

ตัวกับฉัน ดูหน่อยซิว่าเมื่อวานตระกูลดำรงกูล เกิดเรื่องอะไรรึเปล่า แล้วก็ไปหาแฮกเกอร์ที่ เชี่ยวชาญ ให้เขาแฮกเข้าระบบของตระกูล ดำรงกูล ฉันต้องการคลิปกล้องวงจรปิดเมื่อคืน ของตระกูลดำรงกูล”

“ครับผม!” พายุน้อมรับคำสั่ง

พิงกี้ที่อยู่ในบ้านก็รู้สึกเบื่อหน่าย คิดไป คิดมาก็อยากทําอะไรสักหน่อย เธอได้ติดต่อ เจษฎาผ่านวีแชทขึ้นมาอย่างห้ามใจไม่ได้

“เจษฎา เรื่องฉุกเฉิน! เรื่องฉุกเฉิน! เรื่อง ฉุกเฉิน!!! ”

เรื่องฉุกเฉินติดต่อกันสามครั้ง เจษฎายัก คิ้ว และตอบกลับอย่างไว “มีอะไรครับ?”

“สามารถแฮกข้อมูลของตระกูลดำรงกูล มั้ยคะ? ฉันอยากได้ข้อมูลของตระกูลดำรงกูล ค่ะ!”
“ไม่มีปัญหาครับ”

วางงานในมือลง เจษฎาเคาะที่แป้นพิมพ์ เบาๆ เพียงไม่กี่นาทีเขาก็แฮกเข้าระบบของ ตระกูลดำรงกูลได้ แล้วก๊อปข้อมูลคลิปออกมา

ห้านาทีผ่านไป เขาได้ตอบพิงกี้ “ผมส่งเข้า อีเมลคุณแล้วนะ”

พิงกี้ “

ไวขนาดนี้เลยหรอ?!

ไม่มีเวลาพูดคุยกับเจษฎาเยอะ เธอส่งสติ กเกอร์ขอบคุณเสร็จก็โหลดคลิปจากอีเมล์และ เริ่มตั้งหน้าตั้งตาดู

สิบนาทีต่อมา เธอมองหน้าจอคอมด้วย หน้าหนักแน่นคลิปบนจอหยุดนิ่งไว้ ที่น่าติดตามคือฉาก เมื่อวานที่ลิสากับมาลาตีนั่งอยู่ที่โซฟา

หลังจากคนรับใช้ถูกมาลาตีต่อว่า คนรับ ใช้ได้ใส่สีหน้าบอกว่าจะลาออก มาลาตีข่มขู่เธอ และเธอเองก็ข่มขู่กลับบอกว่ารู้เรื่องของตระกูล ดำรงกูลไม่น้อย……..

เดิมทีอันนี้ก็ไม่ถือว่าอะไร อาจจะแค่พูดไป เพราะโมโหเท่านั้น แต่ว่า….วันนี้คนรับใช้คนนั้น กลับถูกไฟเผาตายอยู่ที่บ้านอย่างน่าประหลาด ใจ!

มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้เลยหรอ?

หรือเป็นเพราะคำพูดคำนั้นของคนรับใช้ ดังนั้นจึงนำพามาสู่การฆาตกรรม

พิงกี้รู้สึกเรื่องนี้จำเป็นต้องบอกให้เควินรู้ เดี๋ยวนี้เลย!

วินาทีแรกก็โทรหาเควินเลย พิงกี้ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองพบเห็น

เควินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ“ผมรู้แล้ว”

“แล้วคุณจะทำยังไงคะ?” อดใจไม่ไหว สุดท้ายพิงกี้ก็ได้ถามเขา

เธอไม่ห่วงเลยสักนิดว่าตระกูลดำรงกูลทั้ง ครอบครัวนั้นจะเป็นยังไง ที่เธออยากรู้ให้แน่ใจ คือพวกเค้าต้องซวยแน่ๆ อีกอย่างจะซวยด้วยวิธี ยังไง……แต่แล้ว เควินไม่คิดจะบอกกับเธอ

“ตอนนี้คุณยังบาดเจ็บอยู่ คิดเยอะไม่ดีต่อ สุขภาพ อยู่บ้านดูทีวีและอ่านหนังสือเล่นๆเข้าใจ มั้ย?”

พิงกี้ไม่ยอม ตอนนี้ฉันก็โอเคนี่คะ..…………..

“ร่างกายคุณไม่เป็นอะไรแล้วหรือ?”

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ!”“ดีมาก ในเมื่อคุณไม่เป็นไรแล้ว งั้นคืนนี้ เราจะมีอะไรกันได้แล้วซินะ แถมยังมีได้หลายๆ ครั้งด้วย”

พิงกี้: 33

“ร่างกายยังไม่หายดีก็อย่าฝืน

….รู้แล้วค๊า เจ้านาย”

อยู่ภายใต้คำข่มขู่ของเควิน พิงกี้จำเป็น ต้องเก็บกรงเล็บน้อยๆของตัวเองไว้ ได้แต่ ภาวนาในใจเงียบๆ ขอให้คนเลวของตระกูล ดำรงกูลได้รับกรรมชั่วๆที่ตัวเองก่อไว้ด้วยเถิด

วางมือถือลง เควินขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาเยือกเย็น

พายุที่นั่งอยู่ข้างคนขับอยากหัวเราะมาก เพราะทำให้เค้าได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริงๆ เค้าไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนใช้เรื่องบนเตียงมาข่มขู่ ผู้หญิง แถมยังข่มขู่แบบเปิดเผยขนาดนี้เลย ฮิฮิ….. ท่านประทานนี่ช่างเป็นตัวอย่างที่ดีของ เราจริงๆ!

แต่เค้าไม่กล้าหัวเราะออกมาหรอก หาก หัวเราะออกมาจริงๆ ไม่แน่หลังจากนี้เค้าก็อาจ จะไม่ต้องเป็นผู้ชายอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ไม่ เพียงแค่ท่านประธานที่โหดเหี้ยม ดูเหมือนว่า ภรรยาในอนาคตของท่านประธานก็โหดไม่แพ้ กันเลย

พอนึกถึงกรรไกรที่ไม่มีความลังเลของพิง กี้ พายุก็รู้สึกตรงระหว่างขาสองข้างหนาวๆแล้ว อาจจะเป็นเพราะใกล้ถึงฤดูใบไม้ผลิแล้ว จะรู้ สึกหนาวๆ !

ใช่ ต้องเป็นเพราะอย่างนี้แหละ

พายุยังเหม่อลอยอยู่ นาทีนี้เสียงของเควิน ได้ดังขึ้น “ไปเตรียมหนังสือที่เกี่ยวกับมางด้าน เทคโนโลยีสารสนเทศชุดนึง ตั้งแต่ขั้นพื้นฐานไปถึงขั้นสูง จัดเตรียมมาให้หมดเลย”

“เจ้านายจะเรียนเองหรือครับ?”

“อืม”

“ทำไมครับ?”พายุรู้สึกแปลกใจ และพูด แบบไม่ค่อยเห็นด้วย ตอนนี้เจ้านายมาเรียนอัน นี้ก็ไม่ค่อยได้ใช้นี่ครับ ไม่เห็นจะจำเป็นต้องเสีย เวลาไปเรียนเลย?”

“ฉันต้องใช้”

“เจ้านายจะเอาไปใช้ที่ไหนได้? อีกอย่างก็ ไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรหรอกครับ…..

ภายใต้แววตาที่เยือกเย็นของเควิน พายุ สึกเสียวๆแล้วหดคอ ไม่กล้าถามต่ออีก พอบรร ยกาศในรถเงียบสงบลง

แววตาของเควินรู้สึกอึดอัดหน่อย เขาพูด

อย่างเรียบเฉยว่า “ในหน่วยสืบลับไม่มีคนที่มีความสามารถด้านการแฮกข้อมูลเลยแม้แต่คน เดียว ยังไงซะนี่ก็ถือเป็นจุดอ่อน ถ้าหากทุกครั้ง ต้องขอความช่วยเหลือจากคนนอก ไม่เพียงแต่ เสียเวลาแถมยังไม่รู้ว่าจะไว้ใจได้หรือเปล่า? มี โอกาสสูงมากที่เป้าหมายของเราจะถูกรั่วไหล ออกไป เพราะฉะนั้นเราต้องพัฒนาคนมีความ สามารถในด้านนี้….. ”

“เรื่องที่เจ้านายต้องทำก็เยอะมากแล้ว ปล่อยให้ลูกน้องไปเรียนก็ได้แล้วนี่ครับ หรือไป ดึงคนที่เชี่ยวชาญในด้านนี้เข้ามาก็ได้? ขอแค่ เป็นมืออาชีพ ก็ไม่จำเป็นว่าเจ้านายต้องไปทำ เอง

“หุบปาก!”

พายุ “

โอเค เค้าหุบปากแล้ว

“ให้คนไปตรวจสอบตระกูลดำรงกูลดูซิว่า มีความเคลื่อนไหวผิดปกติอะไรมั้ย? การตาย