ถึงแม้ในใจจะรู้สึกขยะแขยง แต่พิงกี้ได้ดม ดูอีกที สุดท้ายเธอก็มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ดมผิด กลิ่นบนเสื้อก็คือน้ำหอมที่ลิสาใช้บ่อยๆ

ในเวลาที่ผู้หญิงเกิดการสงสัยในความ ซื่อสัตย์ของผู้ชายก็จะกลายเป็นยอดนักสืบไป แทบทุกคน

พิงกี้ตรวจดูเสื้อที่เควินถอดทิ้งไว้อย่าง ละเอียด บนไหล่เสื้อสูทหาเส้นผมสีดำเจอเส้น นึง

เส้นผมนี้ยาวและตรง วินาทีแรกเธอก็นึกถึง ผมที่เรียวยาวจนถึงเอวของลิสา…..ทุกอย่าง ตรงกัน เหลือแต่เพียงพิสูจน์เท่านั้น

พิงกี้เอาเสื้อแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า หลุบตา นั่งอยู่บนเตียง สองมือวางอยู่ที่ตาก แค่รู้สึกว่า หัวใจที่เพิ่งรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา ผ่านไปเพียงไม่กี่ นาทีก็ถูกสาดด้วยน้ำเย็น มันช่างตลกจริงๆ
มหมี 06-11 ตาน่าเกลียดการโยงสกปรก ก ไ หัวไป

รู้สึกว่าเรื่องบนโลกนี้มันไม่มีอะไรแน่นอน เลยจริงๆ ในใจก็เกิดความสงสัยกับเควิน เธอไม่ เคยรู้มาก่อนว่าผู้ชายคนนี้ก็โกหกเป็นด้วย

ที่ผ่านมาเธอรู้สึกว่าเขาเอาใจเธอไม่มาก พอ ซื่อสัตย์ต่อเธอไม่มากพอ แต่ทุกอย่างที่เขา ทําตรงไปตรงมาตลอด ถึงแม้จะทำผิดต่อเธอ ก็ต้องมีเหตุผลเพียงพอที่จะพูดได้ คิดไม่ถึงว่า เขาก็มีด้านที่โกหกหลอกลวงแบบนี้ด้วย

ผ่านไปสักพัก เควินก็ออกจากห้องน้ำ พิง ก็ถามเขาโดยตรงว่า “คืนนี้ คุณมีธุระที่บริษัท จริงหรือ?”

“…” เควินพยักหน้า “ใช่ ทำไมจู่ๆถึง

ถามเรื่องนี้ล่ะ?”

พิงกี้ไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองเขาอยู่อย่างนั้น

สายตาเธอจ้องมองเขาจนทำให้เขาขนลุก เควินขมวดคิ้วถามว่า “ทำไมหรอ?”

“ไม่มีอะไร…..ฉันแค่ถามดูเฉยๆ เดี๋ยวนี้ ลิสาก็มาทำงานที่บริษัทคุณแล้วหรือ? แถมเธอ อาจจะยังเป็นเลขาส่วนตัวของคุณด้วย

“เธออยากจะพูดอะไร?” เควินยิ่งมีสีหน้า ตึงเครียด เดินไปข้างเตียง สายตาจ้องไปที่เธอ “เธอไปฟังคำซุบซิบนินทามาอีกแล้วใช่มั้ย?ฉัน ไม่ให้เธอเล่นโทรศัพกับคอมพิวเตอร์ไม่ใช่หรือ? เธอใช้วิธีอะไรพูดหว่านล้อมป้าเฉินและไม่เชื่อ ฟังคำพูดของฉันอีกแล้วใช่มั้ย?”

“ฉันพูดแค่นี้คุณก็กินปูนร้อนท้องขนาดนี้ แล้ว ถ้าหากฉันบอกว่าฉันได้กลิ่นน้ำหอมและเส้นผมของลิสาอยู่บนเสือ ณ ….คุณจะบอกว่า นั่นเป็นของที่ผู้หญิงคนอื่นหลงเหลือไว้ใช่มั้ย? ถ้าใช่ งั้นคุณบอกฉันมาว่าผู้หญิงคนนั้นเป็น ใคร!

เควิน ”

แววตาเขาหดหู่ หนักหน่วง และรู้สึกลำบากใจมาก

เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ชินกับการรับมือกับผู้

หญิง รายละเอียดบางอย่างเขาก็ย่อมไม่สังเกตุ เห็นอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่คิดว่าตัวเอง กำลังจับปลาสองมือ เพียงแค่คิดว่าตนเองเพื่อ ให้ภารกิจสำเร็จเลยเล่นละครกับลิสาก็แค่นั้น เอง เลยยิ่งไม่ได้ระวังตัวมาก ไม่มีความคิดที่จะ ปกปิดเลยแม้แต่น้อย

คิดไม่ถึงพิงกี้จะสังเกตุจากเบาะแสเล็กๆ พวนนี้แล้วเดาได้ว่าคืนนี้เขาไปที่ไหนมา พริบตา เดียวเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากแบบนี้ถ้าตอบว่าเป็นลิสา พิงกี้ก็จะทะเลาะกับเขา

ถ้าตอบว่าเป็นผู้หญิงคนอื่น…..

นั่นไม่ใช่ยิ่งรนหาที่ตายหรอ?

เวลานี้ ในใจเควินกำลังรีบคิดวิธีรับมือ อย่างรวดเร็ว ดูผิวเผินแล้วก็คือเขายอมรับใน เรื่องนี้แล้ว แต่ยังทำเงียบเหมือนไม่มีอะไร

พิงกี้ยิ่งรู้สึกโมโห

“ช่างเถอะ คุณไม่ต้องพูดแล้ว

ฉันรู้ดีทุกอย่าง! ลิสาเป็นนางฟ้าของคุณ ฉันก็เป็นแค่หญ้าข้างทาง คุณกล่อมฉันให้ แต่งงาน จริงๆแล้วนายทะเบียนคนนั้นก็เป็นแค่ คนทําเอกสารปลอม สมุดจดทะเบียนสมรสที่ คุณให้ฉันเป็นแบบที่โฆษณาเล็กๆเล่มละหนึ่ง พันบาทแบบนั้นใช่มั้ย? ไม่งั้นก่อนหน้านั้นคุณund 190

บลิสาสนิทสนมใกล้ชิดกัน ราวีกันไม่เลิก แต่ ตอนนี้กลับมาแต่งงานกับฉันอย่างปุ๊บปั๊บ?”

“ไม่ใช่….” เควินอยากจะอธิบาย แต่กลับ ไม่รู้จะพูดยังไง

พิงกี้รออยู่ตั้งนาน ใบหน้าเรียวเล็กยิ่งโมโห

จนแดง

“ไม่ใช่อะไร คุณก็พูดมาสิ! ถูกฉันพูด แทงใจดำแล้วใช่มั้ย คุณก็เลยพูดไม่ออก? ก็ใช่ น้อ มีแต่คนลับๆล่อๆแบบคุณ คนหลอกลวงที่ ไม่กล้าเปิดเผยโปร่งใสถึงได้กักตัวฉันให้อยู่แต่ ในบ้าน แถมยังห้ามไม่ให้ฉันติดต่อกับโลกภัย นอก! วันนี้ฉันถือว่าได้เห็นธาติแท้ของคุณแล้ว จริงๆ! ”

“วันนี้ฉันได้ออกไปกับลิสาจริงๆ แต่ฉันมี เรื่องทางการของฉัน ฉันไม่บอกเพราะกลัวว่า เธอจะคิดมาก…….พิงกี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจว่าจะไม่ พูดเรื่องพวกนี้ แต่สิ่งที่ฉันทำมันมีเหตุผลของฉัน ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจฉัน สําหรับเรื่องสมุด จดทะเบียนสมรส ฉันสาบานด้วยชีวิตของฉันว่า มันเป็นของจริง ไม่มีปลอมแปลงแม้แต่น้อย!

เควินปวดหัวและบีบระหว่างคิ้ว

สาวน้อยของเขางอนขึ้นมา รับมือยากยิ่ง กว่ากองทับเป็นพันเป็นหมื่นเสียอีก

“คุณพูดแบบไม่มีหลักฐาน เรื่องอะไรฉัน

ต้องเชื่อคุณ?”

“แล้วเธอจะเอายังไง?”

“อย่างน้อยก็คืนโทรศัพให้ฉัน และให้ฉันมี

อิสระ!”
“พิงกี้!”

“ถ้าหากคุณไม่ยอม งั้นเราก็ไม่มีอะไรต้อง คุยกันแล้ว ” พิงกี้พูดยืนหยัดมาก

เงียบไปสักพัก เควินเปิดปาก พูด“…..โอเค”

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกักตัวเธอไว้ได้ตลอด

ชีวิต

ถึงแม้เขาอยากจะทำแบบนั้น แต่เขาก็รู้ว่า ถ้าหากบางคับให้เธอใช้ชีวิตอย่างนี้อีกต่อไป เขาเต็มใจมาก แต่ในเวลาไม่ช้าเธอจะรู้สึกเบื่อ เวลานี้เธอก็แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว หากเขา ยังแข็งข้ออย่างนี้ มีแต่จะทำให้เธอยิ่งต่อต้าน มากขึ้น ถึงเวลานั้นจะยิ่งมีแต่เสีย
ในที่สุดพิงกี้ก็ได้โทรศัพกับคอมพิวเตอร์ คืนมา เรื่องแรกที่เธอทำก็คือเปิดโทรศัพท์และ เสิร์ชข้อมูลขึ้นมา

และแล้ว ตอนที่เธอเห็นข่าวของวันนี้ เธอ เห็นรูปที่ลิสาควงแขนของเควิน และเอาศรีษะ พิงที่ไปไหล่เขา วินาทีนั้นเธอแทบอยากจะเข วงโทรศัพท์ทิ้ง

“นี่หรือคือเรื่องที่เป็นทางการของคุณ พา ลิสาไปงานการกุศล และประมูลสร้อยคอมูลค่า สิบห้าล้านให้เธอ? ” พิงกี้เอามือถือยื่นไปตรง หน้าเควิน แววตาเธอชุ่มด้วยน้ำตา

“เป็นเรื่องทางการจริงๆ
“คุณไสหัวไปเลย ฉันไม่อยากคุยกับคนที่ คำพูดมีแต่คําโกโหอย่างคุณ ! ” กัดริมฝีปากไว้ พิงกี้ดึงมือของผู้ชายและผลักเขาออกจากห้อง

“พิงกี้ อย่าทะเลาะกับผมอีกเลยได้มั้ย? ก่อนผมออกไปข้อความที่ผมเขียนไว้ให้คุณ ถึง แม้จะไม่ได้เขียนเรื่องรายละเอียด แต่ผมก็ได้ เขียนเรื่องของคืนนี้ไว้แล้ว คุณไม่ได้อ่านหรอ?

“ไม่ได้อ่าน!” ผลักผู้ชายสูงใหญ่ที่สีหน้า จนปัญญาออกจากห้อง พิงกี้จ้องมองเขาด้วย ความโมโห“เควิน คืนนี้คุณไปนอนที่ห้องสมุด เลย

ฉันไม่อยากเห็นหน้าตาน่าเกลียดของ

คุณ!”
เควินขมวดคิ้ว “ผมหน้าตาน่าเกลียด?”

แต่ก่อนใครเป็นคนตามจีบเขาบอกว่าเขา

หล่อกันแน่?!

“ผู้ชายที่จับปลาสองมือ มันก็น่าเกลียดทั้ง นั้นแหละ หน้าตาน่าเกลียดไม่พอจิตใจก็สกปรก ด้วย! ไสหัวไป!” พิงกี้โมโหและปิดประตูอย่าง

แรง

เควิน “.….…… ”

เพิ่งหันหลัง เขาก็เจอกับพายุที่เดินมาพอดี

พายุ “..……………”

สองคนมองหน้ากัน สุดท้ายยังเป็นพายุที่ ทําลายความเงียบก่อน “ เจ้านาย บังเอิญจังเลยนะครับ”

“บังเอิญอะไร?” เควินสีหน้าโหด

“มีเรื่องอะไร?”

“ไปคุยกันที่ห้องสมุด”

“ครับ! “พายุตอบรับ แต่ก็อดถามไม่ได้ “เจ้านายไม่ใส่เสื้อสักหน่อยเหรอครับ? ตอนนี้ อากาศเริ่มหนาวแล้ว แบบนี้เจ้านายอาจจะเป็น หวัดได้นะครับ?”