“เควิน ไอ้ตาบ้า อยู่ดีๆคุณเป็นบ้าอะไรขึ้น มาอีก ปล่อยฉันลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ” เขาอุ้ม เธอขึ้นมาอย่างกระทันหัน เธอหน้าซีดไปหมด เขาหาเธอตกใจแทบแย่

เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดจาปากดีว่าจะแบ่งมรดก ของเขามาครึ่งนึง ตอนที่เขาเข้าใกล้ตัว เธอ เธอนึกว่าสิ่งที่จะตามมาคือมือที่ตบบน ใบหน้าเธออย่างไม่ใยดีเสียอีก ถึงไม่ตบจนถึง ตาย อย่างน้อยก็ต้องแสนสาหัส แต่ปรากฏ ว่า…..เขากลับอุ้มเธอไว้และไม่ปล่อยเลย

ตาบ้านี่คิดอะไรอยู่?

ยังสามารถทะเลาะวิวาทอย่างสนุกๆได้อี

กมั้ยเนี่ย?

เขาไม่เพียงแต่ไม่ตกใจอะไรเลย แถมยังดู แล้วรู้สึกอารมณ์ดีมาก

เขาคงไม่ใช่ว่าภายนอกดูแล้วเข้มแข็ง แต่ ในใจกลับเป็นคนซาดิสท์นะ? ไม่ชอบคำพูด หวานๆก็แล้วไป แต่กลับชอบแนวรนแรงแบบนี้?
น่าแปลกจริงๆ!

“ฉันไม่ได้บ้า ตอนนี้ฉันสบายดีมาก!”

เควินไม่รู้ว่าหญิงน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดคน นี้กำลังนินทาอะไรเขาอยู่ ดวงตาที่คมลึกของ เขามีแต่ความสุขที่ประกายออกมา แววตาสว่าง เหมือนดาวบนท้องฟ้า ไม่ว่าใครก็สามารถดูออก ว่าวินาทีนี้เขามีความสุขมาก

เขาอุ้มพิงกี้ไว้และเดินไปนอกวิลล่า พอมา ถึงที่รถ เขาวางตัวเธอไว้ที่นั่งข้างคนขับ มอง เธออย่างอารมณ์ดี และพูดจุดประสงค์ใน การเดินทางครั้งนี้ออกมาอย่างเชิดหยิ่งและ สุขใจ “ฉันดีใจมากที่เธออยากจะแต่งงานกับ ฉันจนอดใจรอไม่ไหว เห็นแก่ความจริงใจที่ เธอมีให้ฉัน ฉันก็เลยตัดสินใจจะทำให้เธอได้ สมปรารถนา”

“ห้า…..อะไรนะ?”
พิงกี้ล้ำๆอึ้งๆ เหมือนความรู้สึกถูกฟ้าผ่า

เธอ…… ไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย?

อีกฝั่งนึง เควินรีบวิ่งขึ้นที่นั่งคนขับอย่าง รวดเร็ว สตาร์ทรถและขับออกไป

“รอก่อน!” พิงกี้ตั้งสติได้แล้ว ถามเขาด้วย น้ำเสียงที่เหลือเชื่อ “เควิน เมื่อกี้คุณล้อเล่นกับ ฉันใช่มั้ย? คือ…..คุณพูดซิ คุณจะทำให้ฉัน สมปรารถนาอะไร?

เธอแทบอยากจะเอามือไปแตะที่หน้าผาก ของเขา ดูสิว่าเขาเป็นไข้หรือเปล่า?

“เธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรอ ว่าอยากจะ แต่งงานกับฉัน?” เควินยักคิ้วแล้วถามเธออย่าง มีความสุข

“ไม่….คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันแค่พูดสมมุติ เฉยๆ!”
“ไม่ว่าจะเป็นคําสมมุติหรือไม่ ฉันรู้ใจเธอก็

พอแล้ว”

“แต่ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ!” พิงกี้

แทบจะเป็นบ้า

ตอนนั้นเธอก็แค่ปากเก่งไปแค่นั้น กลาย เป็นว่าเธอขอเขาแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่?

เข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า?!

ไม่มีดอกไม้ ไม่มีแหวน ไม่มีความโรแมน ติก วินาทีก่อนเขาสองคนยังทะเลาะกันอยู่เลย นาทีต่อมาก็กลายเป็นรักตราบชั่วฟ้าดินสลาย พระเจ้า เป็นเพราะเธอไม่เข้าใจ หรือเป็นเพราะ โลกนี้มันเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป? ทำไมเธอคิด ยังไงก็คิดไม่ออก?

มีความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายยังไงไม่รู้!

พิงกี้พยายามและตั้งใจให้ตัวเองสงบลง คิดย้อนคำพูดที่ตนเองพูดเมื่อกี้ให้ละเอียด “เควิน ท่านประธานเควินคะ ความหมายของฉันคือ ฉันหวังว่าคุณคบกับฉันไม่ใช่ว่าแค่เล่นๆ แต่ต้อง คบกันด้วยแต่งงานเป็นจุดมุ่งหมาย คุณเข้าใจ ไหม? ฉันแค่อยากให้คุณทำจุดนี้ได้ ไม่ใช่ว่าจะ แต่งงานกับคุณเดี๋ยวนี้

“คบกัน ก็เพื่อจะแต่งงานกันใช่มั้ย?”

“………..ใช่”

“เธอรักฉันมากใช่หรือไม่?” เขายิ่งถาม

เธออย่างตรงๆ

พิงกี้หน้าแดงและตอบอย่างเด็ดขาด ไม่

รัก!”

แววตาของเควินเย็นลงทันที เขา จ้องมองเธอและเชอะเบาๆคำนึง “ ฉันจำได้ว่า เมื่อคืนตอนที่เธอทำกับฉันอยู่บนเตียง รู้สึกว่า เธอจะไม่ได้พูดแบบนี้นะ!”

“คุณหุบปากเลยนะ!” พิงกี้ยิ่งหน้าแดงขึ้นมา

คำพูดบนเตียงเชื่อได้ที่ไหน?

สังคมสมัยนี้ ลงจากเตียงแล้วก็พลิกหน้า มือเป็นหลังเท้าเยอะแยะไป

เควินไม่คิดจะรามือไปแบบนี้ “ไม่พูดถึง เมื่อก่อน อย่างน้อยคำพูดของเธอในวันนี้ทำให้ ฉันเข้าใจอย่างนึงว่าเธออยากอยู่กับฉัน แถมยัง ถึงขั้นอยากจะแต่งงานด้วยใช่หรือไม่?”

“ใช่หรือไม่?”

รู้สึกว่า…………

พิงกี้ลังเลไปครู่นึงแล้วพยักหน้า

..ใช่”

“ดังนั้น ฉันจะให้ใบสมรสกับเธอ”ฟังกี้ “

ไม่ใช่ ทำไปวนกลับไปที่เดิมอีกแล้ว

ตอนนี้เธอเบลอไปหมดแล้ว เธอกุมศรีษะ และครุ่นคิดไปสักพักถึงเงยหน้าขึ้นมา พยายาม ใช้เหตุผลพูดคุยกับผู้ชายที่กำลังตั้งใจขับรถ “ไม่ใช่แบบนี้ เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ฉัน ไม่ได้อยากแต่งงานในตอนนี้! ความบาดหมาง ระหว่างเราสองคนยังไม่ได้คลี่คลายไม่ใช่หรอ? ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราสองคนยังไม่มั่นคง ฉันไม่อยากวันนี้เล่นแต่งงานกับคุณ อีกสองวัน ก็กลายเป็นแม่หม้ายที่น่าเวทนา!

“เธอผิดแล้ว ความบาดหมางระหว่างเรา สองคนคือขาดทะเบียนสมรสใบนึง ขอแค่มี ทะเบียนสมรสเธอก็จะไม่ทะเลาะกับฉัน ความ สัมพันธ์ของเราจะมั่นคง เธอก็จะยิ่งไม่คิดหนี อีก!”

พิงกี้ “…”
“ต่อไป เราจะได้เป็นสามีภรรยากันถูกต้อง ตามกฎหมาย เธอจะได้เป็นภรรยาที่เปิดเผย ของฉัน” เควินพูด

เขามีความคิดผู้ชายเป็นใหญ่ไปหน่อย ใช้ ชีวิตอยู่ในค่ายทหารทำให้เขามีนิสัยห้าวหาญ และชินกับการใช้วิธีที่ตรงไปตรงมาจัดการเรื่อง เขาพูดหยอดคำหวานและพูดจาเสนาะหูไม่ค่อย เป็น

เขาลำบากใจที่จะพูดคำว่าขอโทษกับก่อน หน้านั้นที่เคยพูดให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ แต่ว่าเขา สามารถใช้การกระทำมาพิสูจน์ความจริงใจของ ตนเอง

“พิงกี้เงียบไปครู่นึงแล้ว

ถาม“งั้น….ลิสาล่ะ? คุณหมั้นกับเธอแล้ว แต่ กลับจะแต่งงานกับฉัน แล้วลิสาจะทำยังไง? คุณทำแบบนี้จะไม่ทำให้เธอเป็นตัวตลกและเป็น ขี้ปากของคนอื่นหรอ?”

มือที่จับพวงมาลัยของเควินนิ่งไปครู่นึง แต่ได้กลับมาปกติในเวลาอันรวดเร็ว เพียงแต่แวว ตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับจางหายไป

สักพักเขาถึงเปิดปากพูด

“เรื่องของระหว่างเราสองคนไม่เกี่ยวกับ ลิสา……เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง เธอไม่ต้อง

กังวล”

“ฉันจะไม่กังวลได้ยังไง? นี่ก็คือความ บาดหมางของระหว่างเราสองคน ตราบใดที่ไม่ แก้ไขปัญหานี้ให้จบสิ้นฉันก็จะรู้สึกไม่สบายใจ อยู่วันยังค่ำ! ดูท่าทางคุณแบบนี้ถึงวันนี้เราจะ ไปจดทะเบียนสมรสแล้ว คุณก็ไม่มีทางที่จะ ถอนหมั้นกับเธอในทันทีทันใดใช่มั้ย?”

” เควินเปิดปากพูด “ใช่”

พิงกี้อึ้งจนตาค้าง เธอคิดไม่ถึงว่าคำพูดที่

ไม่ได้ตั้งใจของตนเองจะเดาการพัฒนาการของ เรื่องนี้ถูก เธอถามอย่างน่าเหลือเชื่อ “เควิน คุณก็เหี้ยเกินไปแล้วมั้ง? คุณบอกว่าจะแต่งงานกับฉันนี่คือแอบแต่งงานหรอ? ถ้าเป็นการแอบ แต่งงาน แล้วคุณจะมาพูดว่าเปิดเผยทำไม?”

“ฉันทำแบบนี้เพราะมีเหตุผลของฉัน แต่ ว่า….ตอนนี้ยังบอกเธอไม่ได้” สายตาของเค วิมลุ่มลึก

คำพูดที่เขาพูดตอนนี้คือถึงขีดจำกัดสูงสุด แล้ว เขาไม่สามารถพูดให้ละเอียดกว่านี้

ดีตรงที่พิงกี้ก็ไม่ได้ถามละเอียด เธอก้ม หน้าไว้เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

เหลือบมองเธอทีนึง เควินเปิดปากพูดอีก ครั้งอย่างจนปัญญา “อย่างน้อยมีทะเบียน สมรสแล้วเธอก็จะวางใจได้ เธอสามารถบอกกับ