บทที่ 500: สามีของฉันก็คือสามีของเธอ

“งั้นจะทำยังไงดีเนี่ย?” น้ำหวานคิดว่าเป็นเรื่อง จริง แล้วรู้สึกทุกข์ขึ้นมา “พวกเราแค่ขอพักอาศัยอยู่ ที่นี่ชั่วคราว พอไอ้พวกสารเลวอย่างองค์กรSCพวกนั้น ถูกส่งเข้าคุก ฉันกับต้นข้าวก็จะย้ายออกไปแล้ว เป็นไป ไม่ได้ที่จะอยู่ที่นี่ตลอดชีวิต การย้ายทะเบียนบ้านมาอยู่ ที่นี่มันยุ่งยากไปหน่อยนะ……….

ที่น้ำหวานคิดคือ เธอทำเรื่องขอรับเลี้ยงไว้ก่อน จากนั้นก็ค่อยให้ต้นข้าวย้ายเข้าไปที่ทะเบียนบ้านของ บ้านเกิดเธอ เสร็จสิ้นในขั้นตอนเดียวดีออก

ถ้าหาก เพื่อแค่จะเข้าเรียนอนุบาลแล้วย้าย ทะเบียนบ้านมา ถึงเวลาก็ต้องย้ายออกอีก มันยุ่งยาก เกินไป

แต่ว่า ……..

น้ำหวานอดหันไปมองประตูห้องไม่ได้ ราวกับว่า สามารถเห็นต้นข้าวที่หลบอยู่ข้างในดูสมุดภาพอยู่ อย่างเงียบๆ

สภาพของต้นข้าวในตอนนี้จำเป็นต้องไปใกล้ชิด กับเด็กคนอื่นๆให้มากขึ้น บางทีอาจจะสามารถเดินออก จากเงามืดของหัวใจได้ง่ายขึ้น เรื่องที่จะส่งเธอเข้าเรียน เธอจะให้ล่าช้าไม่ได้เด็ดขาด

“คุณอยากให้ต้นข้าวเข้าเรียนแถมยังไม่อยากจะยุ่งยากเลยเนียนะ จะมีเรื่องดีแบบนี้ได้ยังไง?” เต ชิตกลอกตาขาวใส่เธอ “ถึงแม้คุณจะไม่อยากย้าย ทะเบียนบ้านมา แต่อย่างน้อยก็ต้องเลี้ยงข้าวสักมื้อหนึ่ง หรือขอร้องดีๆหน่อยถึงจะถูกมั้ง? คุณคิดอยากจะให้คน อื่นฟังคุณโดยที่ไม่ทำอะไรเลย ให้เขาเห็นแก่หน้าใหญ่ๆ ของคุณหรือไง?”

น้ำหวานจับหน้าของตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ เปลี่ยน “ใช่สิ หน้าของฉันใหญ่จริงๆ ตาเล็กๆของคุณ มองไม่ทั่วถึงใช่มั้ยล่ะ?”

เตชิต “

“คุณพูดมาตรงๆดีกว่า เรื่องนี้คุณช่วยได้มั้ย? ถ้า คุณช่วยไม่ได้ งั้นฉันก็ไปหาพิงกี้ดีกว่า ฉันว่าคุณเควิน ของเธอมีความสามารถมาก ไม่แน่อาจจะเก่งกว่าคุณ เยอะเลยก็เป็นได้

“นี่คุณชมผู้ชายอื่นต่อหน้าผมแบบนี้ ไม่กลัวว่าผม จะไม่ยอมช่วยคุณเลยหรือไง?”

“ถึงฉันไม่ชมคุณเควิน คุณก็ไม่เห็นจะช่วยฉัน เลย”น้ำหวานคิดอย่างดีแล้ว

“ก็มีแต่คุณนั่นแหละที่เข้าใจผม

เตชิตอดดีใจไม่ได้ แล้วยักคิ้วขึ้น “คืนนี้ ทำอาหารอร่อยให้ผมทาน เรื่องของต้นข้าวก็ไม่ต้องให้คุณมา กังวลแล้ว”

“มีคนใช้ทำอาหารอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ?” น้ำ หวานพูดอย่างเศร้าโศก

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากทำ แต่ฝีมือทำอาหารของ เธอห่วยมาก เธอกลัวว่าพอเธอเข้าครัวแล้ว ครัวคงต้อง ระเบิดแน่นอน

“ฉันขอบอกคุณก่อนนะ ฝีมือการทำอาหาร ของฉันห่วยแตกมาก ถ้าคุณไม่ถือวาที่จะทานอาหาร แปลกๆ ฉันก็ยินดีที่จะทำค่ะ” น้ำหวานทำหน้ามีเมตตา มองดูหน้าของเตชิตไว้

เตชิตอยู่ๆก็ตื่นเต้นขึ้นมา แล้วรีบประนีประนอมใน ทันที“งั้นคุณชงกาแฟแล้วยกมาที่ห้องทำงานผมทุกวัน ก็แล้วกัน ชวกาแฟคงจะเป็นอยู่มั้ง?”

“ปกติฉันดื่มแต่กาแฟสำเร็จรูป ไม่เคยดื่มกาแฟบด

ค่ะ”

“งั้นก็เอากาแฟสำเร็จรูปก็ได้

“เมื่อก่อนคุณพิถีพิถันกับเรื่องมีระดับรสนิยมมาก เลยไม่ใช่เหรอ จะดื่มแค่กาแฟบดไม่ใช่เหรอคะ?” มา ขอพักอยู่หลายวัน น้ำหวานพอรู้นิสัยของเตชิตอย่
คนๆนี้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด ในตัวมี เอกลักษณ์ของความเย่อหยิ่งมาตั้งตั้งเกิด อะไรๆก็ต้อง พิถีพิถัน

“ขอแค่ให้คุณชงกาแฟให้ผม ผมยอมกล้ำกลืนฝืน ทนหน่อยก็ได้”

“เชอะ……… ” น้ำหวานรู้สึกหดหู่ “นี่คุณหวัง อะไรจากฉันกันแน่คะ?”

อยากทานอะไร ดื่มอะไรก็แค่บอกคนใช้ก็ได้แล้ว ทำไมต้องให้เธอที่ไม่เป็นอะไรเลยมาทำก็ไม่รู้ ยังต้อง มาเสี่ยงทานของแปลกๆที่เธอทำออกมาอีก!

“หวังเพื่อให้คุณประจบสอพลอผมไง ผมมีความ สุข!”

(( ก็ได้ ” น้ำหวานนี่ยอมเขาจริงๆเลย เตชิตเป็นคนที่ทำงานเรียบร้อยและเด็ดขาดมาก ขอแค่เอาใจเขาทำให้เขาอารมณ์ดี ไม่ว่าจะดวงดาว หรือพระจันทร์เขาก็สามารถเอาให้เธอได้ในทันที ยิ่งไม่ ต้องพูดถึงเรื่องขี้ปะติ๋วอย่างไปเรียนอนุบาลเลย

โทรศัพท์ออกไปสายหนึ่ง ผ่านไปไม่ถึงห้านาที เตชิตก็ได้รับข้อความตอบกลับ————เรื่องจัดการ

เรียบร้อยแล้ว
น้ำหวานรู้สึกตัวเองถูกหลอกอย่างไรอย่างงั้น

แค่โทรศัพท์กริ๊งเดียว ก็จะให้เธอชงกาแฟบริการ เขาทุกคืนเนี่ยนะ ทำไมคิดยังไงก็รู้สึกว่าตัวเองเสีย เปรียบเลย?

เตชิตเหมือนจะดูออกว่าเธอไม่ค่อยพอใจ จึงพูด อย่างได้ใจมากกก “คุณไม่ต้องไม่พอใจหรอก เรื่องนี้ สำหรับผมแล้วอาจจะแค่โทรศัพท์สายเดียว แต่สำหรับ คุณแล้ว ถ้าคุณไม่อยากไปรบกวนพิงกี้ คุณก็ไม่มีคนให้ ช่วยอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?”

“ถ้าไม่อย่างนั้น คุณคลอดลูกให้ผมคนหนึ่งสิ ผม รับรองว่าจะไม่ใช้งานคุณเลยแม้แต่นิด จะจัดการเรื่อง ให้เสร็จในทันทีเลย”

เสียใจด้วยนะคะ ฉันไม่อยาก” น้ำหวาน กลับถูกข้อเสนอที่แปลกประหลาดพูดโน้มน้าว

เทียบกับคลอดลูกให้คนอื่นแล้ว เธอยอมที่จะชง กาแฟมากกว่า!

น้ำหวานอยู่ใกล้กับพิงกี้มาก เพราะทั้งสองคนต่างก็อยู่ที่L.K.Crystalวิลล่า ทุกวันหลังขากส่งต้นข้าวไป โรงเรียนเสร็จ เธอก็จะแวะไปที่บ้านของพิงกี้

ชิมของว่างและชาสมุนไพรที่ป้ามะลิได้ทำในทุก วัน แล้วอยู่เล่นกับเจ้าซาลาเปา

เธอมาที่วิลล่าNo.1ทีไรก็อยู่ยาวเลย เรื่องกินข้าวนี่ ก็เป็นเรื่องประจำ นอกจากไม่ได้พาต้นข้าวมาและไม่อยู่ นอนที่นี่แล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับเมื่อก่อนเลย

วันนี้ที่น้ำหวานมาหาพิงกี้ เพราะเธอมีเรื่องถึงมา

เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการรับเลี้ยงต้นข้าว

ตัวเธอเองยังไม่ได้แต่งงาน และยังมีเรื่องคดีของ องค์กรSCที่ยังแก้ไขไม่จบย่างสิ้นเชิง ในเรื่องนี้คิด อยากจะรับเลี้ยงต้นข้าว ถึงแม้ต้นข้าวที่เป็นเจ้าตัวจะยืน ยอมเองก็ตาม แต่ขั้นตอนก็ไม่ง่ายเลย

ที่จริงเธอไม่อยากไปรบกวนเตชิต เลยมาหาเพื่อน สนิทตัวเองดีกว่า

“ไม่มีปัญหา ” น้ำหวานรับปากเธอทันที “เดี๋ยวรอ เควินกลับมา ฉันจะพูดกับเขาเอง จะให้เขารีบจัดการ เรื่องนี้ให้เสร็จแน่นอน เธอวางใจได้”

“คุณเควินจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
พิงกี้ผายมือแล้วยิ้มอย่างหวานชื่นและจริงใจ “ไม่มีปัญหา ไม่รบกวนเลย เราเป็นเพื่อนรักกันมา หลายปีแล้วนะ สามีของฉันก็คือสามีของเธอ นอกจาก ขึ้นเตียงกับเขาไม่ได้ อย่างอื่นทำได้หมด เธอห้ามมา เกรงใจกับฉันเด็ดขาดนะ

น้ำหวาน “.….……………….”

“ทำไมเธอถึงเงียบล่ะ ฉันพูดได้จริงใจซาบซึ้ง ขนาดนี้ เธอจะไม่พูดอะไรกับฉันหน่อยเลยเหรอ?”

น้ำหวานยกมุมปากขึ้น ก้มหน้าแล้วชี้ไปที่ด้านหลัง

ของเธอ

นี่มันอะไรกัน?

พิงกี้หันไปมองแล้วอึ้งไปในทันที

ผู้ชายที่รูปร่างส่งใหญ่ ราวกับต้นสนที่เขียวชอุ่ม ยืนอยู่ เสื้อสูทสีเข้มแขวนอยู่ที่ข้อพับของมือ บนตัวใส่ เสื้อเชิ้ตสีเทาโทนเย็น ดูหนักแน่นและเคร่งขรึมไป

แล้วมองสีหน้าที่มืดครึ้มของเขา อยู่ๆพิงกี้ก็รู้สึกว่า คืนนี้ตัวเองคงต้องซวยแน่ๆแล้ว

ปกติเควินจะกลับมาประมาณหกโมงกว่าๆ ใครจะ ไปรู้ว่าวันนี้เขาจะกลับมาเช้าขนาดนี้ .………
ซวยแน่!

น้ำหวานคิดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาแสดงออก ความรักเพื่อน ในเมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว เธอตัดสินใจ ทิ้งเพื่อนสนิทของตัวเองที่ตกที่นั่งลำบากอยู่ และไป ให้ไกลจากที่อันตรายแห่งนี้ “คุณเควิน พิงกี้ งั้นฉันไม่ รบกวนพวกคุณแล้วนะ บ๊ายบาย ”

“น้ำหวาน ยายตัวแสบที่ใจร้ายใจดำ!

ทันทีที่พิงกี้กระโดดขึ้นมาจากโซฟา ก็ถูกผู้ชายดึง มาไว้ในอ้อมอกอย่างง่ายดาย แล้วแบกเธอขึ้นชั้นสอง โดยตรง

“เควิน นี่อย่าบอกนะว่าคุณจะใช้ความรุนแรงใน ครอบครัว?ฉันจะบอกอะไรให้คุณนะ คุณทำแบบนี้มัน ไม่ถูกต้องนะ” พิงกี้พยายามขัดขืน เธอแทบอยากจะ ร้องไห้

เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาลงมือกับเธอไม่ลงแน่นอน แต่ บางที เวลาที่เขาบ้ากามขึ้นมา นั่นมันทรมานคนยิ่งกว่า การใช้ความรุนแรงในครอบครัวเสียอีก!นี่มันทรมานทั้ง ร่างกายและวิญญาณเลยนะ

“เหอะ …… ” เควินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “พิงกี้ นี่คุณใจกว้างมากเลยใช่มั้ย? สามีของคุณก็คือสามีคน อื่นงั้นเหรอ นอกจากขึ้นเตียงแล้ว จะทำอะไรได้หมดนั้นเหรอ?”

พิงกี้แกล้งทำเหมือนคนตาย “

“คุณมีเรื่องจะขอร้องผมไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่พูด

“อืม วันนี้น้ำหวานมาหาฉัน ฉัน….

“หุบปาก ให้ผมเอาเสร็จก่อนแล้วค่อยพูด

พิงกี้ “…”

แล้วเมื่อกี้ใครสั่งให้เธอพูด