บทที่490: มีหลายลูกไม้

“เรื่องระหว่างผมกับน้ำ ยังไม่ถือว่าเป็นเรื่องจริงจัง อีกเหรอครับ? ผมนึกว่าคุณพิงกี้จะเป็นคนที่เกลี้ยกล่อม ให้คืนดีไม่ใช่เกลี้ยกล่อมให้เลิกกันเสียอีก คิดไม่ถึงเลย ว่าคุณจะมีอคติกับผมอยู่” ดุสิตสีหน้าแววตาซึมเศร้า

เขาหน้าตาหล่อเหลา บุคลิกที่ดูมาดนิ่งมีแรงดึงดูด มาก แต่ว่า ใครเล่าจะไม่รู้ว่าถ้าตกเข้าไปในหลุมลึกแห่ง ความรักของเขา ยังจะสามารถออกมาได้ไหม?

“เรื่องที่เกี่ยวกับเกลี้ยกล่อมให้คืนดีหรือว่าเกลี้ย กล่อมให้เลิกกัน ฉันจำได้ว่าครั้งก่อนฉันได้พูดกับคุณ อย่างชัดเจนมากแล้วนะคะ ภายใต้สถานการณ์แบบ นี้ ถ้าคุณหวังดีกับน้ำหวานจริงๆ ดีที่สุดก็เลิกกับเธอซะ เธอถึงจะไม่ติดร่างแหไปด้วย ไม่ใช่เหรอคะ?” พิงกี้รู้ว่า ตัวเองค่อนข้างที่จะยกตนข่มท่าน

แต่ว่าเรื่องบางเรื่องถ้าเธอไม่พูดซ้ำ ดุสิตก็จะแกล้ง

โง่อยู่ตลอด

เรื่องระหว่างเขากับน้ำหวาน เป็นแค่เรื่องระหว่าง

ชายหญิงล้วนๆหรอ?

ไม่ใช่!

เรื่องระหว่างพวกเขา เกี่ยวพันถึงอะไรมากมาย ถ้าหากในใจของดุสิตไม่คำนึงถึงแล้วไปฟังคำพูดของ ไพโรจน์ ความรักนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นยาพิษเอาชีวิตของน้าหวาน

“ที่คุณพิงกี้พูดย่อมถูกอยู่แล้วครับ แต่ว่า…… เงียบไปนานมาก ดุสิตถึงหลุบตาเปิดปากพูด “อยู่ใน มุมของน้ำหวาน เธอไม่ควรร่วมทุกข์ร่วมสุขกับผมหรือ ไง?”

พิงกี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดุสิตจะมีความคิดแบบนี้

“ร่วมทุกข์ร่วมสุข?” อีกนิดเดียวก็เกือบจะตบโต๊ะ แล้ว เธอสวนกลับด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณอยากให้น้ำ หวานร่วมทุกข์ร่วมสุขกับคุณยังไงคะ? ร่วมติดคุกกับ คุณหรือร่วมตายกับคุณ? คุณดุสิต ไม่ใช่ว่าฉันดันจะทิ่ม แทงแผลคุณนะ เรื่องที่คุณทำพวกนั้น เรื่องที่พ่อแม่คุณ ทำพวกนั้น คุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอคะ?

“นี่คุณรู้เรื่อง?” ดุสิตเงยหน้าขึ้นมากระทันหัน พริบตาเดียวเขาก็หัวเราะเยาะ “ใช่สิ คุณเป็นคนของเค วิน เป็นไปได้ยังไงที่จะไม่รู้เรื่องพวกนี้? แต่ว่า เขาเอา เรื่องพวกนี้มาพูดกับคุณ ไม่แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับ เรื่องงานไปหรือเปล่า?”

“เสียใจด้วยค่ะ ฉันไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้หญิงของเค วิน แต่ฉันยังเป็นสมาชิกของหน่วยสืบลับด้วย เข้าร่วม เป็นสมาชิกตอนที่รับมือกับตระกูลดำรงกูล ตอนนี้ยังไม่ ได้ถูกไล่ออก! ถ้าไม่อยากให้คนรู้ นอกเสียจากตัวเอง จะไม่ทำ! หลักฐานที่เกี่ยวข้องกับน้ำหวานที่ไพโรจน์ได้เอาออกมา ได้มายังไงหรือคุณไม่รู้หรอคะ?”

แววตาของดุสิตเปลี่ยนมาเฉียบคมทันที

มองดูสีหน้าย่ำแย่ของดุสิต พิงกี้ “เชอะ” เสียงหนึ่ง แล้วเริ่มเปิดประเด็น “ถึงคุณปฎิเสธต่อหน้าฉันก็ไม่มี ประโยชน์หรอกค่ะ ฉันถามน้ำหวานแล้ว เอกสารเหล่า นั้นที่ขึ้นชื่อว่าเธอเป็นคนเซ็นต์ เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย ด้วยซ้ำ คิดไปคิดมาคนที่น้ำหวานไม่ป้องกันตัวที่สุดก็ คือคุณ…….ของพวกนั้นถูกเอาออกมาแล้ว แล้วคุณ ไม่มีอะไรอยากจะพูดเลยหรอคะ?”

“คุณผู้ชาย กาแฟของคุณมาแล้วครับ” พยักงาน มาเสิร์ฟกาแฟ

การต่อกรของพิงกี้กับดุสิตถูกทำลาย อากาศที่

เกาะตัวได้กลับมาลื่นไหลอีกครั้ง

“ผมไม่ทำร้ายเธอ……..

พอพนักงานไปแล้ว สักพัก ดุสิตพูดออกมาคำหนึ่ง

พิงกี้ก็ถอนหายใจทีหนึ่ง “ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณไม่ ทำร้ายน้ำหวาน ไม่ว่าอนาคตคุณกับเธอจะเป็นยังไง แต่ ฟังจากที่เธอพูดถึงเรื่องของพวกคุณ ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่ คนที่วางแผนลอบกัดเธอหรอก ถึงฉันไม่เชื่อ น้ำหวานก็ เชื่อคุณอยู่แล้ว”
“อืม” ดุสิตตอบอย่างเรียบง่ายคำหนึ่ง เหมือน นึกถึงเรื่องของเมื่อก่อน แววตาเผยความเจ็บปวดออก มา

พิงกี้ตีเหล็กในขณะที่ยังร้อนอยู่ “ งั้นคุณบอกฉัน ได้มั้ยคะว่าหลักฐานที่อยู่ในมือของพ่อคุณได้มายังไง? ถ้าเขาให้คุณชี้ตัวน้ำหวาน คุณคงจะไม่ฟังเขามั้งคะ?”

“ผมก็ไม่รู้ แต่ว่า เรื่องที่คุณกังวลผมไม่ทำ หรอก “ดุสิตหายใจลึกๆทีหนึ่ง น้ำเสียงซึมเศร้า “คุณ วางใจเถอะ ผมไม่ใช่คนที่ไม่มีฟางเส้นสุดท้ายขนาดนั้น พ่อผมอยากให้น้ำหวานมารับโทษแทนผม ผมไม่มีวัน เห็นด้วยหรอก ตอนที่ท่านเสนอออกมาผมก็ปฎิเสธแล้ว ต่อไปก็ไม่มีทางรับปากเหมือนกัน”

ที่อยากได้ก็คือคำนี้แหละ!

“จริงหรอคะ?” พิงกี้คอนเฟิร์ม

“จริงครับ”

มือที่วางอยู่บนเข่าก๋าแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว พิงกี้ พยายามอย่างไม่ลดละ “คุณไม่รับปากเรื่องนี้ เพราะรู้ ว่าน้ำหวานไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้น ถึงเธอเข้าร่วมทำการ ค้าขายกับองค์กรSC ก็เพื่อวางแผนอย่างถูกต้องแล้ว ค่อยปฎิบัติการช่วยเหลือผู้เสียหายออกมาใช่มั้ยคะ?
“ใช่ครับ”

“แล้วถ้าพ่อของคุณดื้อดึงที่จะกล่าวหาน้ำหวาน คุณจะออกมาแก้ต่างให้ย้ำหวานมั้ย? ฉันรู้ว่าคุณเป็นคน ที่ขี้ใจอ่อน คุณเห็นแก่ความรักที่เคยมีให้กับน้ำหวาน แต่ถ้าเกิดพ่อคุณบังคับคุณล่ะคะ? ถึงเวลานั้นคุณจะ เลือกยังไงคะ?” พิงกี้ถาม

ครั้งนี้ ดุสิตเงียบไปนานมากๆ

สุดท้าย เขาเงยหน้า “ผมจะ..………

พิงกี้ดวงตาเป็นประกาย ก็รอแค่ดุสิตพูดคำต่อ ไป แต่ในขณะนี้เองสายตาของดุสิตกลับมองไปที่นอก หน้าต่าง แววตาเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อ เขาลุกขึ้น มาจากเก้าอี้โดยตรง

พิงกี้มองไปตามสายตาที่ช็อกของเขา เห็นเตชิต กับน้ำหวานพัวพันอยู่ด้วยกันที่ลานจอดรถ

ฉากละครที่เธอเตรียมไว้ตอนท้าย ในที่สุดก็มา

แล้ว!

เดิมทีน้ำหวานอยู่ที่วิลล่าอยู่ดีๆ รู้ว่าพิงกี้จะออก จากบ้าน แต่ก็ไม่รู้ว่าพิงกี้จะมานัดเจอกับดุสิต ดังนั้นเธอไม่กังวลเลย

คาดไม่ถึง พิงกี้เพิ่งออกจากบ้านไม่นาน เธอก็ได้ รับข้อความจากพิงกี้ บอกว่าเดิมทีจะไปทานข้าวกับเค วิน แต่เควินกลับมีเรื่องเร่งด่วนกระทันหัน ไม่สามารถ ทานข้าวกับเธอ พิงกี้จึงเรียกเธอออกมาทานข้าวช็อป ปิ้งด้วยกัน จะได้ผ่อนคลายจิตใจหน่อย

น้ำหวานไม่อยากมา แต่ก็ไม่อยากให้พิงกี้ผิดหวัง ก็ เลยรับปากเธอไป

พายุส่งพิงกี้ออกไป ในวิลล่าNo.1ยังมีรถอยู่หลาย คัน แต่ไม่มีคนขับ น้ำหวานกำลังปวดหัวอยู่ว่าตัวเองจะ ออกไปยังไง ทันใดนั้นก็ได้รับสายจากเตชิตอีก เขา บอกว่าพิงกี้มอบหมายให้เขาแล้วว่า ตอนที่เขาออกจาก บ้านแวะรับเธอออกมาด้วย

มีรถติดไปด้วยคน ถึงน้ำหวานจะหมั่นไส้เตชิตแค่ ไหนก็หมดหนทาง ได้แต่ขึ้นรถของเขามา

ใครใช้ให้เธอไม่อยากไปรบกวนพิงกี้มากกว่าล่ะ

พักอยู่ที่วิลล่าNo.1 พิงกี้พูดคุยเป็นเพื่อนเธอทุกวัน ก็ทำให้เธอรู้สึกเกรงใจมากแล้ว เธอไม่อยากสร้างความ วุ่นวายให้พิงกี้มากกว่านี้ ก็ย่อมไม่ทำตามใจตัวเองอยู่ แล้ว
พอขึ้นรถของเตชิต นํ้าหวานก็เงียบมาตลอดทาง

ในรถเปิดเพลงสากลไว้ ท่องทำนองเพลงไพเราะ และผ่อนคลาย ทําให้ไม่ค่อยอึดอัดเท่าไหร่

แต่รถจอดลงที่ร้านกาแฟ หลังจากนํ้าหวานลงมา จากรถ พบว่าเตชิตก็ลงมาด้วย

เธอรู้สึกแปลกใจ จึงถามว่า “คุณก็จะไปเดินช็อป ปิ้งกับพวกเราด้วย?”

ผู้หญิงสองคนเดินช็อปปิ้ง โดยทั่วไปผู้ชายมีแต่จะ หลบ ทำไมเขาถึงได้กระตือรือร้นขนาดนี้? ไม่แน่อาจจะ เพื่อพิงกี้ก็ได้…….คิดถึงตรงนี้แล้ว น้ำหวานก็ค่อนข้าง ที่จะดูถูกเขา

ผู้ชายตัวโตขนาดนี้ เข้าไปแทรกระหว่างกลางของ ชีวิตคู่คนอื่นอยู่ได้ นี่เรียกว่าอะไร?

ผู้ชายกาก!

มือที่สาม!

“ทำไม คุณน้ำหวาน ดูหน้าตาเสียวฟันปวดหน้า ของคุณแล้ว รู้สึกว่าคุณจะมีความคิดเห็นกับผมมาก เลยนะ?” เตชิตหรี่ตา มองน้ำหวานด้วยสายตาอันตราย
วันนี้เขาได้รับการกิจที่พิงกี้มอบหมายให้เชียวนะ เติมทีปังยืดอกรับประกันว่าจะต้องทำสำเร็จแน่นอน แต่ว่า……..ตอนนี้ดูท่าแล้ว ภารกิจค่อนข้างที่จะยากไป หน่อยนะ

ที่ยากไม่ใช่อะไรหรอก ยากก็แต่ตรงที่เขาต้อง ควบคุมความไม่พอใจและไม่เต็มอกเต็มใจเอาไว้

อยู่ในโลกที่หน้าตาดีก็คือความยุติธรรมนี้ เขา อาศัยแค่ใบหน้าก็สามารถปราบโลกทั้งใบได้อย่าง ราบคาบแล้ว แต่พิงกี้กลับให้เขามาแสดงละครกับน้ำ หวานที่หุ่นแสนจะธรรมดา หน้าตาก็งั้นๆ แถมนิสัยก็ ธรรมดามากกกกกกก……….

นี่ไม่ใช่กำลังทำให้เขาลำบากใจหรอ?