บทที่398 หัวปืนจ่อดุสิต

น้ำหวานวิ่งออกมาจากออนเซ็น ยังสวมชุดว่ายน้ำ อยู่ก็ถูกดุสิตไล่ไปที่ห้องน้ำแล้ว เพราะเหตุนี้ตอนที่เธอ ถอดเสื้อคลุมชั้นนอกออก ก็สามารถเห็นชุดว่ายน้ำวัน พีซที่ค่อนข้างมิดชิดของด้านใน

บวกกับเธอเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ แบบนี้ให้ความ รู้สึกคนแปลกๆอย่างเห็นได้ชัด

ดุสิตขมวดคิ้วแน่น

น้ำหวานกวาดสายตามาที่ดุสิตทีนึง และ อธิบายเหมือนต้องการปกปิดแต่ยิ่งเผยพิรุธออกมา “เอ่อ….ฉันเพิ่งแช่ออนเซ็นออกมา ดุสิตบอกว่าให้ฉัน ไปชำระล้างทิ้ง แบบนี้จะดีกับผิวพรรณมากกว่า”

Aliceพยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช่ เพราะยังไงซะใน ออนเซ็นก็มีพวกแร่ธาตุอยู่ ไม่แน่ตกค้างอยู่ที่ผิวอาจจะ ไม่ดีก็ได้ หลังแช่เสร็จไปอาบน้ำจะดีกว่า แต่ว่า……”

เธอกระพริบตาอย่างต่ำช้า “คิดไม่ถึงเลยว่าหุ่น ของเธอจะดีกว่าของฉันเสียอีกนะเนี่ย ฮิๆๆ….ฉันกับพี่ พิงกี้เป็นเพื่อนกัน เธอกับพี่พิงกี้ก็เป็นเพื่อนกัน งั้นเธอก็ เป็นเพื่อนของฉันเหมือนกัน เอางี้เธอลองให้ฉันลองจับดู หน่อยนะ?”

พอพูดจบ ฝ่ามืออรหันต์ของAliceก็จะจับไปที่ หน้าอกของน้ำหวาน ทำเอาน้ำหวานตกใจจนจับเสื้อผ้าไว้แล้วพุ่งเข้าไปที่ห้องน้ำ

สักพัก เธอถึงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและออกมาจาก ห้องน้ำ

Aliceเดินไปจูงมือของน้ำหวานอย่างหน้าห้อย “เธอจะกลัวไปทำไม เราต่างก็เป็นผู้หญิงด้วยกัน เธอให้ ฉันจับหน่อยเนื้อเธอก็ไม่หล่นหายไปชิ้นนึงหรอก!” เธอ ทําหน้ามุ่ย เหมือนกับว่าโกรธมากซะด้วย

น้ำหวานไม่เคยเห็นคนที่เปิดเผยขนาดนี้มาก่อน ด้วยสัญชาตญาณเธอรู้สึกอายเล็กน้อย อยากหลบ หล็กความใกล้ชิดของAlice แต่ในขณะนี้Aliceก็ได้บีบ ฝ่ามือเธออีกครั้ง เธอจึงให้Aliceจูงมือเธอออกไปอย่าง เชื่อฟังและตามใจชอบ

ขอแค่สามารถไปจากที่นี่ได้ เรื่องก็…..อาจจะ เปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้นแล้วมั้ง?

ในใจของน้ำหวานมีความหวังแบบนี้

ส่วนในขณะนี้ดุสิตราวกับว่าคิดพิจารณาอะไรมา ดีแล้ว ตอนที่Aliceดึงน้ำหวานเดินออกไปข้างนอก เขา ก็ได้เดินมาตรงหน้าและขวางทางของทั้งสองเอาไว้ แวว ตาที่มืดมนเพ่งมองน้ำหวานไว้ “นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณยัง ไปโวยวายอะไรอีก? แบบนี้มันไม่ดีนะ ผมว่าคุณอยู่เป็น เพื่อนผมจะดีกว่า
พอพูดจบ เขาก็ได้หันไปมองAlice“คุณAlice คืน นี้ไม่เพียงแต่เป็นฤกษ์งามยามดีของเควินกับพิงกี้ คุณ กับสายฟ้าเองก็สามารถอาศัยโอกาศนี้มีค่ำคืนที่โรแมน ติกไม่ใช่หรอครับ? ผมกับน้ำหวานก็อยากเพลิดเพลิน กับโลกส่วนตัวของเราสองคนเหมือนกัน หวังว่าคุณจะ ให้หน้าผมหน่อยนะครับ”

“ให้หน้าคุณหน่อย คุณคิดว่าคุณเป็นใคร กัน?”Aliceหน้าบึ้ง โน้มตัวคว้าปืนกระบอกสีดำเล็กๆ ออกมาจากรองเท้าบูท

หัวปืนสีดำจ่ออยู่ที่ดุสิตที่สีหน้ายิ้มแย้มโดยตรง อันตรายที่ถึงขั้นชีวิตนี้ พริบตาเดียวทำให้สีหน้าของ ดุสิตดูแย่ขึ้นมาทันที

“Alice อย่าทำแบบนี้นะ!” น้ำหวานก็ตกใจจนเอ๋ อไปเหมือนกัน ด้วยจิตใต้สำนึกเธอไปขวางที่ตรงหน้า ของดุสิต เผชิญหน้ากับAliceด้วยสีหน้าซีดเซียว “ที่นี่ ไม่ใช่อเมริกา เธอห้ามวู่วามเชียวนะ!”

“ฉัน……” Aliceรู้สึกค่อนข้างอึดอัด

ภายใต้สายตาที่ตื่นเต้นของน้ำหวานกับดุสิต เธอ เหนี่ยวไก

จากนั้น……..
“ดิ้งๆด่อง ดึงๆด่อง” เสียงดนตรีใสๆได้ไหลออก มาจากหัวปืน ไม่นึกเลยว่าปืนที่ดูแล้วสามารถเอาชีวิตนี้ จะเป็นแค่ของเล่น

มือทั้งสองกุมปืนไว้ Alicev เสียง“BIUBIU”เหมือนเด็กเปรต จากนั้นก็หัวเราะ เสียงดัง55และเอาปืนเสียบเข้าไปในรองเท้าบูท สีหน้า ได้ใจแค่ไหนอย่าให้บอกเลย “555 ของเล่นของฉันเป็น ไงบ้าง? พวกคุณถูกฉันทำเอาตกใจตายเลยใช่มั้ย? พ่อ ไม่ให้ฉันเล่นปืนจริง ฉันก็เลยได้แค่เล่นของเล่นนี้เพื่อ ความมันส์ เฮ้อ~แต่อย่าดูถูกของเล่นนี้เชียวนะ บางที เจอพวกอันธพาลสามารถใช้ปืนนี้ขู่พวกมันได้นะ”

น้ำหวาน “

อย่าบอกว่าขู่คนเลย แม้แต่ขู่หมีควายยังสามารถ ทำให้หมีควายตกใจตายเลย

เธอตบที่อกเบาๆ ทีนี้ถึงดึงสติกลับมาได้ เมื่อกี้ตอน ที่อยู่ในวินาทีที่อันตราย ไม่นึกเลยว่าเธอจะขวางเอาไว้ ที่ตรงหน้าของดุสิต กลัวว่าเขาจะเกิดอันตราย

นาทีนี้อันตรายคลี่คลายลงแล้ว น้ำหวานก็กลับไป ยืนที่ข้างกายของAliceอย่างลำบากใจอีกครั้ง เธอมี อารมณ์ซับซ้อนและไม่กล้าสบตากับดสิต
“เอาล่ะๆ เราไปกันเถอะ” Aliceจูงมือของน้ำ หวานไว้ ดวงตากลมโตจ้องไปที่ดุสิต “คุณก็อย่าขี้งก ให้มันมากนักเลย ถึงแม้คุณอยากใช้ชีวิตสองต่อสองกับ น้ำหวาน แต่น้ำหวานก็ต้องมีเพื่อนเหมือนกัน!อีกอย่าง วันนี้เราจะไปทำเรื่องใหญ่เชียวนะ!”

มือที่ห้อยอยู่ข้างกายของดุสิตกำเป็นหมัด และ ค่อยๆคลายมือออก

Aliceที่ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียวทำให้เขารู้สึก ปวดหัวมาก ส่วนแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ของน้ำหวานก็ทำให้เขารู้สึกสงสาร แล้วก็……..หน้าตา ตอนที่ย้ำหวานบังอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่แคร์อะไรทั้ง สิ้น ทำให้เขารู้สึกสั่นสะเทือนจริงๆ

เขานึกว่าหลังจากผ่านเรื่องราวมาเยอะขนาดนี้ น้ำ หวานต้องสังเกตเห็นความจริงอะไรแน่นอน ตอนนี้น้ำ หวานควแทบอยากจะหลุดพ้นจากเขาโดยเร็ว และไม่ อยากเจอเขาอีกตลอดชีวิตแล้ว แต่เขานึกไม่ถึงเลยว่า เธอจะแคร์เขามากขนาดนี้

หลุบตาถอนหายใจเสียงต่ำทีนึง พอเงยหน้าขึ้น มาอีกที ดุสิตก็ได้หลีกทางให้และพูดเล่น “กลับมาเช้า หน่อยนะ อย่าเล่นจนเกินไปล่ะ ไม่งั้นถ้าเควินมาคิด บัญชีกับพวกคุณ ผมก็ไม่มีปัญญาปกป้องพวกคุณนะ”

“อืม ฉันรู้แล้วค่ะ” น้ำหวานพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น แววตาที่มองไปยังAliceเต็มไปด้วยความดีใจ

น้ำหวานคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสักวันเธอก็สามารถทำ กิจกรรมคนเดียวได้อย่างอิสระ

ไม่ ก็ไม่ใช่ตัวคนเดียวหรอก

ข้างกายเธอยังมีAliceอยู่ แต่Aliceคือมาช่วยเธอ เธอก็ยังเป็นอิสระอยู่

“Alice เราจะไปหาพิงกี้จริงๆหรอ?” น้ำหวานนึก ว่านี่เป็นแค่ข้ออ้าง เลยหยั่งความคิดดูว่าเดี๋ยวจะไปไหน

“ก็แน่นอนอยู่แล้วน่ะสิ” Aliceกระพริบตาอย่าง ซุกซน พูดเสียงต่ำอย่างไม่หวังดี “ฉันแอบบอกเธอนะ คืนนี้เควินบอกว่าให้ฉันพาเธอไปหาเขาตอนเที่ยงคืน ฉันตั้งใจล่วงหน้าครึ่งชั่วโมง 555……ถ้าไปเคาะประตู เร็วหน่อย ไม่แน่เราอาจจะได้เห็นอะไรจริงๆก็ได้!

จู่ๆน้ำหวานรู้สึกเป็นห่วงพิงกี้ขึ้นมาทันที

“เธอไม่ตั้งตารอเลยหรอ?” Aliceแปลกใจมาก “ฉันจะบอกเธอให้นะ เมื่อก่อนฉันเป็นเด็กดีมากเลยนะ ก่อนจะคบกับสายฟ้าไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย และไม่ ค่อยรู้เรื่องของผู้ชายเท่าไหร่ ฉันเลยอยากเปิดหูเปิดตาจริงๆ ที่จริงเธอเองก็ต้องเปิดหูเปิดตาเหมือนกันนะ”

“ยังจะเปิดหูเปิดตาอีกหรอ? แล้วนี่จะเปิดหูเปิดตา ยังไง?”

“ในเน็ตไม่ใช่บอกว่าเจ้านกเขาของผู้ชายเอเชีย จะเล็กกว่าของผู้ชายยุโรปหรอ ฉันก็เลยบอกข้อมูลนี้ กับสายฟ้า ให้เขารู้ว่าฉันชอบเขาขนาดนี้ถือว่าเขาโชค ดีมากแล้วจริงๆ แต่สายฟ้าเป็นตายร้ายดียังไงก็จะเอา หน้า ยังไงก็ไม่ยอมรับ ยังมาบอกอีกว่าของๆเขาใหญ่ มากๆ สามารถแข่งขันได้ทั่วโลกเลย ทีนี้ฉันก็ยิ่งไม่เชื่อ แล้วน่ะสิ…..ฉันจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเขาคิดผิด!

“…………..” น้ำหวานจนปัญญา นาทีนี้เรื่องในใจก็ไม่มี เวลามาคิดแล้ว เธอถามต่อว่า “จากนั้นล่ะ?”

“จากนั้น ฉันก็บอกว่าฉันไม่เชื่อน่ะสิ แต่ปรากฎ สายฟ้าบอกว่ามากสุดเขาก็แค่ยอมรับว่าของเขาเล็ก กว่าของ(เควิน)หัวหน้าตัวเอง……ทีนี้ฉันก็ยิ่งมีอคติ แล้ว ฉันไม่รู้สึกว่าของๆผู้ชายของฉันจะเล็กกว่าของ คนอื่นหรอก ดังนั้น คืนนี้ฉันก็เลยตัดสินใจจะไปสำรวจ สถานการณ์ของศัตรูยังไงล่ะ 555! ”

น้ำหวาน “…”