บทที่376: เปลี่ยนแปลง

ครั้งนี้ พิงกี้ดันจะให้เขาพาหมอมาด้วย

พิงกี้รู้สึกคืนนี้จับลิสาอันตรายมาก เพราะลิสาเป็น คนเจ้าเล่ห์ ไม่มีใครรู้ว่าลิสาเตรียมแผนสำรองอะไรไว้ หรือเปล่า เธอกลัวการจับกุมของวันนี้จะไม่ราบรื่น เลย ยืนกรานที่จะให้หมอรออยู่ระแวกนั้น

ก็เพราะแบบนี้ เควินถึงสาทารถใช้เวลาอันรวดเร็ว ที่สุดในการเรียกคุณหมอมา

คุณหมอมาไวมาก ไม่เกินสามนาทีก็ถึงใน เหตุการณ์แล้ว แต่พอดูอาการของคมสันแล้วกลับส่าย หัวอย่างจนปัญญา “แทงโดนที่หัวใจอย่างจังเลย หมด หนทางที่จะช่วยเหลือแล้วครับ……..…..

“หมอ ลองดูดีๆอีกที” เควินไม่กล้าที่จะเชื่อ

คุณหมอก็ไม่ได้ปฎิเสธ เพียงแต่ตอนที่เขาใช้มือ แตะที่ชีพจรของคมสัน ความโศกเศร้าของแววตายิ่ง เพิ่มขึ้น

ชีพจรของคมสันแผ่วเบาจนแทบจะหมดลมหายใจ

แล้ว

ต่อมา อุณภูมิของร่างกายเขาก็ค่อยๆหายไป

“ขอโทษครับ หมดหนทางที่จะช่วยจริงๆครับคุณหมอพูดอีกครั้ง

“ห้า หมดหนทางช่วยเหลือแล้ว? คมสัน…

นายกันต์รู้สึกช็อคมาก เขาคุกเข่าอยู่บนเตียง

โดยตรง มองดูคมสันที่อยู่บนเตียงอย่างตกตะลึง ผู้ชายที่เสียเหงื่อเสียเลือดแต่ไม่เสียน้ำตา นาที

กลับมีน้ำตาเม็ดใหญ่ไหลออกมา

ก่อนหน้านี้คมสันถูกยาสลบขั้นรุนแรงของลิสา ตอนนี้แม้แต่เสียชีวิตยังอยู่ในสภาพที่สลบอยู่ เขาแม้ กระทั่ง………ยังไม่ได้ทิ้งคำสั่งเสียไว้สักคำเลย!

คมสันที่ปกติดูแล้วซื่อสัตย์และจริงใจ แต่แท้จริง แล้วฉลาดมาก ไม่นึกเลยว่าจะมาตายง่ายๆแบบนี้เลย หรอ?

ในห้องเงียบงันขึ้นมาทันที

จุ๊บแจงที่ถูกคมสันแอบชอบมานาน ที่แสดงเป็น พนักงานสำรองห้องพักก็ได้ยืนพิงอยู่ที่ผนัง ปิดปากไว้ สะอึกสะอื้นเสียงเบา เสียใจเพราะสูญเสียเพื่อนร่วมทีม แต่เธอไม่มีทางได้รู้อีกว่าเพื่อนร่วมทีมคนนี้แอบชอบเธอ มานาน แถมยังคิดอยากจะบอกรักเมื่อเสร็จภารกิจนี้

เควินยืนอยู่ในห้อง ยกมือบังตาไว้ รู้สึกเพียงอารมณ์ที่โหดเหี้ยมในใจได้ปะทุขึ้นมา ทำให้เขาแทบ ระเบิดออกมา

เขาคาดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าวันนี้จะมีคนเสียชีวิต

ทั้งหมดนี้เพราะลิสาทั้งนั้น!

จู่ๆลืมตาขึ้นมา เควินควบคุมอารมณ์ที่ดุเดือด เหมือนภูเขาไฟระเบิดไม่ได้ เดินไปที่หัวมุมผนังหิ้วลิสา ขึ้นมา

“อ๊า!อ๊าๆๆ!” ลิสาส่งเสียงกรีดร้องออกมา สีหน้า ดุร้าย ไม่มีความสวยของก่อนหน้านั้นอีกต่อไป เธอ พยายามส่ายหัวและขัดขัดสุดฤทธิ์เหมือนคนบ้า “คุณ จะทําอะไร ปล่อยฉันนะ!”

เขาจะทําอะไร?

เควินจ้องมองเธอไว้ โกรธจนตาลุกเป็นไฟ

มือที่กําแน่นเป็นหมัดได้กำแน่นแล้วคลายออก คลายออกแล้วกำแน่นอีก สุดท้ายทนไม่ไหวจริงๆได้ชก ไปที่ใบหน้าของลิสาอย่างโหดทีนึง ทำเอาลิสามึนจน เห็นรูปดาว สมองเจ็บจี๊ด แม้แต่หายใจก็รู้สึกติดขัดไป ด้วย

หมัดแล้วหมัดเล่า ตอนแรกลิสายังร้องโหยหวนได้อยู่ หลังจากถูกชกไปสี่ห้าหมัดก็เหมือนหมาตายที่เห่า หอนไม่ได้อีกต่อไป

ที่นี้เควินถึงได้ปล่อยเธอ

“คุณเควินครับ?” มีคนเรียกเควินอย่างไม่แน่ใจ

เควินดึงสติกลับมา “มีอะไร?”

“เรานําตัวคมสันไปเถอะครับ เขา เขา……และผู้ หญิงคนนี้ เราจะจัดการยังไงครับ? เธอทำเรื่องชั่วไม่พอ แถมยังฆ่าตายคนด้วย โทษประหารชีวิตยังไงก็หนีไม่ พันครับ!” สมาชิกที่พูดแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น

“อืม” เควินพยักหน้า “ส่วนเธอ……

มองลิสาที่สลบอยู่บนพื้นทีนึง “โทษประหารชีวิต ย่อมหนีไม่พ้นอยู่แล้ว

แต่ว่า ที่เขาไม่ได้พูดกับคนอื่นคือ แค่โทษประหาร เฉยๆ มันน้อยเกินไปสำหรับคนอย่างลิสา

ถ้าตายแล้วก็ได้จบสิ้นทุกสิ้น แต่ถ้ายมีชีวิตอยู่ กลับต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อไถ่บาป!

ลิสาถูกจับไปดำเนินคดี การไขคดีขององค์กรSCก็ มีความคืบหน้าใหม่ สามารถกำจัดอสรพิษอย่างลิสาได้เรื่องนี้จะต้องมีคนปรบมือโห่ร้องด้วยความดีใจอย่างไม่ ต้องสงสัยเลยแน่นอน

แต่ว่า การจับกุมของลิสาแลกมาด้วยการสละชีพ ของคมสัน ในนี้มีความเสียใจและความเจ็บแค้นใจมาก แค่ไหน นอกจากสมาชิกของหน่วยสืบลับ คนอื่นไม่ สามารถรับรู้ถึงความเจ็บปวดแบบเดียวกันนี้ได้

ตอนที่อุณภูมิเสี้ยวสุดท้ายสูญหายไปจากร่างกาย ของคมสัน ทุกคนต่างก็เงียบสงบโดยที่ไม่ต้องนัดหมาย จากนั้นก็ทำความเคารพทางทหารไปที่คมสัน

เก็บศพของคมสันอย่างดีและเงียบสงบ

จากนั้นก็จากไปอย่างเงียบสงบ

ขึ้นรถอย่างเงียบสงบ

ทุกคนต่างก็เคารพศพของสหายที่เพิ่งสละชีพไป หมาดๆอย่างเงียบๆอยู่ในใจ…….

ความโกลาหลที่นอกจากนี้ อาจจะเป็นเสียงของ รถยนต์ หรืออาจจะเป็นเสียงดังสนั่นของรถยนต์และ ของผู้คนที่ก้องมาจากนอกกระจกรถ

นั่งอยู่ที่เบาะนั่งหลัง เควินรู้สึกอัดอั้นตันใจมากอ

ย่างแปลกประหลาด
ไม่ใช่อึดอัดเพราะคนเยอะ

เขานั่งอยู่ในรถมายบัคสีดำของตัวเอง ไม่มีคนมา เบียดเขา คนที่อยู่บนรถกับเขามีแค่รังสิตเท่านั้น แต่เขา รู้สึกอัดอั้นมาก ไฟของในใจยังเผาไหม้อยู่ ไม่มีทีท่าจะ ดับลงเลย

ยกมือปลดกระดุมออกสองเม็ด เควินก็ยังรู้สึก หายใจไม่คล่องอยู่ดี จึงได้เลื่อนกระจกรถลงมาโดยตรง

แววตาที่เงียบขรึมและเย็นชาจ้องมองไปที่นอก กระจกรถ มองดูข้างนอกมีคนเดินไปมา สีหน้าของผู้คน แตกต่างกันไป สูดหายใจอากาศที่มีกลิ่นควัน ทันใดนั้น เขาถึงมีความรู้สึกว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่

เพราะความผ่อนคลายของวินาทีนี้ สุดท้ายแววตา ดำเข้มของเขาก็ได้มีความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ลึกๆเผยอ อกมา

“คุณเควินครับ เรื่องของวันนี้เป็นอุบัติเหตุทั้งหมด ไม่ใช่ความผิดของคุณครับ คุณอย่าโทษตัวเองเลย ครับ” รังสิตมองกระจกมองหลัง สังเกตสีหน้าของเควิน ในที่สุดก็อดที่จะเกลี้ยกล่อมไม่ได้

การตายของคมสัน สมาชิกทุกคนของหน่วยสืบ ลับต่างก็เสียใจมาก ส่วนนายกันต์ก็ยิ่งเหมือนขวัญดีหนี ฝ่ออย่างไรอย่างนั้น แต่รังสิตรู้ ถึงแม้เควินจะมีสีหน้าใจเย็นและควบคุมตัวเองมาโดยตลอด แต่ในใจเขาก็ไม่ ได้เสียใจน้อยกว่าคนอื่นเลย

คนบางคนตั้งแต่เกิดก็ไม่ถนัดแสดงอารมณ์ของตัว เองออกมา แต่เขาก็ยังเป็นคนปกติที่มีเลือดเนื้อหัวใจอยู่ เช่นเคย

ส่วนเควินก็แคร์พี่น้องของตัวเองมาก

“ฉันรู้ แต่ฉันให้อภัยตัวเองไม่ได้” เควินพูดอย่าง เรียบเฉย

บางเวลาความตายหรือบาดเจ็บสามารถคาด การณ์ได้ ก่อนที่หน่วยรบพิเศษมากมายจะปฏิบัติ ภารกิจก็รู้ว่ามีอันตราย และยอมเสียสละชีวิตเพราะเหตุ นี้ได้ จะเขียนคำสั่งเสียไว้ก่อนล่วงหน้า เตรียมงานศพ ไว้ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ ก็เท่ากับว่าหินที่อยู่ในใจได้ วางลงที่พื้นแล้ว

จะรู้สึกเศร้าโศกเสียใจ แต่จะไม่รู้สึกอาลัยอาวรณ์

ขนาดนั้นแล้ว

แต่การเสียสละครั้งนี้ของคมสันไม่เหมือนกัน

เดิมทีทุกคนนึกว่าการปฏิบัติการจับกุมครั้งนี้ไม่ ถือว่ายาก คาดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าจะมีคนได้รับบาดเจ็บ หรือว่าเสียชีวิต ดังนั้นตอนที่คมสันสละชีพ เควินที่เป็นหัวหน้าย่อมรับไม่ได้ที่สุดอยู่แล้ว

เขาโทษตัวเอง

อดไม่ได้ที่จะคิด ทำไมตอนนั้นไม่ทำการตรวจ สอบดีๆล่วงหน้าก่อน ทำไมไม่เตรียมการหลายวัน หน่อย ทำไมไม่จับตาดูสถานการณ์ในห้องอย่างเข้ม งวด ทำไมไม่ยิงลิสาให้ตายโดยตรงไปเลย……….

ความคิดหลายอย่างโผล่ขึ้นมาอย่างไม่หยุด แต่คน ตายไม่อาจฟื้นคืนชีพได้

“คุณเควินครับ ส่วนลิสา…..เราจะจัดการยังไง ครับ?” มองดูสีหน้าของเควินอีกครั้ง รังสิตคิดไตร่ตรอง แล้วถาม

“ให้คนของเราสอบสวนก่อน จากนั้นก็ค่อยส่งให้ คนของสถานีตำรวจจัดการ”

“โอเคครับ” รังสิตพยักหน้า

หน่วยสืบลับของพวกเขารับผิดชอบแค่คดีพิเศษ งานที่จับกุมลิสาแบบนี้ ที่จริงมอบให้กับทางตำรวจ จัดการก็พอแล้ว แต่เพราะลิสาเกี่ยวโยงกับคดีของ องค์กรSC เพื่อจะได้สอบสวนลิสาในเวลาแรก และ กังวลว่าคนขององค์กรSCจะให้ความร่วมมือกับลิสา ครั้งนี้ก็เลยยังเป็นพวกเขาที่ปฏิบัติการ
เงียบไปพักนึง รังสิตก็ได้เปิดปากพูดอีก “คุณเค วินครับ พูดตามตรงนะครับ วันนี้หน้าตาคุณน่ากลัวมาก เลยครับ โดยเฉพาะตอนที่ชกลิสา ตอนนั้นผมถูกคุณ ทําเอาตกใจจริงๆ และเป็นห่วงคุณมากด้วยครับ

“เป็นห่วงฉันอะไร?”

“……….เหอะๆ” รังสิตหัวเราะร่าเริงออกมาสองที

“นายกลัวว่าฉันจะปฎิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ของตัวเอง แล้วจะฆ่าเธอ โดยตรง?”

ปกติรังสิตเป็นคนที่รอบคอบและละเอียดอ่อน แต่ ก็ยังถูกเควินมองทะลุอีก

แต่ว่าในฐานะที่เป็นลูกน้องที่จงรักภักดีของเควิน เควินก็ไม่ใช่คนที่ล้อเล่นด้วยไม่ได้ รังสิตไม่มีภาระทาง ใจเลยแม้แต่น้อย มีแค่ความรู้สึกเก้อเขินที่ถูกเดาความ คิดออก “ผมไม่ควรสงสัยคุณเลยครับ”

“อืม” แววตาของเควินก็ยังเรียบเฉยอีกเช่นเคย

เขารู้ว่าที่รังสิตพูดพวกนี้ ที่จริงก็เพื่ออยากบรรเทา ความซึมเศร้าของในใจเขา แต่เขายิ่งรู้ ความยืนหยัด บางอย่างที่อยู่ในมใจของเขากำลังสั่นคลอนและ เปลี่ยนแปลงอย่
อาจจะไม่ใช่วันนี้ ที่จริงคือเมื่อวาน หรือว่าก่อน หน้านั้นด้วยซ้ำ ในใจของเขาก็มีความวู่วามที่จะ เปลี่ยนแปลง

L.K.Crystal วิลล่า

ตอนที่เควินกลับมาถึงบ้านก็ตีหนึ่งแล้ว แต่แล้ว ตอนที่เขาผลักประตูเข้ามาในห้องนอน เดิมทีนึกว่าจะ เห็นพิงกี้หลับสนิทอยู่บนเตียง กลับคาดไม่ถึงว่าเธอจะ ยังนั่งรอเขาอยู่บนโซฟา และดูนิตยสารไปพลางๆ

สีหน้าเธอเงียบสงบ แววตาและท่าทางชิวๆ คน ทั้งคนนั่งอยู่บนโซฟา เท้าที่เรียวเล็กขาวเนียนวางอยู่ ที่สตูลวางเท้า ภายใต้แสงไฟเผยให้เห็นผิวที่เปล่งปลั่ง เหมือนไข่มุกของเธอ ดูสวยงามมาก

เห็นเควินผลักประตูเข้ามา เธอรีบวางนิตยสารใน

มือลง เดินมาพร้อมสีหน้าอ่อนหวาน น้ำเสียงอ่อนโยน อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน “ที่รัก คุณกลับมาแล้วหรอคะ? รู้สึกเหนื่อยมั้ยคะ อยากทานอะไรหน่อยหรือเปล่า?”

“ไม่ครับ”

เควินเพิ่งถอดเสื้อสูทที่อยู่บนตัวออก พิงกี้ก็มารับ

เอาไว้
พิงกี้วางเสื้อสูทเสร็จ ก็มาดึงมือเขาไว้ไม่ยอม ปล่อย “ฉันรอคุณอยู่ตั้งนาน ตอนนี้ท้องร้องจ๊อกๆแล้ว ถ้านอนตอนนี้จะหิวทั้งคืนหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือว่าคุณไป ทานอะไรเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ยคะ?

” เควินพยักหน้า “โอเค”

“งั้นฉันไปบอกป้ามะลิให้เตรียมของที่ย่อยง่าย หน่อย ตอนนี้คุณไปอาบน้ำก่อน โอเคมั้ยคะ?

“โอเค”

มองดูเควินเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างเชื่อฟัง ทีนี้พิง กี้ถึงโล่งอกเสียที

เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนโยนทั้งภายนอกและภายใน จริงๆ ถ้าเมื่อกี้ไม่ใช่รังสิตโทรหาเธอและเล่าเรื่องที่เกิด ขึ้นในคืนนี้ให้เธอฟังอย่างคร่าวๆ ให้เธอต้องผ่อนคลาย ตัวเอง และอย่ากดดันเควิน ดีที่สุดก็บรรเทาความกดดัน ในใจของเควินด้วย เธอก็ไม่อยากมาสายผู้หญิงอ่อน หวานแสนดีแบบนี้หรอก

ตอนนี้ดูท่าแล้วเธอก็พอมีเสน่ห์อยู่ ความตึงเครียด ของเควินได้จางหายไปเล็กน้อยแล้ว

เธอสามารถพยายามต่ออีก
แต่แล้ว ที่เธอไม่รู้คือ ตอนที่เควินเดินเข้าไปที่ ห้องน้ำ ความเฉียบคมและความหนาวเย็นที่อยู่ระหว่าง คิ้วได้เข้มข้นขึ้นมาอีกครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ