บทที่343 จัดการแบบนี้ พอใจมั้ย?

ความคิดแบบนี้ มีหลายคนที่เคยคิดวนเวียนอยู่ใน สมอง

ว่าไปแล้วก็ปกติ

คนที่สามารถเข้ามาในนงานวันเกิดของคุณหญิงท่าน ถึงไม่ได้สูงศักดิ์เท่าตระกูลภิรมย์ภักดี แต่ก็ถือว่าร่ำรวย มากแล้ว ตระกูลต่างก็มีอำนาจอยู่บ้าง ไม่งั้นก็ไม่ได้รับ การ์ดเชิญหรอก

อยู่ในครอบครัวแบบนี้ ผู้หญิงที่คาบช้อนเงินช้อน ทองมาเกิดต่างก็ถูกเลี้ยงมาอย่างหยิ่งผยองกว่าคน ธรรมดา ส่วนผู้ชายต่างก็ไม่แคร์เรื่องความซื่อสัตย์ต่อ ความรัก แต่จะมีท่าทีที่เล่นๆมากกว่า

ในใจของพวกเขา ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายย่อมสดใหม่ และถูกอกถูกใจอยู่แล้ว แต่ถ้าเล่นเบื่อเมื่อไหร่ก็ไม่ต้องมา อาลัยอาวรณ์ ให้เงินและถีบหัวส่งก็จบเรื่อง

ก็เพราะแบบนี้ ก่อนหน้านั้นเควินเคยพูดคำพูดโหด ใส่พิงกี้ ต่างก็ถูกคนพวกนี้ได้ยินเข้า นึกว่าเควินแค่ดูแล้ว สูงส่งไม่อาจเอื้อมเฉยๆ แต่แท้จริงแล้วก็เพลย์บอยเหมือน พวกเขานั่นแหละ ล้วนแต่มั่วในเรื่องผู้หญิงทั้งนั้น

แฝงด้วยความคิดที่อยากจะเอาใจเควิน มีคนที่ชื่อบรรยินได้ยกแก้วไวน์แล้วหัวเราะขึ้นมาทันที

“คนที่เต็มไปด้วยพรสวรรค์อย่างคุณเควินนี่ได้ ยากมาก ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่กำลังลุยธุรกิจ จะยอมถูก ทะเบียนสมรสใบเดียวที่ไร้ประโยชน์ผูกมัดอิสระของตัว เองได้ยังไง? ผมดูตอนนี้คุณเควินยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย อย่างน้อยก็ต้องเล่นอีกสักสี่ห้าปีถึงจะพูดเรื่องแต่งงาน สิ แต่งช้าหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นไร……….ว่าไปแล้ว ถ้า คุณเควินชอบสไตล์อย่างคุณพิงกี้ ที่ผมยังมีหลายคนที่ บริสุทธิ์อยู่ คุณเควินจะเอามั้ยครับ……….

บรรยินเดินมาที่ทิศทางของเควิน พร้อมพูดเสียงต่ำ แถมยังยิ้มอย่างประจบใส่เขาด้วย

หมายความว่ายังไง ไม่ต้องพูดก็รู้อย่างชัดเจนแล้ว

พูดตามตรง ที่จริงหน้าตาของบรรยินถือว่าไม่เลว คิ้ว เข้มตาโต เค้าโครงของใบหน้าสมส่วน แต่เขาดันมีกิริยา สับปลับ จึงได้ทำลายหน้าตาที่ดูดีของเขาไปหมด ทำให้ คนรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

พิงกี้ถูกยั่วโมโหจนอยากหัวเราะ เธอได้ถามอย่าง เยือกเย็น “คุณผู้ชายท่านนี้คะ ฉันยังยืนอยู่ที่นี่นะคะ คุณ เห็นฉันเป็นคนตายหรือยังไง?”
ให้เธอกล้ากลืนฝืนทน เสียใจด้วย เธอทําไม่ได้จริงๆ

ดวงตากลมโตจ้องเควินที่อยู่ข้างกาย เธอได้เรียก ร้องโดยตรง “คุณเควิน ฉันไม่ชอบขี้หน้าคนๆนี้ คุณให้คน ไล่เขาออกไปซะ ต่อไปห้ามไปมาหาสู่กับคนๆนี้อีก

น้ำเสียงที่มันควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว พริบตาเดียว ใบหน้าของบรรยินได้ย่ำแย่ขึ้นมา

เพียงแต่ อย่างไรซะเขาก็เป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยม เรื่อง ได้พัฒนามาถึงขั้นนี้ แล้ว ถึงเขาจะสมองพิการก็สังเกต เห็นความผิดปกติอยู่ ไม่เพียงแต่ไม่กล้าพูดคำแรงๆกับพิง กี้ แม้แต่หายใจก็ยังไม่กล้าส่งเสียงดังแล้ว แอบเดาอยู่ใน ใจอย่างลับๆว่าตัวเองทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?

หรือว่า พิงกี้ไม่เพียงแต่เป็นของเล่นบนเตียงของ ผู้ชาย แต่ยังได้รับความเอ็นดูเป็นอย่างมากด้วย

หรือว่า เป็นของเล่นที่ทั้งรักและเอ็นดู…

คิดถึงตรงนี้ บรรยินสีหน้าซีดเซียวขึ้นมาทันที

เขาคิดผิดไปแล้วจริงๆ!

ถึงแม้เป็นของเล่นของผู้ชาย บางเวลาผู้หญิงก็มีผลในการพูดกลอกหูด้วย ตอนนี้คุณเควินกำลังสนใจคุณหนู รองของตระกูลดำรงกุลอยู่ บีบแมลงตายตัวนึงเพื่อผู้หญิง ที่อยู่ข้างกาย นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ไม่ใช่หรอ?

และเขาก็คือแมลงตัวนั้น

“คุณพิงกี้ ผมผิดไปแล้วครับ ผมไม่กล้าพูดแบบนี้อีก แล้วครับ เมื่อกี้ผมแค่ล้อเล่นเฉยๆ คุณอย่าจริงจังนะครับ ครั้งหน้าผมไม่กล้าปากหมาแบบนี้อีกแล้วครับ” คิดจุด สำคัญได้ บรรยินได้ขอร้องไว้ชีวิตกับพิงกี้อย่างต่ำต้อย ไม่ กลัวขายหน้าเลยสักนิด

พิงกี้หัวเราะเบาๆทีนึง ดวงตากลมสวยเต็มไปด้วย ความเยือกเย็น “คุณขอร้องฉันก็ไม่มีประโยชน์หรอก เรื่อง นี้ต้องขึ้นอยู่กับคุณเควินไม่ใช่หรอคะ? เพราะยังไงซะ ฉัน ก็เป็นแค่ของเล่น อาจจะถูกสาวสวยแถมยังบริสุทธิ์ที่พวก คุณประเคนมาให้แทนที่ได้ทุกเมื่อ

ฟังน้ำเสียงประชดนี้ก็รู้เลยว่าโกรธ

แทบจะพริบตาเดียว สายตาของทุกคนได้จ้องมาที่เค วัน ต่างก็คาดเดากันว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไง

เควินยูนิ้วมือ ในแววดามีรอยยิ้มเสี้ยวนึงอย่างลางๆ
แต่รอยยิ้มนี้กลับจางหายไปในพริบตาเดียว

“รังสิต” เชาสั่งการคนที่อยู่ข้างหลัง “เชิญคุณ ผู้ชายท่านนี้ออกไป แล้วก็ประกาศออกไป ต่อไปบริษัทใน เครือของโมเดิร์นกรุ๊ปและบริษัทในเครือของตระกูลภิรมย์ ภักดีห้ามมีความสัมพันธ์ทางธุรกิจกับตระกูลของคุณผู้ชาย ท่านนี้อีก”

“คุณเควินครับ คุณเควิน ผมผิดไปแล้วครับ คุณเป็น คนใจกว้างอย่าถือสากับคนถ่อยอย่างผมเลยนะครับ ให้ อภัยผมสักครั้งเถอะครับ…….. บรรยินตื่นตระหนกขึ้นมา ทันที ด้วยจิตใต้สํานึกอยากคุกเข่าขอร้องเควิน ตามตื้อเขา แต่กลับถูกรังสิตขวางเอาไว้

นาทีต่อมา บอดี้การ์ดใส่ชุดดำก็ได้พุ่งออกมาอย่างไว ล็อกแขนของบรรยินไว้คนละข้าง จากนั้นก็ลากเขาออกไป เหมือนหมาตายตัวนึง

พริบตาเดียวทุกคนในงานก็หวาดกลัวแต่ไม่กล้าส่ง

เสียงออกมา

ครอบครัวของบรรยินคือทำธุรกิจเกี่ยวกับวัสดุ ก่อสร้าง ก็ถือว่าเป็นผู้จัดหาเล็กๆของโมเดิร์นกรุ๊ป บริษัท ไม่ถือว่าใหญ่ มีพนักงานแค่สามร้อยกว่าคนเท่านั้น ถ้า เทียบกับโมเดิร์นกรุ๊ปแล้วก็แค่ขี้ปะติ้วเท่านั้น
วันนี้ได้ทำให้เควินโมโห ต่อไปบริษัทของครอบครัว นายบรรยินก็ไม่ไกลจากคำว่าล้มละลายแล้ว

ทุกคนต่างถอดถอนใจ คาดเดาใหม่ว่าอยู่ในใจของเค วินแล้ว พิงกี้สำคัญมากแค่ไหน?

จัดการบรรยินเสร็จ เควินได้มองผู้ชายที่พูดประเด็นนี้ ขึ้นมาก่อน “คณ…..ถ้าฉันจําไม่ผิด คุณคือคนของตระกูล ภักดีวิจิตร?”

“ใช่ครับๆ….” ผู้ชายคนนี้เปิดปากพูดเหมือนได้ รับความโปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจ “คุณเควินความจำดีจังเลยนะครับ ผมชื่อฐาปกรณ์ เป็น ลูกชายคนโตของตระกูลภักดีวิจิตรครับ หลายปีมานี้ต้อง ขอบคุณโมเดิร์นกรุ๊ปที่ยอมร่วมงานกับบริษัทเล็กๆของ ตระกูลเราครับ ธุรกิจของตระกูลผมถึงได้มีออร์เดอร์อย่าง ไม่ขาดสายเลยครับ

ครอบครัวของบรรยินกับครอบครัวของฐาปกรณ์ต่าง ก็ผลิตวัสดุก่อสร้างเหมือนกัน ปกติมีการแข่งขัน ว่าไปแล้ว ครั้งนี้บรรยินจงใจพูดแบบนี้ ก็เพื่อแข่งขันกับฐาปกรณ์ว่า ใครอยู่เหนือกว่ากัน

แต่เสียดาย บรรยินคํานวณผิดไปแล้ว
“อืม……” เควินพยักหน้าเบาๆ ภายใต้สายตาต่างๆ (( นาๆของผู้คน เสียงที่เยือกเย็นของเขาราวกับว่ามีพลัง วิเศษสามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ “ตอนนี้ผม กับพิงกี้ยังไม่มีแพลนจะแต่งงาน เพราะ ณ ตอนนี้ผมยังขอ เธอแต่งงานไม่สำเร็จ แต่ถ้าถึงเวลานั้นแล้ว ผมจะให้คนส่ง การ์ดเชิญไปให้คุณ เพื่อต้อนรับคุณมางานแต่งของผมกับ พิงกี้”

“ขอบ……ขอบคุณมากครับคุณเควิน” ฐาปกรณ์ ตะลึงเพราะข่าวนี้

แต่แล้ว สิ่งที่ทำให้เขายิ่งคิดไม่ถึงคือ หลังจากเควิน คุยกับเขาเสร็จ ดวงตาดำเข้มที่ราวกับว่ามีดาวซ่อนอยู่ได้ มองไปที่พิงกี้

“จัดการแบบนี้ คุณพอใจมั้ย?”

” พิงกี้เม้มปากและพยักหน้า “อืม ก็ถือว่า

ใช้ได้ค่ะ”

ก็ถือว่ามีหน้ามีตาพอสมควร งั้นเธอก็ไม่พาลโกรธ

แล้ว

“ในเมื่อพอใจ งั้นไม่มีรางวัลหรอ?” เควินถามอย่าง จริงจังต่อ แววตาลุ่มลึก ทำให้พิงกี้ไม่อาจหลบหนี