บทที่325: หาเบาะแสใหม่เจอ

เพราะมาเยี่ยมหยาดทิพย์ที่โรงพยาบาล พิงกี้กับเค วินไม่ได้พาAliceที่เอาแต่ใจมาด้วย มีแต่รังสิตที่ตามมา ด้วย

ส่วนสายฟ้า ถึงแม้บาดแผลที่ร่างกายเขาฟื้นฟูได้พอ สมควรแล้ว แต่เดือนสองเดือนนี้พักฟื้นร่างกายเป็นหลัก จะดีกว่า พาออกมาด้วยไม่ค่อยสะดวก ให้เขาอยู่เป็นเพื่อน กับAliceที่บ้านเถอะ

ณ โรงพยาบาล

เพิ่งเดินเข้ามาห้องโถงของโรงพยาบาล ก็มีกลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อของโรพยาบาลโชยมา พิงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

ที่นี่ไม่เหมือนโรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูล มหาเจริญศิลป์ ไม่มีลิฟท์ส่วนตัว พวกเขาเข้ามาในโรง พยาบาลก็ต้องใช้ลิฟท์ส่วนรวมเหมือนคนส่วนใหญ่ หรือ ไม่งั้นก็เดินบันไดของทางหนีไฟ

ที่นี่รอลิฟท์นานมาก พอไปหลายนาที พิงกี้จึงเสนอ ความคิดเห็น “เราเดินบันไดเถอะค่ะ”

“โอเค” เควินพยักหน้า
ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดตรงทางหนีไฟ เดินมาจนถึงชั้นสิบ สอง พิงกี้รู้สึกขาอ่อนแรง ดีที่มีเควินอยู่ เขาอุ้มเธอขึ้นมา และขึ้นบันไดไปห้าชั้น ทีนี้ถึงได้มาถึงชั้นสิบเจ็ด

ลงมาจากอ้อมอกของเควิน เธอก็ไม่ได้รู้สึกเกรงใจ อะไร แค่สำรวจความเรียบร้อยของเสื้อและผมเสร็จ จาก นั้นก็ได้เดินไปยังห้องของหยาดทิพย์

หน้าห้องของหยาดทิพย์มีชายหนึ่งหญิงหนึ่งเฝ้าอยู่ ผู้ชายชื่อบอม ผู้หญิงชื่อเก๋ ทั้งคู่ไม่เพียงแต่ปกป้องหยาด ทิพย์ แต่ยังดูแลเธอเป็นครั้งคราว

เห็นเควินกับพิงกี้มา นายบอมที่เฝ้าอยู่หน้าห้องก็ได้ เดินมาข้างหน้า “คุณเควิน คุณพิงกี้”

“เก๋ล่ะ?”

“ดูแลคุณหยาดทิพย์อยู่ข้างในครับ”

“ตอนนี้อาการของหยาดทิพย์เป็นยังไงบ้าง?

“ร่างกายของเธอค่อนข้างสาหัส ณ ตอนนี้ยังมี ปัญหานิดหน่อยครับ

“อะไรนะ?” พิงกี้จ้องตาโตด้วยความแปลกใจ“ไม่ใช่บอกว่าอาการของหยาดทิพย์ฟื้นฟูได้ดีจนสามารถ พูดคุยได้แล้วหรอ?”

นายบอมมองเควินทีนึง ค่อนข้างพูดอย่างลังเล “ถ้า เทียบกับก่อนหน้านั้นก็ดีขึ้นนิดหน่อยแล้วครับ…..……..

“เอาล่ะ เข้าไปก่อนเถอะ เดี๋ยวคุณก็รู้แล้ว” เควินพูด อย่างเบาบาง ยื่นมือกดไหล่เธอไว้ เพื่อส่งสัญญาณให้เธอ ว่าไม่ต้องถามเยอะ

พริบตาเดียวเธอก็เข้าใจแล้ว ข่าวของหยาดทิพย์ ก่อนหน้านั้นถูกผู้ชายคนนี้ปิดบังไว้บางส่วน เพียงแต่ไม่รู้ ทำไมเขาถึงทำแบบนี้

พิงกี้เดินเข้าไปในห้องพร้อมความสงสัย

หยาดทิพย์ถูกเก๋ประคองออกมาจากห้องน้ำพอดี ได้ยินเสียงฝีเท้าแล้วเงยหน้าดู แว๊บแรกก็เห็นร่างเงาของ เควินกับพิงกี้

“คุณเควิน คุณพิงกี้!” เรียกด้วยความตื่นเต้น หยาด ทิพย์หลุดพ้นจากการประคองของเก๋ เดินก้าวเท้าใหญ่ มาที่ตรงหน้าของเควินกับพิงกี้ จากนั้นก็ได้คุกเข่าลงมา โดยตรง ก้มคำนับพร้อมน้ำตาท่วมหน้า “ขอบคุณๆเควิน กับคุณพิงกี้มากๆนะคะ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันค่ะ…….
หยาดทิพย์ไม่รู้จะพูดอะไรอีก เธอรู้แต่กล่าวขอบคุณ อย่างเดียว

“รีบลุกขึ้นมาก่อนค่ะ” พิงกี้ยื่นมือไปประคองหยาด ทิพย์ กว่าจะประคองเธอขึ้นมาไม่ใช่ง่ายๆ ได้รับประคอง

เธอขึ้นไปบนเตียง “คุณอย่าทำแบบนี้ค่ะ รีบไปพักที่ บนเตียงก่อน พวกเรารับการขอบคุณแบบนี้ไว้ไม่ได้ค่ะ”

“รับคำขอบคุณฉันไว้เถอะนะคะ” หยาดทิพย์พูด อย่างดื้อด้าน พร้อมน้ำตาคลอเบ้า

พิงกี้รู้สึกจนปัญญา เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันอายุพอๆ กับคุณ คุณมาคุกเข่าให้ฉันแบบนี้มันไม่ดีนะ อีกอย่าง คุณ เองก็เป็นผู้หญิงต้องทำตัวบอบบางหน่อย รู้มั้ย?”

ฟังออกว่าพิงกี้หวังดีกับตัวเอง หยาดทิพย์น้ำตาคลอ เบ้า “ค่ะ”

เธอก็รู้ว่าตัวเองตื่นเต้นเกินไป

แต่ว่า เธอควบคุมไม่ได้จริงๆ

ไม่มีใครรู้ว่าตอนที่เธอนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดที่เย็น เฉียบ ความรู้สึกหวาดผวาสุดขีดที่รู้อย่างชัดเจนว่าความ ตายกำลังมาเยือนนั้นเป็นยังไง ตอนที่เธอลืมตาขึ้นมาและได้เห็นพระอาทิตย์ที่นอกหน้าต่างอีกครั้ง เธอรู้สึกดีใจจน จะบ้าคลั่งอยู่แล้ว

ตอนนั้นเธอก็คิดแล้ว ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องตอบแทน บุญคุณคนที่ช่วยเหลือเธอ

คิดถึงตรงนี้แล้ว หยาดทิพย์รีบถามขึ้นมาว่า “คุณพิง กี้มาวันนี้คือจะมาถามเรื่องลิสาใช่มั้ยคะ?

“ใช่ค่ะ คุณมีอะไรจะบอกกับฉันมั้ย?”

“อืม ขอแค่คุณอยากรู้ ฉันก็จะเล่าทุกอย่างที่ฉันรู้ ให้คุณฟังค่ะ และมีบางเรื่องที่ฉันพบเห็นด้วยค่ะ………. หยาดทิพย์จมเข้าไปในความคิด เริ่มค้นหาข้อมูลที่มี ประโยชน์จากสมอง

อาจจะเพราะหยาดทิพย์อยู่ข้างกายลิสามานาน และ อาจจะเพราะในสายตาของลิสาช้าเร็วเธอก็ต้องกลาย เป็น“คนตาย” มีเรื่องมากมายที่ลิสาไม่ได้ปิดบังเธอ แถม หยาดทิพย์ยังได้รู้ข้อมูลของลิสาจริงๆ มีความน่าเชื่อถือ สูงมาก

พูดคุยกับหยาดทิพย์มาชั่วโมงกว่าๆ พิงกี้ก็ได้ขอตัว

กลับก่อน
พูดคุยกับหยาดทิพย์มาชั่วโมงกว่าๆ พิงกี้ก็ได้ขอตัว

กลับก่อน

ร่างกายของหยาดทิพย์ยังอ่อนเพลียอยู่ และเธอก็ได้ ข้อมูลที่มีประโยชน์มากมาย อย่างอื่นรอให้หยาดทิพย์นึก ได้แล้วค่อยให้เก๋กับนายบอมส่งข่าวมาให้พวกเขาก็ได้

ที่จริงก่อนหน้านั้นเก๋กับนายบอมก็ได้ถามข้อมูลกับ หยาดทิพย์อยู่ หยาดทิพย์ให้ความร่วมมือมาก แต่เพราะ ในใจไม่อยากนึกย้อนความทรงจำที่หวาดผวาของตอนนั้น ถึงเธอตอบอย่างจริงจัง แต่ก็ให้ข้อมูลที่มีประโยน์ออกมา น้อยมาก

ครั้งนี้คงจะเพราะเจอเควินกับพิงกี้เลยตื่นเต้นไป หน่อย กลับทำให้เธอคลี่คลายปมในใจได้ จึงได้พูด เบาะแสที่เมื่อก่อนไม่เคยพูดมาก่อน

พอขึ้นรถ พิงกี้ได้ถอนหายใจหนักๆอีกที

“คุณเป็นอะไร?” เควินมองมาที่เธอ

“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าหยาดทิพย์จะเจอเรื่องที่ย่ำแย่ ขนาดนี้ เฮ้อ…….” แววตาของพิงกี้มีความเกลียดชังโผล่ ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ “คิดไม่ถึงเลยว่าลิสาจะคลุ้มคลั่ง ขนาดนั้น ไม่เพียงแต่อยากได้หัวใจของหยาดทิพย์ แต่ยังทำร้ายจนเธอเป็นแบบนี้ด้วย!

ให้คนทําลายความบริสุทธิ์ของหยาดทิพย์ เวลาโกรธ โมโหก็มาตบตีระบายอารมณ์ที่เธอ ตอนที่ขัดสนเรื่องเงิน ก็ให้คนมาควักไตของเธอไปข้างนึง…….หลอกใช้เธอ จนถึงที่สุดเลยจริงๆ

แม้กระทั่งยังได้ยินหยาดทิพย์พูดว่าลิสากะว่าหลัง จากควักเอาหัวใจเธอไป จะเอาอวัยวะอย่างอื่นบนตัวเธอ ไปขายด้วย

น่าแค้นจริงๆ!

“คุณวางใจเถอะ ไม่นานเราก็สามารถหาลิสาเจอ แล้ว” เควินเปิดปากพูด

ตามเบาะแสที่หยาดทิพย์ให้ เขาพอจะรู้คร่าวๆแล้วว่า ตอนนี้ลิสาน่าจะอยู่ที่ไหน

“อืม เราต้องรีบหาลิสาให้เจอโดยเร็ว จากนั้นก็ให้ เธอได้ลิ้มรสชาติที่ตายทั้งเป็นแบบนั้นเหมือนกันบ้าง!