บทที่287 หวาดระแวงไปทั่ว

สุรพลยังพูดไม่จบ เสียงหัวเราะเย็นชาของหทัยรัตน์ ก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเขา “คุณอยากถามฉันว่า ทำไมฉันถึง รู้ความสัมพันธ์ของคุณกับอรชุมา หรือแม้กระทั่งรู้ว่าเควิน เป็นลูกชายของอรชุมา ทำไมยังมาแต่งงานกับคุณอีก?”

“…………….ใช่”

“สุรพล คุณไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้ กันแน่ ที่ฉันยอม กล้ากลืนฝืนทนตัวเองขนาดนี้ ก็ไม่ใช่เพราะฉันรักคุณ หัวใจทั้งดวงได้มอบให้คุณไปตั้งนานแล้วหรอ?”

เธอชอบเขาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่เขาไม่ชอบเธอ คนที่ เขาชอบคือพี่สาวของเธอ

เขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวของว่าที่ภรรยาและเห็น เธอเป็นญาติคนนึงเฉยๆ

ถ้าไม่ใช่เครื่องบินลำที่อรชุมานั่งเกิดอุบัติเหตุเครื่อง บินตก เธอจะมีโอกาศเป็นภรรยาของเขาได้ยังไง? แม้ กระทั่ง ตอนแรกเขายังปฏิเสธเธอด้วยซ้ำ ดันบอกว่าชีวิตนี้ นอกจากอรชุมาแล้วเขาจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น!

เขารักอร มาขนาดนั้นเลยหรอ ?

เกลียดขี้หน้าเธอขนาดนี้เลยหรอ ?
หลายสิบปีมานี้ก็เป็นแบบนี้ตลอด!

เธอทนมาหลายสิบปีแล้ว ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

สุรพลกลับอึ้ง และถามเหมือนคนที่ได้รู้ความ จริง “อะไรนะ? คุณ คุณรู้ว่าเควินคือลูกของผมกับอรชุ

พูดไปถึงครึ่งทางก็พูดไม่ออกแล้ว

เขามองหทัยรัตน์ด้วยความอึ้ง เหมือนเพิ่งรู้จักเธอ เป็นครั้งแรก

“เพราะคุณรู้เรื่องนี้ คุณเลยไม่ชอบเควิน?” เขาถาม

“ใช่ ฉันรู้!” หทัยรัตน์พยักหน้าเหมือนระบายความ

โกรธ

เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ เงยหน้าเล็กน้อยมองแววตาของ สุรพล แววตาซับซ้อน เหมือนจะยิ้มและจะร้องไห้

“ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณคบกับอรชุมา เป็นไปได้ยัง ไงที่จะเดารายละเอียดพวกนี้ไม่ออก? ตอนนั้น ปีที่อรชุ มาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศพอดี หลังจากเครื่องบินลำที่ เธอนั่งเกิดอุบัติเหตุ คุณก็อุ้มทารกกลับมาคนนึง ฉันไปหาคุณพอดีและคุณก็รับปากว่าจะแต่งงานกับฉัน……เรื่อง บังเอิญเยอะขนาดนี้ มีหรือที่ฉันจะคิดไม่ได้? ฉันได้ ตรวจDNAมาตั้งนานแล้ว รู้ว่าเควินเป็นลูกของคุณ เป็น หลายชายแท้ๆของฉัน……ไม่ใช่ลูกของสหายที่ไปสู้รบ แล้วตายอะไรนั่นหรอก!”

สุรพลมองเธออย่างเงียบๆ ชัดเจนว่าไม่เข้าใจกับสิ่งนี้

ในเมื่อเธอแคร์ความสัมพันธ์ของเขากับอรชุมามาก ขนาดนี้ ทำไมไม่ปฏิเสธการแต่งงาน ดันจะแต่งงานเข้า ตระกูลภิรมย์ภักดีแทนอรชุมาทำไม?

เขาไม่บอกว่าไม่รู้สึกละอายใจต่อตนเอง แต่เขา นอกจากเพื่อคำนึงถึงชื่อเสียงของอรชุมา เพราะเหตุนี้ นอกจากปิดบังชาติกําเนิดของเควินแล้ว เขาไม่ได้ปิดบัง เรื่องใดๆอีกเลย

หลังจากอรชุมาเสียชีวิต เดิมทีชีวิตนี้เขาไม่คิดอยาก จะแต่งงานแล้ว แต่เธอเป็นคนมาหาเขาเอง บอกว่าไม่ขอ ให้เขารักเธอ ขอแค่สามารถได้อยู่ข้างกายเธอก็พอ แถม ยังบอกอีกว่า…..ในบ้านมีคุณนายที่คอยดูแลบ้านคนนึงก็ ย่อมดีกว่า เธอไม่สามารถมีลูกได้ ดังนั้นเธอจะดูแลเด็กที่ อุ้มกลับมาคนนี้เหมือนเป็นลูกในไส้ของตัวเอง

ถ้าไม่ใช่แบบนี้ เขาไม่มีทางแต่งงานกับเธอหรอกเพราะเขาไม่อยากให้ผู้หญิงอื่นเสียเวลากับเขา

เขาเคยคิดว่าชาตินี้จะไม่มีทางรักผู้หญิงคนไหนได้

อีก

แต่ว่า ผ่านมานานขนาดนี้ ถึงในใจเขาลืมอรชุมาไม่ ได้ เขาก็ไม่ใช่คนที่หัวใจแข็งเหมือนเหล็ก เขาทำตัวแย่ กับเธอขนาดนี้เลยเหรอ? ทำให้เธอเกลียดถึงขั้นนี้เลยเห รอ?

นอกจากไม่มีลูกแท้ๆเป็นของตัวเอง เธอยังมีอะไรที่ ไม่พอใจกับชีวิตที่สุขสบายในตอนนี้อีก?

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงเธอไม่มีลูกแท้ๆของตัวเอง นั่นก็เป็น ปัญหาของร่างกายเธอเอง ไม่เกี่ยวกับเควิน! หลายปีมานี้ เควินไม่เคารพเธอเหมือนแม่แท้ๆยังไงกัน?

หรือเป็นเพราะเควินคือลูกของอรชุมา ก็เลยทำให้ เธอไม่พอใจขนาดนี้?

ถึงว่าล่ะ หลายปีมานี้ท่าทีที่เธอมีต่อเควินถึง แปลกๆ…….

ในระยะเวลาสั้นๆ สมองของสุรพลได้คิดเรื่องราว เยอะมาก ความคิดวุ่นวาย ที่ผ่านมาเขาไม่ชอบเรื่องรักใคร่ระหว่างชายหญิง รู้สึกเพียงว่าเรื่องพวกนี้ปวดหัวและ วุ่นวาย

ความคิดของผู้ชายต่างก็จะเอียงไปที่ผลลัพธ์ทั้งนั้น เวลาเจอปัญหาก็คิดอยากจะแก้ไขปัญหาอย่างเดียว

เงียบไปสักพัก สุรพลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไหนๆ เรื่องก็พูดชัดเจนหมดแล้ว งั้นคุณพูดมาตรงๆก็พอว่าคุณ อยากจัดการยังไง ถ้าอยากหย่าผมก็ยอม คุณมีเงื่อนไข อะไรสามารถพูดมาได้หมด ผมจะทำให้คุณได้รับความพึง พอใจหมด”

“คุณบอกว่าหย่า”

จู่ๆ หทัยรัตน์เงยหน้ามองเขา แววตาเต็มไปด้วยความ

ผิดหวัง

บางเวลา ผู้หญิงโวยวายร้องไห้ ไม่ใช่อยากหลุด พ้นจากความทุกข์อะไรนั่นหรอก แค่อยากถูกผู้ชายรั้งเอา ไว้เฉยๆ แต่หทัยรัตน์คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่เธอได้รับจะเป็นคำ ว่า “คุณมีเงื่อนไขอะไรสามารถพูดมาได้หมด

เธอแต่งงานกับเขามานานขนาดนี้ ไม่ได้ทำให้หัวใจ เขาอบอุ่นขึ้นเลยแม้แต่นิดหรอ?
หทัยรัตน์ผิดหวังมาก หัวใจที่ยังวุ่นวายสับสนของ เมื่อกี้ เพราะความผิดหวังนี้พริบตาเดียวก็ได้เย็นชาขึ้นมา

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและแววตาเยาะเย้ย “สุร พล ถึงวันนี้จะพูดกระจ่างทุกอย่างแล้ว ชาตินี้คุณก็อย่าคิด จะได้ทิ้งฉันไปเลย คุณฝันไปเถอะ!

“ยังมีอีก ฉันจะบอกคุณให้นะว่าวันนี้ฉันทำเรื่องใหญ่ มาเรื่องนึง สามารถทำให้คุณเซอร์ไพรส์แน่นอน! ก่อน หน้านั้นพิงกี้ไม่ใช่ท้องกับลูกนอกสมรสอย่างเควินหรือ แถมคุณยังมีความคาดหวังด้วยใช่มั้ย? ฮา…..บอกข่าวดี ให้คุณเรื่องนึง ลูกในท้องของพิงก็คงไม่มีทางรอดแล้ว แหละ! หลานของคุณกับอรรมาไม่มีทางได้เกิดมาบนโลก นี้แล้ว!”

“อะไรนะ?” สุรพลจ้องหทัยรัตน์อย่างหน้าเขียวหน้า ดำ “คุณทำอะไรลงไป?”

“ฉันทำอะไรลงไป คุณหาคนไปตรวจสอบก็รู้แล้ว ไม่ใช่หรอ? คุณไม่ใช่คอยระวังฉันตลอดหรอ กลัวว่าฉันจะ ทำอะไรมิดีมิร้ายกับลูกชายของอรชุมา ตอนแรกไม่ใช่ยัง ให้คนเฝ้าจับตาดูฉันหรอ!! หทัยรัตน์มองเขาด้วยความ เย่อหยิ่ง

หายใจหนักหน่วง สุรพลมองหทัยรัตน์ทีนึงแล้วเดินออกจากห้องลับด้วยความผิดหวัง

พอคนไปปุ๊บ เรี่ยวแรงของหทัยรัตน์เหมือนถูกดูด ออกจากร่างกายหมด จู่ๆร่างกายลุกขึ้นมาอย่างง่อนแง่น หมอบอยู่ที่หลังเก้าอี้ร้องไห้สะอึกสะอื้น “ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันไม่ใช่……”

เธอเป็นคนผลัก พิงกี้ล้มเอง เธอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ผู้

บริสุทธิ์

วินาทีนั้น เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปโกรธแค้นอย่างมหันต์ มาจากไหน เธอทนดูตระกูลภิรมย์ภักดีที่ตัวเองดูแลมาทั้ง ชีวิตสุดท้ายกลับถูกลูกชายของผู้หญิงอีกคนและหลาน ชายครอบครองผลประโยชน์ทั้งหมดไม่ได้

แต่หลังจากเกิดเรื่อง หัวใจของเธอราวกับว่าถูกควัก

จนว่างเปล่า

เธอสูญเสียเควิน…..

สูญเสียลูกที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กจนโต ส่วนลูกของ เขา ก็ถูกพิงกี้ทำจนตาย…..

สวรรค์เท่านั้นที่รู้ ตอนที่เธอเห็นเตชิตอุ้มพิงกี้จากไป ด้วยความเร่งรีบ อารมณ์ของเธอซับซ้อนแค่ไหน
ตอนนี้……..จะทำยังไง?

ไฟในห้องผ่าตัดสว่างอยู่ตลอด

เตชิตยืนรออยู่นอกห้องผ่าตัดตลอด พิงเฉียงๆอยู่ที่ ผนัง ทั้งๆที่เหนื่อยล้ามาก แต่กลับดื้อด้านไม่ยอมไปจาก ห้องผ่าตัด แค่อยากเห็นพิงกี้ออกมาอย่างปลอดภัยเป็น อันดับแรก

ป้าเฉินได้กลับL.K.Crystalวิลล่าไปเที่ยวนึง หลัง จากเอาของมาด้วยความเร่งรีบได้เกลี้ยกล่อมเตชิตไป หลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ฟังเลยปล่อยเขา

หลังจากคุณหญิงเพียงดาวรู้ข่าวก็มาด้วยความเร่ง รีบเหมือนกัน ยังเอาผ้าห่มที่เตรียมไว้ให้เด็กโดยเฉพาะ มาด้วย ของใช้พวกนี้ได้ผ่านการฆ่าเชื้อมาาแล้วสามารถ ใช้ได้เลย เห็นได้ชัดว่าเธอใช้ใจขนาดไหน

ทุกคนต่างยืนรออย่างเป็นฟืนเป็นไฟ และต่างก็รู้ใจ กันมากไม่ได้แจ้งให้คนอื่นทราบเลย ดังนั้น ตอนที่สุรพล โผล่หน้ามา สายตาของทั้งสามต่างหล่นอยู่ที่บนตัวของ เขา
“อาการเป็นยังไงบ้าง?” สุรพลถูกจ้องอยู่อย่างนั้น บวกกับก่อนหน้านั้นหทัยรัตน์ได้ทำผิด นี่ทำให้เขารู้สึก อึดอัดไปทั้งตัว แต่เคยเห็นอะไรมาเยอะ เขาก็ไม่ได้รู้สึก กลัวอะไร แค่รู้สึกเป็นห่วงและละอายใจ

แต่ไม่มีใครสนใจเขาเลย