บทที่254. โง่ ไปต่อรองเดียรัจฉาย

“ฉันขายขี้หน้า? ?” พิงกี้ย้อนถาม

จู่ๆ เธอโกรธจนหัวเราะ

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าในใจของมาลาที่จะมีความคิด แบบนี้ซ่อนอยู่!

ปีนั้น อยู่ในห้องแคบๆมืดๆของตระกูลบุญถาวร สมคิด ทับอยู่บนตัวเธออย่างหนัก ปากที่เหม็นเหมือนศพเน่าจูบ อยู่ที่ซอกคอเธอ ส่วนวันเพ็ญก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดคอยช่วย สมคิดจับมือเธอไว้ จะได้สะดวกเขาข่มขืนเธอ…….

ความทรงจำที่ย่ำแย่นั้นเจ็บปวดจนเธอไม่กล้าลำลึก ถึง เธอมีช่วงเวลาพักใหญ่ที่รู้สึกเบื่อหน่ายกับโลกใบนี้ ถึง ขั้นมีความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตาย แต่มาลาตีกลับรู้สึกว่า เธอสําส่อนและเป็นฝ่ายไปยั่วยวนสมคิดก่อน?

ช่างเหลวไหลสิ้นดี!

แต่นี่ก็เป็นความคิดแท้จริงจากใจของมาลาตี

มาลาตีไม่รู้สึกว่าความคิดของตัวเองมีปัญหาเลยสัก นิด เธอย้อนถาม “หรือว่าไม่ใช่? ถ้าไม่ใช่เพราะแกทำตัว แย่ตั้งแต่เด็ก ทำไมนายสมคิดไม่ไปลงมือกับเด็กสาวคน อื่น แต่ดันมาลงมือกับแก? เพราะแกจงใจปลุกเร้าอารมณ์ กรณีธรรมศึก
ถ้าว่าเมื่อกี้เธอยังรู้สึกทรมานหัวใจอยู่ แต่ถึงถูก มาลาตีทำร้ายจิตใจอย่างหนัก เธอก็ยังอยากพูดโน้มน้าว มาลาตี ให้เธอรู้ถึงความผิดของตัวเองและความคิดที่ ลำเอียงของตัวเอง แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าคนสื่อสารกับสัตว์ ไม่รู้เรื่องหรอก!

นี่ก็คือพ่อแม่แท้ๆของเธอหรอ?

ไม่ พวกเขาสู้สัตว์เดียรัจฉานยังไม่ได้เลย!

พิงกี้หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า “คุณเตชิต รบกวนคุณแล้วค่ะ”

เธอเชื่อว่าเตชิตจัดการได้อยู่แล้ว และจะจัดการได้ดี

“เอาไว้เป็นหน้าที่ผม!” แววตาของเตชิตมีรอยยิ้ม

ขึ้นมาทันที

หยิบมีดพับสวิสออกมาจากรองเท้าคอมแบตด้วย สีหน้าจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม มือที่เรียวยาวของเขาสะบัดทีนึง มีด ก็เด้งออกมาต่อหน้าต่อตามาลาตี มีดที่แหลมคมแทบจะ ระยิบระยับจนตาของมาลาตีบอด

“แก แกอยากทำอะไร?
ถูกมีดชี้เอาไว้ ใครก็ไม่มีทางรู้สึกดีหรอก

“ฉันอยากทำอะไรน่ะหรอ? ก็ต้อง….” เตชิตนั่งลง มา ใบมีดที่เย็นเฉียบแนบชิดอยู่ที่ใบหน้าของมาลาตี แวว ตาเย็นชาของเขาจ้องมองเธอ และถามอย่างใจเย็น “คุณ เดาสิ?”

เดา?

เธอเดาไม่ออกนี่น่ะ!

.” มาลาตีตกใจจนตัวสั่น กลั้นหายใจไว้ แม้แต่ หายใจยังไม่กล้าหายใจออกมาเสียงดัง

เธอรู้สึกอยู่ตลอดว่า เตชิตคนนี้ไม่ใช่เอามีดขู่เธอ แต่ เขาจะลงมือกับเธอจริงๆ

ถูกสายตาเย็นชาของเตชิตจ้อง เธอรู้สึกตัวเอง เหมือนศพที่ไม่มีอุณภูมิ ตกอยู่ในนรกขุมสิบแปด รู้สึก เหมือนตายไปหลายปีแล้ว ร่างกายเน่าเละจนไม่มี เค้าโครงของความเป็นคนอยู่อย่างไรอย่างนั้น

“ฉันเดา ฉันเดา….. มาลา พูดเสียงสั่นไปสองคำ จู่ๆก็กรีดร้องขึ้นมาและผลักเตชิตออก ใช้เวลาอันรวดเร็ว ที่สุดวิ่งไปหลบที่ข้างหลังของชาตรี ทีนี้ถึงได้ใจกล้าขึ้นมานิดหน่อย เธอร้องไห้ไปและพูดไปด้วย “ตะแก่ คุณ ต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันนะ”

“คุณจะทวงความยุติธรรมให้เธอ?” เตชิตยักคิ้วมอง ไปที่ชาตรี

ชาตรีก็ขาอ่อนแรงทั้งสองข้างเหมือนกัน

คุณชายของตระกูลมหาเจริญศิลป์ ใครๆก็รู้ว่าคนๆนี้ ไม่กลัวอะไรสักอย่าง! ตอนที่เขาอารมณ์ดี สามารถทำให้ คนขึ้นสวรรค์ได้ ตอนที่อารมณ์ไม่ดีก็สามารถส่งคนไปลง นรกด้วยเนื้อมือของตัวเองเช่นกัน!

เขา……เขาก็ไม่กล้ามีเรื่องด้วยหรอก

“เราไปกันเถอะ!” ดึงเสื้อของมาลาตีไว้ ชาตรี เชอะ เย็นชาทีนึงด้วยความดุดัน จากนั้นก็จากไป อย่างลุกลี้ลุกลน

ก่อนจากไปยังได้จ้องพิงกี้ทีนึง ราวกับว่ายังอยาก โชว์ฟอร์ม แต่โชว์ไปถึงครึ่งทาง ก็ได้สบตากับแววตาที่ เย็นชาของเตชิต มองดูมีดที่แกว่งไปมาในนมือของเขา พริบตาเดียวเขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอีกแล้ว ได้แต่ก้มหน้ารีบ เดินจากไป
พอสองคนนี้ไปปุ๊บ คุณหญิงเพียงดาวก็กอดพิงกี้ด้วย ความสงสาร “หนูพิงกี้ หนูอย่าโมโหนะ พ่อแม่หนูนี่ไม่ใช่ คนชัดๆ ไม่คู่ควรให้หนูไปโกรธเพราะพวกเขาหรอก มั้ย?”

“หนูรู้ค่ะ” พิงกี้ยิ้มพร้อมพยักหน้า

เธอชินตั้งนานแล้ว ตอนนี้แค่เห็นกระจ่างขึ้น แม้ กระทั่งเกิดความเกลียดเฉยๆ

หวังแค่ว่า สามีภรรยาคู่นั้นจะไม่มาเสียใจทีหลังก็พอ

เวลาตีสอง รอบๆเงียบสงบ

ณ โรงงานร้างแห่งหนึ่งในเมืองM

แต่แล้ว ในบรรยากาศที่เงียบสงบนี้ ชายเสื้อดำแก๊ง นึงที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีเฝ้าอยู่ที่หน้าโรงงานร้าง ลาดตระเวนไปมาอย่างไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง ปืนที่ถืออยู่ใน มือแค่เห็นก็ไม่กล้ามีเรื่องด้วย ทำให้คนใจสั่นอย่างมาก

บรรยากาศหนักหน่วงและตื่นเต้นมาก ราวกับว่าแค่ ลมพัดหญ้าขยับก็สามารถก่อให้เกิดผลที่น่ากลัวตามมาทีหลัง

ในโรงงาน ลิสาถูกมัดมือทั้งสองไว้และโยนอยู่บน พื้น คนทั้งคนหดเกร็งไว้ ปากที่ถูกผ้ายัดไว้ส่งเสียงออกมา ตั้งใจอยากดึงดูดความสนใจจากชายเสื้อดำที่เฝ้าจับตาดู เธอไว้

ตอนที่ชายเสื้อดำเดินมา เธอพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์ ดวงตาคู่แวววาวมองเขาด้วยสายตาภาวนา เหมือนกับว่ามี อะไรจะคุยกับเขา

“สาวน้อย เธออยากทำอะไร?”

ภาษาไทยที่พูดไม่ค่อยชัดได้ออกมาจากปากของ ชายหนุ่มยุโรป ฟังดูแปลกและเพี้ยน เขานั่งยองๆและมอง ดูลิสา ดึงผ้าขนหนูที่ยัดอยู่ในปากเธอออก มองเธอด้วย แววตากลั่นแกล้ง

ลิสาหายใจกระหืดกระหอบ

มองดูผู้ชายเหมือนจะหลงใหลกับหน้าตาเธอ ทำให้ เธอลืมเรื่องที่อยากพูดไปเลย กระพริบตาปริบๆก็มีน้ำตา ไหลลงมา เธอไขว่คว้าโอกาศเอาไว้และพูดด้วยเสียงออดอ้อน “ขอร้องล่ะ คุณปล่อยฉันเถอะ ขอร้องพวกคุณล่ะ นะ……ฉันกับเควินแต่งงานกันเพื่อธุรกิจเฉยๆ ที่จริงเขา ไม่ชอบฉันเลยสักนิด เขาชอบผู้หญิงคนอื่น แถมยังมีลูก กับผู้หญิงคนอื่นแล้ว จริงๆนะ!”

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะมาเจอกับเรื่องแบบ

นี้!

เดิมทีเธออยู่ในงานหมั้นมีความสุขและคอยตอบ รับคําอวยพรของผู้คน พริบตาเดียว เธอก็ถูกคนพวกนี้ ลักพาตัวมา เพียงเพราะว่าเธอคือว่าที่ภรรยาของเควิน พวกเขาจะใช้เธอแก้แค้นเควิน!

ไม่ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

ปกติเธอเมินใส่ที่จะใช้มารยาหญิงกับผู้ชาย แต่ตอนนี้ เธอไม่ฝากความหวังไว้กับสิ่งนี้ไม่ได้แล้ว

แต่ว่า สมองที่วุ่นวายในตอนนี้ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าทำ แบบนี้จะมีอันตราย

“เรื่องนี้เธอไม่ต้องสนใจ ถึงเควินไม่ชอบเธอ ก็ไม่ สามารถทนดูว่าที่ภรรยาของตัวเองถูกลักพาตัวและถูก ย่ำยีหรอก?” ชายยุโรปที่บึกบึนเหมือนหมีควายจับคาง ของลิสาขึ้นมา จ้องใบหน้าสวยงามของเธอ จู่ๆช่วงล่างก็มีไฟลกท่วมขึ้นมา

ผู้หญิงคนนี้สวยหยาดเยิ้ม ไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคย เจอก่อนหน้านั้น

ฮ่าๆๆ เควินทำให้พวกเขาต้องสูญเสียพี่น้องไปเยอะ ขนาดนั้น เขาลิ้มรสว่าที่ภรรยาของเขาหน่อย นี่ก็ไม่ถือว่า เกินไปมั้ง?

แววตาที่เปลี่ยนแปลงของชายหนุ่มตาน้ำข้าว ลิสา รู้สึกได้อย่างหลักแหลม

เธอนึกว่าจะยั่วเขาได้สำเร็จจนเขาหลงใหลและแอบ ปล่อยเธอไป

เธอคิดไม่ถึงว่าสิ่งที่ตัวเองเฝ้ารอมาไม่ใช่ความอ่อน โยนและการทะนุถนอมของผู้ชาย แต่กลับเป็นดารครอบ ครองที่ดุดัน

ถูกแววตาที่จู่โจมเหมือนหมาป่าจ้องเข้า พริบตาเดียว เธอก็กลัวแล้ว สีหน้าตกใจจนซีด ตอนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าความ คิดของตัวเองมันช่างตลก

เธอทำไมถึงคิดว่าหมาป่าตัวนึงจะออมมือให้

กระต่าย?
“ไม่ แกลงมือกับฉันไม่ได้ ถ้าแกลงมือกับฉัน เควิน ไม่ปล่อยแกไว้แน่!” ลิสาหลบไปที่ด้านหลังด้วยความตื่น ตกใจและหวาดกลัว แต่กลับเหมือนนกตัวนึงที่ปีกหัก ยัง ไงก็หนีไม่พ้นเนื้อมือของผู้ชาย

กระชากเสื้อเธออกอย่างไว ผู้ชายล็อคไหล่เธอไว้ ด้วยความดุร้าย มีเสื้อผ้าชั้นสุดท้ายกั้นไว้ ฝ่ามือใหญ่ลูบ จับที่กระต่ายขาวทั้งคู่เธอ คอยบีบอย่างโหด เจ็บจนลิสา ร้อง “อ๊า! แกปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!

“เควิน เควิน!”

ทั้งอายทั้งร้อนรนใจและสิ้นหวัง ลิสาตะโกนเสียงดัง ขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

“…..หุบปาก!” ถูกเสียงกรีดร้องที่ไม่ขาดสายของลิ สาทำจนหงุดหงิด ผู้ชายตบเข้าที่หน้าของลิสาอย่างแรง ทีนึง เอาผ้าขนหนูที่สกปรกผืนนั้นยัดไปที่ปากของเธออีก ครั้ง

ลิสาขัดขืนสุดฤทธิ์แต่ก็ไม่มีประโยชน์
มือทั้งสองของเธอถูกมัดไว้ที่ด้านหลังจนขยับไม่ได้

เสื้อผ้าถูกกระชากออกปุ๊บ กระต่ายขาวทั้งคู่ของเธอ ก็ได้เด้งออกมา เพราะร่างกายถูกมัดด้วยท่าทางแบบนี้ รู้สึกเหมือนกระต่ายขาวทั้งคู่ตั้งใจประเคนถึงฝ่ามือของ ผู้ชายอย่างไรอย่างนั้น

“ไม่เลว ผิวพรรณเนียนนุ่ม……

ดวงตาที่คึกคะนองของผู้ชายเปล่งประกาย บีบนวด อย่างกำเริบเสิบสาน ก้มศรีษะเลียดูดอย่างโหด

ภายใต้แววตาที่สิ้นหวังของลิสา เขากระชากผ้าชิ้น สุดท้ายที่อยู่บนตัวเธอออกอย่างโหด ลูบจับกระปู๋ที่ทุเรศ ด้วยความบ้าคลั่ง จากนั้น

ก็แทงเข้าไปที่ร่างกายเธอ ถึงถูกผ้ายัดปากไว้ ลิสา ก็ได้ร้องเสียงย่ำแย่ออกมาเสียงนึง

ความเจ็บปวดที่เหมือนฉีกขาดได้คืบคลานเข้ามาหา

ลิสา

ร่างกายที่ยังไม่เคยถูกผู้ชายแตะเนื้อต้องตัวมาก่อน นาทีนี้กลับไม่บริสุทธิ์แล้ว

ดวงตาแดงก่ำ ลิสารู้สึกเกลียดเข้ากระดกดำเลย!
นึกถึงเมื่อก่อนเธอยังเคยใช้เรื่องนี้หัวเราะเยาะพิง กว่าสําส่อนทางเพศ แต่ตอนนี้ เธอกลับถูกผู้ชายแปลก หน้าที่รุนแรงจับอยู่ใต้ฝ่ามือแล้วทำเรื่องแบบนี้ ราวกับว่า เป็นการประชดประชันจากโชคชะตา

เธอร้อง“วๆๆ รู้สึกเพียงตัวเองเหมือนถูกรถสิบล้อ กดทับเอาไว้อย่างโหด เธอต่อต้านยังไงก็ไม่ได้ แม้แต่ หายใจก็ยังจํามาก

ที่ยิ่งเอาชีวิตกว่าคือ ที่จริงตอนแรกเธอไม่ได้อยาก ร้องขอชีวิต แต่เพราะเธอถูกจับมานานขนาดนี้ยังไม่ได้ทิ้ง ฉ่องเลย อยากไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง…….ตอนนี้เรื่องมัน กลายเป็นแบบนี้ ปากเธอก็ถูกผ้ายัดเอาไว้ด้วย ไม่สามารถ เปิดปากพูดด้วยซ้ำ

ผู้ชายเริงร่าอยู่บนตัวเธออย่างป่าเถื่อน ทุกครั้งที่เข้า ไปลึกๆต่างก็กระแทกอยู่ในร่างกายเธอ ภายใต้การเสียว ซาบซ่านที่ดุดันนี้ ร่างกายของลิสาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ กลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ของเหลวที่มีกลิ่นเหม็นฉุนไหล ออกมาจากร่างกายเธออย่างช้าๆ

ได้กลิ่นแบบนี้ ลิสาอึ้งไปครู่นึง ใบหน้าซีดเหมือนคน ตาย หยุดการขัดขืนทุกอย่าง ร่างกายนิ่งเหมือนคนตาย

ไม่นึกว่าเธอจะ………
ไม่นึกว่าเธอจะกลันปัสสาวะไม่อยู่!

ผู้ชายที่บึกบึนดั่งหมีควายกลับคึกคะนองมาก และ ตะโกนไปที่ด้านนอก “Jack รีบมาดูเร็ว ผู้หญิงคนนี้ถูกก อ็บจนฉี่ราดแล้ว ฮ่าๆ…… เล่นได้มันส์จริงๆ!

“Lion นี่เป็นผู้หญิงของเควินเชียวนะโว้ย มึงเพลาๆ

หน่อย”

“หรือว่ามึงไม่อยากลองหรอ? พวกกูไม่ได้หาผู้หญิง มานานแล้ว หรือมึงไม่อยากลิ้มรสผู้หญิงคนนี้ดู?”

“งั้นกูก็มาลองดูซิ!”

“เรียกมาเพิ่มอีกสองคน พวกกูมาเล่นด้วยกัน แล้วส่ง รูปไปให้เควิน ดูซิว่ามันจะมามั้ย?!

คนพวกนี้ต่างก็สามหาวกันทั้งนั้น อาศัยตัวเองมีกำลัง เยอะ และแฝงด้วยความคิดที่อยากจะแก้แค้นเควิน ไม่ ถือสาที่จะปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ของพวกเขาใส่ตัวของลิ สา

ถึงแม้พวกเขาต่างก็พูดภาษาอังกฤษ แต่ลิสากลับฟัง รู้เรื่องทุกอย่าง

ถึงแม้ เธอแทบอยากจะให้ตัวเองฟังไม่รู้เรื่อง
เธอนอนอยู่บนพื้นด้วยความสิ้นหวัง ไม่นาน ผู้ชาย หลายคนก็มาถึงที่ข้างกายเธอ

เชือกที่มัดข้อมือเธอไว้ถูกคลายออก เธอถูกผู้ชาย วางเป็นท่าต่างๆ เรื่องน่าขยะแขยงทั้งหมดต่างก็แสดงอยู่ บนตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เธอชาจนเหมือนหุ่นเชิด

ถ้ามีทางเลือก เธอยอมที่จะตายไปในนาทีนี้ก็ไม่ อยากเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้

จู่ๆ ราวกับว่าสววรค์ได้ยินเสียงเรียกร้องของหัวใจเธอ หัวใจที่อ่อนแอเจ็บขึ้นมาเป็นระลอก เธอเจ็บจนปากม่วง ร่างกายสั่นไหว รู้สึกมีความเป็นไปได้ว่าตัวเองจะตายอยู่ที่

เพราะอะไร……..

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?!

อยากตายไปจริงๆ แต่ตอนที่ความตายมาเยือนจริงๆ เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองอยากมีชีวิตอยู่ต่อมาก อย่าบอกว่า ถูกผู้ชายหลายคนลวนลามเลย ถึงให้เธอทำเรื่องแบบนี้อีก หลายครั้ง เธอก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อให้ได้!
เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อดีๆ ต้องมีชีวิตดีกว่าใครๆด้วย! นาทีต่อมา ลิสารู้สึกตัวเองเกลียดโลกใบนี้มาก เกลียดทุกอย่างบนโลกใบนี้!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ