รูปบนเตียง!

ในรูปถ่าย ศรีษะของลิสาพิงอยู่ที่หน้าอก ฟิตเฟิร์มของเควิน มือที่ขาวเนียนยื่นออกมา เหมือนกำลังทำท่าเซลฟี่

ผมที่เงางดกดทิ้งตัวอยู่ที่หน้าอกของ เขา ผ้าห่มไม่ได้บังไหปลาร้าที่เซ็กซี่ของเธอ ผิวพรรณที่ขาวเนียนกลายเป็นที่เปรียบเทียบ ชัดเจนกับผิวสีแทนของเขา

ดวงตาคู่สวยหยาดเยิ้มมองหน้าจอไว้ แม้ จะมีหน้าจอกั้นไว้ ความรื่นรมย์และความท้าทาย ในแววตาของลิสาก็ยังเข้มข้นขนาดนี้ เข้มข้น จนสามารถกระตุ้นไฟแห่งความโกรธของพิงกี้ ขึ้นมาได้ง่ายๆ!

เมื่อเทียบกับลิสา โผล่ใบหน้ามาเต็มจอ ราวกับว่าเควินที่นอนอยู่จะขี้อายมากกว่า

มือถือได้ใช้แอพที่ทำให้ภาพเบลอ เควิน ที่เผยใบหน้าด้านข้างออกมาต่างก็พร่ามัวหมด แต่ถึงจะตั้งใจแต่งให้พร่ามัว แต่พิงกี้ค้นกับโครงหน้าและช่วงอกของเขามาก ถึงแม้แผล ที่ยาวประมาณสองนิ้วจะถูกเส้นผมของลิสา บดบังไว้ แต่ก็ยังทำให้เธอแน่ใจได้ว่าคือเขา

ลิสา!

เควิน!

พวกเขาช่างใจกล้าจริงๆ!!!

โมโหสุดขีด พิงกี้ทนแล้วทนอีก สุดท้ายก็ ทนไม่ไหว เธอวู่วามจนเขยี้วงมือถือลงบนพื้น

เธอนึกว่าแบบนี้จะทำให้เธออารมณ์ดีขึ้น เล็กน้อย แต่ไม่เลย!

ทีนี้ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

“คุณพิงกี้อารมณ์ไม่ดีหรอครับ? ” สายฟ้า ไม่ใช่คนพูดมาก แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เห็นสีหน้าโมโหจนเขียวของพิงกี้แล้ว เขาที่เคย ถูกเควินมองหมายหน้าที่จึงไม่ถามไม่ได้“นายคิดว่าฉันจะอารมณ์ดีได้งั้นหรอ?” พิงกี้ที่กระหืดกระหอบจ้องเขาไว้แล้วถาม ตอน นี้เควินอยู่ไหนกันแน่ นายบอกฉันมาตามตรง เลย!”

.ขอโทษครับ”

“ขอโทษแล้วมีประโยชน์อะไร ที่นายไม่ ยอมพูดเพราะเควินสั่งไว้โดยเพฉาะใช่มั้ย?” พิง กี้โมโหจนตาแดง หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโยนไป ที่ข้างคนขับ “ถ้านายยังไม่อยากบอกฉัน งั้น สู้จอดรถที่ข้างทางแล้วดูดีๆว่าลิสาส่งอะไรมา ให้ฉัน! เควินนึกว่าจะสามารถปิดฟ้าปิดทะเล ได้ แต่เขาไม่รู้ว่าลิสาใช่ย่อยซะที่ไหน เธอไม่ได้ เชื่อฟังเหมือนที่เขาคิดหรอก!”

“รูปถ่าย?” สายฟ้าขมวดคิ้ว

เห็นสีหน้าของพิงกี้แล้ว เขารู้สึกไม่ใช่เรื่อง เล็กแน่นอน
เขาทำตามแต่โดยและจอดรถไว้ข้างทาง หยิบมือถือที่พิงกี้โยนไปที่เบาะข้างคนขับ เพิ่ง มองดูทีนึง แววตาที่มีความสงสัยของเขาเผย ความไม่พอใจออกมาเสี้ยวนึง ทีนี้เขายิ่งขมวด คิ้วแน่นขึ้น

“คุณพิงกี้ครับ รูปนี้ไม่ใช่ของจริงแน่นอน ครับ” สายฟ้าพูด

“เพราะอะไร? หรือว่านายสามารถดูออก ว่ารูปนี้คือภาพตัดต่องั้นหรอ?” พิงกี้อึ้งและถาม

คิดไปคิดมา เธอแย่งมือถือกลับมาแล้ววิจัย ให้ละเอียดขึ้นมา

ถ้ารูปนี้เป็นรูปที่ลิสาให้คนตัดต่อ งั้นเธอก็ ไม่มีเหตุผลที่จะโกรธ

ถ้าเควินไม่ได้มีปัญหาใดๆ มากสุดเธอก็ แค่โง่เองที่ถูกลิสาใช้รูปๆเดียวปั่นหัวเล่น แต่ ว่า…..เธอยอมที่จะถูกลิสาปั่นหัวเล่นเพราะ ความโง่เขลา ก็ไม่อยากให้รูปนี้เป็นของจริง
“อย่างน้อย รูปนั้นก็ไม่น่าจะเป็นรูปที่เพิ่ง ถ่ายวันสองวันนี้”

พิงกี้ “

ที่แท้สายฟ้าก็ไม่แน่ใจ ปล่อยให้เธอดีใจ

เปล่าๆ

พิงกี้หายใจลึกๆทีนึงแล้วถาม “ความหมาย ของนายคือ รูปนี้เป็นรูปจริงงั้นหรอ?”

‘ผมดูไม่ออกครับ” สายฟ้าตอบตามตรง

“ตอนนี้เควินอยู่ไหน?”

“ขอโทษครับคุณพิงกี้ นี่เป็นความลับ ผม

บอกไม่ได้จริงๆครับ”

“แล้วลิสาล่ะอยู่ที่ไหน นายน่าจะบอก ฉันมั้ง? อย่าบอกฉันนะว่านายไม่รู้ว่าเธออยู่ ไหน นิสัยของเควิน ถ้าเขาอยากเข้าใกล้คนใน ตระกูลดำรงกูลล่ะก็ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่จับตาดูความเคลื่อนไหวของตระกูลดำรงกูล นายบอกฉันมาตามตรงดีกว่า!

ดวงตากลมโตของพิงกี้จ้องเขาไว้ ทำให้ เขารู้สึกกดดันขึ้นมาทันที

คุณพิงกี้อยู่กับเจ้านายนาน เรียนรู้พลานุ ภาพจากบนตัวของเจ้านายมาจริงๆ ตอนที่โมโห ขึ้นมาจริงๆ ทำให้เขาก็เริ่มจะแบกรับไม่ไหวแล้ว

“ความเคลื่อนไหวของลิสาไม่ใช่ความลับ ผมย่อมบอกคุณพิงกี้ได้อยู่แล้วครับ ก่อนหน้า นั้นโรคหัวใจของเธอกำเริบ อาการหนักมาก ตอนนี้เลยย้ายไปรักษาตัวที่อเมริกาครับ”

“เควินก็อยู่อที่เมริกาใช่มั้ย?

“ขอโทษครับ….….”

เหอะๆ

พิงกี้กลอกตาขาวทีนึง
พอกลับถึงบ้าน เรื่องแรกที่พิงกี้ทำก็คือ ติดต่อเจษฎา

“คุณเจษฎา คุณส่งโลเคชั่นของเควินให้ ฉันได้มั้ยคะ?” เธอพูดตรงๆ “ฉันมีเรื่องสำคัญ เรื่องนึงที่อยากจะแน่ใจโลเคชั่นของเขาในตอน นี้ค่ะ”

“ไม่มีปัญหาครับ คุณอย่าเพิ่งวางสายนะ”

“ค่ะ!”

พิงกี้เปิดลำโพงแล้วเอามือถือวางไว้บนหัว เตียง ตัวเองกอดหัวเข่านั่งอยู่บนพรมข้างเตียง มองดูวิวนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย ในใจร้อน รนเป็นไฟ

ไม่นาน เสียงของเจษฎาก็ดังขึ้น น้ำเสียง แฝงด้วยความมึนงง

“พิงกี้ เควินก็อยู่ที่บ้านไม่ใช่หรอ?”
“อะไรน๊า?” พิงกี้กระพริบตา เธอพูดจาเด็ด ขาด “เป็นไปไม่ได้ เขาได้ออกไปทำงานต่างถิ่น ตั้งหลายวันแล้ว เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะอยู่ บ้านหลังนี้!”

“ผมสะกดรอยตามมือถือ พบว่าตำแหน่ง ของก็เขาอยู่ที่บ้านเนี่ยแหละ นอกเสียจากว่า เขาไม่ได้พกมือถือติดตัวไป

พิงกี้ “

นี่ก็มีความเป็นไปได้อยู่

อึ้งไปครู่นึง พิงกี้ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งไปที่ ห้องสมุด เธอค้นหาอยู่สักพักก็เจอมือถือที่เควิน ใช้เป็นประจำได้อย่างชิวๆ เพราะเปิดเครื่องไว้ และแบตยังไม่หมด เจษฎาเลยยังสามารถใช้วิธี สะกดรอยตามมือถือหาเขาเจอ

“คุณเจษฎา มือถือของเขาอยู่ที่ห้องสมุด จริงๆค่ะ คุณไม่ต้องช่วยฉันหาแล้ว”
“อะไรน๊า?” พิงกี้กระพริบตา เธอพูดจาเด็ด ขาด “เป็นไปไม่ได้ เขาได้ออกไปทำงานต่างถิ่น ตั้งหลายวันแล้ว เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะอยู่ บ้านหลังนี้!”

“ผมสะกดรอยตามมือถือ พบว่าตำแหน่ง ของก็เขาอยู่ที่บ้านเนี่ยแหละ นอกเสียจากว่า เขาไม่ได้พกมือถือติดตัวไป

พิงกี้ “

นี่ก็มีความเป็นไปได้อยู่

อึ้งไปครู่นึง พิงกี้ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งไปที่ ห้องสมุด เธอค้นหาอยู่สักพักก็เจอมือถือที่เควิน ใช้เป็นประจำได้อย่างชิวๆ เพราะเปิดเครื่องไว้ และแบตยังไม่หมด เจษฎาเลยยังสามารถใช้วิธี สะกดรอยตามมือถือหาเขาเจอ

“คุณเจษฎา มือถือของเขาอยู่ที่ห้องสมุด จริงๆค่ะ คุณไม่ต้องช่วยฉันหาแล้ว”
(พิงกี้ ถึงแม้ผมอยากบอกว่ารูปๆนี้ไม่ใช่ ของจริง แต่ว่า….ผมไม่อยากหลอกคุณ รูปนี้ ไม่มีร่องรอยของการตัดต่อ น่าจะตอนที่ถ่ายได้ ปรับแต่งรูปเล็กน้อย คนที่อยู่ข้างหลังถึงได้พร่า มัว คนในรูปดูแล้ว……

ดูแล้วเหมือนอะไร?

ก็เหมือนเควินน่ะสิ

รอบๆเงียบจนทำให้คนใกล้ขาดอากาศ หายใจ เสียงของเจษฎาราวกับว่ายังสะท้อนอยู่ ข้างหูของพิงกี้ตลอด

คำพูดของเขาเรียบง่ายมาก ความหมาย คือรูปที่ลิสาส่งมาให้เป็นของจริง ไม่ได้ผ่านการ ตัดต่อ

รูปๆนั้นเป็นของจริง!

แม้แต่มือถือเควินก็ไม่ได้พกติดตัวไป เป็น เพราะกลัวเธอโทรไปซักถามเขาใช่มั้ย?ตอนนี้ลิสาไปที่อเมริกา แล้วเควินล่ะ?

เควินก็ไปอเมริกากับเธอใช่มั้ย?

เดาไปเดามา สู้ถามตรงๆเลยดีกว่า แววตา พิงกี้เต็มไปด้วยความดื้อรั้น เธอเปิดวีแชทและ เตรียมปั่นหัวลิสาเล่นซะหน่อย

กะอีแค่ไอคิวของลิสา มีหรือที่เธอจะสู้ไม่

นิ้วมือเคาะอยู่ที่หน้าจอ พิงกี้ส่งข้อความไป

หาลิสา

(คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลดำรงกูล ผู้ชาย คนนี้คือคนรักใหม่ของเธอ? ขึ้นเตียงก็ขึ้นเตียง สิยังส่งรูปมาอวดฉันอีก เธอนี่สมองมีปัญหารึ เปล่า? หรือเธอคิดว่าฉันจะให้ยั่งเปากับการเสีย สาวของเธอ เพื่อฉลองในที่สุดเธอก็มีคนเอา แล้ว?
ไม่นานลิสาก็ตอบกลับ (ไม่รู้ว่าแกแกล้งโง่ หรือว่ากำลังหลอกตัวเอง หรือแกดูไม่ออกหรอ ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร?]

พิงกี้แกล้งพูดจาสะอิดสะเอียนต่อ (หรือว่า เป็นสมคิดพ่อสุดที่รักของเธอ ตอนนี้เขากลาย เป็นขันที่ไปแล้ว ยังสามารถบริการให้เธอเสียว จนขึ้นสววค์ได้หรอ?

(พิงกี้ ว่าแล้วเชียวต้องเป็นฝีมือแกแน่ๆ!]

[ฝีมือฉันอะไร? ฉันฟังไม่รู้เรื่อง ฉันก็แค่ อยากสัมภาษณ์หน่อยว่าความรู้สึกหลังจากใช้ ของนั่นแล้วเป็นยังไงบ้าง?

(พิงกี้ แกพูดจาระวังปากหน่อย! ฉันไม่ เชื่อว่าแกจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร ถ้าแกไม่รู้ จริงงั้นฉันขอเตือนแกหน่อย แกดูใบหน้าของ เขาไม่ออก แต่แผลตรงอกเขาแกน่าจะดูออก แล้วมั้ง!แกนึกว่าพี่เควินชอบแกจริงๆเหรอ? ฉัน จะบอกแกให้นะ แกมันก็แค่ของเล่นของเขา!สัก วันฉันจะให้แกชดใช้กับสิ่งที่แกทำกับฉัน!]
เป็นของเล่นอีกแล้ว?

ถ้าเป็นเมื่อก่อน พิงกี้ยอมรับ ตอนนั้นเธอ ที่มีความคิดเซนซิทีฟและมีความสงสัยในทุก อย่างต้องโมโหแน่ๆ กระทั่งถึงขั้นยิ่งแคร์เควิน ยิ่งเจ็บปวด หรืออาจจะถึงขั้นกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

แต่ตอนนี้ เธอมีทะเบียนสมรสเล่มสีแดงอยู่

ในมือ!

สติและไอคิวต่างก็ยังอยู่ จะปั่นหัวเธอง่ายๆ

ได้ยังไง?

หรี่ตาลงเล็กน้อย พิงกี้กระตุ้นลิสาที่ใกล้จะ พังทลายต่อ

(ขอโทษด้วย ฉันสายตาสั้น!]

(ฉันว่าแกแกล้งโง่มากกว่า!

(ฉันแกล้งโง่หรือไม่ได้แกล้ง? ที่จริงฉัน เองก็ยังไม่รู้เลย แต่ว่าไหนๆเธอก็ใจกว้างยอมแชร์ความลับของเธอให้ฉันดูแล้ว งั้นก็สู้ถ่าย รูปใบหน้าชัดเจนชายชู้ของเธอมาให้ฉันเลยดี กว่า? ฉันบอกว่าฉันดูไม่ชัด แต่เธอดันจะให้ฉัน ดูให้ชัดเจนให้ได้ ]

[พิงกี้ แกเกิดความสงสัยแล้วใช่มั้ย?

(อ๋อ ใช่แล้ว อย่าลืมลงหนังสือพิมพ์ด้วย นะ ไม่งั้นเธอจะให้ฉันเชื่อได้ยังไงว่ารูปเพิ่งถ่าย ในวันนี้? ใครจะไปรู้ว่าสมองเธอเพี้ยนแล้วหา โมเดลมาแสดงละครตบตาเองรึเปล่า? สำหรับ คนบางคนแล้ว ถึงไม่มีพระเอกตัวจริงก็สามารถ หาความสุขจากตัวสำรองได้ไม่ใช่หรอ? เพราะ ยังไงซะพอปิดไฟแล้วผู้ชายมันเหมือนๆกันหมด แหละ เธอไม่เคยลิ้มรสเควินของฉันสักหน่อย เธอไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายธรรมดาต่างกับ เขาตรงไหน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ