บทที่ 223 ตรรกศาสตร์ แล

เสียงของผู้ชายแฝงด้วยความรื่นรมย์ เขา พูดอย่างใจกว้าง “โซฟา ระเบียง อ่างจากุซซี่ ดาดฟ้า ห้องสมุด……ขอแค่ ๆคุณคิดได้ ผม ให้คุณเลือกได้ตามใจชอบเลย!

เพราะไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนเขาไม่เคยทำ

เขามีประสบการณ์ไ

พิงกี้อึ้งไปครู่นึง เธอโมโหจนกัด 33 เข้าที่คอเขา “เควิน ไอ้บ้ากาม! คุณปล่อยฉัน ถ้าคุณไม่ปล่อยฉันๆจะไปฟ้องหมอ ให้หมอมา จัดการกับคุณ!”

“ไม่ปล่อย”

ดิ้นก็ดิ้นไม่หลุด สุดท้ายก็ได้แต่ถูกผู้ชาย โยนลงที่เตียงเบาๆ

เควินไม่กล้าลงมือหนักกับพิงกี้ แต่พิงกี้ก็ แค่เป็นเสือกระดาษที่ไม่มีแรงขัดขืนด้วยซ้ำ เธอ ขัดขืนเหมือนออดอ้อนยังไงอย่างงั้น สู้ไม่ขัดขืน ดีกว่า
มือทั้งสองข้างของเควินยันข้างกายเธอไว้ ดวงตาคมเข้มจ้องมองเธอ

พิงกี้ถูกแววตาที่ลึกซึ้งของผู้ชายจ้อง จนอึดอัดเล็กน้อย รู้สึกเพียงว่าตัวเองเหมือน กระต่ายน้อยตัวนึงที่อยู่ตรงหน้าของหมาป่า ขาดก็แต่ถูกเขากัดเข้าไปหนึ่งคำแล้ว

แต่เขาดันไม่กัดอีก!

ตอนที่จะกัดแต่ไม่กัดมันช่างทรมานจริงๆ

พิงกี้หลุบตาไว้ มือทั้งสองผลักหน้าอกของ ผู้ชายเบาๆ ทนความเขินอายไว้ และพูดจาแฝง ด้วยความหดหู่และงอน“ถ้าคุณอยากจริงๆก็ รีบๆหน่อย ทำไมเซ่ออยู่อย่างนี้ไม่ยอมขยับ?”

เควินอดขำไม่ได้ ใบหน้าสุขุมอ่อนโยนขึ้น มากเพราะรอยยิ้ม เขาถามกลับด้วยการกลั่น แกล้ง “แค่นี้ก็ไม่ต่อต้านแล้วหรอ? แล้วเมื่อกี้ คุณตะโกนด่าผมขนาดนั้นนี่แค่เล่นละครใช่ มั้ย?”
พิงกี้ “

แม่งมึง…….

อดทนไม่ไหวแล้วจริงๆ!

เธอก็ไม่ใช่เพราะคิดเผื่อเขาหรอกหรือ?

เธอคิดอยู่ว่าเขาก็กลั้นมาหลายวันแล้ว กลัวเขากลั้นไว้นานจนกลายเป็นไอ้โรคจิต ตัว เองเสียสละหน่อยก็ช่างมันเถอะ นึกไม่ถึงกลับ ถูกเขาหัวเราะเยาะเอา

“ไม่ทําก็ช่าง งั้นนอนเลย!”

พิงกี้งอน พอพลิกตัวกำลังจะดึงผ้าห่ม เอว ที่ผอมเพียวถูกผู้ชายล็อคเอาไว้ ฝ่ามืออุ่นๆของ ผู้ชายแนบชิดอยู่ที่ช่วงเอวของเธอ ทำให้เธอ ร้อนจนจั๊กจี้หัวใจ

“คุณอย่าเพิ่งนอนสิ เรามาทำการบ้านก่อน แล้วค่อยนอน”
นที 23 ตรวจท่าน

“งั้นคุณก็เร็วหน่อยสิ ทําเสร็จจะได้รับ นอน หมอบอกแล้วว่าช่วงนี้ฉันต้องพักผ่อน เช้าๆ” พิงกี้เงยคางขึ้นเล็กน้อย เธอ“ม” ทีนึง แล้วพูดว่า “ฉันจะบอกคุณให้นะ ถ้าไม่ใช่เห็น แก่ความสัมพันธ์ที่ดีของเราล่ะก็ ฉันไม่สนใจ คุณหรอกนะ”

…ไม่ทำ

“ห้า?”

“หมอบอกต้องงดเรื่องบนเตียงครึ่งเดือน

ดังนั้น..…..”

“คุณใช้มือทำให้ผม โอเคมั้ย?”

ถึงแม้จะเป็นคำถาม แต่พูดยังไม่จบ เควิน เอามือของพิงกี้จับมาที่อาวุธใหญ่ของเขาแล้ว

ทั้งแข็งทั้งอุ่น อาวุธลับของผู้ชายได้อยู่ในฝ่ามือของผู้หญิง เธอองค้างไว้ ตะลึงจนอ้าปาก เล็กน้อย เควินมองภาพนี้จนแววตามืดมน เลย ปิดปากเธอไว้โดยตรง

มืองของพิงกี้ถูกผู้ชายพาไป มือที่นุ่มนวล จับอาวุธใหญ่เขาไว้ ใบหน้าสะสวยค่อยๆแดงก่ำ ขึ้นมา เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เพราะนี่เป็นก ระบวนการที่ใช้เวลายาวนาน

านไปนานมาก ตอนที่พิงกี้รู้สึกมือของตัว เองใกล้จะถูกเสียดสีจนถลอก ในที่สุดผู้ชายถึง ขมวดคิ้วแล้วปล่อยออกมา

“ที่รัก….”

“เป็นเด็กดีจริงๆ!”

จูบไปริมฝีปากของพิงกี้ด้วยความอบอุ่น เค วินลุกขึ้นมา เดิมทียังสีหน้าเฉยเมย แต่ตอนที่ เขาเห็นพิงกี้แบมือออก สิ่งที่อยู่บนมือของเธอ คือของๆเขา ใบหน้าเรียวเล็กบูดบึ้งและขมวด คิ้ว ทำให้เขาหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้ นี่223 การแต่ละท่านทั้ง

เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เขาเผยอารมณ์ของตัว เองออกมาชัดเจนขนาดนี้

พอได้ยินเสียงหัวเราะของตัวเอง เควินอึ้ง เล็กน้อย พิงกี้ก็จ้องตาโต

“คุณก็หัวเราะเป็นด้วยหรือ?”

“แก๊กๆ….” เควินยื่นมือจับที่ปลายจมูก น้ำ เสียงกลับสู่ความเฉยชา เขาพูดอย่างไม่ค่อย เป็นธรรมชาติ “ผมไปเอาผ้าเช็ดมือมาให้ คุณ อดทนไว้ครู่นึงนะ”

พิงกี้ “

ผู้ชายคนนี้นี่จริงๆเลย!

ไม่เพียงแต่ใช้มือเธอหนัก แถมยังให้ ..ร้ายกาจจริงๆเลย! เธอ..

สีหน้าขมขื่น จนกว่าเควินทําความสะอาด

มือของเธอเสร็จเรียบร้อย เธอถึงหายใจออกมาบาท 273 ครรภ์แล้ว เอาแห่ง

แรงๆที่นึง รู้สึกว่าบนตัวมีแต่กลิ่นไอของผู้ชาย ติดเต็มไปหมด ทําให้เธอหายใจก็ได้กลิ่นของ

เขา

พวกเขาไม่ใช่เพิ่งอยู่ด้วยกันครั้งแรก แต่ แบบนี้…..เป็นครั้งแรกจริงๆ

หลุบตามองมือของตัวเอง เมื่อก่อนไม่เคย ใช้มือวัดดู วันนี้ได้ลองแล้ว อันนั้น…..ของ ท่านประธานนี่ใหญ่และยาวจริงๆ ป้ายห้ามคิด ฟุ้งซ่านอีก หยุดคิดเดี่ยวนี้!

พิงกี้ดึงผ้าห่มปิดหน้าตัวเองไว้ ใบหน้า

สะสวยแดงก่ำ

วันรุ่งขึ้น

ตอนที่ถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกจนตื่น มือของ พิงกี้ยังรู้สึกเมื่อยล้าอยู่ มือที่เพิ่งหยิบโทรศัพท ขึ้นมาอ่อนแรง และหล่นลงไปที่เตียงอย่างนี้เลย
บทที่ 223 การแล้ว และทำแท้ง

“ไม่ใช่คนชัดๆ!” เธอนวดมือและบ่นพึมพำ ถึงความป่าเถื่อนของใครบางคน ถ้าไม่ใช่เขา มือของเธอก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก

พอหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นสายเรียกเขา จากน้ำหวาน

ช่วงนี้เรื่องวุ่นวายเยอะจนน้ำหวานโทรหา เธอๆถึงนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้ติดต่อน้ำหวานนาน มากแล้ว ดูท่าแล้วยัยตัวแสบคนนี้คงจะคิดถึง เธอล่ะสิ!

คิดถึงตรงนี้แล้ว พิงกี้ยิ้มมุมปากขึ้น

แต่ว่า ไม่นานเธอก็หัวเราะไม่ออก

พอรับสาย บ เสียงร้องไห้ของน้ำหวาน ก้องมา “พิงกี้ วันนี้เธอว่างมั้ย ไปโรงพยาบาล เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย?”

“เธอเป็นอะไร ไม่สบายหรอ?” พิงกี้รีบลุก จากเตียงและถามด้วยความกังวล “ตอนนี้เธออยู่ไหน ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้เลย”

ไม่มีเวลาสนใจอาการบาดเจ็บที่ยังไม่หาย ของตนเอง พิงกี้ลงจากเตียงแล้วรีบหาเสื้อผ้า

“ฉันไม่ได้ป่วย แค่……” น้ำหวานยากที่ จะเปิดปากพูด ก้ำกึ่งอยู่ครึ่งค่อนวันถึงพูดว่า “คือ….ฉันตั้งครรภ์ อยากไปทำแท้ง

“ห้า อะไรนะ?” พิงกี้ตกตะลึงจนมือถือ แทบจะหล่นจากมือ

“พิงกี้…..” น้ำหวานร้องไห้ขึ้นมาอย่าง หนัก “เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย ฉัน ไม่กล้าไปคนเดียวจริงๆ ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรง พยาบาลแล้ว แต่แค่คิดถึงเดี่ยว เดี่ยว……ฉันก็ กลัวมากแล้ว”

“เธอท้องกับใคร พ่อของเด็กรู้เรื่องมั้ย? น้ำ หวาน ตอนนี้เธอเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่เด็กสาวสิบ ห้าสิบหกแล้ว เธอสามารถรับผิดชอบชีวิตของ เธอเองและรับผิดชอบชีวิตลูกของเธอได้แล้ว