บทที่ 9 รักษาสัญญา

อารียากะพริบตาโตๆ ของเธอแล้วมองรพีพงษ์ ในใจของ เธอเกิดความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เมื่อวานเขาพูดต่อหน้าทุกคนว่าเธอสามารถซื้อตึกได้ใน ราคาห้าล้าน

แล้ววันนี้เธอก็ทำได้จริงๆ

ถึงแม้ว่าการที่เธอซื้อตึกได้ในราคาห้าล้าน เป็นเพราะ อสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์จัดกิจกรรมโชคดี แต่ว่าถ้าไม่มี เขา เธอก็คงจะมาร่วมกิจกรรมนี้ไม่ทันเหมือนกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่อได้อยู่กับเขา ผู้ชาย คนนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังอย่างที่คาดไว้จริงๆ

“โอเค ฉันจะเก็บมันเป็นความลับ ไปขับรถเร็ว” อารียาเอ่ย

ขึ้น

รพีพงษ์ยิ้มแล้วรีบทำตาม อารียานั่งอยู่ข้างหลัง เธอลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเอามือกอดเอวของเขาไว้

ชายหนุ่มตัวตรงขึ้นมาทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกอดเอว เขา จนเขาทำตัวไม่ถูก

ขณะเดียวกันหญิงสาวก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน เพราะตอนที่ เธอกอดเอวเขา เธอรับรู้ได้ถึงกล้ามเนื้อเป็นลอนๆ ตรงหน้า ท้องของเขา

“นี่เขามีกล้ามด้วยเหรอเนี่ย”

ภายในร้านชานม

ชรินทร์ทิพย์มองคนที่อยู่ข้างนอกอย่างสงสัย เธอคิดไม่ ถึงว่าอารียาจะออกมาเร็วขนาดนี้

“ทำไมมันถึงออกมาเร็วจัง ในมือก็ถืออะไรไว้ด้วย อย่า บอกนะว่าเจรจาสำเร็จ” ชรินทร์ทิพย์เอ่ยขึ้น

“เป็นไปไม่ได้หรอก เธอดูท่าทางเหม่อลอยของมันสิ ถ้า เจรจาสำเร็จจริงๆ มันจะเป็นแบบนั้นไหม สงสัยเข้าไปพูด ไม่ทันถึงสองประโยคก็โดนเขาไล่ออกมา” ธายุกรพูดแล้ว หรี่ตาลง
“น่าจะเป็นอย่างนั้น แค่ไม่นานพวกมันจะเจรจาสำเร็จได้ อย่างไร” ชรินทร์ทิพย์ พยักหน้า

ไปกันเถอะ พวกมันเจรจาไม่สำเร็จอย่างแน่นอน ดูสิว่า มันจะไปอธิบายกับคุณปู่ว่ายังไง” ธายุกรแสยะยิ้มแล้วออก มาจากร้านชานมพร้อมกับชรินทร์ทิพย์

ช่วงบ่าย

คฤหาสน์ตระกูลฉัตรมงคล

นภทีปีเรียกทุกคนมารวมตัวกันอีกครั้ง เพราะเมื่อช่วงเช้า เขาได้รับโทรศัพท์จากอารียา เธอโทรมาบอกว่ามีเรื่อง สำคัญจะแจ้ง

“นี่เพิ่งผ่านไปไม่กี่วันเองอารียาก็มีเรื่องจะแจ้งแล้ว จะ เป็นเรื่องอะไรกันนะ”

“ยังต้องบอกอีกเหรอว่าเรื่องอะไร ก็ต้องเป็นเรื่องที่มัน ไม่มีปัญญาซื้อตึกในราคาห้าล้านไงล่ะ”

“ใช่ ฉันเดาได้ตั้งนานแล้วว่ามันไม่มีปัญญาทำได้หรอก ดู

ท่าแล้วครั้งนี้มันกับไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นต้องโดนไล่ออกจากตระกูลฉัตรมงคลแล้วล่ะ”

“โดนไล่ออกไปก็ดี เรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้ ตระกูลเราไม่ เลี้ยงคนที่ไม่มีประโยชน์”

ธายุกรกับชรินทร์ทิพย์นั่งฟังคนที่อยู่รอบๆ ถกเถียงกัน ใบหน้าแสดงออกถึงรอยยิ้มที่พึงพอใจ เมื่อเช้าพวกเขา เห็นมันออกมาจากอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ด้วยท่าที เหม่อลอยกับตาตัวเอง ดังนั้นมันต้องทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ แน่ๆ ถึงให้คุณปู่เรียกทุกคนมารวมตัวกัน

“คุณปู่ให้เวลาอารียา ห้าวัน นี่แค่วันแรกเธอก็ยอมแพ้ แล้ว ไม่มีความอดทนเลย คนที่ยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้ น่าจะ ออกจากตระกูลของเราไปเร็วๆ” ธายุกรโน้มหน้าเข้าไปพูด ใกล้ๆ นภทีป์

สีหน้าของนภทีป์ ก็ไม่ค่อยดีนัก เขาได้ฟังสิ่งที่คนในนี้ถูก เถียงกัน ก็คิดว่าการที่อารียาเรียกทุกคนมากะทันหันแบบนี้ ก็เพราะเธอทำไม่สำเร็จ เลยจะมาบอกกับทุกคน

“ที เด็กไม่เอาไหน ถ้าเด็กนั่นยอมแพ้จริงๆ คนแบบนี้ก็ไม่ ควรอยู่ในตระกูลของเรา” นภทีปี พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ไม่นาน ประตูคฤหาสน์ก็เปิดออก อารียาและรพีพงษ์เดิน เข้ามาจากข้างนอก

ทุกคนรีบเงียบลงแล้วหันไปมองทั้งคู่เป็นตาเดียว

ในคฤหาสน์เต็มไปด้วยบรรยากาศของการเยาะเย้ย ทุก คนแสยะยิ้มให้กับทั้งคู่

ธายุกรลุกขึ้นยืนแล้วมองไปที่ อารียา จากนั้นก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “อารียา ถึงวันนี้เธอจะเจรจาไม่สำเร็จ เธอก็ควร จะลองใหม่ในวันพรุ่งนี้ เธอทำมันแค่ครั้งเดียวก็ยอมแพ้ แล้วเหรอ ไม่สมกับสิ่งที่คุณปู่พร่ำสอนมาว่ายิ่งพ่ายแพ้ยิ่ง กล้าหาญเลยสักนิด”

“ผู้หญิงแบบนี้จะคิดได้ยังไง ไม่ดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ บ้าง นั่นสวะของเมืองริเวอร์เชียวนะ สงสัยเธอจะติดนิสัยแบบ นั้นมาจากมันแล้วล่ะ” ชรินทร์ทิพย์พูดเหน็บแนม

อารียาเดินเข้าไปหานภทีปีด้วยสีหน้าเยือกเย็น ในมือของ เธอถือสัญญาที่เซ็นเรียบร้อยเอาไว้

“อารียา ฉันว่าเธออย่าไปอ้อนวอนคุณปู่เลย เจรจาไม่สำเร็จก็คือไม่สำเร็จ เธอรีบไสหัวออกไปเถอะ” ธายุกร พูด อย่างไม่เกรงกลัวใคร

อารียาเหลือบมองเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใคร บอกว่าฉันเจรจาไม่สำเร็จ”

“ทำไม หรือเธอจะบอกว่าเธอเจรจาสำเร็จอย่างนั้นเหรอ เมื่อเช้าฉันเห็นเธอเดินเหม่อลอยออกมาจากที่นั่นด้วยตา ของฉันเอง อีกอย่างความสามารถอย่างเธอ ทำไม่ได้อย่าง แน่นอน!” ธายุกรพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ

“อย่างนั้นนายคงต้องผิดหวังแล้วล่ะ ที่ฉันให้คุณปู่เรียก ทุกคนมารวมตัวกัน ก็เพราะอยากจะบอกว่าฉันซื้อตึกของ อสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ได้แล้ว” อารียาเอ่ยขึ้น

ทุกคนต่างพากันอึ้ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดว่าซื้อตึกนั่นได้ แล้ว

“เป็นไปไม่ได้! อารียา เธอเห็นว่าพวกเราโง่หรือไง นี่แค่กี่ วันเอง เธอจะซื้อตึกนั่นได้ยังไง!” ธายุกรถลึงตาใส่อารียา แล้วตะโกนออกมาเสียงดัง

“ใช่ คุณปู่คะ อารียาไม่มีความสามารถแล้วยังมาหลอก