บทที่ 539 ในที่สุดก็พบคุณ

บทที่ 539 ในที่สุดก็พบคุณ

นิษฐาถูกรพีพงษ์ผลักจนเกือบล้มลงกับพื้น

เธอมองไปที่รพีพงษ์ที่วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่ อับอาย เธอรู้สึกคับข้องใจไม่รู้จบไปชั่วขณะ

แม้ว่าจะไม่อยากให้อภัย แต่ก็ไม่จำเป็นต้องผลักตัวเองออก

ไปเช่นนี้ไหม?

อีกอย่างยังวิ่งเร็วขนาดนี้ หรือว่าเขารำคาญตนเองขนาดนี้

เลยเหรอ?

หี บรรยายเก่งแล้วยังไง ยังไงก็เป็นแค่คนที่ใจแคบ คิดไม่ ถึงว่าจะเจเคิดเจ้าแค้นเช่นนี้ ตอนแรกอยากขอโทษเขาด้วย ความจริงใจ ตอนนี้เหรอขอโทษเขาก็บ้าละ

เดิมทีนิษฐารู้สึกน้อยใจ แต่กลับกลายเป็นความโกรธในภาย หลังและใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง

ที่ทางเดิน หลังจากรพีพงษ์รีบวิ่งออกไป เขาก็รีบมองไปยัง ทิศทางที่อารียาเพิ่งเดินผ่านร่างที่คุ้นเคยจากด้านหลังของเธอ ทำให้ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย
ที่แท้อารียาอยู่ที่นี่จริงๆด้วย อีกอย่างไม่ได้เกิดอุบัติเหตุใดๆ เส้นประสาทของรพีพงษ์ที่ตึงเครียดมานานก็ผ่อนคลายลง

เขาหยุดอยู่กับที่เป็นเวลาหลายวินาที จากนั้นหายใจเข้าลึกๆ และตะโกนใส่ร่างตรงหน้า”อารี!”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง รอให้อารียาหยุด เดิน วินาทีที่หันกลับมาสบตาเขา เขาจะรีบไปหาคนที่คิดถึง ตลอดทุกวันคืน กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

อย่างไรก็ตาม ฉากที่เขาเฝ้ารอไม่ได้เกิดขึ้น ร่างที่เดินอยู่ข้าง หน้าหยุดชั่วขณะ จากนั้นก็เดินไปทางด้านหน้าต่อไป

ความรู้สึกตื่นเต้นในใจของรพีพงษ์เย็นลงอย่างกะทันหัน เขา คิดไม่ถึงว่าอารียาจะหยุดแค่ชั่วขณะหลังจากได้ยินเสียง ตะโกนของเขา จากนั้นก็เดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาอยู่ด้วยกันกับอารียามานานขนาดนี้ พวกเขาเข้าใจทุก อย่างเกี่ยวกับกันและกันอย่างละเอียดแล้ว รพีพงษ์สามารถ สรุปได้ว่าเป็นอารียาจากด้านหลังของเธอเท่านั้น แน่นอนว่า อารียาก็สามารถแยกแยะออกว่าว่าคนๆนั้นคือใครได้เพียง ประโยคเดียว

ทุกรายละเอียดของร่างที่เดินอยู่ข้างหน้า พิสูจน์ให้รพีพงษ์ เห็นว่า เป็นภรรยาของเขาที่หายไปเป็นเวลานาน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจำผิด รพีพงษ์ไม่เชื่อว่าคนตรงหน้าแค่หน้าตา เหมือนอารียา คนสองคนอาจมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกันหรือ เหมือนกันทุกประการ แต่ความสง่าและนิสัยที่ได้รับการปลูก ฝังมานาน ไม่สามารถเหมือนกันได้ทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม บุคคลที่รพีพงษ์คิดว่าต้องเป็นอารียา หลัง จากได้ยินเสียงตะโกนของเขา ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆเลย ราวกับว่าเขารู้สึกว่าเสียงนั้นไม่ได้เรียกเธอ

นี่เป็นเพราะอะไร?

ทันใดนั้นความสงสัยก็ปรากฏในใจของรพีพงษ์ เขาไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น ตามหลักแล้วอารียาควรจะวิ่งมาหาเขาทันทีที่ พบเขา อีกอย่างสิ่งที่ทําให้เขางงงวยมากที่สุดก็คืออารียาอยู่ ที่เซี่ยงไฮ้โดยไม่ได้เป็นอะไร แต่เธอกลับไม่เคยติดต่อกับเขา เลย ซึ่งสิ่งนี้ทําให้เขางงมาก

เขารู้ดีว่าอารียาไม่ได้หายตัวไปได้โดยไม่มีเหตุผล ในช่วงที่ เธอหายตัวไป จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่นอน จึงทำให้อารี ยาไม่เคยติดต่อกับเขา

สําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไรนั้น คงต้องให้อารียาอธิบายด้วย ตนเองเท่านั้น

ความเป็นไปได้มากมายเกิดขึ้นในหัวของรพีพงษ์ แต่ไม่ว่าจะ ด้วยเหตุผลใด การที่อารียาไม่สนใจเขา ทำให้รพีพงษ์รู้สึกผิด หวังเล็กน้อย
เขาไม่ลังเลอีก รีบตามอารียาไปและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

“อารี ทำไมคุณถึงไม่สนใจผม ผมตามหาคุณมานานแล้ว ผม ยังคิดว่าคุณประสบอุบัติเหตุ คุณสบายดีก็ดีแล้ว แต่ผมไม่รู้ว่า คุณเจออะไรมา บอกผมได้ไหมว่าช่วงนี้คุณประสบอะไรมา? “รพีพงษ์กล่าวด้วยความตื่นตระหนก

ในเวลานี้ ผู้หญิงที่กำลังเดินอยู่กับอารียายืนบังอยู่ตรงหน้า อารียาจ้องมองรพีพงษ์ด้วยใบหน้าที่ระมัดระวังและพูดอย่าง เย็นชาว่า “คุณเป็นใครเหรอ คุณต้องการทําอะไร รีบไสหัว ออกไปนะ อย่าได้คิดที่จะมาคิดไม่ซื่อกับคุณหนูของเรา!”

ในเวลานี้ รพีพงษ์พึ่งสังเกตเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างๆ อารียา เมื่อได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนี้ รพีพงษ์ก็อดไม่ได้ที่ จะขมวดคิ้ว “คุณหนูของคุณ?เธอเป็นภรรยาของผม ทำไมถึง กลายเป็นคุณหนูของคุณได้อย่างไร?”

เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ใบหน้าของเธอมีร่อง รอยของความรังเกียจ เธอยื่นมือออกไปเพื่อผลักรพีพงษ์และ ตะโกนว่า “ทำไมคุณถึงไร้ยางอายขนาดนี้ คุณกล้าที่จะไม่ เคารพคุณหนูของเราขนาดนี้? ไอ้ขยะไร้ประโยชน์จากไหน เนี่ย บอกว่าคุณหนูเราเป็นภรรยาคุณ คุณคู่ควรเหรอ?”

ทันใดนั้น รพีพงษ์รู้สึกกังวลเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเหลือบมองไปที่อารียาที่อยู่ข้างหลังหญิงสาว พบว่าอารียา กำลังมองตัวเขาอย่างเหม่อลอย ในเวลานี้คิ้วของเธอขมวดไว้ ราวกับว่ากําลังพยายามคิดอะไรบางอย่าง
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้รพีพงษ์รู้สึกปวดใจคือสายตาที่อารี ยามองเขาเหมือนคนไม่รู้จักกัน แม้ว่ารพีพงษ์จะแน่ใจว่าคน ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือภรรยาของเขา แต่ดูเหมือนว่าจะมีการ เปลี่ยนแปลงบางอย่างที่รพีพงษ์ไม่คาดคิดมาก่อน

“อารี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณถึงมองผมด้วยสายตาแบบ นี้?ผมคือรพีพงษ์ไง คุณไม่รู้จักผมแล้วเหรอ?” รพีพงษ์จ้องไปที่ อารียาอย่างไม่ละสายตาและถาม

“ ทําไมคุณหน้าด้านขนาดนี้ อย่าใช้สรรพนามที่น่ารังเกียจ เช่นนี้เรียกคุณหนูของเราคุณหนูของเราไม่รู้จักคุณ คุณรีบ ไสหัวไป ไม่งั้นอย่าโทษฉันว่าฉันหยาบคายนะ” หญิงสาวที่ยืน อยู่ด้านหน้าของ อารียาตะโกนใส่รพีพงษ์อีกครั้ง

ถึงตอนนี้ อารียา งดึงสติกลับมา เธอยื่นมือออกไปดึงเสื้อผ้า ของหญิงสาวแล้วพูดเบาๆว่า “ขนมปังอย่าพูดแบบนั้นกับคนอื่น เขาอาจจะแค่จำผิดคน”

วินาทีที่อารียาเห็นรพีพงษ์มีความเจ็บปวดส่งมาจากหัว เธอ รู้สึกว่าเธอเคยเห็นผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ดูเหมือนจะมีความทรง จำบางอย่างอยู่ในหัว ผู้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน กําลังจะหลุดออกมาจากความทรงจํา

แต่เธอยืนอยู่กับที่และครุ่นคิดอย่างหนักเป็นเวลานาน แต่ ไม่มีความทรงจำใดๆออกมาในความคิดของเธอ แต่เธอมี ความรู้สึกคุ้นเคยกับผู้ชายตรงหน้าเธอ ส่วนที่เหลือก็ว่างเปล่า
หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา ก็มีสถานการณ์เช่นนี้ปรากฏหลาย ครั้ง หลังจากเห็นอะไรบางอย่าง สมองของเธอก็จะตอบสนอง เช่นนี้ ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดสำหรับเธอ

เนื่องจากประสบการณ์ที่ผ่านมา อารียาคิดว่าผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าเธออาจจะคล้ายกับคนที่เธอเคยรู้จักในอดีต ดังนั้นจึงเกิด สถานการณ์นี้ขึ้น เธอจําไม่ได้จริงๆว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครหลัง จากที่เธอตื่นขึ้นมา ตระกูลพงศ์ธนธดาหลายคนได้ปลูกฝัง เธอหลายอย่าง “ความทรงจำเกี่ยวกับอดีตของเธอ” ในความรู้ ความเข้าใจของเธอ เธอไม่เคยแต่งงานกับใครมาก่อนเธอจึง คิดว่ารพีพงษ์จำคนผิดแน่นอน

ขนมปังได้ยินคําพูดของอารียาและโต้กลับทันที “คุณหนู คุณ อ่อนโยนเกินไปแล้ว คนแบบนี้เราเจอมาไม่น้อยนิ เขาจําคนผิด ที่ไหนล่ะ เห็นได้ชัดว่าเขาอยากเอาเปรียบคุณหนู”

ขนมปังคนนี้เป็นสาวใช้ของอารียา แม้ว่าอารียาจะเป็นคุณ หนู แต่เธอก็มักจะทำตัวเข้มแข็งกว่าคุณหนูมาก การตัดสินใจ หลายอย่าง ขนมปังก็ตัดสินใจเองโดยไม่คำนึงถึงการคัดค้าน ของอารียา

“อารี คุณ … คุณไม่รู้จักผมจริงๆหรือ?” รพีพงษ์มองไปที่ สายตาของอารียาที่เต็มไปด้วยความไม่คุ้นเคย เสียงของเขา

ก็สั่น

“อารี อะไรของคุณ นี่คือคุณหนูของตระกูลพงศ์ธนธดา อย่า คิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังแกล้งโง่ รีบไสหัวไปไม่งั้นฉันจะโทร หาคนของตระกูลพงศ์ธนธดาถึงตอนนั้นคุณซวยแน่!”ขนมปังตะโกนใส่หลินรพีพงษ์อีกครั้งอย่างโหดเหี้ยม

เมื่อได้ยินคําพูดของขนมปัง ร่างกายของรพีพงษ์ก็แข็งทื่อขึ้น ทันที มองไปที่อารียาอย่างไม่น่าเชื่อ ในใจขึ้นๆลงๆ

คุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดา ดารินทร์!

เป็นไปได้ยังไง! ทำไมอารียาถึงกลายเป็น คุณหนูตระกูล พงศ์ธนธดา?

เมื่อคิดถึงตอนที่โสธรต้องการแนะนำคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธ ดาให้รพีพงษ์ในวันนั้น รพีพงษ์รู้สึกเหลือเชื่อ

ภรรยาของตนเอง กลายเป็นคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดาได้ อย่างไร? เธอควรเป็นประธานของตระกูลฉัตรมงคลต่างหาก

“ ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่นอน เธอเป็นภรรยาของผม อารียา ผมตามหาเธอมานานแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะจำคน ผิด อารี คุณกลับไปกับผม ผมอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา “รพีพงษ์มองไปที่อารียาด้วยความตื่น เต้น ยื่นมือออกไปเพื่อคว้าอารียาไว้

เมื่อขนมปังเห็นเช่นนี้ ก็รีบปกป้องอารียาไว้แล้วถอยหลังกลับ ไปสองสามก้าว ตะโกนบอกคนรอบข้าง “รีบมาดูสิ ไอ้คนไร้ ยางอายนี้ กำลังแพร่กระจายข่าวลือที่นี่ บอกว่าคุณหนูของเรา เป็นภรรยาของเขา ไม่ลองตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัว เองว่าคู่ควรไหม ได้ยินมาว่าผู้ค้ามนุษย์หลายคนจะใช้
กลอุบายนี้ ก่อนที่จะลักพาตัวคนนั้นไป บางทีบุคคลนี้อาจเป็น ผู้ค้ามนุษย์ก็ได้ พวกคุณรีบมาจับตัวเขาไว้เร็ว! ”

เมื่อขนมปังตะโกนอย่างนั้น คนรอบๆก็มารวมตัวกันที่นี่ ทันที ที่ทุกคนจ้องไปที่รพีพงษ์และเริ่มวิพากษ์วิจารณ์

“ คนนั้นเป็นคุณหนูของตระกูลพงศ์ธนธดาไม่ใช่หรือ มีคน กล้าบอกว่าคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดาเป็นภรรยาของเขา นี่มัน กล้าเกินไปแล้ว”

“ ปัดโธ่ ทุกวันนี้ คนประเภทไหนก็มีเนาะ มีแม้แต่คนที่ ต้องการใช้วิธีนี้เพื่อโกงคุณหนูของตระกูลพงศ์ธนธดา แต่น่า เสียดายที่เขาไม่ได้มองว่าตระกูลพงศ์ธนธดาในเซี่ยงไฮ้นั้น ใหญ่แค่ไหน ใครทำแบบนี้จะต้องตายอย่างอนาถในที่สุด”

“ แม่งเอ้ย ไอ้นี่มันไร้ยางอายจริงๆ คำพูดแบบนี้ก็พูดออกมา ได้ ถ้าคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดาแต่งงานจริงๆ ต้องเป็นข่าว ใหญ่แน่นอน อีกอย่างคนใหญ่โตระดับนี้ จะไปแต่งงานกับคน ธรรมดาได้ยังไง?

ในเวลานี้ ผู้คนที่เพิ่งเข้าร่วมชั้นเรียนก็ออกมาเช่นกัน เมื่อพวก เขาได้ยินคนรอบข้างพูดว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ดวงตาของพวก

เขาก็เบิกกว้าง พวกเขาคิดไม่ถึงว่า ศาสตราจารย์รับเชิญที่ระดับสูงคนนี้จะบอกว่าคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดาเป็นภรรยาของตนเอง ซึ่ง นี่ค่อนข้างไม่สอดคล้องกับบุคลิคของรพีพงษ์ในชั้นเรียน

ผู้ที่ไม่รู้จักตัวตนของรพีพงษ์ล้วนคิดว่าเขาประสาท

เยาวเรศก็มองไปที่รพีพงษ์ด้วยใบหน้างงงวย คิดไม่ออกว่า ทำไมรพีพงษ์ถึงทำสิ่งที่ทำลายชื่อเสียงตัวเองเช่นนี้

ส่วนนิษฐา ใบหน้าเต็มไปด้วยการดูถูก ไม่มีความรู้สึกผิดใน ใจอีกต่อไป

“คุณหนู พวกเรารีบไปกันเถอะ คนนี้ไม่มีเหตุผลจริงๆ เดี๋ยว กลับไปฉันจะบอกเรื่องนี้ให้คุณท่านฟัง ให้คุณท่านมาจัดการ เขา” ขนมปังหันศีรษะและพูดกับอารียาก่อนที่จะลากเธอเดิน จากไป

“แต่ว่า … ” อารียามีความต่อต้านโดยสัญชาตญาณ เธอรู้สึก ว่าคนๆนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้เธอเรียกคืนความทรง จำของเธอได้

“โอ๊ย ไม่มีแต่ว่าอะไรทั้งนั้น คุณนหนู รีบไปกันเถอะ” ขนมปัง ไม่ให้โอกาสอารียา

รพีพงษ์อยากจะหยุดอารียาไว้ และในเวลานี้ผู้คนรอบๆก็รุม ล้อมรพีพงษ์ทันทีและขวางรพีพงษ์ไว้

“คิดว่ามหาวิทยาลัยของเราเป็นสถานที่ที่คุณสามารถทำอะไรก็ได้เหรอ! “ผู้ชายหลายคนพูดอย่างไม่ให

รฟพงษ์หยุดลง สบตากับอารยาที่หันมามอง มีเพียงความ รู้สึกไม่คุ้นเคยและทำอะไรไม่ได้ในสายตาของอีกฝ่าย