บทที่420 รางวัลของผู้ชนะ

บทที่420 รางวัลของผู้ชนะ

การแข่งขันจบลงท่ามกลางความตื่นเต้นของพิธีกร ผู้คนวาง เดิมพันว่าทีมหมายเลขเจ็ดชนะเห็นได้ชัดว่าไม่มีความสุข แต่ สำหรับพวกเขา เงินแค่นี้ก็ไม่ถือว่าอะไรมากมาย ไม่นานพวก เขาก็ไปหาความสนุกอื่นๆ

รพีพงษ์และคนในห้องหมายเลขสิบสามเดินไปที่ลิฟต์ ทุก คนในห้องหมายเลขสิบสามตื่นเต้นมากในเวลานี้ พวกเขาแทบ จะเป็นห้องที่อ่อนแอที่สุดในห้องขังใต้ดิน แต่ตอนนี้เอาชนะ ห้องหมายเลขเจ็ดที่แข็งแกร่งสุดได้ แม้ว่าจะรู้เป็นเพราะความ แข็งแกร่งของตัวรพีพงษ์เอง แต่อยู่ในห้องเดียวกันกับพวกเขา ซึ่งเพียงพอที่จะทําให้พวกเขาตื่นเต้น

ในทางกลับกันในห้องหมายเลขเจ็ด ทุกคนอาลัยตายอยาก

และดูไร้ชีวิตชีวา

จงจินตน์จ้องไปที่รพีพงษ์ด้วยความชื่นชม ผู้ชายที่กล้ามล่ำ ใหญ่แต่กลับมีท่าทางเหมือนกับผู้หญิง เห็นได้ว่าอาการขนลุก บนร่างของรพีพงษ์ก็เพิ่มขึ้นมา

เมื่อเดินไปที่ลิฟต์ ในที่สุดจงจินตน์อดไม่ได้ที่จะเกิดความ ตื่นเต้นในใจ และพูดกับรพีพงษ์: “ลูกพี่ เมื่อกี้บนเวทีพี่มีเสน่ห์ มาก หัวใจดวงน้อยๆของผมตึกตึกเต้นแรงมาก ถ้าพี่ไม่รังเกียจ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะทำทุกอย่างให้พี่ ตราบใดที่พี่ขอ ผมจะไม่ปฏิเสธพี่”
ด้วยคำพูดนั้น จงจินตน์ยังส่งสายตาหวานให้กับรพีพงษ์

รพีพงษ์เกือบจะตบจงจินตน์ให้ตายตรงนี้ แล้วพูดอย่างเยือก เย็น: “ไสหัวไปให้พ้น!”

การแสดงออกบนใบหน้าของจงจินตน์ก็สิ้นสุดลงอย่าง กะทันหัน และก็เดินไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว โดยไม่กล้าฝ่าฝืน สิ่งใด

คนที่เหลือในลิฟต์ต่างก็กลั้นยิ้ม นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็น จงจินตน์เป็นแบบนี้ และทำให้มุมมองพวกเขาสดชื่นขึ้นมาก

เมื่อถึงใต้ดิน ระหว่างที่คนของหมายเลขสิบสามทางเดิน กลับไปที่ห้อง ทุกคนในห้องอื่นๆ มองไปที่รพีพงษ์อย่างเคารพ ยำเกรง ต่างจากตอนที่ออกไปเป็นสุดขั้ว

คราวนี้ไม่มีใครกล้าหัวเราะห้องหมายเลขสิบสาม ตอนนี้ รพีพงษ์กลายเป็นปีศาจในสายตาของทุกคน ราวกับว่าเขา สามารถกําจัดพวกเขาได้ทุกเมื่อ

พวกคนที่เข้ามาพร้อมกับรพีพงษ์นั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และภาคภูมิใจ ในความคิดของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ สนิทกับรพีพงษ์ พวกเขาก็ยังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับรพีพงษ์ มากกว่าคนอื่นๆ อย่างน้อยก็เป็นคนที่เคยอยู่ในรถคันเดียวกัน เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นทุนในการโอ้อวด
“ลูกพี่ ผมคือคนที่มาพร้อมกับลูกพี่ อชินโต จากนี้ไปอยู่ที่นี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ”ในเวลานี้คนในห้องข้างๆรีบวิ่งไปด้าน หน้า และตะโกนใส่รพีพงษ์

รพีพงษ์หันไปมองซินโต จากนั้นค่อยๆจ้องมองไปข้างหลัง โดยทําเหมือนเขาเป็นอากาศ

ใช่อยู่ว่าซินโตมาพร้อมกับเขา แต่สำหรับรพีพงษ์แล้ว เขา และคนเหล่านี้พบกันโดยบังเอิญเท่านั้น ซึ่งไม่มีความแตก ต่างอะไรจากคนอื่นๆในห้องขัง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมีความ กระตือรือร้น

เมื่อรพีพงษ์เห็นซินโตไม่สนใจเขา บนใบหน้า แสดงออกมา ถึงความผิดหวัง แต่เขาก็ไม่รู้สึกแย่เพราะเหตุการณ์นี้ ในเมื่อ รพีพงษ์เป็นคนแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่จําเป็นต้องแสดงความ โปรดปรานกับเขา

หลังจากกลับมาที่ห้อง รพีพงษ์อยู่บนเตียง รู้สึกเหนื่อยเล็ก เขาอาการโคม่าจากการดื่มน้ำแก้วที่เทือกเขากิสนาจัดเตรียม ไว้ หลังจากฟื้นขึ้นมาสภาพไม่ได้อยู่สถานะที่ดี ตอนบ่ายต้อง ต่อสู้ สําหรับความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาแล้ว ก็ยังเป็น ภาระหนัก

ลูกน้องในห้องหมายเลขสิบสามรีบวิ่งมาบีบนวดหลังให้รพี พงษ์ แต่ละคนให้เคารพเหมือนเป็นคนใช้ของรพีพงษ์

“หยุดมันทั้งหมด ฉันพักผ่อนก่อน อยู่ในช่วงเวลานี้ ทุกคนห้ามเข้าใกล้รุมล้อมฉันเกินหนึ่งเมตร ไม่อย่างนั้น พวกนายก็น่า จะรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร รพีพงษ์กล่าว จ้องมองไปที่ จงจินตน์

เห็นได้ชัดสิ่งที่เขาพูดนั้นมุ่งเน้นไปที่จงจินตน์ เขาไม่อยากให้ ตอนที่ตัวเองนอนอยู่ ถูกเอาเปรียบจากคนที่วิปริตผิดเพศแบบ นี้ รสนิยมทางเพศของเขายังคงปกติมาก

สีหน้าของจงจินตน์เต็มไปด้วยความน้อยใจ แต่เขาก็ไม่กล้า ไม่ฟังคำสั่งของรพีพงษ์ เขารู้ดี ตอนนี้พลังให้การขัดขวางของ รพีพงษ์ แม้ว่าเขาจะเป็นลูกพี่คนก่อนก็ตาม แต่ถ้าเขาไม่เชื่อ ฟัง คนเหล่านี้ในห้องจะรวมตัวกันโจมตีทันที

รพีพงษ์นอนลงบนเตียง หลับตาลง ไม่นาน ก็หลับไป

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง รพีพงษ์ก็ได้กลิ่นของอาหาร เขาลุก ขึ้นจากเตียง และมองไปด้านข้าง พบว่าในห้องมีกล่องเพิ่มขึ้น มา ข้างในกล่องนั้นเต็มไปด้วยอาหารมากมาย

ในขณะนี้ทุกคนจ้องไปที่กล่องและน้ำลายไหล แต่ว่าไม่มี ใครพุ่งเข้าไปขยับอาหารในกล่องเลย

จงจินตน์จ้องมองไปที่คนในห้อง และพูดว่า: “ถ้าลูกพี่ยังไม่ตื่น ขึ้นมา พวกแกใครก็อย่าคิดแม้แต่จะขยับของข้างใน ถ้าใคร ทนไม่ไหว อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!”

รพีพงษ์ลุกจากเตียง เดินไปที่ข้างกล่อง แล้วถามว่า: “เกิดอะไรขึ้น? ไหนว่าพวกเราชนะแล้ว อาหารจะขึ้นมาระดับเดียว ไม่ใช่หรือ พวกนี้เมื่อเทียบกับอาหารก่อนหน้านี้ คงห่างกันไม่ ใช่น้อยๆนะ”

จงจินตน์รีบอธิบายด้วยรอยยิ้ม: “เป็นเพราะวันนี้มีคนวางเดิม พันอีกฝ่ายไม่สามารถรอดชีวิตได้ และพวกเราชนะ ดังนั้นพวก เราได้รับผลประโยชน์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกัน อาหารเหล่านี้ เป็นส่วนหนึ่งของมัน เริ่มตั้งแต่วันนี้จนถึงครบหนึ่งเดือน อาหาร ของพวกเราจะเป็นไปตามมาตรฐานแบบนี้

รพีพงษ์พยักหน้าอย่างครุ่นคิด มันเป็นเรื่องดีที่จะได้กิน อาหารดีๆ เขาก็ถือว่าเป็นสมาชิกของห้องหมายเลขสิบสาม ช่วงชิงผลประโยชน์ที่ดีเพื่อทุกคน ก็สมควรอยู่

“ทุกคนอาหารพวกนี้เข้ามาแบ่งด้วยเถอะ ปล่อยไว้แบบนี้ เดี๋ยวมันเย็น”รพีพงษ์กล่าว

คนเหล่าที่รอแทบไม่ไว้ได้ปรบมือให้รพีพงษ์

จงจินตน์จ้องมองไปที่คนเหล่านั้น และตะโกนว่า: “เข้าแถวมา รับทีละคน ถ้าใครกล้าแย่ง อาหารวันนี้ก็ไม่มีของใคร”

ทุกคนไม่กล้าที่จะไปแย่ง แต่เข้าแถวเป็นอย่างดี และไปรับ อาหารที่จงจินตน์

รพีพงษ์มองไปที่จงจินตน์แล้วยิ้ม โดยคิดว่าผู้ชายคนนี้ก็มี เพียงแค่รสนิยมทางเพศที่ไม่ปกติ อย่างอื่นก็ไม่มีข้อบกพร่องใดๆ ในการจัดการมีวิธีเป็นของตัวเอง มีเขาอยู่ รพีพงษ์ก็ไม่ ต้องไปคิดว่าจะจัดการกับคนในห้องอย่างไร

รพีพงษ์ก็เดินไป หยิบอาหาร และที่พออิ่มท้องของตัวเอง

“เมื่อกี้นายบอกว่านี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของผลประโยชน์ แล้วผลประโยชน์ที่เหลืออยู่คืออะไร?”ทานข้าวเสร็จ รพีพงษ์ จ้องไปที่จงจินตน์แล้วถาม

จงจินตน์แสดงรอยยิ้มลึกลับขึ้นมา พร้อมกับนัยน์ตาที่น่า สมเพช แล้วพูดว่า: “ผลประโยชน์ที่เหลือแน่นอนว่าเป็นผู้หญิง อยู่แล้ว พวกเราอยู่ใต้ดิน นอกเหนือจากกินข้าว ก็สามารถ หาความสุขได้จากบนตัวผู้หญิง เทือกเขากิสนาจะส่งผู้หญิง ไประบายอารมณ์ให้ผู้ชายทุกคนตามผลการรบของแต่ละ ห้อง เมื่อก่อนห้องหมายเลขสิบสามของพวกเราอ่อนแอมาก ดัง นั้นจึงต้องผู้ชายกับผู้ชายมีความสุขด้วย ตอนนี้ทั้งหมดเป็น เพราะกำลังของลูกพี่ คืนนี้เทือกเขากิสนาจะส่งผู้หญิงที่เซ็กซี่มื เสน่ห์มาให้พวกเราสิบคน เพื่อทุกคนให้คลายความอยาก”

รพีพงษ์เหลือบมองจงจินตน์ แล้วถามว่า: “นายชอบผู้ชาย ไม่ใช่เหรอ ทำไมส่งผู้หญิงมานายถึงตื่นเต้นมากล่ะ?”

จงจินตน์เขินอายนิดหน่อย แล้วก็พูดว่า: “อะแฮ่ม ผู้ชาย….ผู้ชายผู้หญิงรับได้หมด”

รพีพงษ์เหลือบมองเขาโดยไม่พูด จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีกเลย

“เดี๋ยวพวกเขาส่งผู้หญิงมา สวยที่สุดยกให้ลูกพี่สนุกคนเดียว ส่วนที่เหลือผมค่อยแบ่งให้พวกเขา พวกเราอยู่ที่นี่มีห้องปิดกั้น ส่วนตัว ถ้าเกิดลูกพี่อาย สามารถไปห้องปิดกั้นตรงนั้นได้”จง จินตน์ชี้ให้รพีพงษ์

“ไม่ล่ะ ฉันมีภรรยาแล้ว ชีวิตนี้ฉันจะภักดีต่อเธอเพียงคนเดียว ไม่แตะต้องผู้หญิงอื่น”รพีพงษ์กล่าว

จงจินตน์นิ่งอึ้ง จากนั้นก็หัวเราะ แล้วพูดว่า: “ลูกพี่ พี่มาถึงใน ที่แบบนี้แล้วก็อย่าไปคิดเรื่องมีภรรยาหรือไม่มีดีกว่า ความสุข คือสิ่งที่สำคัญที่สุด”

รพีพงษ์เหลือบมองไปที่เขา ด้วยแววตาที่อาฆาตและ จงจินต น์ก็รีบปิดปากด้วยความหวาดกลัว

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนพากับหญิงสาวสวยเซ็กซี่มีเสน่ห์มา มองออกว่าสัตว์ตัวผู้ในห้องหมายเลขสิบสามเต็มไปด้วยความ เร่าร้อน

สาวๆพวกนั้นก็ค่อนข้างเปิดเผย และคอยส่งสายตาหวานให้ ผู้ชายในห้อง

พวกหล่อนน่าจะได้รับการฝึกเลี้ยงดูจากเทือกเขากิสนาให้ ทำสิ่งนี้โดยเฉพาะ ดังนั้นจะไม่มีการต่อต้าน
สิ่งนี้ค่อนข้างแตกต่างจากความประทับใจก่อนหน้านี้ของรพี พงษ์ที่มีต่อเทือกเขากิสนา ในความคิดของเขา เทือกเขากิ สนาเป็นสถานที่ที่ชอบจับผู้หญิงสวยๆเข้ามาจากภายนอก ดัง นั้นผู้หญิงที่นี่ควรจะต่อต้านถึงจะถูก

ตอนนี้ได้เห็นเด็กผู้หญิงเหล่านี้ รพีพงษ์ถึงค่อยรู้สึกว่าที่นี่อาจ ไม่ใช่เป็นแบบที่โลกภายนอกพูด

บางทีพวกคนที่จับได้จากโลกภายนอกจะไม่ปรากฏในห้อง ขังใต้ดินแบบนี้ ดังนั้นจึงทำให้รพีพงษ์เกิดความรู้สึกแบบนี้

หลังจากสาวๆเข้ามาแล้ว ก็เข้าแถวอยู่ตรงหน้าทุกคนในห้อง เพื่อรอความโปรดปรานจากผู้ชายเหล่านี้

ทุกคนรอให้รพีพงษ์ออกคำสั่ง แต่รพีพงษ์ ปวดหัว เขาไม่ อยากดูพวกเขาทําแบบนี้ในห้องนี้

ในขณะนี้ ชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำเดินเข้ามา และดวงตา ของเขาก็สบตาเข้ากับรพีพงษ์

“นาย ตามฉันออกมา”

รพีพงษ์แปลกเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร และเดินออกไปข้าง

นอก

“มีเรื่องอะไรเหรอ?”รพีพงษ์ถาม
“มีคนต้องการเจอนาย”ชายคนนั้นพูด และเดินตรงไปด้าน หน้า

รพีพงษ์กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าใคร ต้องการเจอเขา แต่มันก็จะหลีกเลี่ยงความอับอายในห้องนี้ได้ ด้วย ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะจะตามผู้ชายคนนี้ออกไป

ชายคนนั้นพารพีพงษ์ไปที่บนพื้นดินโดยลิฟต์ ออกจากหอ แข่งขันศิลปะการต่อสู้ ตามถนน เดินไปด้านหน้า

ทันทีที่ทั้งสองคนออกไป ก็มีคนสองคนก็เดินตามไปทันที รพีพงษ์รู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งของสองคนนี้ไม่ได้อ่อนแอ ประมาณว่าคนในเทือกเขากิสนากลัวว่าเขาจะทำอะไรผิด ปกติ ดังนั้นจึงจัดยอดฝีมือสองคนเพื่อติดตาม

จนกระทั่งถึงเวลานี้ รพีพงษ์ถึงได้เห็นสถานการณ์เฉพาะของ เทือกเขากิสนา ที่นี่มีถนนยางมะตอย และคฤหาสน์ที่สวยงาม ทั้งสองด้าน เนื่องจากเป็นเวลากลางคืน ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึง ประดับประดาด้วยแสงไฟ

แม้ในเวลากลางคืน รพีพงษ์ก็สามารถมองเห็นเงาค่าของ ภูเขาไม่ไกลนักได้ โดยพื้นฐานแล้วมั่นใจได้ว่า ที่นี่คือหุบเขา แห่งหนึ่ง

จากสภาพอากาศที่นี่และโหราศาสตร์บนท้องฟ้า รพีพงษ์เดา ได้ไม่ชัดเจนว่า สถานที่แห่งนี้ไม่น่าจะอยู่ในประเทศ
ไม่นาน ชายคนนั้นก็พารพีพงษ์ไปที่ประตูคฤหาสน์หลังหนึ่ง หลังจากเปิดประตู ก็พูดว่า: “ขึ้นไปที่ชั้นสองเอง คนที่ต้องการ เจอนายอยู่ที่นั่น อย่าพยายามทำอะไรล้ำเส้น คนที่อยู่ด้านใน นายไม่สามารถมีปัญหาด้วยได้ ไม่เช่นนั้น นายจะตายอย่าง ทรมาน”

รพีพงษ์รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาเดาได้ว่าสาเหตุที่คนคนนี้ ต้องการพบตัวเองเป็นเพราะการแข่งขันในบ่ายวันนี้ เพียงแต่ ว่าฝ่ายตรงข้ามมีจุดประสงค์อะไร เขาก็ไม่รู้

ถ้าเป็นคนรวยที่แพ้เงินพนันเพราะตัวเอง ถ้าอย่างนั้นรพี พงษ์ก็อาจต้องเจอกับปัญหาบางอย่าง อย่างไรก็ตามสำหรับ คนรวยเหล่านี้แล้ว ใช้เงินเพื่อซื้อชีวิตที่พวกเขาไม่ชอบ มัน ง่ายดาย และเทือกเขากิสนาคงจะให้การสนับสนุนเรื่องนี้

เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ และขึ้นไปที่ชั้นสอง ปรากฏตัวขึ้น ที่ห้องห้องหนึ่ง พร้อมกับประตูที่เปิดอยู่ หลังจากเดินเข้าไป รพีพงษ์ก็เห็นคนคนหนึ่งในชุดกิโมโน ที่มีแขนที่สวยงามเผยอ อกมาข้างนอก เป็นสาวสวยกำลังชงชาอยู่