บทที่133 คุณไม่ได้คิดอะไรกับฉันแม้แต่น้อยเลย

เหรอ

“แบบนี้ฉันดูเซ็กส์ซี่ไหม”บุษบากรจ้องมองรพีพงษ์ แล้วพูดขึ้นด้วยสายตาที่ยั่วยวน

รพีพงษ์สบตาบุษบากรแต่ต้นมาโดยตลอด เขาไม่

ได้มองไปที่อื่นเลย

“พูดเข้าประเด็นเถอะ ผมไม่อยากเสียเวลา ”รพี

พงษ์พูดเสียงเรียบ

สีหน้าของบุษบากรแสดงออกมาซึ่งความผิดหวัง ในทันที รูปร่างของเธอนับได้ว่าชั้นหนึ่งเพียงแค่ห่อ ผ้าเช็ดตัว ก็สามารถทำให้ชายชาตรีล้มตายได้เป็น เบือ แต่รพีพงษ์กลับไม่ชายตามองแม้แต่น้อย

“รพีพงษ์คะ ถ้าคุณไปถึงที่อย่างสตาร์กายมาแล้ว คุณก็ไม่ต้องเสแสร้งต่อหน้าฉันอีกแล้วล่ะ ฉันไม่เชื่อ ว่ารูปร่างหน้าตาของฉัน จะเทียบกับผู้หญิงในสตาร์ กายไม่ได้”บุษบากรตัดพ้อ

“ผมไปสตาร์กายหาเพื่อนก็เท่านั้น ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะ รพีพงษ์เปิดปากพูด

บุษบากรเบ้ปาก เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อในคำพูดรพี พงษ์ เพียงแต่ไม่ได้เถียง หากแต่เดินหันหลังกลับ ห้อง

รพีพงษ์เดินตามเข้าไป บุษบากรเห็นเขาไม่ได้ปิด ประตู จึงพูดขึ้น”ปิดประตูห้องสิคะ หรือคุณอยากจะ ให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นพวกเราในสภาพแบบ

รพีพงษ์อ่อนใจ ได้แต่ปิดประตูห้องไป

“ลบรูปนั้นเสียเถอะ ระหว่างผมกับคุณไม่มีอะไร คุณถ่ายรูป ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดี”รพีพงษ์ เอ่ยปาก

บุษบากรเห็นท่าที่เย็นชาของรพีพงษ์ จึงรู้สึก น้อยใจขึ้นมา

คนๆนี้ มาหาเธอ เพียงเพื่ออยากจะให้เธอลบรูป ถ่าย เธอเตรียมตัวละเอียดขนาดนี้ รพีพงษ์ไม่คิดจะ มีอะไรกับเธอหน่อยเหรอ

“ ทำไมคุณถึงโง่อย่างนี้นะ ตอนนี้ในห้องมีแค่ฉัน กับคุณแค่สองคน ฉันก็แต่งตัวซะขนาดนี้ คุณไม่คิดอะไรบ้างเลยเหรอ ต่อให้คุณจะทำอะไรกับฉันบ้าง ฉันก็ไม่ตำหนิคุณหรอกน่า”บุษบากรเปิดปากพูด

“ขอโทษนะ ผมแค่มาพูดกับคุณให้ชัดเจน ผมไปหา เพื่อนที่สตาร์กาย ในชีวิตผมมีผู้หญิงเพียงคนเดียว เท่านั้นคืออารียา รูปถ่ายรูปนั้นของคุณไม่สามารถ แสดงอะไรได้เลย”

รพีพงษ์แสดงจุดยืนชัดเจน

บุษบากรกัดริมฝีปาก เดิมทีเธอคิดว่ามีรูปถ่ายใบนี้ แล้ว จะแบล๊คเมล์รพีพงษ์ได้ หากแต่

เธอดูถูกน้ำใจน้ำใจของรพีพงษ์เกินไปเสียแล้ว

ยิ่งรพีพงษ์เป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งอยากจะเอาชนะ

“ฮึ บนภาพถ่ายออกจะถ่ายได้ชัดเจนขนาดนั้น คุณ กดฉันลงบนเตียง แล้วมันจะไม่แสดงอะไรได้ไง คุณ คิดว่าถ้าอารียาเห็นภาพนี้ แล้วเธอยังจะเชื่อคุณอีก เหรอ”บุษบากรกล่าว

“อย่าหาเรื่องชวนทะเลาะเลย คุณทำแบบนี้ มีแต่จะ หาเรื่องใส่ตัว”รพีพงษ์ถอนหายใจ

บุษบากรทําท่าทีไม่ยี่หร่า พูดขึ้น”หาเรื่องใส่ตัวงั้นเหรอ สิ่งที่ฉันเดือดร้อนที่สุดในตอนนี้ ก็คือคุณ ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา คุณรู้บ้างไหมว่าทุกคืนฉัน คิดถึงคุณอยู่จนดึกดื่นถึงหลับลงได้ ฝันเห็นคุณทุก คืน ฉันวาดฝันทุกคืนว่าคุณจะสนใจฉันบ้าง แค่เล่น สนุกกับฉันก็ยังดี”

“รพีพงษ์ ฉันรู้ว่าไม่กี่ปีมานี้อารียาแทบไม่ให้คุณ แตะเนื้อต้องตัวเธอ คุณเป็นผู้ชาย คุณก็มีความ ต้องการ อารียาโง่ แต่ฉันไม่ได้โง่ ฉันทำให้คุณ พอใจได้ และก็จะไม่บอกใครด้วยคุณช่วยให้ฉัน สมปรารถนาเถอะนะ ได้ไหม”

บุษบากรใส่อารมณ์รุนแรงขึ้น เห็นได้ชัดว่าช่วงนี้ เธอมีอารมณ์น้อยใจมาก

หากแต่รพีพงษ์คิดว่านี่ไม่ใช่ความผิดของตนเอง ทั้งชีวิตนี้เขารักอารียาเพียงคนเดียว ไม่มีใครมา เปลี่ยนแปลงได้

“ คุณใจเย็นก่อนเถอะ รอให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปก่อน คุณจะเข้าใจเอง”รพีพงษ์เอ่ยปากพูด

บุษบากรเห็นรพีพงษ์เย็นชาขนาดนี้ จึงมองเขาด้วย ความตัดพ้อ แล้วกระชากผ้าเช็ดตัวของตัวเองให้ หลุดรพีพงษ์หันหลัง ไม่มองบุษบากร

“รพีพงษ์ ฉันจะบอกคุณให้ วันนี้คุณไม่แตะต้องตัว ฉัน ฉันก็จะเอารูปถ่ายให้อารียาดู ตามนิสัยของอารี ยา เธอจะต้องไม่อภัยให้คุณแน่นอน ถ้าฉันไม่ได้ คน อื่นก็อย่าหวังว่าจะได้! “บุษบากรขบฟันกรอดๆ

รพีพงษ์ส่ายหน้า รู้สึกว่าบุษบากรดื้อรั้นเกินไป

ต่อให้บุษบากรขู่เข็ญเขาแบบนี้ เขาก็จะไม่ยอมทำ เรื่องที่ผิดต่ออารียาแน่นอน สำหรับรูปถ่ายนั้น ค่อย อธิบายกับอารียาให้รู้เรื่องแล้วกัน

เขาไม่ตัดสินใจจะพูดอะไรกับบุษบากร ได้แต่มอง ออกไปข้างนอก

บุษบากรเห็นรพีพงษ์ไม่แย่แสต่อคำขู่เข็ญของเธอ จึงพูดขึ้นอย่างร้อนรน”รพีพงษ์ แล้วคุณจะ เสียใจ! ”

รพีพงษ์ไม่ได้รั้งรอ เปิดประตูห้อง เดินออกไป จาก นั้นปิดประตูห้องให้บุษบากรอย่าง

เรียบร้อย

บุษบากรรู้สึกโลกถล่มทลาย เธอขดตัวร้องไห้อยู่บนโซฟา

เธอไม่ได้อยากจะเอารูปถ่ายนั้นให้อารียาดูเลย แค่ อยากจะขู่รพีพงษ์ก็เท่านั้น เพื่อให้เขาดีกับเธอหน่อย ก็เท่านั้นเอง

แต่เธอเหยียดหยามนำใจรพีพงษ์เกินไป ต่อให้เป็น แบบนี้ก็เถอะ รพีพงษ์ก็ยังคงไม่ทำ

อะไรกับเธอ

หรือว่าชาตินี้ทั้งชาติเธอจะได้แต่รักเขาข้างเดียว

เธอขดตัวร้องไห้อยู่บนโซฟาแสนนาน บุษบากร สวมเสื้อผ้าขึ้น หยิบมือถือออกมา ตั้งใจจะลบรูปนั้น ทิ้ง

ในเวลานี้เอง เสียงเคาะประตูดังขึ้น

แววตาเธอเป็นประกายขึ้น ในใจคิดว่ารพีพงษ์ คงจะกลัวว่าเธอเอารูปให้อารียาดู ก็เลย

กลับมา

เธอเก็บมือถือเข้า รีบเดินไปที่ประตู จัดระเบียบ เสื้อผ้าตัวเอง เปิดประตู ยิ้มแล้วพูด“คุณกลับมาแล้ว เหรอ”
แต่ว่าเธอก็ต้องตกตะลึง เพราะว่าคนที่ยืนหน้า ประตูไม่ใช่รพีพงษ์ แต่เป็นหญิงผู้สูงศักดิ์

คนหนึ่ง

โยษิตา!

“เธอ…..เธอคือใคร บุษบากรถามขึ้นอย่างงุนงง

โยษิตายิ้มเยาะหยันบุษบากร เปิดปากพูด เธอ อยากได้รพีพงษ์มากใช่ไหม ฉันช่วยเธอเอง

หลังจากที่ออกมาจากโรงแรม รพีพงษ์ก็ถอน

หายใจออกมายาวๆ

เมื่อกี้ถ้าบุษบากรรุกขึ้นหน้าอีกสักนิด เขาเองก็ไม่รู้ ว่าตัวเองจะควบคุมได้หรือเปล่า

อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ถ้ามา เจอกิเลสยั่วยวนเข้าเยี่ยงนี้ ถ้าไม่เกิดความรู้สึกอะไร ก็โกหกแล้ว เพียงแต่เขาแค่ควบคุมตัวเอง ไม่อยาก ทำผิดแค่นั้น

“ปัญหาของพวกผู้หญิงนี่น่าปวดหัวจริงๆ ดูท่าต้อง กลับไปอธิบายให้อารียากฟังเสียแล้ว”