ตอนที่ 88 ซื้อบ้าน

ตอนที่ 88 ซื้อบ้าน

เมื่ออารียาได้ยินสิ่งที่บุษบากรพูดขั้น เธอจึงรู้สึกขำขัน ขึ้นมา พูดขึ้น “บุษ เธอพูดอะไรเพ้อเจ้อ ตอนนี้ยุคสมัยไหน แล้ว มีนางกำนัลอีกที่ไหนกันล่ะ?”

บุษบากรแอบเหลือบมองรพีพงษ์ ดูว่าเขามีปฏิกิริยาเช่น

ไร แต่เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีอะไร เธอจึงทำหน้าผิดหวัง ขึ้นมาทันที

“โอเค ฉันก็แค่ล้อเล่นกับเธอเฉยๆ ชื่อเสียงของรพีพงษ์ ในเมืองริเวอร์แย่ขนาดนั้น ฉันไม่มีทางเป็นนางกำนัลของ เขาหรอก” บุษบากรพูดตอบกลับ

เมื่ออารียาได้ยินเช่นนั้น จึงถอนหายใจโล่งอก ตอนนี้ เธอเห็นรพีพงษ์เป็นของล้ำค่า ไม่มีทางให้ใครมาแก่งแย่ง แน่นอน

“จะเล่าอะไรให้ฟัง เมื่อวานซืนฉันบังเอิญเจอกันตาเพื่อน ร่วมชั้นของพวกเรา ตอนนี้เธอมีแฟนเป็นไฮโซลูกเศรษฐี หยิ่งมาก วันนั้นยังมาพูดเย้ยต่อหน้าฉันว่า เธอเป็นถึงดาว มหาลัย แต่สุดท้ายกลับแต่งงานกลับคนสวะ เมื่อเห็นท่าทางเย้อหยิ่งของเธอ ฉันจะตบหน้าใส่เธอ สักครั้ง” บุษบากรเล่าขึ้น

เมื่ออารียาได้ยินเช่นนั้น เพียงแต่ยิ้มขึ้น และพูดว่า “เธอ อยากพูดอะไรก็พูดเถอะ ฉันมีความสุขก็พอแล้ว อีกอย่าง ตอนนี้เธอยังคิดว่าเขาเป็นคนสวะอีกเหรอ?”

บุษบากรเหลือบมองดูรพีพงษ์ ตอนนี้เธอกลับไม่คิดว่าเขา เป็นคนสวะอีกแล้ว เพียงแต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเก่ง รอบด้านขนาดนี้ ทำไมต้องปิดบังมาโดยตลอด

ไม่ว่ายังไงกันตานิสัยแย่มาก เธอยังจำสมัยเรียนได้ไหม ว่าเธอทำอะไรเธอบ้าง เพราะเธอสวยกว่าเธอมาก เธอ จึงมักนินทาว่าร้ายเธอ น่าเกลียดชะมัด” บุษบากรพูดด้วย ความโกรธเคือง

“อีกอย่าง เธอยังกล้าบอกว่าอยากเจอเธอ ฉันว่าเธอคง อยากโอ้อวดชีวิตของตัวเองในตอนนี้มากกว่า ได้ยินว่า แฟนไฮโซของเธอรวยมาก กำลังจะซื้อบ้านให้เธอหนึ่ง หลังด้วย”

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องเธอแล้ว รีบกินข้าวเถอะ” อารียา

พูดขึ้น
บุษบากรพยักหน้า กินข้าวฝีมือรพีพงษ์ต่อ

ในขณะเดียวกัน ณ สถานีรถไฟเมืองวิเวอร์ ใครางคนยัน อยู่ด้านหน้าสถานี

เสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย ผมยุ่งเหยิง ใบหน้าอิดโรย กำลังเดิน ออกไปทางด้านข้าง

คนที่สถานีต่างพากันมองคนนั้น และซุบชิบพูดคุยกัน

เมื่อคนนั้นได้ยินเสียงพูดคุยของคนรอบข้างสายตาของ เขากวาดมองด้วยความเคืองแค้น แสดงออกถึงความโกระ

บุคคลผู้นี้คือธายุกร ผู้ที่รพีพงษ์ส่งเข้า แก๊ึงค์ยาก จก ทางตอนใต้ เขาขอทานอยู่ที่นั่นอยู่เป็นเวลานาน แอบ เก็บสะสมเงินเองจนสุดท้าย เมื่อสองวันที่แล้วเขาหา โอกาสหนีออกมาได้จึงซื้อตั๋วรถไฟ และกลับมาที่เมือง เวอร์

ที่ผ่านมาหลายเดือน อาหารเย็นของเขาย่าแย่มาก ที่ สำคัญที่สุดคือ อาสามของของเขาไม่เหลียวแลอะไรเขา เลย เขาไม่ได้ไปหาอาสาม และอาสามก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาเช่นกัน

ทำให้คนตระกูลฉัตรมงคลต่างคิดว่าธายุกรอยู่ฝึกวิชากับ อาสาม กลับไม่มีใครรู้เลยว่าเขาไปเป็นขอทาน

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะครั้งนี้หาโอกาสหนีได้ ธายุกรคงต้อง ขอทานไปตลอดชีวิต

ให้ตายเถอะ เป็นเพราะไอ้โง่รพีพงษ์คนเดียว กับอารี ยา ถ้าไม่ได้เป็นเพราะพวกเขาทั้งสอง ฉันคงไม่ต้องมาทน ลำบากแบบนี้” ธายุกรบ่นพึมพำ

“กลับมาครั้งนี้ ฉันจะต้องจัดการพวกเธอให้สาสม โดย เฉพาะไอ้โง่รพีพงษ์ ฉันจะต้องให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติการ

เป็นขอทาน”

“ต้องไปหาที่อาบน้ำก่อน แต่งตัวให้สะอาดสะอ้านแล้ว ค่อยไปหาคุณปู่ รพีพงษ์ คอยดู วันชะตาขาดของนายมาถึง แล้ว!”

หนึ่งวันถัดมา ข่าวการกลับมาของธายุกรแพร่สะพัดไป ทั้งตระกูลฉัตรมงคล แน่นอนว่า ธายุกรไม่ได้เล่าเรื่องราว ทั้งหมดที่เขาเผชิญ เขาเพียงพูดว่าช่วงที่ผ่านมาไปฝึกวิชากับลุงสาม

นภทีรู้สึกว่าธายุกรใจเย็นกว่าเมื่อก่อนมาก ยังชื่นชมว่า ลุงสามมีน้ำใจ ต่อไปต้องขอบคุณเขาดีๆ

ถ้านภทีปรู้ความจริงว่าช่วงที่ผ่านมาธายุกรไปเป็นขอทาน เขาคงตกตะลึงจนตาค้าง

เมื่อรพีพงษ์รู้ข่าวการกลับมาของธายุกร กลับไม่ได้รู้สึก ตกใจอะไรมากมาย เพราะชีวิตการเป็นขอทานในสองสาม เดือนที่ผ่านมา ถือว่าเป็นการลงโทษที่โหดเหี้ยมมากแล้ว

แน่นอนว่า ถ้าธายุกรไม่ทำตัวกร่างเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รพีพงษ์คงไม่ให้เขาต้องไปใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอีก

วันที่สองที่ธายุกรกลับมา นภทีปก็ประกาศให้ธายุกรกับ อารียาเป็นผู้ดูแลโครงการในบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป

เรื่องนี้ทำให้อารียาไม่พอใจอย่างมาก แต่นภทีปัพยายาม พูดอธิบายแทนธายุกร บอกว่าเขาไปฝึกวิชามานาน ใจเย็น มากขึ้นแล้ว และมีคุณสมบัติพอที่จะดูแลโครงการร่วมกับอารียาแล้ว

อารียาจนปัญญา ทำได้เพียงยอมรับคำขอร้องของนภทีป โชคดีที่ธายุกรเพิ่งกลับมา ยังเป็นคนดี ชื่อสัตย์อยู่ คงไม่ สร้างความเดือดร้อนให้อารียา

วันนี้เป็นวันหยุด เมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้า อารียากลับรู้สึก เบื่อหน่าย

เมื่อรพีพงษ์เห็นท่าทีของอารียา จึงถามขึ้น “เป็นอะไร? มี

เรื่องไม่สบายใจเหรอ?”

“ก็เป็นเพราะธายุกรนั่นไง ตั้งแต่เขากลับมา ฉันต้องปวด หัวเรื่องโครงการเยอะขึ้นมาก เขาไม่สนใจอะไรเลย บาง ครั้งก็แค่สั่งมั่วๆ น่ารำคาญมาก” อารียาพูดโอดครวญ

“ถ้าเธอไม่อยากให้เขามายุ่งเรื่องโครงการ ฉันจะบอก เพื่อนที่อยู่บริษัทซันบับเบิลกรุ๊ปให้” รพีพงษ์กล่าว

อารียาสายหน้า พูดขึ้น “ทำตามนี้ไปก่อนเถอะ เขายังไม่ ก่อเรื่องวุ่นวายอะไร ให้ความสำคัญกับตัวโครงการก่อน แล้วกัน”
รพีพงษ์ส่ายหน้า กำลังคิดว่าหากธายุกรกล้าทำเรื่องอะไร นอกลู่นอกทาง เขาจะรีบเปลี่ยนคนทันที ไม่เช่นนั้น คงต้อง หยุดทำโครงการแน่นอน และนภทีป์เองคงไม่มีทางอยาก ให้โครงการนี้ถูกยกเลิกไป

“วันนี้เราไปดูบ้านกันเถอะ ถ้าเธอชอบห้องไหน ก็ซื้อเลย” รพีพงษ์กล่าว

อารียาลังเลอยู่สักพัก จึงพูดขึ้น “พวกเราต้องเก็บเงิน ดาวน์กันก่อนไหม แบบนี้รีบร้อนเกินไปรึเปล่า”

ไม่เป็นไร เงินแค่นี้ ผมพอมีอยู่” รพีพงษ์ยิ้มพลางพูดขึ้น

อารียาพยักหน้า กำลังจะออกไปดูบ้านกับรพีพงษ์ แต่ ทันใดนั้นเอง เธอได้รับโทรศัพท์จากบริษัท บอกว่า โครงการมีปัญหา ต้องให้เธอไปจัดการ

“ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อย ฉันต้องรีบไปจัดการ นายไป ดูก่อนไหม ถ้าคิดว่าเหมาะสม ก็ซื้อเลย ฉันอยู่กับนายก็ พอแล้ว” อารียาพูดขึ้น

รพีพงษ์ทำได้เพียงพยักหน้าลงจากนั้นทั้งสองก็ออกจากบ้านไปพร้อมกัน อารียาไปบริษัท ส่วนรพีพงษ์ไปดูบ้าน

หมู่บ้านที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ แทบจะเรียกได้ว่า ชานเมือง การคมนาคมไม่ค่อยสะดวก ดังนั้นรพีพงษ์จึงไม่ คิดจะอยู่ในหมู่บ้านแถบชานเมืองแล้ว

ก่อนหน้านี้เขาเคยดูทางอินเตอร์เน็ตมาบ้าง และตัดสินใจ จะอยู่ในหมู่บ้านหรู จากนั้นจึงโบกรถตรงไปที่นั่นทันที

หมู่บ้านนี้ชื่อว่าดงเย็น เรียกได้ว่าเป็นหมู่บ้านที่หรูหรามาก ที่สุดในเมืองริเวอร์ ภายในหมู่บ้านมีสวนดอกไม้และบ้าน หลังใหญ่โตมากมาย ที่พักบนตึกสูงมีเพียงเล็กน้อย

เพราะหมู่บ้านแห่งนี้อยู่ในแวดล้อมที่สวยและทำเลที่ดี ราคาห้องของที่นี่จึงแพงมาก สูงถึงตารางเมตรละสามหมื่น กว่าหยวน เทียบกับทั้งเมืองริเวอร์แล้ว ราคานี้ถือเป็นราคา

สูง

ลิ่ว
ในหมู่บ้านแห่งนี้บ้านสไตล์ตะวันตกและดวน6ไป ซึ6 พื้นที่ใหญ่มาก ดังนั้นห้องของที่นี่ way issuแต่ขึ้น สูงแล้ว ห้องที่ถูกที่สุดประมาณทำทกล้าts ใส่เพิ่งซื้อ ได้

รพิพงษ์เดินปรี่ตรงเข้าไปในสำนักงานขายบ้านดงเป็น ภายในนั้นมีคนไม่เยอะ จากนั้นมีสาวสวยที่แต่งด้วดดีคน หนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับ

“คุณผู้ชาย ต้องการความช่วยเหลืออะไรไหมคะ?”

“ผมต้องการซื้อห้องชุดที่นี่ครับ” รพีพงษ์เอ่ยปากพูดขึ้น

เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้น สายตาเปล่งประกายชั้นมา ทันที รีบพารพีพงษ์ไปดูห้องชุดบนตึกสูง

เมื่อเธอเห็นว่าเขาสวมชุดธรรมดาทั่วไปจึงคิดว่าเขาคง ไม่มีกำลังซื้อบ้านแนวตะวันตกหรือบ้านหลังใหญ่

ทันใดนั้น มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังของเขา “รพิพงษ์” มาที่นี้ได้ยังได้?”
เมื่อรพีพงษ์หันหลังกลับไปมองด้านหลัง ก็เจอกับเจตนิ

พัทธ์

เจตนิพัทธ์กำลังยิ้มเย้ยรพีพงษ์ พูดถามขึ้น “นายอย่าบอก นะ ว่าจะมาซื้อบ้านที่นี่”

รพีพงษ์เหลือบมองเจตนิพัทธ์ ตอบกลับ “ใช่ ฉันมาซื้อ บ้าน”

เจตนิพัทธ์หัวเราะเสียงดัง พูดขึ้น “นี่นายหลอกใครกัน นายรู้บ้างรึเปล่าว่าห้องที่นี่แพงขนาดไหน คนอย่างนายเนี่ย นะ จะซื้อบ้านราคาแบบนี้ได้ยังไง”

“อ๋อ? ซื้อไม่ไหว พนักงานตำแหน่งเล็กๆอย่างนายซื้อได้ งั้นเหรอ? แล้วนายมาที่นี่ทำไมล่ะ?” รพีพงษ์ถามอย่างไม่ เกรงใจ

เจตนิพัทธ์หน้าถอดสีทันที เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาโดนลด ตำแหน่ง ทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นฟื้นเป็นไฟ

ตอนที่เขามีตำแหน่งเป็นถึงผู้จัดการ เขาซื้อห้องที่ดงเย็น ไว้ห้องหนึ่ง แต่ตอนนี้เธียรวิชญ์ไล่เขาออกแล้ว ทำให้ชีวิต เขาเปลี่ยนไปอย่างมาก หมดหนทาง ทำได้เพียงขายห้องนี้ไป

วันนี้เขามาเพื่อประกาศขายห้อง

“นายจะมาสอดรู้ว่าฉันมาทำอะไรที่นี่ทำไม ถ้าไม่ได้เป็น เพราะนายงานของฉันจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ไหม? ฉันจะ ต้องแก้แค้นนายให้ได้สักวัน!” เจตนิพัทธ์พูดตะคอกด้วย ความโกรธ

เมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นพวกเขามีปากเสียงกัน จึงรีบพูด ขั้น “คุณผู้ชายคะ ที่นี่เสียงดังไม่ได้นะคะ คุณจะดูห้องต่อ อีกหรือไม่คะ?”

รพีพงษ์หันไปพยักหน้าให้หญิงสาวคนนั้น พูดขึ้น “ดู พา ผมไปเลยครับ”

หญิงสาวรีบนำเขาไปดูห้องทันที

ทันใดนั้นเจตนิพัทธ์ยื่นมือออกไปดึงแขนหญิงสาวคน นั้นไว้ หัวเราะพลางพูดขึ้น “คุณอย่าเชื่อคำพูดของเขา เขาไม่มีทางซื้อห้องที่นี่ได้ คุณพาเขาไปดูห้อง เสียเวลา เปล่าๆ”
หญิงสาวตกตะลึง หันหลังไปมองรพีพงษ์ ส่งสายตามอง

ด้วยความสงสัย

“ผมไม่มีทางทำให้คุณต้องเสียเวลา ถ้าผมเห็นว่าเหมาะ สม ผมก็จะซื้อวันนี้เลย” รพีพงษ์หันไปตอบ

เจตนิพัทธ์หัวเราะเย้ย จ้องหน้ารพีพงษ์ “ไม่เจอกันแค่ ไม่กี่วัน ขี้โม้เก่งขึ้นเยอะเลยนะ ทำไมล่ะ อารียามารับ โครงการต่อจากบริษัทของพวกเรา มีเงินมากขึ้น ก็ถูกนาย เอามาใช้หมดแล้วงั้นรึ?”

รพีพงษ์จ้องหน้าเจตนิพัทธ์ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ขอ ทางหน่อย”

เจตนิพัทธ์ไม่สนใจคำพูดของรพีพงษ์ กลับหันไปมอง หญิงสาวคนนั้น พูดขึ้น “ผมรู้ว่าผมคงดูเหมือนคนที่กำลัง ก่อความวุ่นวาย แต่สิ่งที่ผมพูดไปคือความจริง เขาไม่มีทาง ซื้อบ้านที่นี่ได้แน่นอน”

“คุณคงเคยได้ยินเรื่องคนเหลวไหลอันโด่งดังในเมือง เวอร์ใช่ไหม เรื่องของรพีพงษ์?”

หญิงสาวพยักหน้าลง พูดขึ้น “เคยได้ยินมาบ้างค่ะ”
เจตมทัทธ์หัวเราขอย่างีเลศนิย พูดขึ้น “คนที่กำลังให้ คแuะปาห้องให้อยู่ Fคือหมอใน คนสวย ไอ้รฟีพงษ์ ตอนนี้ตกยังคิดว่าเขามีกำลังซื้ออีกไหม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ