ตอนที่ 87 จิตใจของบุษบากร

ตอน ที่ 87 จิตใจของบุษบากร

ศศินัดดากับศักดาตกตะลึงไปทันที พวกเขาคิดไม่ถึงเลย ว่า อารียาจะยอมไปใช้ชีวิตอย่างยากลำบากกับรพีพงษ์

“โตแล้วสินะ ปีกกล้าขาแข็ง ไม่เชื่อฟังคำสั่งของแม่แล้ว นี่เป็นลูกสาวของแม่จริงเหรอ!” ศศินัดดาโกรธเป็นฟืนเป็น ไฟ

อารียาไม่รู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรผิด จากนั้นพูดกับศศิ นัดดาด้วยท่าที่จริงจัง “แม่ หนูรู้สึกว่าแม่ทำแบบนี้ ไม่ ยุติธรรมกับรพีพงษ์เสียเลย ถ้าแม่บังคับให้เขาไปนอนห้อง ใต้ดิน งั้นหนูก็จะย้ายออกไปกับเขา”

เมื่อรพีพงษ์เห็นว่าเธอยอมตัดขาดกับแม่เพื่อเขา เขารู้สึก ตื้นตันใจขึ้นมาทันที

ศศินัดดาลุกขึ้นยืน จ้องหน้ารพีพงษ์ “หี ให้ตายเถอะ ฉัน ไม่รู้นะว่านายหลอกล่อลูกสาวฉันยังไง ตอนนี้นายอยู่บ้านนี้ ต่อไปก็ได้ แต่ต้องมีสักวัน ที่ฉันจะไล่นายออกไปเอง!”
เผยดีไม่มียารมกินข้าวต่อแล้ว จึงวางตะเกียบลงและ กลับไปที่ห้องทันที

ศักดากัมองรพัพงษ์ด้วยความเกลียดชัง พูดขึ้น “ไม่มี หนทางหาเงิน ทำได้แต่หลอกต่อลูกสาวฉัน บ้านฉันต้องมา เจอกับคนอย่างนาย ช่างโชคร้ายเสียจริง”

เมื่อพูดจบ ก็เดินตามศศินัดดากลับไปที่ห้อง

แม้ว่าศักดาจะรู้สึกหิว แต่เมื่อศศินัดดาเดินออกไปแล้ว เขาก็ไม่กล้านั่งกินต่อ เขาไม่อยากแบกรับอารมณ์ฉุนเฉียว ของศศินัดดาอีก

อารียากับรพีพงษ์มองหน้ากัน รอยยิ้มกตัญญบนใบหน้า ของรพีพงษ์

อารียาถอนหายใจ พูดขึ้น “ลำบากนายเลยนะ แม่ของฉัน ทำเกินไปจริงๆ ถึงขั้นจะให้นายต้องไปนอนที่ห้องใต้ดิน ที่ นั่นเป็นที่คนนอนที่ไหนกันล่ะ”

รพีพงษ์ยิ้ม พูดขึ้น : ไม่เป็นไร ในเมื่อแม่ของเธอไม่อยาก

ให้ฉันอยู่บ้านนี้ต่อไปมากขนาดนี้ งั้นพวกเราออกไปซื้อ บ้านกันดีไหม”
อารียาลังเลขึ้นมาทันที พูดขึ้น : “แต่ว่า ตอนนี้ราคาบ้านสูง มากเลยนะ ขนาดห้องเดียว ยังหลายแสนเลย แม้ว่าตอนนี้ ฉันจะมีเงินเดือนค่อนข้างสูง กู้ได้ แต่พวกเราคงมีเงินดาวน์ ไม่พอ”

“เรื่องนี้ เธอไม่ต้องกังวลใจไป เรื่องบ้าน ฉันจัดการเองได้ รออีกสักวันสองวันพวกเราไปดูบ้านกัน” รพีพงษ์พูดขึ้น

อารียาจึงพยักหน้าลง เธอรู้ดีว่ารพีพงษ์มีเงินเยอะ แม้ว่า เมื่อก่อนเขาจะใช้ไปเยอะมาก แต่ถ้าจะซื้อบ้าน คงมีพอจะ

จ่ายเงินดาวน์

หากจะเอานาฬิกาสองเรือนนั้นไปขาย ก็คงขายได้เงิน จำนวนไม่น้อย

“เขาคงอยากซื้อบ้านแบบห้องเดียว อันที่จริงก็เพียงพอ กับการอยู่สองคนแล้ว อยู่ห่างออกไปไกลหน่อยคงไม่ เป็นไร รอให้มีเงินมากกว่านี้ก่อน ค่อยซื้อบ้านที่ใหญ่ขึ้น” อารียาพูดพึมพำ

แต่ตอนนี้รพีพงษ์กำลังคิดอย่างซื้อห้องสองชั้นแบบตะวัน ตก หรือว่าจะซื้อบ้านเป็นหลังไปเลย ส่วนที่เป็นแบบห้องเดียว ไม่เคยอยู่ในความคิดของเขาเลย

บ้านที่ให้อารียาพักอาศัย ต้องเป็นบ้านที่ดีที่สุด

เพราเรื่องที่ต้องนอนในห้องใต้ดิน ทำให้ศศินัดดาไม่ พอใจรพีพงษ์ บางครั้งแกล้งทำให้บ้านรก แล้วให้รพีพงษ์ เป็นคนเก็บกวาด

รพีพงษ์ไม่อยากมีเรื่องกับศศินัดดามากมาย เขาเข้าใจ อารมณ์ของผู้หญิงคนนี้ดี ถ้าเขาไม่พูดโต้ตอบอะไร เก็บ กวาดบ้านให้เรียบร้อยแล้ว คนที่หงุดหงิดก็จะกลายเป็นศศิ นัดดาเอง

เพราะอารียาอยู่ด้วย ศศินัดดาจึงไม่กล้าทำอะไรเขามาก สิ่งที่ทำได้เพียงอย่างเดียวคือการต่อว่าเขา

เธอมักจะถามรพีพงษ์แทบทุกวัน ว่าจะซื้อบ้านใหม่ เมื่อไหร่ จากนั้นจะฉวยโอกาสนี้พูดเยาะเย้ยเขายกใหญ่ บอกว่าเขาไปจากบ้านเธอไม่ได้ หากออกไปแล้ว ก็จะไม่ สามารถดำเนินชีวิตต่อไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องซื้อบ้าน

รพีพงษ์ไม่อยากโต้เถียงกับเธอมาก ตอนนี้ยังไม่รีบร้อนซื้อบ้าน เขาต้องรอให้อารียาว่างไปดูบ้านกับเขาก่อน จึงค่อยซื้อ และจะปิดปากของศศินัดดาได้

วันนี้เป็นวันหยุด ศศินัดดาและศักดาออกไปเล่นไพ่ด้าน นอก รพีพงษ์จึงจะรู้สึกสงบขึ้นมาได้

อารียาก็พักผ่อนอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องไปทำงาน

เดิมทีรพีพงษ์วางแผนจะไปดูบ้านกับอารียา แต่อารียาบ อกว่าตัวเองทำงานเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้ว อาทิตย์หน้า ค่อยไปดู รพีพงษ์จึงรู้สึกเห็นใจเธอ และให้เธอพักผ่อนอยู่ ที่บ้าน จากนั้นจึงนวดตัวให้เธอ

อารียาอยากทานอาหารฝีมือรพีพงษ์ เขาจึงออกไปตลาด ซื้อของ ตั้งใจเลือกวัตถุดิบอย่างดี เพื่อจะแสดงฝีมือการทำ อาหารให้เธอดู

หลังจากที่เขาซื้อของกลับมา พบว่าอารียาไม่ได้อยู่ใน ห้องนั่งเล่น คิดว่าเธออยู่ในห้องนอน จึงเดินไปเก็บวัตถุดิบ ในตู้เย็นที่ห้องครัว และกำลังจะไปห้องน้ำต่อ

เมื่อเดินไปถึงประตูห้องน้ำ เพิ่งจะเปิดประตูเข้าไป ประตู กลับถูกเปิดออกจากด้านใน ทันใดนั้นรพีพงษ์เห็นบุษบากรห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวเดินออกมา

เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าบุษบากรจะอยู่ใน ห้องน้ำที่บ้าน ทั้งยังมาอาบน้ำอีกด้วย

บุษบากรก็คิดไม่ถึงว่าจะเจอรพีพงษ์หน้าประตูแบบนี้ จึง ทำให้ตกใจมาก แต่เมื่อตั้งสติขึ้นมาได้ เธอจึงรีบใช้สายตา ออดอ้อนมองไปที่รพีพงษ์

เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ บนตัวถูกห่อหุ้มเพียงแค่ผ้าขนหนู หนึ่งผืน และยังขึ้นอยู่ด้วย ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเซ็กซี่ มาก

รวมกับความรู้สึกนึกคิดที่เธอมีต่อรพีพงษ์มาตลอด แม้ว่า จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาเป็นสามีของเพื่อนรัก แต่เธอก็อดคิดไม่ ได้ กลับมีความรู้สึกมากขึ้น

ดังนั้นเมื่อเห็นรพีพงษ์ เธอจึงคิดอยากเรียกร้องความ สนใจจากเขาให้มากที่สุด

“นะ….นายกลับมาแล้วเหรอ เครื่องน้ำร้อนที่บ้านฉันเสีย ก็ เลยมาอาบน้ำที่นี่” บุษบากรพูดขั้น
“อ๋อ” รพีพงษ์ตอบกลับ จากนั้นหันหลังกลับไปที่ห้องครัว เพื่อทำอาหาร

“เดี๋ยวก่อน” บุษบาการเรียกขั้น สีหน้าน่าสงสาร “ฉันไม่มี เสน่ห์ดึงดูดพอจะให้นายมองดูฉันบ้างเลยเหรอ ทำไมน่าย ต้องเย็นชาขนาดนี้ล่ะ”

รพีพงษ์ไม่พูดอะไร และไม่ได้เป็นเพราะคิดว่าบุษบากร ไม่มีเสน่ห์ แต่ในใจของรพีพงษ์มีแต่อารียาเพียงผู้เดียว

บุษบากรทำท่าที่น่าสงสาร คิดในใจว่ากว่าตัวเองจะเจอ คนที่ถูกใจได้นั้นไม่ง่ายเลย แต่ทำไมเขาถึงต้องเป็นสามี ของเพื่อนรักด้วย ทว่าสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเสียใจยิ่งขึ้นก็คือ เขาไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย

บางครั้งคนเรามักจะขวนขวายในสิ่งที่ตัวเองไม่มีทางได้ ครอบครอง ยิ่งรพีพงษ์เย็นชาต่อเธอมากเท่าไหร่ เธอกลับ ยิ่งคิดอยากได้ความสนใจจากเขามากขึ้น

แม้ว่าบุษบากรจะรู้ว่ารพีพงษ์เป็นสามีของอารียา แต่เธอ ยังคงมีความคิดนี้ฝังอยู่ในใจอย่างมิอาจควบคุมได้
เธอจ้องมองรพีพงษ์เดินหันหลังกลับไป ยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นยกมือขึ้นมาจะดึงผ้าขนหนูที่ห่ออยู่บนตัวออก

เธออยากทำให้รพีพงษ์รู้สึกอะไรกับเธอบ้าง แม้ว่าเธอจะ เป็นฝ่ายเสียเปรียบก็ยอม

รพีพงษ์สังเกตเห็นท่าทางของบุษบากร คาดเดาได้ว่าเธอ คิดจะทำอะไร จึงหันหลังเดินตรงไปที่ห้องครัวทันที

บุษบากรปลดผ้าขนหนูออก แต่ทว่ารพีพงษ์กลับหันหลัง

ไปแล้ว โดยที่ไม่เห็นอะไรเลย

บุษบากรแทบจะโกรธจนระเบิด รูปร่างของตัวเองไม่ดี หรืออย่างไร เป็นถึงผู้ชาย ไม่อยากดูบ้างเลยงั้นรี?

เธอโกรธจนเดินกระทืบเท้าไปเปลี่ยนเสื้อที่โซฟา ทันใด นั้นอารียาเดินออกมาจากในห้องพอดี เมื่อเห็นบุศบากรยืน โป๊อยู่ที่ห้องรับแขก จึงตกใจมาก

“บุษ ทำไมเธอมาเปลี่ยนเสื้อตรงนี้ล่ะ รพีพงษ์คงจะกลับ มาแล้ว เดี๋ยวเขาก็เห็นเข้าหรอก!” อารียาพูดขึ้น
บุษบากรเบะปาก พูดตอบ “เขากลับมาแล้ว อยู่ในห้องครัว นุ่น ไม่ว่ายังไง เขาไม่มีทางกล้ามองหรอก”

อารียารีบเดินไปที่ห้องครัว เมื่อเห็นว่ารพีพงษ์อยู่ตรง นั้นจริงๆ และเขากำลังล้างผักด้วยความตั้งใจ เธอจึงถอน หายใจโล่งอกทันที

“ทำไมเธอต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้ล่ะ หรือเป็น เพราะกำลังคิดมากเรื่องเทพบุตรขี่ม้าขาวคนนั้นอยู่?” อารี ยานั่งลงด้านข้างบุษบากรที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว

บุษบากรเบ้ปาก พูดขึ้น “เธอคิดว่าฉันเป็นคนขี้โมโหขนาด นั้นเลยเหรอ ฉันไม่มีทางคิดมากกับเรื่องแบบนี้หรอก คน จีบฉันเยอะแยะไป เก่งกว่ารพีพงษ์ของเธอก็มีอีกเยอะ!”

เธอตั้งใจพูดเสียงดังขึ้น เพื่อให้รพีพงษ์ได้ยิน

เมื่ออารียาเห็นท่าทางของบุษบากร จึงเข้าใจว่าเธอกำลัง คิดมากเรื่องนี้อยู่ แต่เธอเชื่อใจรพีพงษ์ และไม่กลัวว่า บุษบากรจะแย่งเขาไป
“รพีพงษ์ ทำอาหารเยอะหน่อยนะ รักษาแผลใจของ บุษบากรสักหน่อย” บุษบากรตะโกนตรงไปที่ห้องครัว

“ได้เลย!” รฟัพงษ์ตอบกลับทันที

ทันใดนั้นสีหน้าของบุษบากรเต็มไปด้วยท่าที่ของความ อิจฉา ปนด่ารพัทพงษ์อยู่ภายในใจหลายครั้ง

“เขาจะทำของอร่อยอะไร อย่าทำให้ฉันท้องเสียก็บุญ มากแล้ว” บุษบากรเอ่ยปากพูดขึ้น “แคลร์ เธออย่าคิดว่า หากรพีพงษ์ร้องเพลงก็ร้องได้เพราะ หากทำอาหารก็ทำ อร่อย งั้นผู้ชายทั้งโลกนี้ ก็ไม่มีใครเทียบเทียมเข้าได้แล้ว ล่ะสิ”

อารียาหัวเราะพลางตอบกลับ “ฉันรู้สึกว่าเขาทำอร่อย มากๆเลยนะ”

บุษบากรเหลือบตามองบน พูดต่อ “นั่นก็เป็นความรู้สึก หลอกลวง ฉันจะบอกเธอให้ ช่วงนี้มีหัวหน้าเชฟร้านมิชลิ นมาจีบฉันอยู่นะ เขาทำอาหารอร่อยมากๆ ไว้วันหลังฉันจะ พาเธอกินร้านเขานะ รับรองว่าเธอต้องประทับใจ”
ที่เยอะดเช็นใ้นพระกำลังโครรที่พงฟอยู่ คน ห้อง เพลงเพราะขนาดนั้น ถ้าทำอาหารอร่อยอีก เh9rrow

ดังนั้น เธอจึงคิดว่ารพิพงร์ดงท่าเป็นแต่อาหารายๆ รสชาติธรรมดาทั่วไป คงเทียบไม่ได้กับอาหารดีมองชหน ชลิน

และเป็นเพราะเธอคิดแบบนี้ บุษบากรจึงเข้าข้างตัวเอง

ค่อยสูสีกันหน่อย ถ้ารพีพงษ์ทำอาหารอร่อยกว่าเซฟชน เธอคงจะเสียใจเป็นอย่างมาก

ผ่านไปไม่นานรพีพงษ์ก็เอาอาหารออกมาเสิร์ฟดูจาก ภายนอก ไม่แพ้อาหารระดับเชฟมิชลินทำ

บุษบากรมองอาหารในจาน ถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย สัน มากมายขนาดนี้ เพียงแค่หน้าตา สีสันของอาหารไม่ได้วิด อะไรได้เลย ต้องวัดกันที่รสชาติต่างหาก แต่ฉันก็ไม่ตาด หวังว่านายจะทำรสชาติได้เหมือนหัวหน้าเชฟหรอ?นะ

รดีพงษ์หัวเราะ อารียาก็่ชำเช่นกัน เธอก็ลองชิมดู”
บุษบากรหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารเข้าปาก ผ่านไป เพียงครู่เดียว เธอตกตะลึงไปทันที

รสชาตินี้ ทำไมถึงอร่อยกว่าอาหารที่เชฟมิชลินสามดาว

ทำมา?

เธอตั้งใจลิ้มรสอาหารจานนี้ จากนั้นหันไปมองอารียา พูด ด้วยความทุกข์ใจ “แคลร์ ทำไมพระเจ้าถึงไม่ยุติธรรมเช่นนี้ ทำไมเขาทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้เนี่ย”

“เธอให้ฉันเป็นนางกำนัลของรพีพงษ์ได้ไหม ฉันสาบานว่า จะไม่แย่งความรักไปจากเธอ!”