บทที่139 คุณมันเป็นตัวอะไร

“เกิดอะไรกันขึ้น ทำไมทุกคนถึงมากองกันอยู่ตรง นี้ “กุนลโรจน์รู้สึกประหลาดใจที่คนมายืนมะรุมมะตุ้ม อยู่ในสวน จึงถามคนที่อยู่ข้างๆ

ท่านตระกูลกุลสวัสดิ์ สองคนที่อยู่ตรงนั้นลอบเข้า มาครับ คุณชายกำลังจะจับพวกเขาครับ แล้วสั่ง สอนสักตั้ง”คนๆนั้นตอบอย่างนอบน้อม

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ” กุนลโรจน์รู้สึกประหลาด ใจ คิดไม่ถึงว่ายังจะมีคนกล้าลอบเข้ามาในบ้านของ ตน

เมื่อกี้พวกจารุพิชญ์ก็ยืนดูเหตุการณ์อยู่ในห้องโถง แม้ว่าทุกคนต่างรู้ดี ว่ารพีพงษ์กับ อารียา เป็นอาคันตุกะที่กุนลโรจน์เชิญมา แต่พวกเขาก็ไม่ คิดที่จะไปบอกกุมุทแม้แต่น้อย

แน่นอนว่าพวกเขาอยากเห็นรพีพงษ์กับกุมท ทะเลาะกัน อย่างไรเสีย แค่งานเลี้ยง ดาๆ มันก็จะน่าเบื่อหน่ายไปหน่อย

ธรรมจารุพิชญ์ยิ้มเย็นชาให้รพีพงษ์ พร้อมพูดกับตัว เองว่า “คิดไม่ถึงว่าเจ้านี่จะมีบุญคุณความแค้นกับ คุณชายด้วย คราวนี้มีของสนุกดูแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าพี่กุน ลโรจน์จะช่วยฝั่งไหน

“ยังจะต้องพูดอีกเหรอครับ ท่านตระกูลกุลสวัสดิ์ก็ ต้องช่วยลูกชายตัวเองอยู่แล้ว คราวนี้รพีพงษ์ชวย แน่”จารุกิตติ์พูดอย่างไม่ต้องสงสัย

ยามรายล้อมรอบตัวรพีพงษ์กับอารียา หัวหน้ายาม มองรพีพงษ์ด้วยสายตาเย็นชา พูดขึ้นในเมื่อกล้า บุกบ้านตระกูลกุลสวัสดิ์ ก็รีบยอมจำนวนซะ ไม่งั้น อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ! “

“รพีพงษ์คะ พวกเราจะทำไงดี พวกเขาไม่ยอมเชื่อ ว่าเราได้รับเชิญมาจริงๆ”อารียาสีหน้าร้อนใจ

รพีพงษ์ป้องให้อารียาไปอยู่ด้านหลัง อย่าวิตกไป เลย พวกเขาทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก”

หัวหน้ายามเห็นว่ารพีพงษ์ไม่มีทีท่าจะยอมจำนน จึงพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วควัก ไม้ตะบอง ออกมาพุ่งเข้าหารพีพงษ์
รพีพงษ์หันตัวกลับ ตวัดขาเตะไม้ตะบองหลุดออก จากมือยาม ไม้ตะบองตกใส่ใจกลางฝูงชน

ฝูงชนตกตะลึง คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะฝีไม้ลายมือ ขนาดนี้

นกที เห็นรพีพงษ์ลงมือกับคนบ้านตระกูลกุลสวัสดิ์ จึงร้อนใจมาก ตะคอกขึ้น”รพีพงษ์ ไอ้ฉิบหาย! แก กล้าลงมือกับคนบ้านตระกูลกุลสวัสดิ์เชียวเหรอ น หาที่ตายนักใช่ไหม! ”

รพีพงษ์จ้องมองนกที พูดเสียงเย็นชา หรือว่าผม ต้องปล่อยให้พวกเขาซ้อมผมครับ”

ธายุกรพูดชักนํา”คุณปู่ครับ อย่าไปสนใจไอ้สวะ เลย มันรนหาที่ตายเอง โทษคนอื่นไม่ได้

กุมุทเห็นรพีพงษ์ถีบหัวหน้ายาม จึงหรี่ตาลง พร้อม ขู่กรรโชก ไอ้นี่มันบุกรุกบ้าน ยังลงมือทำร้ายคน มัน ไม่เห็นแกหน้าใครจริงๆ ทุกคนลุย เอามันให้ตาย! ”

ในเวลานี้กุนลโรจน์บุกขึ้นไปอยู่ตรงหน้าฝูงชน พอ เห็นยามกำลังรุมล้อมรพีพงษ์กับอารียา สีหน้าจึงเปลี่ยนขึ้นมาทันที

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! “กุนลโรจน์คำราม

ยามพวกนั้นเห็นว่าประมุขของบ้านมา จึงวางมือลง

พอทุกคนเห็นว่ากุนลโรจน์มาแล้ว ต่างก็คิดว่าร พงษ์กับอารียาคงจะซวยหนักกว่าเก่า

นกทีป์ถอนหายใจ รู้สึกว่าวันนี้รพีพงษ์กับอารียา คงจะทำให้บ้านฉัตรมงคลของเขาขาย หน้าอีกเช่น เคย ประมุขบ้านตระกูลกุลสวัสดิ์มาหยุดอยู่ตรงหน้า เรื่องนี้คงไม่มีอะไรต้องคุยแล้วล่ะ

ธายุกรกับชรินทร์ทิพย์ยิ้มให้รพีพงษ์และอารียา อย่างเย็นชา ในใจลุ้นหนักหนาว่าให้พวกเขาโดน ลงโทษเสียที

“คุณพ่อครับ ครั้งที่แล้วคุณพ่ออบรมผมเพราะ ไอ้สวะนี่ แต่ปรากฏว่ามันบุกรุกบ้านเรา เรื่องนี้ คงไม่มีอะไรต้องคุยแล้วมั้งครับ ครั้งนี้ผมจะต้อง แก้แค้นที่คุณพ่อซ้อมผมครั้งที่แล้ว เอาคืนกับมัน ทั้งหมด! “กุมุทพูดอย่างแข็งกร้าว
นกที รีบรุดขึ้นหน้า ค้อมตัวให้ ท่านตระกูลกุล สวัสดิ์ ไอ้ฉิบหายสองคนนี้เป็นคนบ้านฉัตรมงคลของ กระผมเอง แต่เรื่องที่พวกมันลอบเข้ามา ผมไม่ได้รู้ เห็นเป็นใจด้วย ท่านตระกูลกุลสวัสดิ์จะลงโทษพวก มันยังไงก็ได้”

กุนลโรจน์มองทั้งสองคน สีหน้าเคร่งจนเขียว เขา เห็นท่าทีแข็งกร้าวของกุมุท รู้สึกเสียใจที่มีลูกโง่ๆ แบบนี้

“ไอ้โง่! พวกเขาเป็นอาคันตุกะคนสำคัญที่พ่อเชิญ มาเอง แกเสือกไปจับพวกเขาไว้ ทำไมฉันถึงได้เลี้ยง ลูกสมองพิการอย่างแกนะ! ”

กุนลโรจน์ยกมือขึ้น ตบฉาดใหญ่ลงบนหน้ากุมุท

ผัวะ!

เสียงตบฉาดดังก้องกังวาลขึ้น สวนทั้งสวนเงียบ สนิทลง

ทุกคนในงานต่างตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่า กุนล โรจน์ไม่เพียงแต่จะไม่เอาผิดรพีพงษ์กับอารียา แต่ ยังลงมือกับกุมุทอีกด้วย
พวกเขาสองคนเป็นอาคันตุกะที่กุนลโรจน์เชิญมา ด้วยตนเองจริงๆหรือ มิน่าละถึงได้ไม่มี บัตรเชิญ

นกที เซ่อไปเลย ธายุกรกับชรินทร์ทิพย์ถลึงตาจน แทบถลนออกมาจากเบ้า เหม่อลอย อยู่เป็นนาน กว่าจะคืนสติ

กลุ่มจารุพิชญ์ก็ประหลาดใจเช่นกัน คิดไม่ถึงว่า เพื่อรพีพงษ์กุนลโรจน์จะซ้อมลูกตัวเองแบบนี้

“รพีพงษ์เป็นใครกันแน่ ทำไมพี่กุนลโรจน์ถึงยอม ลงมือกับลูกชายตัวเองโดยไม่ไว้หน้าเพื่อเขา”จารุ พิชญ์พึมพำ

“ผมว่ามันน่าจะดวงดีมากกว่า ท่านตระกูลกุลสวัสดิ์

ก็จริงๆเลย ในเวลาแบบนี้ ต่อให้รพีพงษ์ไม่ได้ลอบ เข้ามาก็เถอะ ก็ไม่ควรจะลงมือกับลูกชายตัวเองนี่

นา”จารุกิตติ์บ่นอย่างรู้สึกไม่ยุติธรรม

กุมุทเอามือกุมหน้า จงใจร้องไห้ออกมาต่อหน้าคน

หมู่มาก

เขารู้สึกอึดอัดจริงๆ พ่อตัวเองแท้ๆ แต่กลับลงมือพวกเขาสองคนเป็นอาคันตุกะที่กุนลโรจน์เชิญมา ด้วยตนเองจริงๆหรือ มิน่าละถึงได้ไม่มี บัตรเชิญ

นกที เซ่อไปเลย ธายุกรกับชรินทร์ทิพย์ถลึงตาจน แทบถลนออกมาจากเบ้า เหม่อลอย อยู่เป็นนาน กว่าจะคืนสติ

กลุ่มจารุพิชญ์ก็ประหลาดใจเช่นกัน คิดไม่ถึงว่า เพื่อรพีพงษ์กุนลโรจน์จะซ้อมลูกตัวเองแบบนี้

“รพีพงษ์เป็นใครกันแน่ ทำไมพี่กุนลโรจน์ถึงยอม ลงมือกับลูกชายตัวเองโดยไม่ไว้หน้าเพื่อเขา”จารุ พิชญ์พึมพำ

“ผมว่ามันน่าจะดวงดีมากกว่า ท่านตระกูลกุลสวัสดิ์

ก็จริงๆเลย ในเวลาแบบนี้ ต่อให้รพีพงษ์ไม่ได้ลอบ เข้ามาก็เถอะ ก็ไม่ควรจะลงมือกับลูกชายตัวเองนี่

นา”จารุกิตติ์บ่นอย่างรู้สึกไม่ยุติธรรม

กุมุทเอามือกุมหน้า จงใจร้องไห้ออกมาต่อหน้าคน

หมู่มาก

เขารู้สึกอึดอัดจริงๆ พ่อตัวเองแท้ๆ แต่กลับลงมือ.คือสาวคนหนึ่ง บ้านเราต้องมาเสวนากับสวะ มันจะ ไปมีอะไรดี! “กุมทยังคงไม่สบอารมณ์

กุนลโรจน์ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี เขาไม่ สามารถบอกต่อหน้าทุกคนได้ว่า รพีพงษ์เป็นคนของ ตระกูลลัดดาวัลย์แห่งเกียวโต

แบบนั้นโยษิตาจะไม่ปล่อยเขาแน่ๆ

“ต่อไปห้ามว่าคุณรพีพงษ์เป็นสวะอีก ไม่งั้นอย่า โทษว่าฉันไม่เห็นแกเป็นลูก แกยังไม่สำนึกผิดเลย ตอนนี้รีบกลับห้องไปขังตัวเองเดี๋ยวนี้”กุนลโรจน์ เลี่ยงตอบคำถามของกุมุท

เขาส่งสัญญาณสายตาให้ยาม ยามสองสามคนนำ ตัวกุมุทที่ร้องไห้ไม่เป็นท่าออกไป

นกทีป์เห็นกุนลโรจน์ไม่อธิบายถึงสาเหตุที่ปกป้อง รพีพงษ์ จึงคิดว่ากุนลโรจน์เห็นแก่หน้าตน

เอง

แม้ว่าความคิดนี้จะทำให้เขาเหลิงไปไม่น้อย แต่ใน มุมมองเขาแล้ว ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ถ้าเป็นแบบนั้น ถ้าคนบ้านตระกูลกุลสวัสดิ์จะไว้หน้าเขาขนาดนั้น เขาก็ต้องไม่ให้ตระกูลกุลสวัสดิ์

เสียหน้าอยู่แล้ว

ว่าแล้วนาที จึงเดินไปหยุดตรงหน้ากุนลโรจน์ พูด ขึ้น”ท่านตระกูลกุลสวัสดิ์ ผมรู้ว่าท่านอาจจะเข้าใจได้ ผิด แม้ว่ารพีพงษ์กับอารียาจะเป็นคนบ้านฉัตรมงคล แต่ผมไม่ได้พาพวกเขามา ท่านไม่ต้องไว้หน้าผมแล้ว ปล่อยพวกเขาไปก็ได้ครับ

กุนลโรจน์กำลังโกธรควันออกหู เห็นนกทีๆก็มา พูดแบบนี้ จึงทรี่ตาตะคอกอย่างดูแคลน

“อย่างคุณนับเป็นตัวอะไรได้ คุณรพีพงษ์ผมเป็น คนเชิญมาเอง ทำไมผมต้องไว้หน้าคุณด้วย หน้าคุณ ใหญ่มากนักหรือไง”