บทที่ 102 บุษบากรเข้าใจผิด
ศศินัดดากับศักดาต่างตะลึงไปตามๆ กัน สีหน้าของศศินัดดาพุ่งปรีดทันที
“เรื่องบ้านหลังนี้แกมีสิทธิ์พูดด้วยเหรอ? แกอยู่บ้านฉันกินฟร็อยู่ฟรีมา หลายปี ตอนนี้ปีกกล้ามขาแข็งแล้ว เลยไม่อยากให้พวกเขาอยู่บ้านร่วม หลังคาเดียวกับแกงั้นสิ?”
“แหวะ เลี้ยงหมาป่าดีๆ เอาไว้นี่เอง ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็ไม่เขาเอามันเข้ามาอยู่ ในบ้านเรา” ศักดาถอนหายใจพูด
ศศินัดดาหันไปหาอารียา แล้วเอ่ยขึ้นมา “ตอนนี้แกเห็นธาตุแท้ของไอ้ กระจอกคนนี้หรือยัง ตอนนี้แกรีบหย่ากับมัน วิลล่าหลังนี้แกก็ไม่ต้องให้มัน อยู่ด้วย ให้มันไสหัวออกไปจากบ้านของเราซะ!”
สีหน้าอารียาดูลำบากใจมาก เลยพูดว่า “ถ้าฉันหย่ากับเขาจริงๆ โฉนด บ้านก็ไม่ใช่ชื่อฉัน งั้นพวกคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะอาศัยบ้านหลังนี้ไปทั้งชีวิต”
ศศินัดดาได้ยินดังนั้น หัวใจเต้นโครมครามทันที เลยนึกเสียใจที่หลุดปาก พูดออกไป ถ้ารอให้รฟ์พงษ์โอนบ้านหลังนี้ให้เป็นชื่อของอารียาก่อน
อารียารู้สึกน้อยใจมาก เธอถูกบีบบังคับให้ใช้วิธีนี้ เพื่อที่จะให้ศคันัตดา เลิกบังคับให้เธอเลิกกับรพีพงษ์
เธอได้แต่กัดริมฝีปากเอาไว้อย่างกล้ำกลืนฝืนทน ฝืนทนต่อไปไม่ได้ เลย ร้องไห้ฟูมฟายออกมาทันที
ยามเมื่อเห็นอารียาร้องไห้คร่ำครวญ ถึงกับปวดใจทันที เมื่อครู่เขา แค่อยากให้ศศินัดดากับศักดารู้ว่า เขาเองก็เป็นคนที่โมโหได้ ถึงได้พูดออก ไปแบบนั้น
แต่เมื่อเห็นว่าอารียาร้องไห้ออกมาแบบนี้ เขาเคยคิดจะหยุดการโต้เถียง กันไปมาสักที เขาเองก็ไม่อยากให้อารียามาหนักใจกับเรื่องนี้
“เดี๋ยวอีกสักพักผมกลับไปเก็บของให้ พวกคุณก็ไปดูบ้านนี่ไปก่อน” รพี พงษ์พูดด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย
ยิ่งเห็น รพีพงษ์พูดออกมาแบบนี้ ศศินัดดากับศักดาต่างส่งสายตายิ้มให้ กันทันที
“จำใส่สมองของแกเอาไว้ บ้านหลังนี้ ฉันมีสิทธิ์ที่พูดอยู่คนเดียว ต่อ ไปทางที่ดีที่สุดแกก็ทำตัวเชื่อฟังหน่อยแล้วกัน”
ศศินัดดารู้สึกว่ารพีพงษ์ยอมอ่อนข้อให้เธอ สีหน้ามีแต่ความได้ใจ แต่ยัง คงไม่สบายใจอยู่ดี เพราะการที่มีวิลล่าหลังนี้ เธอเองก็ไม่อยากหย่ากับอารียาขึ้นมาจริงๆ
ดูแล้วต้องหาวิธีเพื่อให้รพีพงษ์ยอมเซ็นโอนวิลล่าหลังนี้ให้กับอารียา
“ของพวกนั้นแกไม่ต้องไปเก็บแล้วแหละ พรุ่งนี้ฉันกับฟอของแกจะกลับไป เก็บเอง กลัวว่าแกจะไปขโมยบัญชีของฉันไปอีกเริ่มพูดซ้ำอีก ครั้ง จากนั้นเธอกับศักดาก็เดินไปดูห้องด้วยกัน
รพีพงษ์เดินมายืนอยู่ตรงหน้าของอารียา จากนั้นก็ยื่นมือออกไปปาดน้ำตา ให้เธอ แล้วเอ่ยปากพูด “ทำให้เธอน้อยใจอีกแล้ว”
อารียาสะอึกสะอื้นอยู่สองครั้ง พร้อมทั้งพูดออกมา “ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเขา ทำมากเกินไปแล้ว คนที่น้อยใจน่าจะเป็นคุณมากกว่า”
รพีพงษ์ได้แต่ยิ้มให้ พร้อมทั้งเอ่ยขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรวิลล่าหลังนี้ก็ กว้างมาก การที่ให้พวกเขามาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว เมื่อครู่ผมก็รีบ ร้อนไปหน่อย”
อารียาถอนหายใจ พ่อแม่คู่นี้ของตนเอง เธอเองก็ไม่มีวิธีจัดการเช่นกัน
“เราไปดูห้องของเรากันเถอะ ไปดูสิว่าคุณอยากนอนห้องไหน” รพีพงษ์ยิ้ม ให้ จากนั้นก็พาอารียาไปดูห้อง
ในที่สุดศศินัดดากับศักดาทั้งสองคนก็เลือกห้องอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ส่วนอารียา ชอบความเงียบสงบ เลยเลือกพักที่ห้องชั้นสองกับรพีพงษ์
คืนนั้นเอง ศศินัดดากับศักดาก็มีความคิดที่จะขายบ้านหลังเก่า เพราะว่า นั่นก็เป็นเงินที่จำนวนก้อนไม่น้อยอยู่เช่นกัน
แต่ว่าอารียาก็ห้ามเอาไว้ก่อน เพราะว่าเธอเองก็รู้สึกว่าระหว่างตัวเธอเอง กับศศินัดดาทัศนคติไม่ค่อยดี วันหนึ่งถ้าเกิดทะเลาะกันขึ้นมา เธอและรฟี พงษ์ยังสามารถออกไปพักที่อื่นสักหลายวัน ในเวลาเดียวกัน ภายในร้านยามค่ำคืนแห่งหนึ่งในเมืองริเวอร์
ธายุกรกับชรินทร์ทิพย์กำลังนั่งกินอยู่บริเวณด้านหน้าของทั้งสองคนมี กองเอกสารต่างๆ วางเอาไว้ เอกสารเหล่านั้นเป็น “หลักฐาน” ที่พวกเขา รวบรวมเอาไว้
“ฉันไปสืบข่าวที่ร้าน 4s มาแล้ว รถคันนั้นรพีพงษ์ซื้อสด ฉันไปขอตาราง ในการซื้อขายมาแล้ว ไม่ผิดแน่นอน ” ชรินทร์ทิพย์พูดออกมา
“ทางด้านดงเย็นฉันก็ให้เพื่อนไปถามมาแล้ว บูติกวิลล่าหลังนั้น รพีพงษ์ เป็นคนซื้อ จ่ายสด แถมยังจ่ายตอนนั้นเลย โธเอ๊ย คุณว่าอารียาเอาเงินออก มาจากโครงการเท่าไหร่กัน ถึงได้ซื้อรถซื้อบ้านได้” ธายุกรพูดไปกินไป
“ใครจะไปรู้ล่ะว่าเธอเอาเงินมาเท่าไหร่กัน แต่ถ้าเรื่องนี้ทำให้ปู่ไล่เธอออก ไปจากบริษัทได้ ดูเหมือนมีความเป็นไปได้อยู่ ไม่แน่ยังสามารถทำให้เธอ ติดคุกได้” ชรินทร์ทิพย์เบะปากพูด
“อารียาก็ฉลาดหลักแหลมมาก ซื้อรถซื้อบ้านก็ให้รพีพงษ์ไปจัดการ ทั้งหมด เธอต้องโยนความรับผิดชอบเรื่องนี้ยกให้รพีพงษ์แน่ๆ” ธายุกรหรี่ ตาพูดอย่างเจ้าเล่ห์
“เชอะ ใครจะไปสนว่าเธอจะไปโยนความรับผิดชอบให้ใคร เพราะถึงยังไง พวกมันก็เหมือนชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย ถ้าจะตายก็ต้องตายไปพร้อม กัน” ชรินทร์ทิพย์พูดอย่างไม่ใส่ใจ
เรื่องราวระหว่างรพีพงษ์กับอารียา เธอมีแต่ความเคียดแค้นไปพร้อมๆ กัน “ฮ่าๆ พูดได้ถูกใจ ให้พวกมันได้ใจไปสักหลายวันหน่อยแล้วกัน พอผ่านไป ไม่กี่วันฉันจะเอาหลักฐานพวกนี้ให้ดู ถึงเวลานั้นพวกมันสองคน ก็ไม่มีสิทธิ์ มาอาศัยอยู่ในตระกูลฉัตรมงคลแล้ว”
ธายุกรยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วขนแก้วกับซรินทร์ทิพย์ ซึ่งหมายความว่าเรื่อง นี้ทั้งสองคนจะร่วมมือกัน
วันรุ่งขึ้น ศศินัดดาและศักดาก็กลับไปที่บ้านหลังเดิมเพื่อเก็บของ เพราะว่า ในวิลล่ามีของครบครัน พวกเขาไม่ต้องขนย้ายสิ่งของไปมากมาย แค่เอา ของสำคัญไปเท่านั้นก็พอ
รพีพงษ์เองก็ไม่ได้สนใจสิ่งของที่อยู่ในบ้านหลังเดิมเลย เพราะยังไงอารี ยาคิดว่ายังอยากจะกลับไปพักที่บ้านนั้นอยู่สองวัน ฉะนั้นสิ่งของที่บ้านหลัง นั้นเลยไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหนเลยแม้แต่น้อย
เขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า จากนั้นก็ส่งอารียาไปทำงาน
อาจจะเป็นเพราะว่าซื้อวิลล่าแล้วมั้ง ศศินัดดาเลยไม่ได้ใส่ใจกับการที่รพี พงษ์ขับรถ
เพราะว่าเมื่อเอามาเปรียบเทียบกับวิลล่าแล้ว รถแลนด์โรเวอร์ก็เฉยๆ ไป เลย
หลังจากที่ส่งอารียาถึงบริษัทแล้ว เดิมที่รพีพงษ์วางแผนไว้ว่าจะกลับบ้าน แต่เวลานั้นเอง เขาก็ได้รับโทรศัพท์ของธฤตญาณ “รพีพงษ์ แวะมาที่สถานบันเทิงสตาร์กายหน่อย”
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
“ไตรทศได้รับบาดเจ็บ”
รพีพงษ์รีบตัดสายทิ้ง แล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่สถานบันเทิงสตาร์กายทันที
เขาจอดรถไว้ด้านหน้าประตูสถานบันเทิงสตาร์กาย จากนั้นก็เดินเข้าไป ด้านในอย่างรีบร้อน
เขาเพิ่งเดินเข้าไปด้านในไม่นาน บุษบากรก็เดินออกมาจากปากซอยไม่
ไกลจากที่นั่นนัก
ตอนที่เดินผ่านประตูสถานบันเทิงสตาร์กาย สายตาบุษบากรก็เห็นรถ แลนด์โรเวอร์ที่จอดอยู่ข้างทาง
“นี่มันไม่ใช่รถของแคลร์เหรอ? แล้วทำไมมาจอดที่นี่ได้ล่ะ?” บุษบากรทำ หน้าประหลาดใจ
เธอหันไปมองสถานบันเทิงสตาร์กายอยู่แวบหนึ่ง สถานบันเทิงแบบนี้ บุษบากรเคยได้ยินมาบ้างว่า บันเทิงสตาร์กายมีชื่อเสียงมากในเมืองริเวอร์
แต่บุษบากรไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในสถานที่แบบนี้มาก่อนเลย สำหรับเธอ แล้ว สถานที่แบบนี้มีแต่ผู้ชายเท่านั้นที่จะเข้าไป ด้านในคงมีอะไรที่ไม่ปกติ สักเท่าไหร่ เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที จากนั้นก็โทรศัพท์หาอารียา “นี่แคลร์ ตอนนี้แกอยู่ไหน?”
“กำลังทำงานอยู่” อารียาตอบคำถาม
“งั้นรพิพงษ์ล่ะ?” บุษบากรถามต่อทันที
“เขาส่งฉันมาทำงานเสร็จแล้วก็ขับรถกลับไปแล้ว ทำไมเหรอ มีธุระอะไร
หรือเปล่า?” อารียาเอ่ยปากถาม
บุษบากรกะพริบตาไปมา แต่ไม่ได้บอกเรื่องรถของรพีพงษ์ที่เธอเห็น
“ไม่เป็นไรนะ ก็แค่ถามเฉยๆ ไม่ได้เหรอไง ฮ่าๆ บุษบากรหัวเราะให้แทน
ทว่าอารียารู้สึกว่าต้องมีเรื่องไม่ดีแน่ เลยเอ่ยปากถาม “นี่บุษ แกอย่าคิดจะ สนใจรพิพงษ์ขึ้นมานะ ของของฉันแกเอาไปได้หมด ยกเว้นรพีพงษ์ที่แกไม่ สามารถเอาไปได้
บุษบากรหัวเราะร่า “โอ้โห วางใจได้เลยค่ะ แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันจะทำเรื่องพรรค์นั้นได้ยังไงกัน”
พอพูดจบ เธอก็ตัดสายทั้งทันที
“รพีพงษ์ไม่ได้กลับบ้านแต่มาที่นี่แทน…หรือว่าเขา… บุษบากรเอาแต่คิด เองเออเองอยู่ในใจ “หลายปีมานี้แคลร์ก็ชอบทำตัวเย็นชาใส่รพีพงษ์ ระยะนี้เขาก็ได้ใจ รพี พงษ์ก็เป็นผู้ชายทั้งแห่ง ก็ต้องมีความต้องการในบางเรื่องบ้างแหละ การที่ เขาจะมาที่นี่ คงไม่ได้มาทำเรื่องดีๆ แน่ๆ แหละ?” บุษบากรคิดเดาอยู่ในใจ
“ถ้าเขาต้องการมาผ่อนคลายความต้องการ เลยจำเป็นต้องมาที่นี่ งั้นฉันก็ ต้องช่วยเขาจัดการความต้องการของเขา เรื่องนี้คงไม่ต้องทำผิดกับแคลร์ เพราะว่ารฟ์พงษ์พาตัวเองมาที่นี่เอง”
ความคิดแปลกประหลาดมันปรากฏอยู่ในหัวของบุษบากร
เธอกะพริบตาไปมา จากนั้นก็มองป้ายด้านหน้าของสถานบันเทิงสตาร์กาย หลังจากนั้นก็เดินไปทางด้านหน้า ไม่มีใครรู้ว่าในใจเธอกำลังวางแผนทำ
อะไรอยู่
รพีพงษ์เองก็ไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับสถานบันเทิงสตาร์กาย หลังจากที่เขา เดินเข้าไปด้านใน ก็เดินก้าวเท้าไปยังห้องที่ธฤตญาณพวกเขาพักอาศัยอยู่
ความสามารถของไตรทศไม่ต้องให้คนสงสัยด้วยซ้ำ ในเมืองริเวอร์นั้น คน ที่สามารถทำร้ายเขาได้มีไม่กี่คน ตอนนี้เขากลับได้รับบาดเจ็บ สามารถพูด ได้เต็มปากว่าพวกเขาชักจะเจอกับปัญหาใหญ่ซะแล้ว
เขาผลักประตูเข้าไป ก็เห็นไตรทศนอนอยู่บนเตียง ที่กำลังนอนหลับตา ด้านข้างก็มีสายน้ำเกลือห้อยอยู่ บริเวณหน้าอกกำยำก็มีผ้าพันแผลพันเอา ไว้แน่นหนา
ธฤตญาณกับผู้ชายรูปร่างท้วมสองคนกำลังเฝ้าไตรทศอยู่ด้านข้าง เมื่อ เห็นว่ารพีพงษ์มาแล้ว ต่างก็ลุกขึ้นทันที “เขาอาการเป็นยังไงบ้าง? ใครเป็นคนทำ?” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
ธฤตญาณทำสัญญาณให้รัฐพงษ์เบาเสียงลงหน่อย จากนั้นก็ให้คนรูปร่าง หัวมเดินออกไปด้านนอกพร้อมกับรพีพงษ์
“กรงซี่โครงหักสองท่อน ตอนนี้กำลังหลับสนิทอยู่ แต่ว่าหมอบอกว่าพันขีด อันตรายแล้ว พักรักษาตัวอยู่สักระยะก็ดีขึ้นแล้ว ” ธฤตญาณพูดออกมา
“ใครทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บ?” รฟีพงษ์ถาม
“คนของพิชญุตม์” รฤตญาณตอบคำถาม
“พิชญุตม์เหรอ?” รพีพงษ์ขมวดคิ้วทันที เมืองริเวอร์มีเจ้าฟอคนอยู่สามคน หนึ่งคือไตรทศ อีกคนคืออินทัช คนที่สามก็คือพิชญุตม์
อินทัชก็ถูกไตรทศจัดการจนสิ้นซากไปแล้ว หรือสาเหตุจะมาจากที่พิชญ ตมักลัวไตรทศ เลยพยายามหลีกเลี่ยงการต่อสู้กับเขา ไม่คิดเลยว่าเวลานี้ คนของเขากล้ามาทำร้ายไตรทศแทน เรื่องนี้รพีพงษ์เองก็ไม่อยากจะเชื่อ
“อำนาจที่อยู่ในมือของพิชญุตม์ในเมืองริเวอร์นั้นก็เท่าเทียมกับพวกแก ลูก น้องของมันจะเก่งกล้ามากขนาดนี้ได้ยังไง ขนาดสามารถทำร้ายไตรทศให้ บาดเจ็บได้ด้วยเหรอ?” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
“คุณถามพวกผม พวกผมจะไปถามใครล่ะ” คนอ้วนท้วนพูดงีมง่า
ธฤตญาณจ้องตาเขาเขม็ง พร้อมทั้งพูดอธิบายให้ “คนของพิชญุตมัไม่ สามารถทำร้ายให้ไตรทศบาดเจ็บได้หรอก แต่ระยะนี้ พิชญุตม์ไม่รู้ว่าไปหา คนฝีมือเก่งกาจมาจากไหน แล้วเริ่มลงมือก่อกวนคนของพวกเราทางนี้แล้ว”
“เมื่อคืนคนของพิชญุตม์ก็มาหาเรื่อง ไตรทศเข้าไปสู้กับพวกมัน หัวหน้า ของพวกมันแค่ได้รับคำสั่งจากพิชญุตม์ไม่กที่คำ ไอ้สองคนนั่นก็เริ่มลงมือ ทันที ที่แท้ไอ้คนนั้นมันก็คือผู้ช่วยของไอ้พิชญุตม์เป็นคนหามา จนสามารถ ทำร้ายไตรทศจนได้รับบาดเจ็บนี่แหละ”
รพีพงษ์ฟังแล้ว ถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันทันที
ไม่รู้ว่าไปหาผู้ช่วยมาจากไหน ความสามารถเก่งกาจขนาดนี้ เวลานั้นรพี พงษ์เองก็คิดไม่ออกว่าเป็นใคร
ธฤตญาณหยุดพูดอยู่สักพัก จากนั้นก็พูดต่อ “แถมมันยังฝากมาบอกว่า พรุ่งนี้ยังจะมาที่นี่อีกรอบ ถึงเวลานั้นมันจะมาจัดการฉันกับไอ้ไตรทศให้สิ้น ซาก เพื่อที่จะให้พิชญุตม์กลายเป็นที่ผู้ทรงอิทธิพลในเมืองริเวอร์และบน โลกใบนี้เพียงคนเดียว”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ