บทที่544 รพีพงษ์ผู้เมตตา

บทที่544 รพีพงษ์ผู้เมตตา

พรรธน์ยศที่สีหน้าบูดบึ้งเมื่อได้ยินคําพูดนั้นของอาจารย์ผู้ หญิงแล้ว ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยตรง เพ่งตาทั้งคู่ แล้วถาม “คุณ พูดว่าอะไรนะ? มีคนโอนเงินเข้ามหาลัยพันล้าน?”

สีหน้าของอาจารย์ผู้หญิงคนนั้นดูซีเรียส เห็นท่าทีของ อธิการบดี ก็เริ่มเครียดมากขึ้นไปอีก แล้วกล่าว “คือ……คืองี้ค่ะ พันล้านนั้นอยู่ในใบรับบริจาคเงินภายนอกของบัญชีมหาลัย ฉันคอนเฟิร์มกับธนาคารแล้ว ธนาคารบอกว่าไม่ผิดพลาด พัน ล้านนี้เป็นของจริง ฉันสงสัยว่าน่าจะมีพวกมิจฉาชีพตั้งใจลงมือ กับมหาลัยของเรา โอนเงินให้เราก่อนพันล้าน จากนั้น…..จาก

พูดไปพูดมา อาจารย์ผู้หญิงท่านนี้ก็เริ่มไม่เข้าใจว่ามิจฉาชีพ คนไหนจะโอนเงินพันล้านให้ก่อน ดังนั้นจึงได้แต่ยืนเหงื่อตก

รพีพงษ์ขำกับคำพูดของอาจารย์ผู้หญิงอย่างมาก ถ้ามีพัน ล้านจริงๆล่ะก็ ใครจะเป็นมิจฉาชีพ และไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า มิจฉาชีพจะโอนเงินให้อีกฝั่งก่อน

พรรธน์ยศรู้สึกตัว มองไปที่รพีพงษ์ด้วยสายตาตะลึง เริ่ม หายใจแรงขึ้น

เขาคิดว่ารพีพงษ์ล้อเล่น กลับไม่คาดคิดว่าไม่ถึงสิบนาทีพันล้านก็เข้าในบัญชีมหาลัย

เหล่าผู้บริหารที่เหลือที่อยู่ในห้องประชุมก็เริ่มรู้ว่าเกิดอะไร ขึ้น มองไปที่รพีพงษ์ด้วยสายตาเกรงใจมากขึ้น

พวกเขาถกเถียงกับผดุงสิทธิ์ ก็เพราะหลังจากที่ตระกูลพงศ์ ธนธดายกเลิกทุนการศึกษาแล้ว จะโปะเงินนี้ได้อย่างไร แต่ เรื่องที่ทำผิดต่อตระกูลพงศ์ธนธดานั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องของรพี พงษ์ทั้งหมด ตระกูลพงศ์ธนธดาแค่เอามหาลัยมาบีบรพีพงษ์ ก็เท่านั้น ไม่ว่าจะยังไง ตระกูลพงศ์ธนธดาก็ไม่มีทางมาหา เรื่องมหาวิทยาลัยฟูตันโดยเฉพาะอยู่แล้ว เพราะนี่จะเป็นการ กระทําที่เสื่อมเสียแก่วงตระกูล

ตอนนี้รพีพงษ์ให้มหาลัยโดยตรงร้อยล้าน มากกว่าที่ตระกูล พงศ์ธนธดาให้ไว้กว่าสามเท่า ความกดดันของเหล่าผู้บริหาร สิ้นสุดลงในทันที แล้วยังตื่นเต้นขึ้นมาอีกด้วย

บริจาคให้มหาลัยอย่างง่ายดายร้อยล้าน นี่เป็นครั้งแรกใน ชีวิตที่มีคนบริจาคแบบนี้

ผ่านไปสักพัก ผดุงสิทธิ์ยืนขึ้นอย่างปลื้มปิติ เขารู้ว่ารพีพงษ์ ไม่มีทางล้อเล่นอย่างแน่นอน ตอนนี้อาจารย์ผู้หญิงฝ่ายบัญชี ก็ได้มาพิสูจน์ให้เห็นแล้ว นั่นก็หมายความว่ารพีพงษ์ได้บริจาค เงินพันล้านให้กับมหาลัยจริง

ถึงแม้จะตะลึงกับการใจกว้างของรพีพงษ์เช่นกัน แต่ความ รู้สึกในใจผดุงสิทธิ์ ที่มีต่อรพีพงษ์ทั้งชื่นชม และนับถือ
มีทุนการศึกษาพันล้านนี้ของรพีพงษ์ พรรธ ยศก็ไม่จําเป็น ต้องบีบบังคับเขาแล้ว จึงทำให้เขาสบายใจขึ้น

ผดุงสิทธิ์ยืนขึ้น ยิ้มไปที่รฟ์พงษ์ พลางกล่าว “ที่แท้คุณรพีก็ เป็นมหาเศรษฐี มีทุนการศึกษานี้ของคุณ เชื่อว่ามหาลัยของ เราจะสามารถผลิตคนที่มีคุณภาพออกสู่สังคมได้มากมาย แน่นอน”

เมื่อพรรธน์ยศและทุกคนได้ยินคำพูดของผดุงสิทธิ์แล้วนั้น ก็ ยิ้มให้รพีพงษ์อย่างซาบซึ้งใจ

“ไม่คาดคิดว่าดร.รพีจะมีความเอื้ออาทรได้ขนาดนี้ เมื่อก่อน พวกเราเข้าใจดร.รพีผิดไป หวังว่าดร.รพีจะยกโทษให้กับพวก เราที่ทำผิดไป ตอนนี้พวกเราขอเสนอ เพื่อเป็นการขอบคุณ ดร.รพี ขอมอบสถานะอาจารย์อย่างเป็นทางการให้ดร.รพี พวกคุณคิดว่าไง?” พรรธน์ยศยิ้มพลางกล่าว

“ผมโอเค ดร.รพีทำเพื่อมหาลัยเราขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องให้ ตำแหน่งอย่างเป็นทางการอยู่แล้ว”

“ไม่เลว แล้วดร.รพีก็ทำแค่สิ่งที่อาจารย์อันตุกะทำก็เพียง พอแล้ว แม้ไม่อยากสอน ก็ไม่เป็นไร”

ทุกคนพูดตามๆกัน ในห้องประชุมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน อาจารย์ผู้หญิงฝ่ายบัญชีมองเหตุการณ์นี้อย่างตะลึง จากนั้นก็ถามอย่างกล้าๆกลัวๆว่า “……..ไม่ใช่มิจฉาชีพหรอก หรอ?”

พรรธน์ยศยิ้มให้กับอาจารย์ผู้หญิงคนนั้น แล้วกล่าว “นี่เป็น ยอดเงินบริจาคที่ดร.รพีมอบให้กับทางมหาลัยของเรา จะเป็น มิจฉาชีพได้ไงกัน”

อาจารย์ผู้หญิงมองรพีพงษ์อย่างตะลึง คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพัน ล้านนั้น จะเป็นวัยรุ่นที่ดูๆไปแล้วอายุยังไม่ถึงสามสิบปี บริจาค ให้มหาลัย

จากนั้นเหล่าผู้บริหารทั้งหมดนำโดยผดุงสิทธิ์และพรรธน์ยศ ขอบคุณรพีพงษ์อย่างไม่หยุด ราวกับก่อนหน้านี้ไม่เคยตั้งข้อ ครหารพีพงษ์มาก่อนเลยอย่างไรอย่างนั้น

จากนั้นพรรธน์ยศก็ทำตามข้อเรียกร้องของรพีพงษ์ ประกาศ อย่างเป็นทางการว่ารพีพงษ์ให้พันล้าน ให้เป็นกองทุนของมหา ลัย ขั้นตอนทุกอย่าง ให้ทําเหมือนกับทุนการศึกษาของตระกูล พงศ์ธนธดา แต่จำนวนเงิน มากกว่าของตระกูลพงศ์ธนธดา เป็นสามเท่า

รอให้ทำเรื่องเหล่านี้เสร็จ พรรธน์ยศให้อาจารย์ที่อยู่ในมหา ลัยประกาศเรื่องนี้ให้นักศึกษารับทราบ และประชุมกับสมา คมนักศึกษาโดยเฉพาะอีกด้วย ให้พวกเขาประกาศเรื่องนี้ คน จำนวนไม่น้อยสรรเสริญรพีพงษ์

คนเหล่านั้นที่โกรธรพีพงษ์เพราะทุนการศึกษาถูกยกเลิกเมื่อรู้ว่าทุนการศึกษาไม่เพียงแต่ไม่ถูกยกเลิก แถมยังเพิ่มขึ้น อีกเท่าตัวแล้วนั้น ก็คือกดีใจขึ้นมาทันใด จนลืมเรื่องที่ตัวเอง โมโหรพีพงษ์ไปเลย แต่กลับชื่นชมดร.รพีขึ้นมา

อารมณ์ช่วงสองสามวันนี้ของนิษฐาถือว่าไม่เลว ถึงแม้จะเคย โดนรพีพงษ์ตบหน้าจนอับอายมาแล้ว แต่ต่อมาท่าทีของรพี พงษ์ที่มีต่อเธอทำให้เธอไม่รู้สึกผิดต่อรพีพงษ์ แต่ทว่าเรื่องของ คุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดาทำให้เธอรู้สึกมีความสุขกับมัน

เธอเดินออกมาจากมหาลัย เมื่อเดินไปถึงบอร์ดประกาศ พบว่ามีคนล้อมรอบอยู่ กำลังถกกันอย่างมีความสุข เธอรู้สึก แปลกใจ จึงได้เดินเข้าไปดู

“ดร.รพีชั่งยิ่งใหญ่เสียจริงๆ ตอนนี้ฉันซาบซึ้งต่อเขาจากใจ จริง เขาช่วยปลดพันธะทางการเงินให้กับฉัน

“พูดถูก ดร.รพีชั่งเมตตาจริงๆ นี่ฉันก็ไม่ต้องกังวลว่าจะจ่าย หนี้ในฮวาเปยแล้ว”

“ตอนแรกคิดว่าทุนการศึกษาจะไม่มีแล้วเสียอีก ไม่คิดว่า ดร.รพีจะเซอร์ไพร์สเราได้ขนาดนี้ ซึ่งซาบซึ้งใจเสียจริงๆ

นิษฐาได้ยินผู้คนพูดกัน ก็เกิดสงสัยขึ้นมา แล้วถาม “ดร.รพีที่ พวกเธอพูดอยู่นั้น หมายถึงรพีพงษ์หรือเปล่า?” ผู้คนพยักหน้า หมายถึงแน่นอน

นิษฐาไม่เข้าใจ แล้วกล่าว “รพีพงษ์นั่นไม่ใช่ว่าทำจนพวกเรา ไม่ได้รับทุนการศึกษาของตระกูลพงศ์ธนธดาหรอกหรอ พวก เธอควรจะประฌามเขาไม่ใช่หรอ ทำไมกลับเป็นชื่นชมเขา ล่ะ?”

“เพื่อน เธอยังไม่รู้อีกหรอ? ว่ารพีพงษ์ใช้เงินตัวเอง บริจาค พันล้านให้กับมหาลัยของเรา ใครเมื่อก่อนที่ได้รับทุนการ ศึกษาของตระกูลพงศ์ธนธดา ให้มารับเงินที่รพีพงษ์บริจาคได้ เลย แล้วจำนวนก็ยังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวด้วยนะ ดร.รพีดีขนาด นี้ ทําไมพวกเราต้องประฌามเขาด้วยล่ะ” นักศึกษาคนหนึ่ง อธิบายให้นิษฐาฟัง

นิษฐาตาโต ตะลึงแล้วกล่าว “เป็นไปไม่ได้! พวกเธอโดน หลอกมากกว่า ไอ้นั่นจะบริจาคให้มหาลัยเยอะขนาดนี้ได้ไง กัน?”

“เพื่อน พูดแบบนี้ไม่ค่อยเคารพดร.รพีเท่าไหร่เลยนะ เรื่องนี้ ทางมหาลัยเป็นคนประกาศเองนะ ติดอยู่บนบอร์ดนี่ไง พวกเรา จะโดนหลอกได้ไงกัน” นักศึกษาคนนั้นคัดค้าน

นิษฐารีบเบียดเข้าไปดูบอร์ดติดประกาศ ดูประกาศบนนั้น พบว่ามีการประกาศของทุนการศึกษาที่รพีพงษ์บริจาค และ เพิ่มขึ้นเท่าตัวจริงๆ

เธองงงวยในทันที ยังไงก็คิดไม่ถึง ว่ารพีพงษ์จะใช้วิธีนี้ ในการแก้ไขเรื่องที่ตระกูลพงศ์ธนธดายกเลิกทุนการศึกษา

มหาวิทยาลัยฟูต้น

เธอนึกว่ารพิพงษ์จะโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยฟูตันเพราะ เรื่องนี้ แม้ไม่ไล่ออก ก็ไม่มีนักศึกษาเข้าเรียนกับเขาแล้ว

แต่ทว่าความจริงในตอนนี้คือ ทุกคนกำลังซาบซึ้งต่อรพีพงษ์ ไม่มีใครสนใจเรื่องก่อนหน้านี้ของตระกูลพงศ์ธนธดา ตอนนี้ ผู้คนเห็นเพียงความดีของรพีพงษ์เท่านั้น

และเรื่องที่ทำให้นิษฐารับไม่ได้ก็คือ รพีพงษ์บริจาคเงินพัน ล้านให้กับมหาลัยอย่างสบาย เขามีเงินเท่าไหร่กันแน่?

เขามีเงินมากขนาดนี้ ทำไมยังเช่าห้องร่วมกับพวกเธออยู่อีก ล่ะ?

ความรู้สึกแปลกๆผุดขึ้นในใจของนิษฐา ทำให้เธอพูดไม่ออก

ณ คอนโดห้องเช่าร่วม

นิษฐาเปิดประตูอย่างหมดอาลัยตายอยาก ในสมองเต็มไป ด้วยเรื่องที่รพีพงษ์บริจาคเงินให้มหาลัยเป็นจำนวนพันล้าน

เธอเพิ่งเข้าไป ก็เห็นรพีพงษ์เดินลงมาจากชั้นบน
รพีพงษ์สาดสายตาไปที่เธอ แล้วหันกลับ ราวกับว่ามองคน แปลกหน้าอย่างไรอย่างนั้น

นิษฐารู้สึกไม่พอใจ โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่ารพีพงษ์เก็บ ซ่อนตัวตนมหาเศรษฐีเอาไว้ ทำให้มีความรู้สึกพลาดอะไรเป็น อย่างไรอย่างนั้น

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินไปด้านหน้าของรพีพงษ์ แสร้งยิ้ม ออกมา แล้วถาม “รพีพงษ์ ได้ยินมาว่าคุณบริจาคเงินให้มหา ลัยพันล้าน? จริงไหม? คุณเอาเงินมากมายนี้มาจากไหน? พวก เขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า หรือ เงินนี้เป็นเงินของคนที่ เลี้ยงคุณอยู่..………..

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจนิษฐา และคำถามที่เธอถามนั้นก็ชั่งน่าเบื่อ หน่ายเสียเหลือเกิน ดังนั้นจึงได้เดินผ่านนิษฐา แล้วเดินไปที่ ประตู

รอยยิ้มที่นิษฐาแสร้งยิ้มออกมาหุบไปในทันที เปลี่ยนเป็น ใบหน้าที่บูดบึ้ง ไอ้นี่ชั่งน่ารังเกียจจริงๆ ไม่สนใจเธอแต่อย่าง ใด

มีเงินแล้วจะมองข้ามใครก็ได้งั้นหรอ?

ความโกรธทำให้นิษฐารู้สึกไม่ดีต่อรพีพงษ์อีกแล้ว เธอไม่คิดเลยเสียด้วยซ้ำว่าเป็นเพราะตัวเธอเองมีปัญหาหรือ เปล่า
“รังแกคนอื่นเกินไป! มีเงินแล้ววิเศษวิโสหรือไง เหอะ คนแบบ นี้ แม้มีเงิน ฉันก็ไม่มีทางเห็นชอบด้วยหรอก” นิษฐาหันหลัง แล้วตะโกนไปที่รพีพงษ์

รพีพงษ์เดินไปถึงประตู ราวกับไม่ได้ยินเสียงของนิษฐา อย่างไรอย่างนั้น เปิดประตูออก

แต่เขาไม่ได้เดินออกไป แต่กลับยืนอยู่ที่เดิม เพราะนอก ประตูตอนนี้มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญหลายคนยืนอยู่ ดูๆแล้วเป็น พวกไม่ดี

ผู้ชายหลายคนที่สวมชุดสูทสีดำปิดทางประตูคอนโดไว้ แล้ว คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าผู้ชายเหล่านั้น ก็คือสาวใช้ข้างกายของ อารียา ขนมปัง

ขนมปังจ้องไปที่รพีพงษ์ ด้วยสายตาเหยียดหยาม แล้วกล่าว “ไม่คาดคิดว่าแกจะอยู่ในที่ๆคนขอทานอาศัยแบบนี้ ซึ่งหาง่าย จริงๆ แกคงจะรู้นะว่าฉันเป็นใคร วันนี้ฉันมาหาแก เพื่อคิดบัญชี แกทำผิดต่อคุณหนูของเรา แล้วยังกลัวหัวหดตดหาย ว่ามา เรื่องนี้ แกจะจัดการยังไง!”