บทที่519แมงดาที่ถูกเลี้ยงดู

บทที่519แมงดาที่ถูกเลี้ยงดู

อเมริกา เขตคนจีน

ในศูนย์กลางที่เจริญรุ่งเรืองที่สุด ในตึกระฟ้า ชายชราผม หงอกกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน อ่านเอกสารบนโต๊ะ

ด้านหลังของชายชรามีศิลปะตัวอักษรจีนที่เขียนด้วยพู่กันจีน หนึ่งแผ่น ด้านบนมีคำว่า “นิธิวรสกุล” เขียนอยู่ พู่กันนั้นเขียน ได้แข็งแกร่ง ความคิดทางศิลปะที่ลึกซึ้ง มีเพียงสองตัวอักษร ซึ่งแสดงความแข็งแกร่งออกมาให้ผู้คนเห็น และดูแล้วมีความ รู้สึกติดตาติดใจ

สายลมพัดผ่านมา ม่านที่ขอบหน้าต่างสะบัดเบาๆ จากนั้น ร่างในชุดดำก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องทำงานราวกับภูตผี

ชายชราไม่เงยหน้าขึ้น ไม่ได้มองไปที่หน้าต่างเลยแม้แต่น้อย แต่กลับพูดว่า: “สถานการณ์ในเกียวโตเป็นอย่างไรบ้าง ที่ เรียกว่าตระกูลลัดดาวัลย์ ถูกกำจัดหรือยัง?”

“ยังครับ”ชายในชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบ

มือของชายชราที่กำลังตรวจสอบเอกสารก็หยุดลงทันที จาก นั้นก็ขมวดคิ้วและเงยหน้าขึ้น มองไปที่ชายในชุดดำ และ กล่าวว่า: “ที่เรียกว่าตระกูลลัดดาวัลย์นั้น เป็นเพียงแค่เศษซากพี่ชายเศษสวะของฉันเหลือทิ้งไว้ พวกเขาอยู่ใน สายตาของตระกูลนิธิวรสกุล ก็เหมือนกับแมลง อยากจะกำจัด ทิ้งน่าจะเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก ที่สำคัญครั้งนี้ฉันให้การสนับ สนุนกับฟีโน่ก็ไม่น้อยเลย ทําไมเขาถึงยังไม่กำจัดตระกูลลัด ดาวัลย์ทิ้งล่ะ?”

“นายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์คนปัจจุบัน ชื่อว่ารพีพงษ์ ไม่รู้ ว่าใช้วิธีใด ต้านทานการลงมือหลายครั้งของคุณชายจิรเวช ตระกูลลัดดาวัลย์นี้ดูไปแล้วไม่ธรรมดาเหมือนภายนอก ถ้า เดาไม่ผิด เบื้องหลังของพวกเขา ก็น่าจะมีได้รับการช่วยเหลือ จากกองกำลังอื่นๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถสู้กับคุณจิรเวช ได้”ชายในชุดดำตอบ

ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และกล่าวว่า: “ก็แค่เศษซาก ที่ไอ้เศษสวะเหลือทิ้งไว้ แล้วจะมีกองกำลังอะไรที่ช่วยเหลือ พวกเขาได้ แม้ว่าจะมีอยู่ แต่มันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลนิธิ สนสกุลของฉันอย่างแน่นอน หรือว่าฟีโน่ไม่ระวัง รอเขากลับ มาครั้งนี้ ฉันต้องตักเตือนตำหนิเขาสักหน่อยแล้ว เขาบอกว่า มีความสามารถเท่าครึ่งหนึ่งของพี่ชายของเขา ถ้าอย่างนั้น ตระกูลลัดดาวัลย์คงหายสาบสูญไปจากโลกนี้ตั้งนานแล้ว”

เมื่อชายชุดด่าได้ยินเช่นนี้ ก็กำมือแน่นทันที แล้วก้มตัวลง และพูดว่า: “คุณท่าน คุณชายจิรเวช กลัวว่าจะกลับไม่ได้ แล้ว?”

สีหน้าชายชราก็สงสัย แล้วถามว่า: “ทำไม เขากลัวว่าฉันจะ ลงโทษเขา เลยไม่กล้ากลับมาเหรอ?”
“คนของเราส่งข่าวกลับมาว่า บริษัทของคุณชายจิรเวชใน เกียวโตถูกตรวจสอบยึดทรัพย์แล้ว วันนั้นคุณชายจิรเวช ได้เชิญรพีพงษ์ไปทานข้าวที่โรงแรมแห่งหนึ่ง และในวันนั้น คุณชายจิรเวชก็ไม่ได้ออกมาจากโรงแรมอีก ภายหลังคนของ เราได้ตรวจสอบทั้งโรงแรมอย่างละเอียด ไม่พบร่องรอยของ คุณชายจิรเวช และคนที่หายตัวไปพร้อมกับคุณชายจิรเวช ยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคนชื่อว่าโยษิตา เป็นศัตรูคู่อาฆาตของรพี พงษ์เหมือนกัน ผมสงสัยว่าคุณชายจิรเวชคงจะถูกรพีพงษ์ ลงมือฆ่า “ชายในชุดดำตอบ

“นายว่าอะไรนะ!”ชายชราตบโต๊ะอย่างแรง และปากกาในมือ ก็ถูกตบจนหัก “ฟีโน่ตายด้วยน้ำมือของรพีพงษ์เหรอ? นี่เป็นไป ไม่ได้! เขาก็เป็นเพียงแค่หลานชายของพี่ชายเศษสวะของฉัน แม้ว่าจะให้โอกาสเขาร้อยครั้ง เขาก็ไม่มีทางจะเป็นคู่ต่อสู้ของ ฟีโน่ได้!”

“พวกเราก็คิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่ว่า ความจริงก็ เป็นแบบนี้ รพีพงษ์นั้นรอบคอบมากขึ้น เขาช่วยกล่าวหาบริษัท ของคุณชาย ภายนอกตอนนี้ ก็คิดว่าคุณชายถูกจับกุมตัวไว้ แต่ในความจริงแล้วคุณชายหายตัวไป ไม่มีใครสงสัยเรื่องนี้ เลย”ชายชุดดำพูด

ดวงตาของชายชรากลายเป็นล้ำลึกในทันที เขาจ้องไปที่ชาย ในชุดดำ และถามว่า: “อีกนานแค่ไหนที่คุณชายใหญ่จะกลับ มา?”

“อีกประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ”ชายคนนั้นตอบ
“หลังจากที่คุณชายใหญ่กลับมา ให้เขาไปที่ประเทศจีน กลับ มาพบฉันพร้อมกับหัวรพีพงษ์คนนี้ แค่สายเลือดต่ำช้า ก็กล้า ฆ่าสายเลือดของตระกูลนิธิวรสกุลของฉัน พี่ชายที่ดีของฉัน พี่ มีหลานชายที่ดีจริงๆ!”ชายชรากัดฟันพูด

“ครับ!”

สนามบินเมืองเซี่ยงไฮ้

Mercedes-Benz G63 จอดอยู่ที่นี่ มีหญิงสาวสวยร่างสูงสวม กระโปรงสั้นสุดเซ็กซี่ เสื้อแจ็คเก็ตยืน และแว่นกันแดดยืนอยู่ ข้างรถ จ้องมองไปที่สนามบิน ราวกับกำลังรอคน

คนนี้มีชื่อว่าวิไลพร เป็นบริษัทเครื่องสําอางที่ใหญ่ในเมือง เซี่ยงไฮ้ เป็นประธานของลานคอน เธอยังเป็นสาวสังคมที่มีชื่อ เสียงในแวดวงธุรกิจเมืองเซี่ยงไฮ้ มีตำแหน่งที่สูง และหน้าตา ที่โดดเด่น ทําให้เธอไม่ว่าจะไปที่ไหน เป็นจุดเด่นของการ สนทนาของผู้คน

แทบไม่มีใครรู้เลย ว่าทุกอย่างของวิไลพร เทือกเขากิสนา เป็นคนมอบให้ เธอเป็นคนที่ได้รับการฝึกฝนจากเทือกเขา กิสนาที่มีความสามารถที่โดดเด่นมาก หลายปีมานี้ใช้ฐานะ ตำแหน่งของประธานลานคอนอยู่ในแวดวงธุรกิจของเมือง เซี่ยงไฮ้ รับผิดชอบอย่างลับๆต่อการกระทำของเทือกเขากิ สนาในเมืองเซี่ยงไฮ้
รพีพงษ์อยู่ที่เมืองเซี่ยงไฮ้ไม่มีอำนาจเป็นของตัวเอง ดังนั้น จึงทําได้เพียงยืมมือเส้นสายของเทือกเขาก็สนาที่อยู่ในเมือง เซี่ยงไฮ้ ตอนนี้เขาเป็นนายน้อยของเทือกเขากิสนา ตัวแทน เทือกเขากิสนา นนทภูได้แต่งตั้ง ก็ต้องมีสิทธิ์ใช้อำนาจส่วน ใหญ่ของเทือกเขากิสนาเป็นธรรมดา

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปที่รูปร่างของ วิไลพร มีสายตาไม่น้อยที่จ้องมองดู แทบจะเดินไม่ไหว

แต่วิไลพรเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง และไม่สนใจกับผู้คน รอบตัวเลยแม้แต่น้อย

เธอมีความคาดหวังบางอย่างในใจ อยากจะเห็นนายน้อยของ เทือกเขากิสนาเป็นคนแบบไหนกัน ไม่รู้ว่าจะตรงตามความ คาดหวังผู้ชายในใจของเธอหรือไม่

ในฐานะที่เป็นสาวสังคมที่มีชื่อเสียง วิไลพรมักจะผ่านผู้ชาย นับไม่ถ้วน และผู้ชายธรรมดา ไม่มีทางอยู่ในสายตาของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน รพีพงษ์ก็เดินออกจากสนามบิน ด้าน หลังของเขามีเด็กหญิงตามติดมาด้วยสองคน รพีพงษ์รู้จัก กับเด็กสาวสองคนนี้บนเครื่องบิน คนหนึ่งชื่อนิษฐา อีกคน หนึ่งชื่อเยาวเรศ ทั้งสองคนก็เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ฟูตัน เนื่องจากว่ารพีพงษ์จะไปเป็นศาสตราจารย์รับเชิญของ มหาวิทยาลัยฟูตัน ดังนั้นจึงได้พูดคุยกับพวกหล่อนสองคน

รพีพงษ์บอกเด็กสาวทั้งสองว่าตัวเองจะไปเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยฟูตัน เด็กสาวทั้งสองคนไม่ค่อย เชื่อ คิดว่ารพีพงษ์ล้อเล่น

ความประทับใจของเยาวเรศที่มีต่อรพีพงษ์ก็ไม่เลว ระหว่าง ทางคุยกับรพีพงษ์อย่างมีความสุข ไม่ได้เก็บเรื่องล้อเล่นของ รพีพงษ์มาใส่ใจ อาจเป็นเพราะนิษฐาอยู่ที่บ้านก็เป็นคุณหนูอยู่ แล้ว ดูรพีพงษ์ธรรมดา ชอบคุยโม้ด้วย ดังนั้นจึงดูถูก แต่โดย ทั่วไปก็พอพูดคุยไปได้

ทันทีที่รพีพงษ์ออกมา ก็เห็นMercedes-Benz G63และวิไล พรที่โดดเด่นแปลกตาอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะมาเขาและวิไลพร ได้ติดต่อกันแล้ว ทั้งสองยังแลกเปลี่ยนรูปถ่าย เพื่อหลีกเลี่ยง ความผิดพลาด

หลังจากที่วิไลพรเห็นรพีพงษ์อยู่ไกลๆ ก็โบกมือให้รพีพงษ์ รพีพงษ์หันไปบอกลานิษฐาและเยาวเรศทั้งสองคนแล้ว จาก นั้นเดินไปหาวิไลพร

นิษฐาและเยาวเรศทั้งสองคนต่างมองไปที่วิไลพร เมื่อ หลังจากที่เห็นวิไลพรที่สวยเซ็กซี่และรถคันหรูข้างๆ ก็รู้สึก ประหลาดใจ

“พระเจ้า คนที่มารับผู้ชายคนนี้คือผู้หญิงที่สวยรวย นั้น มันMercedes-Benz G63เลยนะ รถตั้งสองล้านกว่า ผู้หญิงคน นี้เป็นใคร ผู้ชายคนนั้นก็ดูธรรมดา กลับมีผู้หญิงสวยรวยแบบ นี้มารับที่สมานบิน”นิษฐาพูดด้วยความประหลาดใจ
“น่าจะเป็นเพื่อนของเธอ เยาวเรศกล่าว

“เพื่อน? ฉันว่าดูไม่เหมือน ไม่แน่ผู้ชายคนนี้เป็นแมงดาที่สาว สวยรวยคนนั้นเลี้ยงดูอยู่ก็ได้ โธโธ่ เขายังคุยโม้กับพวกเราอีก คาดไม่ถึงว่าจะเป็นแมงดา”นิษฐาพูดอย่างดูถูก

“ไม่หรอกมั้ง รพีพงษ์ดูแล้วก็ธรรมดา ก็ไม่ได้หล่อมาก ทำไม ถึงกลายเป็นแมงดาได้”เยาวเรศดูงงงวย

“จิมมี่ เธอไร้เดียงสาจริงๆ คนที่ถูกเลี้ยงดู ไม่จำเป็นต้องหล่อ แค่เก่งด้านนั้นก็เพียงพอแล้ว”นิษฐาพูดกับเยาวเรศพร้อมกับ เยาะเย้ย

เยาวเรศตกตะลึง และไม่เข้าใจว่าที่นิษฐาบอกว่าด้านนั้นคือ

ด้านไหน