บทที่511 เงื่อนไขของจารุณี

บทที่511 เงื่อนไขของจารุณี

ในห้องพักผู้ป่วย หมอหลายคนรวมตัวกันอยู่รอบเตียงผู้ป่วย ของจารุณี โดยใช้เครื่องมือการแพทย์ต่างๆเพื่อตรวจสอบ ว่าการทํางานของร่างกายของจารุณีเป็นปกติหรือไม่

ธีรศานติ์ยืนอยู่ข้างรพีพงษ์ น้ำตาหลั่งไหลด้วยความตื้นตันใจ เห็นได้ชัดว่าการฟื้นขึ้นมาของจารุณีทำให้เขาตื้นตันใจจนไม่รู้ จะทำอย่างไรดี

“ทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาชุมีประสิทธิภาพมาก เขาบอกว่าลูกสาวของผมหนึ่งสัปดาห์ผ่านไปก็จะฟื้นขึ้นมานี ก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์จริงๆด้วย แม้ว่ามันจะสาย ไปไม่กี่ชั่วโมง แต่นั่นมันก็ไม่สำคัญ เดี๋ยวกลับไปผมจะต้องเต รียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้หมอเทวดา ขอบคุณสําหรับความ เมตตาที่มีต่อลูกสาวของฉัน”ธีรศานติ์จ้องมองไปที่รพีพงษ์แล้ว

พูด

ในเวลานี้รพีพงษ์ขมวดคิ้ว จ้องมองไปที่จารุณีที่กำลังตรวจ ร่างกายอยู่เตียงผู้ป่วย ด้วยความคิดที่ซับซ้อน

ในขณะนั้นจารุณีฟื้นขึ้นมาทันใด อารมณ์ของเขาตื่นเต้นมาก ดังนั้นจึงตกลงกับจารุณี ไม่ว่าเธอจะมีเงื่อนไขอะไร ก็จะตกลง ด้วยทั้งหมด

เมื่อคิดถึงอาการของจารุณีในเวลานั้น อันที่จริงเขาไม่ได้คิดมากเกินไป แต่หลังจากที่ตอบสนองกลับมา ทันใดนั้นเขาก็ รู้สึกเสียใจ เพราะจารุณีมีความเป็นไปได้ที่จะให้เขาคบกับตัว เอง

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อยในขณะนั้น เขากลัวว่าจารุณี จะเสนอเงื่อนไขแบบนี้ และเนื่องจากว่าเขาได้รับปากจารุณี จะยอมรับเงื่อนไขทุกอย่าง ดังนั้นไม่สามารถปฏิเสธได้ ถ้า หากว่าปฏิเสธจริงๆ กระทบต่ออาการป่วยของจารุณี มันก็ สายเกินไปที่เขาจะเสียใจ

โชคดีที่หลังจากที่จารุณีสงบลง ก็ไม่ได้ถามถึงเงื่อนไขอะไร ที่เป็นไปได้มากที่สุดกับเขา ซึ่งสิ่งนี้ทำให้รพีพงษ์ถอนหายใจ ด้วยความโล่งอก

เพียงแค่เงื่อนไขที่จารุณีเสนอขึ้นมานี้ ยังคงทำให้รพีพงษ์ รู้สึกปวดหัว มันดีกว่าเงื่อนไขที่รพีพงษ์คิดไว้เพียงเล็กน้อย เท่านั้นเอง

ผ่านไปไม่นาน หมอก็ได้ทำการตรวจจารุณีเสร็จ หนึ่งในนั้น ก็เดินเข้ามา ยิ้มและพูดกับธีรศานติ์ว่า: “คุณธีรศานติ์ อาการ ของลูกสาวคุณอยู่ในสภาวะที่ดี มีเพียงแค่ขาดสารอาหารเล็ก น้อย จากนี้ไปต้องเสริมอาหารที่บำรุงร่างกาย น่าจะไม่เป็น ปัญหาที่ใหญ่เกินไป ที่ลูกสาวของคุณฟื้นขึ้นมา มันเป็นเรื่อง มหัศจรรย์จริงๆนะครับ”

ธีรศานติ์พยักหน้าให้หมอ และกล่าวว่า: “ต้องขอบคุณหมอ เทวดาท่านหนึ่ง เอาล่ะ ในเมื่อลูกสาวของผมไม่เป็นอะไรแล้ว พวกคุณก็ไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรผมค่อยเรียกพวกคุณ พวกคุณก็ทํางานอย่างหนักเพื่อลูกสาวของ ผมมานานมากแล้ว รออีกไม่กี่วันผมจะจ่ายค่าตอบแทนเป็น จํานวนมากให้กับพวกคุณ และพร้อมกับส่งพวกคุณออกไป ท่องเที่ยวเป็นระยะเวลาช่วงหนึ่ง”

เมื่อหมอหลายคนได้ยินคําพูดของธีรศานติ์ ก็ยิ้มขึ้นมาทันที และหลังจากแสดงความขอบคุณต่อธีรศานติ์แล้ว จึงออกจาก ห้องพักผู้ป่วย

รพีพงษ์และธีรศานติ์ทั้งสองคนเดินไปที่หน้าเตียงผู้ป่วย จ้อง มองไปจารุณีที่นอนอยู่ด้านบน สีหน้า ธีรศานติ์เต็มไปด้วย ความดีใจ แล้วพูดว่า: “นี อยากทานอะไรมั้ย พ่อจะไปซื้อให้ลูก ไม่ว่าลูกอยากทานอะไร พ่อก็จะซื้อมาให้ลูก

“ถ้าอย่างนั้นหนูอยากกินเนื้อมังกร พ่อไปซื้อมาซิ”จารุณีกล่าว

ธีรศานติ์ยิ้มขึ้นมาอย่างอึดอัด แล้วพูดว่า: “นี หยุดโวยวาย ได้แล้ว พูดจริงๆ ลูกเพิ่งฟื้นขึ้นมา ต้องกินของบ้างเพื่อฟื้นฟู ร่างกาย”

“แล้วแต่พ่อเถอะ หนูต้องการอยู่กับรพีพงษ์ตามลำพัง พ่อรีบ ออกไปซื้อตอนนี้เลย กลับมาพรุ่งนี้เช้าเลยดีกว่า”จารุณีกล่าว

ธีรศานติ์หันหน้าไปมองรพีพงษ์ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างที่คิด ไว้ และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเธอคุยกันไปก่อน พ่อจะไปหาคนทำอาหารอร่อยๆให้ลูก

พูดเสร็จ เขาจึงหันกลับและออกไปจากห้องพักผู้ป่วย ไปหา ของอร่อยให้กับจารุณี

แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาตีสอง แต่ระดับฐานะอย่างธีรศานติ์ แล้ว จะหาพ่อครัวสักคนมาทำอาหารอร่อยๆ ก็เป็นเรื่อง ง่ายดายมาก

หลังจากที่ธีรศานติ์ออกไป จารุณีมองไปที่รพีพงษ์ และพูด ว่า: “เอากระจกมาให้ฉันหน่อย”

“เอากระจกทําไม?”รพีพงษ์ถาม

“ฉันต้องการจะดูสภาพฉันตอนนี้เป็นยังไง”จารุณีพูด

“ตอนนี้เธอสวยเหมือนกับที่ผ่านมา รอร่างกายของเธอฟื้นตัว ตัวเธอเองก็สามารถลงจากเตียงได้ ก็สามารถไปส่องกระจก ได้ตามปกติ รพีพงษ์ตอบ

“ไม่ได้ ฉันจะดูตอนนี้ ถ้านายไม่เอากระจกมาให้ฉัน ตอนนี้ฉัน ก็จะสลบต่อไป”แม้จารุณีจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย แต่ก็ยังไม่ สามารถเปลี่ยนแปลงความเอาแต่ใจของตัวเองได้

รพีพงษ์จนปัญญา เพราะไม่มีกระจกอยู่ในมือ จึงหยิบ โทรศัพท์ออกมา เปิดกล้องหน้า แล้วส่งให้จารุณี
จารุณีจ้องมองตัวเองที่ในโทรศัพท์ ส่งเสียงร้องว้าวแล้วก็ ร้องไห้ออกมา และทำให้รพีพงษ์ตกใจ

“เธอเป็นอะไร?”รพีพงษ์ถามด้วยความกังวล

ในขณะที่จารุณีพูดพร้อมน้ำตากับรพีพงษ์ว่า: “สภาพของฉัน ตอนนี้น่าเกลียดมาก นายคงจะยิ่งไม่ชอบฉันไปใหญ่ นายบ ออกไปตอนนี้เลย ฉันไม่อยากให้นายเห็นว่าฉันที่น่าเกลียด ขนาดนี้”

รพีพงษ์มองไปที่จารุณีอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หยิบ โทรศัพท์ออกมาจากมือของเธอ และพูดว่า: “เพียงเพราะเธอ ไม่ได้ลงจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟันมาหลายปี จึงมอมแมม นิดหน่อยเท่านั้นเอง รอร่างกายเธอฟื้นฟูกลับคืนมา แต่งตัวดีๆ เธอก็จะกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อยเหมือนตอนนั้นอีกครั้ง”

“นายกล้าบอกว่าฉันมอมแมม ผู้ชายอย่างพวกนายมันไม่มี ใครดีเลยสักคน!”จารุณีร้องไห้ยิ่งกว่าหนักเข้าไปใหญ่

รพีพงษ์เพียงแค่รู้สึกปวดหัว จิตใจของเด็กผู้หญิงนั้นเข้าใจ ยากจริงๆ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเธอไม่สามารถคาดเดา สิ่งที่สําคัญของตัวเองได้

ผ่านไปไม่นาน จารุณีถึงค่อยหยุดลงมา มองไปที่รพีพงษ์ อย่างน้อยใจ แล้วถามว่า: “นายเห็นสภาพที่น่าเกลียดที่สุดของ ฉันแล้ว รังเกียจฉันใช่มั้ย?”
“ไม่นะ” รพีพงษ์ตอบ

“ถ้าอย่างนั้นนายบอกฉันมา เงื่อนไขที่ฉันพูดกับนาย นายจะ ตอบตกลงมั้ย”จารุณีกล่าวต่อ

รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างเอือมระอา และถามว่า: “เธอไม่ได้ ล้อเล่นจริงๆใช่มั้ย?”

“ไม่แน่นอน ถึงยังไงฉันก็รู้ว่าคาดหวังนายไม่ได้ ดังนั้นก็ ทำได้เพียงคาดหวังลูกชายของนายแล้วล่ะ”จารุณีกล่าวอย่าง เคร่งขรึม

เงื่อนไขที่จารุณีพูดกับรพีพงษ์ คือหลังจากที่ลูกชายรพีพงษ์ เติบโต ถ้าเธอตามจีบ รพีพงษ์ไม่มีสิทธิ์ขัดขวาง ถ้าหากว่า เธอตามจีบได้แล้ว รพีพงษ์ก็ทำได้เพียงแค่เฝ้าดู ไม่สามารถ ก้าวก่ายได้

รพีพงษ์คิดว่าถ้าสถานการณ์นี้เกิดขึ้นจริงๆ จารุณีตามจีบ ลูกชายของตัวเองได้ คงจะปวดกระบาลแย่เลย

“เธอเปลี่ยนเงื่อนไขเป็นอย่างอื่นดีกว่า ลูกชายของฉันเติบโต ขึ้นมาแล้ว เธอคงจะอายุสามสิบกว่าแล้ว เธอยังจะรอให้ ลูกชายของฉันเติบโตขึ้นมาจริงๆเหรอ?”รพีพงษ์พูด

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ตอนนี้นายก็ตกลงแต่งงานกับฉันสิ แม้ว่าจะ เป็นเมียน้อยก็ไม่เป็นไร เพียงแค่นายตกลง ฉันก็ไม่ให้ความ สนใจกับลูกชายของนาย ที่สำคัญยังสามารถมีลูกชายให้นายได้”จารุณีเบิกตากว้างแล้วพูด

รพีพงษ์กัดฟันแน่น แล้วพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นฉันก็รับปาก เงื่อนไขก่อนหน้านี้ของเธอ”

ถึงอย่างไรตอนนี้เขาก็ยังไม่มีลูกชาย ถ้าเกิดถึงตอนนั้นตัว เองให้กำเนิดเป็นลูกสาวล่ะ แบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าตัวเองไม่ได้ทำ ตามสัญญา

และแม้ว่าตัวเองจะให้กำเนิดลูกชายจริงๆ ก่อนที่ลูกชายของ เขาจะเติบโต ก็ยังมีเวลาอีกหลายปี ในเวลาอันยาวนานเช่นนี้ จารุณีคงจะเปลี่ยนความคิดของตัวเองย่างแน่นอน

ตอนนี้ รพีพงษ์ทำได้เพียงปลอบใจตัวเองด้วยวิธีนี้