บทที่462 ข่าวดี

บทที่462 ข่าวดี

ศศินัดดาถูกศักดาตะคอก ก็ชะงัก เธอไม่เคยคิดมาก่อน ว่า กดาจะกล้าใช้น้ำเสียงนี้พูดกับเธอ

“แกหมายความว่าไง แกกำลังจะบอกว่าที่หาลูกไม่เจอ เป็น เพราะฉัน?” หลังจากที่ศศินัดดารู้ตัว ก็รีบถามศักดาไปทันที

“หรือคุณไม่เกี่ยวข้อง? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณทำให้ตระกูล ฉัตรมงคลล้มละลาย ลูกสาวจะเจ็บปวดขนาดนี้ไหม? ถ้าเธอ ไม่ไปนอกตัวเมือง ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ศศินัดดา หรือคุณหน้าด้านขนาดนั้น? ผมเบื่อคุณเต็มทนล่ะ” ศักดาเก็บ อารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ ระเบิดออกมาทันใด

สีหน้าศศินัดดาซีดลง ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนไอ้สวะสั่งสอน เสียแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรสั่งสอนตน แล้วเขายังคิดว่าที่ลูกสาว หายไปนั้น เป็นเพราะตน นี่มันชั่งไร้สาระจริงๆ

“บ้าไปแล้ว! ไอ้สวะอย่างแกยังมีหน้าด่าฉันอีก แกไม่อยากอยู่ ในครอบครัวนี้แล้วใช่ไหม!”

ศศินัดดายืนขึ้นจากโซฟา ยื่นมือไปจะตบหน้าศักดา ศักดา รีบถอยหลังไป ถึงแม้เขาจะระเบิดใส่ศศินัดดา แต่ก็กล้าแค่ ตะโกนใส่เธอเท่านั้น ไม่กล้าลงมือ
ชนิสราเห็นเหตุการณ์ รีบเข้ามาห้าม ศศินัดดาผลักเธอออก ไป ชนิสราเกือบล้มลงกับพื้น

ธาตญาณและไตรทศเห็นทั้งนั้น ก็ส่ายหัว หันหลังเดินไป นอกห้อง

ศักดารีบเดินตามไป หลังจากที่ออกนอกประตูแล้ว ก็ตะคอก ไปที่ศศินัดดา “อีกไม่นานครอบครัวจะถูกคุณทำลาย!”

พูดจบ เขาก็วิ่งไป

ศศินัดดากลับไปนั่งที่โซฟา ไม่นาน ก็พูดอย่างโมโหว่า “ฉัน ผิดอะไร นี่เป็นความผิดของรพีพงษ์ทั้งหมด รอเขากลับมา ฉัน จะให้มันเอาลูกสาวฉันคืนมา!”

เกียวโต ณ โรงพยาบาลที่หนึ่ง

ในห้องพักฟื้นVIP ธีรศานติ์กำลังนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย จ้องไป ที่จารุณีที่นอนอยู่บนเตียง ขมวดคิ้วตลอดเวลา

หลังจากวันนั้นที่จารุณีถูกรถชนแล้วนั้น ธีรศานติ์รีบให้คนพา จารุณีส่งโรงพยาบาลที่ดีที่สุด แต่อาการของจารุณีค่อนข้าง หนัก จนกระทั่งวันนี้จึงพ้นขีดอันตราย
ในช่วงนี้ ธีรศานติ์จัดคนไปหาคนขับรถต้นเหตุตลอด ต่อมา พวกเขาเจอรถต้องสงสัย ไม่รู้ว่าคนขับหนีไปไหน คนขับนี้ดูๆ แล้วช่ำชอง ไม่ได้ทิ้งหลักฐาน หรือเบาะแสใดๆไว้เลย

อุบัติเหตุของลูกสาวตัวเองครานี้ ธีรศานติ์รู้สึกโกรธแค้น คน ของเขาพบว่าก่อนที่จารุณีจะเกิดอุบัติเหตุ อยู่กับอารียา

ในตอนแรกธีรศานติ์คิดว่ารพีพงษ์เป็นคนทํา แต่เมื่อตรวจ สอบพบว่า รพีพงษ์ไม่ได้อยู่เมืองริเวอร์ และอารียาก็หายตัวไป บนพื้นยังพบเลือดของอารียา

เขาไม่รู้ว่าจะมีใครลงมือกับลูกชายของตนและอารียาได้อีก เพราะเหตุการณ์นี้ ทำเอาเขาแก่ลงอย่างเร็ว

เพราะอาการของจารุณีไม่คงที่ ดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ที่โรง พยาบาล ให้ลูกน้องไปสืบ

จารุณีนอนบนเตียง หลับตา หน้าซีด สาวน้อยที่เบิกบานกลับ มาเป็นผู้โชคร้าย บนใบหน้าไม่มีแม้กระทั่งความเบิกบานอย่าง ในวันก่อน ธีรศานติ์รู้สึกเจ็บปวดแทน

“ลูกสาว ลูกไม่ต้องกังวล พ่อจะหาคนที่อยู่เบื้องหลังของ เรื่องนี้เอง ฆ่าผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องของเรื่องนี้ทั้งหมด!” ธีรศานติ์ กัดฟันพูด

ไม่นาน ประตูห้องพักฟื้นเปิดออก หมอเอารายงานอาการเข้า

มา
ธีรศานติ์เห็นดังนี้ ก็รีบลุกขึ้นมา มองไปที่หมอ แล้วถาม “คุณ หมอ อาการของลูกสาวผมเป็นอย่างไรบ้าง? เธอหลับไปตั้ง หลายวันแล้ว เมื่อไหร่จะตื่นขึ้นมา?

สีหน้าของหมอดูไม่ดี หลังจากที่เดินไปด้านหน้าของธีรศานติ์ แล้วนั้น ก็ถอนหายใจ แล้วกล่าว “คุณธีรศานติ์ อาการของ ลูกสาวคุณอาจไม่ค่อยดีนัก แต่คุณไม่ต้องกังวล การวินิจฉัย ในตอนนี้เป็นแค่ชั่วคราว อาจมีอาการอื่นแทรกแซงอีก”

ธีรศานติ์ชะงัก แล้วถาม “การวินิจฉัยเป็นไงบ้าง?”

หมอลังเลสักพัก แล้วกล่าว “การวินิจฉัยในขณะนี้คือได้รับ การกระทบกระเทือนอย่างหนัก ไม่…ไม่แน่อาจเป็นเจ้าหญิง นิทรา”

หลังจากที่ธีรศานติ์ได้ยินคำพูดของหมอแล้วนั้น ก็ยื่นมือไป จับเสื้อหมอไว้ แล้วกล่าว “คุณพูดว่าอะไรนะ! ลูกสาวผมจะเป็น เจ้าหญิงนิทรา?”

หมอตกใจจนตัวสั่น แล้วรีบปลอบโยนว่า “ธีรศานติ์ คุณอย่า เพิ่งเครียด นี่เป็นแค่การวินิจฉัยเบื้องต้นเท่านั้น ไม่แน่อาจ เปลี่ยนเป็นดีก็ได้นะ อาการของลูกสาวคุณมีโอกาสรักษา หาย”

“ผมเป็นคนลงทุนโรงพยาบาลนี้ของพวกคุณ ถ้าลูกสาวผมไม่ ตื่นขึ้นมา ทุกคนในโรงพยาบาล ก็เตรียมตกงานได้เลย!ธีรศานติ์ร้อนใจ

หมอรีบพยักหน้า แล้วกล่าว “คุณธีรศานติ์ พวกเราจะใช้ ความสามารถทั้งหมดที่มีช่วยลูกสาวคุณ ผู้อำนวยการได้เชิญ หมอเฉพาะทางระดับสูงของเมืองเกียวโตมารักษาลูกของท่าน แล้ว”

ธีรศานต์ปล่อยเสื้อหมอออก เริ่มรู้ว่าตัวเองเสียมารยาท แล้ว กล่าว “หวังว่าพวกคุณจะพยายามทุกวิถีทาง เมื่อกี้ผมร้อนใจ ไปหน่อย อย่าถือสา

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ” หมอตอบกลับ มา จากนั้นก็หันหลังเดินออกจากห้องไป

หมอเพิ่งจะออกไปไม่นาน ลูกน้องของธีรศานตี้เดินเข้ามา

ธีรศานติ์ขวางพวกเขาไว้ ให้พวกเขารออยู่ด้านนอก ตอนนี้ เขาไม่อยากรบกวนลูกสาวตัวเองแล้ว

ณ ทางเดิน ธีรศานติ์สูดหายใจลึกๆ แล้วถาม “สืบไปถึงไหน แล้ว มีความคืบหน้าไหม?”

ผู้นำลูกน้องเหล่านั้นกล่าว “หาคนจับเจอแล้ว เขาถูกพวกเยา คุมตัวไว้แล้ว พวกเราได้เบาะแสมาบ้างแล้ว”

“ว่ามา” ธีรศานติ์กล่าว ด้วยความเกรี้ยวกราด
“ผู้หญิงที่ชื่อโยษิตาให้คนขับรถคนนี้ทำ ความจริงโยษิตานี้ ตายตั้งแต่เมื่อสองเดือนก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้ปรากฏ ตัวได้ในตอนนี้ ที่ฟังจากคนขับรถ เป้าหมายของเขาคืออารียา ตอนนั้นคุณหนูกับอารียาอยู่ด้วยกัน ดังนั้นจึงได้เกิดเหตุการณ์ นี้ขึ้น” คนนั้นกล่าว

ธีรศานติ์กําหมัดแน่น เขาไม่คาดคิดว่าเป็นเพราะลูกสาวของ เขาอยู่กับอารียา จึงได้พบกับจุดจบแบบนี้

เขารู้เรื่องที่โยษิตาเสียชีวิต เขาก็ไม่คาดคิดว่าผู้ที่อยู่เบื้อง หลัง จะเป็นคนที่ตายไปแล้ว

เขาไม่รู้ว่านี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ สิ่งเดียวที่จะแน่ชัด คือคนที่ ทําร้ายลูกสาวตัวเอง คือโยษิตา

สายตาของธีรศานติ์เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น เมื่อกี้เขา คิดว่า ที่ลูกสาวเขาเป็นแบบนี้ เพราะรพีพงษ์ เพราะโยษิตาจะ ลงมือต่ออารียา แต่พลาดมาโดนลูกสาวเขา

แต่เมื่อสงบจิตสงบใจลง เขาเข้าใจแล้วว่าความคิดนั้นของ เขาค่อนข้างมีอคติ รพีพงษ์ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้น ที่เขาโยน ความผิดไปให้รพีพงษ์ทั้งหมดนั้น ก็ไม่ใช่การหาทางออก

ตอนนี้ทำได้เพียงให้รพีพงษ์ปรากฏตัว หาโยษิตาให้เจอ จับ คนร้ายตัวจริง ความแค้นของเขา ควรที่จะลงกับโยษิตา
“คนขับรถนั่นล่ะ?” ธีรศานติ์ถาม

“พวกเราจัดการคนขับรถเรียบร้อยแล้ว เขาตายอย่างอนาถ ดังนั้นถึงได้เปิดเผยความจริงออกมา” ลูกน้องตอบทันใด

ธีรศานติ์พยักหน้า แล้วถามต่อ “แล้วมันได้บอกรายละเอียด เกี่ยวกับโยษิตาไหม?”

ลูกน้องพยักหน้า กล่าว “คนขับรถนั้นได้เล่าเรื่องโยษิตาให้ พวกเราฟังแล้ว โยษิตาอยู่เมืองริเวอร์ อยู่ที่ W H กรุ๊ป ตอนที่ พวกเราไป W H กรุ๊ป โยษิตาได้จากไปแล้ว”

“จากการสืบ พบว่าโยษีตาได้กลับไปยังเมืองเกียวโตแล้ว และครั้งนี้เธอเหมือนกับไม่ได้ซ่อนตัวตนของตัวเอง พวกเรา สามารถสืบค้นได้ง่ายว่าหลังจากที่เธอกลับไปเกียวโตแล้วนั้น ได้ไปไหนต่ออีก”

“นั่นเป็นบริษัทใหม่ของเมืองเกียวโต เบื้องหลังของบริษัทนี้ ค่อนข้างลึกลับ และยังมีความสามารถมากอีกด้วย ช่วงนี้พวก เขาเป็นศัตรูกับรพีพงษ์ รพีพงษ์ทำอะไรบริษัทนี้ไม่ได้”

“โยษิตาอยู่ในบริษัทนี้ พวกเราได้สืบว่าเจ้าของเป็นใคร พบ ว่าเจ้าของเป็นนักธุรกิจที่เพิ่งปรากฏตัวในประเทศเมื่อไม่นาน มานี้ คนนั้นอายุน้อยมาก อายุน่าจะยังไม่ถึงสามสิบปี แต่เขา กลับมีประสบการณ์ด้านธุรกิจ และกลอุบายมากมาย ไม่งั้นคง ไม่ทำให้รพีพงษ์ปวดหัวได้มากขนาดนี้”
“พวกเราสืบมานานขนาดนี้ ยังไม่พบเบื้องหลังของคนนี้ พบ แค่ชื่อเท่านั้น”

ธีรศานติ์ได้ยิ่งลูกน้องเล่าความคืบหน้าให้ฟัง รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ ธรรมดา โยษิตา ตายหรือมีชีวิตอยู่ การมาของนักธุรกิจวัย รุ่น ทำให้เขารู้สึกว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

“คนนั้นชื่ออะไร?” ธีรศานต์ถามต่อ

ลูกน้องชะงัก จากนั้นก็ตอบ:

“จิรเวช”

ณ ทิศใต้ เมืองเซี่ยงไฮ้

ณ คฤหาสน์ Tomson Riviera

ในห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของราชินี อารียากำลังนอนอยู่ บนเตียง หลับตา สีหน้าซีดเซียว

คนต่างชาติสวมชุดกราวน์สีขาวหลายคนล้อมรอบๆเตียง กำลังตั้งใจตรวจร่างกายเธอ มีอุปกรณ์ทันสมัยมากมายวาง อยู่ข้างๆเตียง อาการของอารียาปกติดี
ไม่ไกลจากเตียง มีผู้ชายสวมชุดราคาแพง สวมนาฬิกา มือ หนึ่งถือไม้เท้าไว้ ลักษณะผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ทำให้คนรู้สึก ว่าน่าเกรงขาม

ตอนนี้ดวงตาของชายคนนั้นจ้องไปที่อารียา ด้วยสายตาที่ ตื่นเต้น ตื่นตัว เครียด ลังเล ซับซ้อน

“เวลาผ่านไปนาน เมื่อคนต่างชาติเหล่านั้นตรวจเสร็จ คนหนึ่ง เดินไปอยู่หน้าของชายคนนั้น แล้วกล่าว “ผู้หญิงท่านนี้ไม่มี อะไรกระทบกระเทือน เพียงแค่หัวโดนกระเทือน พวกเราคิด ว่าหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว อาจเสียความจํา ไปชั่วขณะ แต่อาการนี้ไม่น่าจะเป็นตลอดชีวิต นานเท่าไหร่ความจำถึงจะ กลับมา ต้องดูอาการของเธอ ถ้ามีเรื่องราวหรือคนสําคัญๆอยู่ ล่ะก็ ความจําเธอจะกลับมาเร็วขึ้น”

เมื่อได้ยินคําพูดของคนนี้ ชายคนนั้นขมวดคิ้วทันที แล้วกล่าว “ไม่มีสิทธิที่จะให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วจําได้เลยหรอ? ผมไม่รู้จัก คนสนิทของเธอหรือเรื่องราวที่สําคัญสําหรับเธอเลย”

“พวกเราได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว ครั้งนี้ที่เธอ ถูกกระทบกระเทือนแล้วไม่ได้เป็นเจ้าหญิงนิทราถือว่าเป็นบุญ มากแล้ว” คนต่างชาตินั้นตอบกลับมา

ผู้ชายพยักหน้า ไม่ได้ใส่ใจ แล้วกล่าว “ผมรู้แล้ว ช่วงนี้คุณอยู่ ที่นี่ก่อน ตรวจอาการเธอได้ตลอด ต้องรักษาเธอให้ดีที่สุด ใน เรื่องความจำ พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง เธอมาที่นี่ บางทีการที่ จําอะไรไม่ได้ อาจเป็นทางเลือกที่ดีอย่างหนึ่ง”
คนต่างชาติอืม ตัดสินใจหันหลัง ในขณะนี้เองเขานึกขึ้นได้ จึงได้หันกลับไปที่ชายคนนั้น

“ยังมีเรื่องอะไรอีก?” ผู้ชายถาม

คนต่างชาติหัวเราะ แล้วกล่าว “ผมมีข่าวดีจะบอกคุณ เมื่อกี้ เอาแต่บอกอาการของเธอ จนลืมเรื่องนี้ไปเลย”

“ข่าวดีอะไร?” สีหน้าของผู้ชายไม่เปลี่ยนแปลง

“ผู้หญิงคนนี้กำลังตั้งครรภ์” คนต่างชาติกล่าว

เดิมทีผู้ชายไร้ซึ่งอารมณ์ เมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็เปลี่ยนไปทันที