บทที่458 อนาคตไกล

บทที่458 อนาคตไกล

“ความสามารถของแกมากกว่าที่ฉันคิดไว้ เก่งกว่าที่ฉันนึกไว้ เสียอีก”

“ถ้าวันนี้แกต่อยกับฉันคนเดียวล่ะก็ ฉันอาจไม่ใช่คู่แข่งของ แก แต่นี่คือปีนบันไดสูง แม้ตอนนี้พลังของแกจะใช้จนหมด แล้ว แต่ฉันก็ต้องใช้กำลังทั้งหมดที่มีต่อสู้กับแก

“หวังว่าแกจะรอดออกไปได้ ฉันอยากต่อยสู้ก็แกโดยที่แกใช้ พลังเต็มที่ แม้แพ้ แต่ฉันก็จะยอมรับมัน”

ดัมพ์รงค์จ้องไปที่รพีพงษ์ ด้วยสายตาที่ชื่นชม

รพีพงษ์ยิ้มให้กับดัมพ์รงค์ แล้วกล่าว “แม้จะเป็นตอนนี้ แต่ฉัน ก็ยังคงชนะแกได้เช่นเคย”

“หวังว่าแกจะยังคงรักษาระดับก่อนหน้านี้ไว้นะ” ดัมพ์รงค์รู้สึก ว่ารพีพงษ์ไม่ได้คุยโว เพียงแค่พูดอย่างเรียบง่าย

รพีพงษ์ชื่มชมท่าทีของดัมพ์รงค์ เขารู้สึกได้ว่าคนที่อยู่ด้าน หน้า แม้จะเป็นลำดับที่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้มองข้ามคนอื่น นี่สิถึงจะ เป็นท่าทีของคนเก่งที่มีฝีมือจริงๆ

“เชิญ” รพีพงษ์สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วทำท่าเชิญต่อดัมพ์รงค์ ให้เขาลงมือ

ดัมพ์รงค์ไม่ลังเล พุ่งไปที่รพีพงษ์โดยตรง อย่างรวดเร็ว โดยที่คนเหล่านั้นไม่สามารถเทียบเท่าได้

รพีพงษ์ก็มีสมาธิ เขารู้ว่านัดนี้เป็นนัดที่นากที่สุดในปารต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่กล้าออมมือ

บวกกับก่อนหน้านี้ที่เขาได้ใช้พลังอันมหาศาลในการต่อสู้ไป แล้ว ตอนนี้จะต่อสู้กับดัมพ์รงค์โดยใช้กำลังทั้งหมดที่มีได้หรือ ไม่นั้น ไม่รู้เลยจริงๆ

ความเร็วและพลังของดัมพ์รงค์จัดอยู่ในขั้นสูงสุด เทียบกับ ยอดฝีมือก่อนหน้านี้ ดัมพ์รงค์มีครบกว่า ไม่ว่าจะในด้านใด ก็ หาจุดอ่อนไม่เจอ

รพีพงษ์รู้ดี มีเพียงยอดฝีมือ ถึงจะต่อกลอนยาก ดังนั้นเขาจะ ต้องใช้ความคิดมากกว่าก่อนหน้านี้ในการที่จะหาจุดอ่อน ให้ เขาเผยจุดอ่อนออกมา

ถึงแม้ก่อนหน้ารพีพงษ์จะผ่านการต่อสู้มาแล้วเก้านัด แต่ดัมพ์ รงค์ก็ไม่ได้มองข้ามรพีพงษ์แต่อย่างใด เขาใช้พลังทั้งหมดที่มี มาสู้กับรพีพงษ์

สิ่งที่ทำให้เขาตะลึงคือ หลังจากที่รพีพงษ์ได้ผ่านการต่อสู้มา หลายนัด แล้วยังสามารถต่อกลอนกับหมัดของเขาได้ทั้งหมด เขาจินตนาการไม่ออกว่าถ้ารพีพงษ์ใช้พลังทั้งหมดที่รงค์ ให้เขาลงมือ

ดัมพ์รงค์ไม่ลังเล พุ่งไปที่รพีพงษ์โดยตรง อย่างรวดเร็ว โดยที่คนเหล่านั้นไม่สามารถเทียบเท่าได้

รพีพงษ์ก็มีสมาธิ เขารู้ว่านัดนี้เป็นนัดที่นากที่สุดในปารต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่กล้าออมมือ

บวกกับก่อนหน้านี้ที่เขาได้ใช้พลังอันมหาศาลในการต่อสู้ไป แล้ว ตอนนี้จะต่อสู้กับดัมพ์รงค์โดยใช้กำลังทั้งหมดที่มีได้หรือ ไม่นั้น ไม่รู้เลยจริงๆ

ความเร็วและพลังของดัมพ์รงค์จัดอยู่ในขั้นสูงสุด เทียบกับ ยอดฝีมือก่อนหน้านี้ ดัมพ์รงค์มีครบกว่า ไม่ว่าจะในด้านใด ก็ หาจุดอ่อนไม่เจอ

รพีพงษ์รู้ดี มีเพียงยอดฝีมือ ถึงจะต่อกลอนยาก ดังนั้นเขาจะ ต้องใช้ความคิดมากกว่าก่อนหน้านี้ในการที่จะหาจุดอ่อน ให้ เขาเผยจุดอ่อนออกมา

ถึงแม้ก่อนหน้ารพีพงษ์จะผ่านการต่อสู้มาแล้วเก้านัด แต่ดัมพ์ รงค์ก็ไม่ได้มองข้ามรพีพงษ์แต่อย่างใด เขาใช้พลังทั้งหมดที่มี มาสู้กับรพีพงษ์

สิ่งที่ทำให้เขาตะลึงคือ หลังจากที่รพีพงษ์ได้ผ่านการต่อสู้มา หลายนัด แล้วยังสามารถต่อกลอนกับหมัดของเขาได้ทั้งหมด เขาจินตนาการไม่ออกว่าถ้ารพีพงษ์ใช้พลังทั้งหมดที่แน่นอน

รพีพงษ์จัดการยอดฝีมือทั้งสามได้อย่างสบาย ไม่มีคนไหนที่ ต่อกลอนกับรพีพงษ์ได้เกินสามสิบหมัด

จนกระทั่งถึงเทพเจ้าสงครามลำดับที่สี่ กำลังของรพีพงษ์ลด ลงมานิดนึง ไม่ได้น่ากลัวเฉกเช่นก่อนหน้านี้แล้ว

ในตอนนั้นธนเทพคิดว่ารพีพงษ์ยืนหยัดได้มากสุดถึงแค่ยอด ฝีมือเทพเจ้าสงครามลำดับที่สาม ก็จะแพ้และตายไปเอง

แต่ทว่ารพีพงษ์ผ่านมาได้ตลอด จนมาถึงการต่อสู้กับดัมพ์ รงค์ ทั้งหมดนี้เหนือความคาดหมายของธนเทพทั้งหมด

เขาใช้เงินสามหมื่นล้าน เพื่อเตรียมให้รพีพงษ์ กลายเป็นตัว ตลกในปีนบันไดสูงนี้ และเสียชีวิตต่อหน้าผู้คนที่มาในเทือก เขากิสนานี้

แต่ทว่าการแข่งขันปีนบันไดสูงนั้น ทุกคนได้รับรู้ถึงความ เก่งกาจของรพีพงษ์ แม้เขาจะแพ้ให้กับดัมพ์รงค์ เจ้าของเทือก เขากิสนาก็ไม่มีทางให้รพีพงษ์ตายบนเวทีแน่นอน เพราะการ ที่จะปั้นยอดฝีมือได้นั้น ต้องฝึกฝนขึ้นมา ยากลำบากแน่นอน เจ้าของเทือกเขากิสนาไม่ใช่คนโง่ ไม่มีทางให้คนที่มีพรสวรรค์ ตายไปอย่างเสียเปล่าแน่นอน

หลังจากที่รพีพงษ์และดัมพ์รงค์ได้แลกหมัดกันแล้วนั้น ก็ถอยหลังอย่างเร็ว ราวกับกลับไปตั้งรับ

ดัมพ์รงค์เห็นเหตุการณ์ เห็นตุดอ่อนของรพีพงษ์ ก็ถีบไป ที่ จุดอ่อนนั้นของรพีพงษ์โดยตรง

รพีพงษ์ยิ้มอย่างร้ายกาจ ถอยหลังไปอย่างเร็ว แล้วเอามือมา รับขาของดัมพ์รงค์ไว้

ดัมพ์รงค์สีหน้าถอดสี รู้แล้วว่าตกหลุมพลองของรพีพงษ์แล้ว แต่ทว่าทั้งสองปล่อยหมัดนั้น เป็นเพียงชั่วขณะ ตอนนี้รู้ตัว ก็ สายไปเสียแล้ว

หลังจากที่รพีพงษ์จับเท้าของดัมพ์รงค์แล้วนั้น ก็กัดฟัน แล้ว

ใช้กำลังเฮือกสุดท้าย ผลักดัมพ์รงค์ออกไป

ร่างของดัมพ์รงค์ลอยขึ้น ในตอนที่รพีพงษ์ปล่อยมือ ร่างเขาก็

ลอยออกจากเวทีไป

ลอยออกไปนอกเวที ดัมพ์รงค์ทรงตัว ยืนขึ้นจากพื้น

รพีพงษ์โบกมือ แล้วยิ้ม

“ชนะแล้ว”

ดัมพ์รงค์ก็โบกมือ แล้วคำนับให้ แล้วกล่าว “เทพเจ้าสงคราม อันดับที่หนึ่ง มอบให้แก!”