บทที่367 เธอเป็นเจ้านายแบบไหนกัน

บทที่367 เธอเป็นเจ้านายแบบไหนกัน

ห้องรับรองลูกค้าวีไอพี

ปารินทร์ยังคงมองไปที่รพีพงษ์ด้วยสีหน้าตกใจ และยัง ไม่ได้ตอบสนองต่อสิ่งที่รพีพงษ์เพิ่งพูดไป

“นั่งลงก่อนเถอะ เรามาคุยละเอียดเฉพาะก่อนรพีพงษ์ ทำท่าทางเชิญให้กับปานรินทร์ จากนั้นก็นั่งบนโซฟากับ อารียา

ปารินทร์ก็ไม่ได้นิ่งอึ้งต่อไป และนั่งตรงข้ามรพีพงษ์และ อารียา

เมื่อเห็นรพีพงษ์ทำตัวสบายๆเหมือนกับอยู่ที่บริษัทของ ตัวเอง การแสดงออกทั้งหมดไม่มีความรู้สึกละเมิดกฎเลย ซึ่งทำให้ปารินทร์สงสัยว่าบริษัทนี้เป็นของเธียรวิชญ์หรือ ของรพีพงษ์กันแน่น

“คุณ เมื่อกี้คุณบอกว่าจะออกเงินสิบล้านให้ฉันออกแบบ ชุดแต่งงานเหรอ? ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นใช่มั้ย?”ปารินทร์ หายใจเข้าลึกๆ และถามอย่างระมัดระวัง
“เป็นความจริง ฉันดูเหมือนคนกำลังล้อเล่นเหรอ?”รพี พงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าหากว่าคุณไม่เชื่อ ตอนนี้ฉัน สามารถจ่ายเงินให้คุณก่อนครึ่งหนึ่ง หลังจากที่ทำชุด แต่งงานเสร็จ ฉันก็จ่ายเงินส่วนที่เหลือให้กับคุณ

ปารินทร์กลืนน้ำลาย แม้ว่าประสบการณ์ของเขาจะน้อย กว่ากมล แต่ตอนนี้เขาเป็นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงในประเทศ แต่ว่ารายการสิบล้านบาทเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยิน ต่อให้ เป็นอาจารย์ระดับโลก ในสถานการณ์ปกติก็คงจะไม่ได้รับ รายการใหญ่ขนาดนี้มา

“ฉันเชื่อคุณ ประธานเธียรวิชญ์จะไม่มีทางที่จะหลอกฉัน โดยไร้เหตุไร้ผล เรื่องของค่าตอบแทนพวกเราค่อยว่ากัน ทีหลัง ฉันจะเอารายละเอียดแบบการออกแบบชุดให้คุณ ก่อน ถ้าหากว่าพวกคุณคิดว่าเหมาะสม พวกเราค่อยพูดถึง เรื่องนี้ค่าใช้จ่ายยังไม่สายเกินไป”สีหน้าของปารินทร์กลาย เป็นจริงจังขึ้นมา

รพีพงษ์จ้องไปที่ปารินทร์ด้วยความชื่นชม จากนั้นพยัก หน้าให้เขา และเริ่มหารือเกี่ยวกับรายละเอียดแบบการ ออกแบบ

ปารินทร์ดูตามรูปร่างของอารียา บุคลิก หน้าตาและใน ด้านอื่นๆได้พิจารณาอย่างละเอียด หลังจากผ่านการ
คิดอยู่สักพัก เบื้องต้นแน่ใจแบบออกมาไว้แล้วสองแบบ

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มสังเกตรพีพงษ์อย่างจริงจัง ทําแบบ ชุดสูทที่เหมาะสมออกมาให้เขาหนึ่งชุด

เดิมทีรพีพงษ์รู้สึกว่าตัวเองใส่ชุดสูทอะไรก็ได้ สิ่งที่ สําคัญที่สุดคือชุดแต่งงานบนตัวของอารียา แต่ว่าปารินทร์ ไม่เห็นด้วยกับมุมมองของรพีพงษ์ เขาเชื่อว่าการแต่งงาน เป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ใช่แค่ความสวยงามสะดุดตา ของเจ้าสาวเท่านั้น ไม่อย่างนั้นในงานแต่งงานจะกลาย เป็นแสดงให้เห็นแค่เจ้าสาวคนเดียวเท่านั้น เจ้าบ่าวที่เป็น พระเอกในงานแต่งงาน ก็ต้องกลายเป็นที่สะดุดตาเหมือน กับเจ้าสาว

อารียารู้สึกว่าสิ่งที่ปารินทร์พูดมามีเหตุผล ดังนั้นต่อให้รพี พงษ์ไม่อยากจะยุ่งยากเกินไป ก็ต้องบังคับเขาให้ความร่วม มือกับปารินทร์ เพื่อออกแบบชุดสูทออกมาหนึ่งชุด

หลังจากแน่ใจแบบการออกแบบแล้ว พวกเขาต้องรอให้ ปารินทร์ออกแบบและทำชุดแต่งงานและชุดสูทออกมา แล้วรอจนถึงวันแต่งงานค่อยใส่ก็พอ
บ่ายวันนี้ ศศินัดดาแต่งกายอย่างพิถีพิถันอยู่ที่บ้าน ใส่ เสื้อผ้าที่แพงที่สุดของตัวเอง และหลังจากแน่ใจว่าวันนี้ ตัวเองดูดีมีเกียรติมาก ก็ออกมาจากบ้าน และเดินไปที่ด้าน นอกของชุมชน

ก่อนที่จะไปถึงประตูชุมชน ชลิดาก็ไล่ตามมาเหมือนผีอีก ครั้ง หลังจากที่เห็นศศินัดดาแต่งตัวดีมาก ก็แสดงสีหน้า ดูถูกออกมา และพูดว่า: “โธ่ วันนี้แต่งตัวดูดีจังนะ จะออก ไปทำอะไรเหรอ?”

ศศินัดดาก็รู้ว่าตัวเองไม่มีทางหลุดพ้นจากนังบ้าชลิดาได้ ดังนั้นหลังจากที่เห็นหล่อนมา ในใจก็ไม่ค่อยแปลกใจมาก นัก

“ฉันจะไปทำอะไรเกี่ยวอะไรกับเธอ? ไม่เหมือนกับเธอ เป็นผีเร่ร่อนไร้ญาติ ไม่มีอะไรทำในชุมชนทั้งวัน ก็รู้แต่ออก มาหลอกหลอนทำให้คนกลัว”ศศินัดดาไม่ได้อยู่ต่อ และยัง คงเดินไปทางด้านหน้า

สีหน้าของชลิดาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แล้วพูดว่า “เธอว่าใครเป็นผีเร่ร่อนไร้ญาติ พูดอย่างกับว่าเธอมีการมี งานทำ เธอกับฉันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมากนัก เสแสร้งให้ ใครดู”
ศศินัดดาเบะปาก แล้วพูดว่า: “ตอนนี้ฉันเป็นคนมีระดับ เป็นเจ้านาย ไม่เหมือนกับคนลอยชายอย่าเธอ เธออย่ามา ทำให้ฉันเสียเวลา วันนี้ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปคุย ไม่คุ้ม ค่ากับการเสียเวลากับเธอ”

“โธ่เอ๋ย ปลอมได้เนียนจริงๆ เป็นเจ้านาย เธอเป็นเจ้านาย แบบไหนล่ะ ขี้โม้จนไม่ละอายเลย เห็นได้ชัดว่าชลิดาไม่ เชื่อคําพูดของศศินัดดา

ศศินัดดาก็ขี้เกียจที่จะสนใจชลิดา รู้สึกว่าตัวเองถือสาคน แบบนี้ มันไม่คุ้มจริงๆ

“ช่วงนี้เธอได้ยินเรื่องงานเลี้ยงที่ปราสาทคริสตัลหรือ เปล่า ฉันจะบอกเธอให้ ครอบครัวเราได้รับบัตรเชิญ ปราสาทคริสตัลนั้นไม่ใช่ของคนธรรมดา เขาจัดงานเลี้ยง คนที่ไปต้องเป็นคนที่มีชื่อเสียง ตอนนี้ธุรกิจที่บ้านของเรา กำลังเจริญรุ่งเรือง เขาถึงเชิญครอบครัวเราไปทั้งบ้าน นั่น หมายความว่าเขาชื่นชมศักยภาพของธายของบ้านเรา ครอบครัวเธอไม่ได้รับบัตรเชิญนี้อย่างแน่นอน เธอก็อย่า อิจฉา อิจฉาไปก็ไม่มีประโยชน์….”ชลิดาพูดไม่หยุด

เมื่อหลังจากที่ศศินัดดาได้ยินคำพูดของชลิดาสีหน้าก็เต็ม ไปด้วยความโกรธ เธอคาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะส่งบัตรเชิญไปยันบ้านธาตุกร เขาตั้งใจจริงๆที่จะจัดงาน แต่งงานนี้

ที่สําคัญเมื่อเห็นท่าทางของชลิดา น่าจะไม่รู้ว่าสิ่งที่เรียก ว่างานเลี้ยงก็คืองานแต่งงานของรพีพงษ์และอารียา ตกลง ว่ารพีพง ต้องการจะทําอะไร เขาอยากทําให้ครอบครัว พวกเขาขายหน้าต่อหน้าทุกคนอีกครั้งเหมือนหลายปีก่อน เหรอ?

เธอไม่ฟังคําพูดหลังๆของชลิดา แต่เร่งฝีเท้าของตัวเอง และเดินออกไปข้างนอก

เหตุผลที่เธอแต่งตัวจัดเต็มในวันนี้ ก็คือจะไปหาผู้รับผิด ชอบของปราสาทคริสตัลเพื่อคุยเรื่องงานแต่งงานครั้งนี้ ของรพีพงษ์

เธอรู้สึกว่ายังไงตัวเองก็เป็นเจ้านายของโรงแรมบลูสกา ยอินเตอร์เนชั่นเนล ถือเป็นบุคคลชั้นสูงในสังคม คำพูด ของเธอยังคงมีน้ำหนัก และในความประทับใจของเธอ เงิน ทั้งหมดที่รพีพงษ์เอามาก่อนหน้านี้ก็มาจากโรงแรมบลูสกา ยอินเตอร์เนชั่นเนล ถ้าไม่มีโรงแรมนี้แล้ว รพีพงษ์ก็จะไม่มี อะไร
ปราสาทคริสตัลคงจะไม่ทำเพื่อรพีพงษ์แล้วทำให้เจ้านาย อย่างเธอบนเคืองใจ

“หึ ไม่มีสถานที่จัดงานแต่งงาน ฉันจะดูว่าพวกเธอจะจัด งานแต่งงานนี้ยังไง”ศศินัดดาพึมพำในใจ

เมื่อชลิดาเห็นว่าตัวเองพูดถึงเรื่องงานเลี้ยง สีหน้าของศศิ นัดดาก็เปลี่ยนไปดูแย่มาก ในใจรู้สึกว่าศศินัดดาต้องอิจฉา ที่ครอบครัวของพวกเขาได้รับบัตรเชิญแน่ๆ

ศศินัดดาอิจฉาขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะครอบครัวของพวก เขาไม่ได้รับบัตรเชิญสำหรับงานเลี้ยงนี้ อย่างที่คาดไว้ ปราสาทคริสตัลเขาชื่นชมธายุกรจริงๆด้วย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจของชลิดาก็ยิ่งได้ใจมากขึ้น ก็ไม่สน ว่าศศินัดดาจะสนใจตัวเองหรือเปล่า ในความคิดของเธอ ศศินัดดายิ่งไม่สนใจตัวเอง ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าเธอกำลัง อิจฉาตัวเอง

จนกระทั่งศศินัดดาออกจากชุมชน มีรอยยิ้มแห่งชัยชนะ บนใบหน้าของชลิดา

“งานเลี้ยงครั้งนี้ลูกชายของฉันจะสามารถสะสมคอนเนคชั่นอย่างกว้างขวาง ถึงตอนนั้นลูกชายของฉันก้าวหน้า ข็นมา พวกแกทั้งบ้านในสายตาของพวกฉัน ก็ไม่มีอะไร เลย!”

หน้าประตูบ้านหลังเล็กนอกปราสาทคริสตัล

กลุ่มคนอยู่รอบๆที่นี่ ถามอย่างไม่หยุดว่าจะเข้าร่วมงาน เลี้ยงในปราสาทคริสตัลได้อย่างไร

ผู้รับผิดชอบหัวปวดมากเพราะคำถามของผู้คนพวกนี้ก็ เลยปิดประตูโดยตรง เว้นแต่จะมีเรื่องที่สำคัญกว่า ไม่อย่าง นั้นจะไม่ต้อนรับ

เมื่อศศินัดดามาถึงที่นี่ เมื่อเห็นผู้คนมากมายอยู่รอบๆ ประตู ก็ขมวดคิ้ว และเบียดเข้าไป

“พวกเธอถอยออกไปให้หมด ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุย กับคนข้างใน พวกเธอเปิดทางให้ด้วย!”ศศินัดดาตะโกน

“คนที่มาที่นี่มีใครบ้างที่ไม่มีเรื่องสำคัญ คุณอยากเข้าไป ไปต่อแถวข้างหลัง หลายคนมองไปที่ศศินัดดา อย่างไม่พอใจ

ศศินัดดาไม่สนใจสายตาของคนพวกนี้ เธอใช้แรงตาม ปกติเบียดกับคนอื่นๆ และเบียดจากด้านนอกสุดไปถึงที่ ประตูบ้านหลังเล็ก

“ทําไมคุณหน้าด้านขนาดนี้ทำไม ทำไมคุณต้องเบียด เข้ามาด้านในด้วย เราทุกคนก็เข้าแถวรออยู่ที่นี่”หลายคน แสดงความไม่พอใจกับศศินัดดา

ศศินัดดาไม่สนใจความไม่พอใจของคนรอบข้าง แต่กลับ แสดงความเย่อหยิ่ง และพูดว่า: “พวกเธอเบียดกันตรงนี้ก็ เพื่อความครึกโครม แต่ฉันมีเรื่องสำคัญ พวกเธอจะเหมือน กับฉันได้ยังไง”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็เอื้อมมือไปเคาะหน้าต่างของบ้าน หลังเล็ก หน้าต่างบานนั้นเปิดช่องว่างช่องหนึ่ง และเสียง ที่เย็นชาดังมาจากข้างว่า: “ถ้าต้องการจะเข้าร่วมงานเลี้ยง เพียงแค่มารอด้านนอกปราสาทในวันจัดเลี้ยง ถ้าโชคดีก็ สามารถเข้าไปได้ทันที ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบไปเถอะ เรา ไม่มีเวลาตอบคำถามพวกคุณเป็นพันๆครั้งหรอกนะ
“ฉันไม่ได้มาถามเรื่องนี้ อันเป็นเจ้านายโรงแรมบอสกา ยอนเซองเบซินเบล อันต้องการคุยกับผู้รับอัดรอบที่ 46 ปลาแสดงตัวตนของตัวเองโดยตรง

คนที่อยู่ข้างในจริงจังขึ้นทันที และเปิดหน้าต่างเพื่อ มองคลิปสลาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียด แม้ราย ปอดจะดูไม่เหมือนเจ้านาย แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนี้ หมายความว่ามีเรื่องบางอย่างที่สำคัญจริงๆ จึงเปิดประตู

คลินิคลาหันหน้าไปมองผู้คนที่อยู่คนนอกอย่างมีชัย จาก นั้นก็หันกลับมาและเข้าไปในบ้านหลังเล็ก