บทที่365 ฉันคิดว่าเขาพูดถูก

บทที่365 ฉันคิดว่าเขาพูดถูก

บ้านศศินัดดา

ศศินัดดานั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือบัตรเชิญงานแต่งที่รพี พงษ์ให้คนส่งมาให้ ใบที่หน้าดำและดูไม่ดี

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็โยนบัตรเชิญฉบับนั้นลงบนโต๊ะ แล้วตะโกนเสียงดังว่า: “รพีพงษ์ทำให้โกรธจริงๆ เขายัง อยากจะจัดงานแต่งที่ปราสาทคริสตัลกับอารีจริงๆ อารีน่า จะถูกหลอกลวงด้วยคำพูดที่น่าประทับใจของรพีพงษ์ หรือ ว่ารพีพงศ์ไม่รู้ว่าตอนนี้ปราสาทคริสตัลกลายเป็นจุดที่น่า สนใจของผู้คนทั้งเมืองเลยเหรอ? เขาจัดงานแต่งงานที่นั่น จะให้ครอบครัวเราขายหน้าหรือไง!”

ชนิสราที่กำลังทำความสะอาดอยู่และศักดาที่กำลังเล่น กับนกอยู่หน้าระเบียบก็ได้ยินคำพูดของศศินัดดาพอดี ก็ ตกใจ จากนั้นก็รีบเดินไปที่พวกเขาทันที

“หรือว่างานเลี้ยงปราสาทคริสตัลช่วงนี้ที่กำลังครึกโครม ก็คืองานแต่งงานของอารีและรพีพงษ์เหรอ? รพีพงษ์สปอร์ตไม่เบานะ สามารถจัดงานแต่งงานที่ สถานที่แบบนั้นได้ เขาคงจะใช้ความคิดความสามารถไปไม่ น้อยเลยใช่มั้ย? ศักดาพูด เขายังมีความสุขแทนรพีพงษ์ และอารียา

ชนิสราหยิบบัตรเชิญบนโต๊ะ มาดู และรอยยิ้มที่มีความ สุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า และกล่าวว่า: “เป็นเรื่องดีนะที่ รพีพงษ์และอารีจัดงานแต่งงานขึ้นมาใหม่ เพียงแต่ว่า ทำไมหลายวันมานี้ พวกเขาไม่กลับมาที่บ้านเลยล่ะ?”

ชนิสราไม่รู้เรื่องที่อารีและศศินัดดาทะเลาะกันจนมองหน้า กันไม่ติด

เมื่อศศินัดดาได้ยินคำพูดของชนิสรา ก็เบิกตากว้างจ้อง ไปที่เธอทันที แล้วพูดว่า “เป็นเรื่องดีบ้าไรกันล่ะ ครั้งนี้ร พงษ์อยากให้บ้านเราอับอายอีกครั้ง ชนิสรา ตอนนี้เธอ สามารถอยู่ที่บ้านฉันต่อไปได้ เป็นเพราะความใจดีของฉัน รพีพงษ์ไม่ใช่คนในครอบครัวเราแล้ว หลังจากนี้ถ้าเธอยัง กล้าช่วยพูดแทนเขาอีก ระวังฉันจะไล่เธอออกไป”

สีหน้าของชนิสราเปลี่ยนไป คิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะพูดว่า รพีพง ไม่ใช่คนในครอบครัวของหล่อนอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากว่าไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงคืออะไร เธอก็ไม่ กล้าพูดอะไรมากนัก

ที่สําคัญที่สุด ลูกสาวของเธออยู่ที่โรงเรียนเจอกับปัญหา มากมาย ตอนนี้เธอต้องการเงิน ดังนั้นไม่สามารถเสียงานนี้ ไปได้ ไม่ว่าศศินัดดาจะทำยังไงกับเธอ เพียงแค่ไม่ไล่เธอ ออก เธอก็สามารถอดทนได้

ศศินัดดาก็คุ้นเคยกับการทำงานบ้านของชนิสรา หล่อน รู้สึกว่ายังดีที่ตอนนี้ตัวเองเป็นเจ้าโรงแรมบลูสกายอินเต อร์เนชั่นเนล ที่บ้านจ้างแม่บ้านหนึ่งคนก็ยังไหวอยู่ ดังนั้น หลังจากที่รพีพงษ์จากไป เธอก็ไม่ได้ไล่ชนิสราออกไป แต่ ยังให้เธออยู่ต่อไป

ศักดากลอกตาไปมา แล้วพูดว่า: “ไม่ว่ายังไง อารีก็เป็น ลูกของคุณ งานแต่งงานของลูกคุณก็ต้องไป ต่อให้คุณ จะความไม่พอใจใดๆกับรพีพงษ์ บัตรเชิญนี้ก็แจกออกมา หมดแล้ว เรื่องนี้คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ที่สำคัญนะ รพีพงษ์สามารถจัดงานแต่งที่ปราสาทคริสตัลให้กับอารีได้ ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ารพีพงษ์เก่งกาจไหน ครั้งนี้เขากลับ มาจากเกียวโตยังเหมือนเดิม คุณรู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ฝั่งเดียว โตได้อะไรมาบ้าง เกิดเขากลายเป็นผู้สืบทอดของตระกูล ลัดดาวัลย์ล่ะ ดังนั้น คุณก็อย่าโกรธพวกเขาเลย
ศศินัดดาส่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า: “ต่อให้ เขาจะเก่งแค่ไหนก็เป็นดวงหายนะอยู่ดี ตอนนี้ฉันไร้ความ กังวลเรื่องความเป็นอยู่ ไม่สนว่าเขาจะสามารถนำพาอะไร มาให้ฉัน เขาสามารถจัดงานแต่งงานที่ปราสาทคริสตัล แล้วยังไงล่ะ กูก็ไม่ใช่แม่พระ เขาอยากจะจัดงานที่นั่น ฉัน ก็จะทําให้มันจัดงานได้ไม่สําเร็จ!

ศักดาถอนหายใจอย่างเอือมระอา สําหรับภรรยาของ ตัวเองแล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากอธิษฐานในใจ อย่างเงียบๆ ว่าให้งานแต่งงานครั้งนี้ของรพีพงษ์ ไม่ถูกศศิ นัดดาทําลาย

เมื่อตอนที่ศศินัดเรากำลังวิธีทำลายงานแต่งงานของร พงษ์ รพีพงษ์ก็กำลังก็เริ่มช่วยอารียาเลือกชุดแต่งงาน

เขาพาอารียาไปดูร้านขายชุดแต่งงานทั้งหมดในเมือง เวอร์ก็ไม่มีชุดไหนที่ถูกใจ แต่เมื่อเห็นว่าวันแต่งงานกำลัง ใกล้เข้ามา อารียายังไม่มีชุดแต่งงานที่เหมาะสม ในใจ ของเขาก็กังวลเล็กน้อย

แต่ยังดีที่เธียรวิชญ์รู้จักดีไซเนอร์ชุดแต่งงานชั้นนำใน ประเทศหลายคน คนเหล่านี้มีทีมออกแบบของตัวเอง หลัง จากที่จองแบบการออกแบบชุดแต่งงานแล้ว ก็สามารถทำชุดแต่งงานออกมาได้ภายในสองวัน

ดังนั้นก่อนแต่งงาน อารียาสามารถใส่ชุดแต่งงานที่สวย ที่สุดได้อย่างแน่นอน

เช้าวันนั้น รพีพงษ์ไม่ให้อารียาไปทำงาน แต่พาเธอไปที่ อาคารสำนักงานสาขาบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป

“รพีพงษ์ นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่ วันนี้ที่บริษัทมีประชุม สำคัญ อารียาบ่น

“อีกห้าวัน ก็จะถึงงานแต่งงานของเราแล้ว แต่ยังไม่มีชุด แต่งงานสักชุดที่เหมาะสมกับเธอเลย ทำไมเธอไม่กังวล เลยล่ะ”รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา

“ก่อนหน้านั้นเราก็เลือกชุดไว้หลายแบบไม่ใช่เหรอ ฉัน รู้สึกว่าหลายชุดนั้นก็ค่อนข้างดี ถ้าหาชุดที่ดีกว่าไม่ได้ ถึง เวลาก็เลือกจากในหลายชุดนั้นมาหนึ่งชุดเถอะ”อารียากล่า วอย่างไม่แยแส

“อย่างนั้นไม่ได้ งานแต่งครั้งนี้ ฉันจะทำให้ดีที่สุด ชุด แต่งงานของเธอก็ต้องสวยที่สุด ถ้าหากเลือกชุดที่เหมาะ สมไม่ได้ อย่างนั้นฉันก็จะหาคนมาออกแบบให้
เธอ แบบนี้ก็จะเหมาะสมที่สุด รพีพงษ์กล่าวอย่างจริงจัง

รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าของอารียา เมื่อเห็นว่าร พงษ์ให้ใส่ใจเรื่องชุดแต่งมากกว่าเธอ ในใจของเธอมันก็ เกิดความรู้สึกที่มีความสุข

“ถ้าอย่างนั้น วันนี้นายพาฉันมาที่นี่ คือจะหาคนมา ออกแบบชุดแต่งงานให้กับฉันเหรอ?”อารียาถาม

รพีพงษ์พยักหน้า แล้วพูดว่า: “ฉันให้เธียรวิชญ์หา ดีไซเนอร์ออกแบบชุดแต่งงานชั้นนำในประเทศมาสองคน เดี๋ยวเจอพวกเขาแต่ละคนจะให้แบบชุดมาคนละหนึ่งชุด เธอก็เลือกดูว่าชอบแบบไหน หลังจากที่จองแล้ว พวกเขา ก็จะเริ่มทำทันที และจะสามารถทำชุดแต่งงานออกมาได้

ในวันแต่งงานอย่างแน่นอน”

อารียาพยักหน้า สำหรับการจัดการของรพีพงษ์ เขาไม่มี ความคิดเห็นอะไร

ทั้งสองขับรถเข้าไปในโรงรถใต้ดินของอาคาร หลังจาก จอดรถแล้ว ก็ว่าจะไปหาลิฟต์ที่ขึ้นไป
ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าตามหลังพวกเขา ตามมาด้วย เสียงของคนคนหนึ่งที่ตะโกนขึ้นมา: “คนที่อยู่ด้านหน้า รีบ หลีกทางให้ด้วย อย่าขวางทางพวกเรา เวลาของเจ้านาย พวกเราเร่งด่วนมาก พวกเธอไม่สามารถที่จะทำให้ล่าช้า

รพีพงษ์หันกลับไปมอง และพบว่ามีคนห้าคนกำลังเดินไป ในทิศทางของพวกเขา คนที่เดินอยู่ตรงกลางเป็นผู้หญิง แต่งตัวค่อนข้างแตกต่างจากทั่วไป เหมือนศิลปินนิสัย แปลกๆในทีวี

และมีผู้ชายสี่คนอยู่รอบๆตัวเธอ ผู้ชายคนนั้นถือกระเป๋า ใบใหญ่ใบเล็ก และดูเหมือนว่าเป็นผู้ช่วยของผู้หญิงคนนั้น

ทางในที่จอดรถก็ไม่ใช่ว่าจะกว้างขวาง ทั้งห้าคนครอบ ครองทั้งพื้นที่ของถนนโดยตรง และเมื่อตอนที่เดินไปด้าน หน้าของรพีพงษ์และอารียา มีผู้ช่วยสองคนก็จ้องมองไปที่ พวกเขา ราวกับว่ากำลังส่งสัญญาณว่าไม่พอใจพวกเขา

เมื่อตอนที่ผู้ช่วยคนหนึ่งเดินผ่านอารียา ก็จงใจเดินชน อารียา ถ้าไม่ใช่ว่ารพีพงษ์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว พยุงอารี ยาไว้ ไม่อย่างนั้นอารียาก็คงจะล้มลงกับพื้น
รพีพงษ์ขมวดคิ้วและนําเลืองมองไปที่ผู้ช่วย และพูด อย่างเย็นชา: “เมื่อกี้คุณเดินชนคนนะ ไม่รู้สึกเลยเหรอ?”

ผู้ช่วยคนนั้นหันหน้าไปมองรพีพงษ์ เบะปาก แล้วพูดว่า: ชนแล้วยังไม่ หล่อนก็ไม่เห็นเป็นอะไร อย่าทําให้เจ้านาย พวกเราเสียเวลาที่นี่ พวกเธอไม่คุ้มที่จะเสียเวลาด้วย”

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่รพีพงษ์และอารียา หลังจากเห็น เสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่อยู่บนตัว ก็แน่ใจทันทีว่าทั้งสอง คนนั้นเป็นยากจน และแววตาก็แสดงการดูถูกเหยียด หยามออกมา

รพีพงษ์จ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น และถามว่า “คนของคุณ ชนคน หรือว่าคุณไม่ต้องกำชับหน่อยเหรอ? อย่างน้อย ที่สุดก็น่าจะมีคำขอโทษนะ?”

หญิงคนนั้นหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “คนยากจนอย่าง พวกแกสมควรที่จะให้ลูกน้องฉันขอโทษด้วยเหรอ? หยุด โวยวายได้ล่ะ แกรู้ไหมแกทำให้ฉันเสียเวลาไปกี่นาที ฉัน สูญเสียอะไรบ้าง? เดี๋ยวฉันกำลังจะไปคุยธุรกิจใหญ่ แก รับหุบปากของแกซะ อย่ามาตีตนไปก่อนไ
หลังจากพูดเสร็จ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สนใจปฏิกิริยาของรพี พงษ์ ยังคงเดินไปด้านหน้าต่อ

ผู้ช่วยคนนั้นก็เหมือนอาศัยบารมีของคนอื่นอวดเบ่ง บน ใบหน้าแสดงออกมาค่อนข้างมีชัย ไม่ได้เอารพีพงษ์และ อารียาอยู่ในสายตาเลย

รพีพงษ์รู้สึกรําคาญเล็กน้อย และอยากจะขึ้นไปเถียงกับ พวกเขาทันที แต่ว่าตอนนี้อารียาคว้าตัวเขาไว้ แล้วพูดว่า “ช่างมันเถอะ อย่าถือสาพวกเขาเลย คนพวกนี้ดูไปแล้ว สวยสง่าสูงส่ง แต่ทัศนคติต่อชีวิตแย่มาก ต่อให้มีร่ำรวยแค่ ไหน ไม่ช้าไม่เร็วก็เสียเปรียบอยู่ดี เราไม่จำเป็นต้องไปเสีย เรี่ยวแรงนี้เลย”

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดจองอารียา ก็หัวเราะขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า: “คาดไม่ถึงว่าภรรยาของฉันจะมีคุณธรรมขนาด

“แน่นอน”อารียายิ้มอย่างมีภูมิใจ เธอไม่ต้องการให้เพี พงษ์มาเสียเวลากับเรื่องไร้ความหมายแบบนี้

รพีพงษ์รู้สึกว่าคำพูดของอารียามีเหตุผล ก็เลยไม่ได้ไล่ ตามไปเถียงกับพวกเขา แต่ใช้มือลูบจมูกอารียาเบาๆ จากนั้นก็พาเธอไปที่ลิฟต์

ทั้งสองคนเดินไปห้องทํางานของเธียรวิชญ์

เธียรวิชญ์รอรพีพงษ์พวกเขาสองที่ห้องทำงานอยู่ก่อน แล้ว เมื่อเห็นพวกเขา ก็รีบทักทายอย่างกระตือรือร้น

“ดีไซเนอร์ทั้งสองคนที่ผมหามาในครั้งนี้เป็นนักออกแบบ ชั้นนําในประเทศ พวกเขาได้รับรางวัลระดับนานาชาติ มากมาย หนึ่งในนั้นมีชื่อว่ากมล เป็นดีไซเนอร์ที่มีสไตล์ เป็นของตัวเองมาก ครั้งนี้เทียบแล้วผมมีแนวโน้มเอียง ไปทางกมล อีกคนหนึ่งมีชื่อว่าปารินทร์ แม้ว่าจะเป็น ดีไซเนอร์ที่ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ดึงดูดสายตาเท่ากับกมล ผม จะพาพวกคุณไปเจอพวกเขาสองคน จะเลือกแบบไหน ขึ้น อยู่กับความชอบของพี่สะใภ้”เธียรวิชญ์กล่าวด้วยยิ้ม

รพีพงษ์พยักหน้า และเดินตามเธียรวิชญ์ไปที่ห้องรับรอง ลูกค้าวีไอพีพร้อมกับอารียา

ห้องรับรองลูกค้าโปร่งใส ล้อมรอบด้วยกระจก รพีพงษ์ มองเห็นผู้คนในห้องรับรองลูกค้าวีไอพีได้อย่างรวดเร็ว ในนั้นมีอยู่ห้าคน เป็นผู้หญิงและผู้ช่วยทั้งสี่คน ของเธอที่พวกเขาเพิ่งเจอในลานจอดรถ

“หญิงที่สวมเสื้อผ้าเปรี้ยวจี๊ด ก็คือกมล แนวคิดการ ออกแบบของเธอโดดเด่นกว่าคือ สง่ากว่า และราคาก็แพง กว่า นั่งอีกด้านคือปารินทร์ แนวคิดการออกแบบก็ดีมาก เช่นกัน แต่ประสบการณ์นั้นน้อยกว่ากมล ปารินทร์มีชื่อ เสียงมาได้ไม่ถึงสองปี แต่กลมเป็นบุคคลสำคัญในแวดวง การออกแบบอยู่แล้ว”เธียรวิชญ์กล่าวแนะนำ

รพีพงษ์พยักหน้า ไม่ได้เร่งรีบเข้าไป แต่เดินไปที่ด้านหน้า ของต้นไม้ขนาดใหญ่สองใบที่ประตู เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ ข้างในมองเห็นตัวเอง และต้องการฟังว่าพวกเขาพูดอะไร อยู่ด้านใน

“ปารินทร์ ครั้งนี้ที่เชิญพวกเราให้มาออกแบบชุดแต่งงาน เป็นเพื่อนของเจ้านายของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป เธอพาผู้ ช่วยมาแค่คนเดียว ก็ไม่มีหน้าเลยจริงๆนะ”กมลจ้องไปที่ปา รินทร์ และพูดด้วยความดูถูก

พวกเขาทั้งสองคนเคยรู้จักกันมาก่อน และกมลก็ถือได้ ว่าเป็นรุ่นพี่ของปารินทร์ แต่ว่าอยู่ในห้องนี้ พวกเขาทั้งสอง คนมีความสัมพันธ์ที่เป็นแข่งขันกัน ดังนั้นท่าทีของกมลที่มีต่อปารินทร์จึงไม่ค่อยดีนัก

“ฉันแค่ต้องนำแบบการออกแบบที่ดีที่สุดของฉันออกมาก็ พอแล้ว ไม่ว่าจะพาผู้ช่วยมากี่คน เอาผลงานที่ดีออกไม่ ได้ มันก็เลี้ยงเสียข้าวสุกเปล่าๆเท่านั้นเอง”ปารินทร์กล่าว โดยไม่แสดงความอ่อนแอ

ผู้ช่วยทั้งสี่คนของกมลมองไปที่ปารินทร์อย่างโกรธเคือง เห็นได้ชัดว่าคำพูดของปารินทร์ ทำให้พวกเขาไม่พอใจ เป็นอย่างมาก

“ปารินทร์ เธอหมายความว่ายังไง? เธอว่าฉันเอาผลงาน ที่ดีกว่าเธอออกมาไม่ได้เหรอ? เธอไม่ได้มองตัวเองก่อน ว่ามีรายได้กินข้าวจากออกแบบแค่ไม่กี่ปี ฉันถือว่าเป็นผู้มี ประสบการณ์มากกว่าในแวดวง แต่เธอเป็นแค่เด็กที่เพิ่ง ออกจากรัง อันที่จริงครั้งนี้ฉันรู้สึกว่าเธอไม่มีความจำเป็นที่ จะต้องมาเลย ไม่ว่ายังไงตาม เขาก็จะต้องเลือกดีไซเนอร์ ที่มีประสบการณ์ที่โดดเด่น แทนที่จะเลือกคนที่เอาแต่ จินตนาการเพ้อฝันไปวันๆอย่างเธอ”กมลชักสีหน้าใส่แล้ว พูด

“การออกแบบจําเป็นต้องใช้จินตนาการ คุณอยู่ในแวดวง การออกแบบมาหลายปีแล้ว น่าจะรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี ครั้ง นี้ฉันต้องการพูดด้วยความสามารถ คุณพูดมากแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร”ปารินทร์พูดอย่าง ใจเย็น

“หึ ไอ้กะล่อนปลิ้นปล้อน ดูซิว่าถึงตอนนั้นเขาไม่เลือก แบบของเธอ เธอจะเล่นลิ้นยังไงอีก”กมลพึมพำ

ในเวลานี้รพีพงษ์เดินเข้ามา ยิ้มให้กับกมลและปารินทร์ แล้วพูดว่า: “ฉันกลับรู้สึกว่าเขาพูดถูกนะ ความสามารถ และประสบการณ์ไม่เกี่ยวกัน ประสบการณ์ของคุณมัน ทำให้คุณมีนิสัยที่จองหองพองขนเท่านั้นเอง สำหรับการ ออกแบบแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไร