บทที่362 ปราสาทคริสตัล

บทที่362 ปราสาทคริสตัล

ในร้านกาแฟใกล้บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล

รพีพงษ์และอารียานั่งอยู่ตรงข้ามกัน อารียาเล่าให้รพีพงษ์ฟังว่า เมื่อวานศศินัดดาเชิญคนที่เรียกว่าอาจารย์มาทำพิธีให้ สีหน้าเต็ม ไปด้วยความจนใจ

“เรื่องราวมันก็เป็นแบบนี้ นายก็รู้ว่าแม่ของฉันเป็นคนแข็งทื่อ มากแค่ไหน ตอนนี้เขาเชื่อว่านายจะนำพาความหายนะมา ดังนั้น ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากให้นายกลับมา ฉันทะเลาะกับแม่ แต่แม่ก็ ไม่ยอมถอย ครั้งนี้แม่คงจะไม่ยอมอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับนาย จริงๆ”อารียาถอนหายใจ

บนใบหน้ารพีพงษ์ยังแสดงรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูก เมื่อตอนที่รู้ ว่าศศินัดดาหาอาจารย์ท่านหนึ่งมาทำพิธีที่บ้านก็พูดไม่ออก แต่ ว่าในใจของเขาก็รู้ดีว่า เหตุผลที่ศศินัดดาไม่ต้องการอยู่ร่วมกับ เขา เกิดจากเรื่องครั้งก่อนของธราส่งผลกระทบกับศศินัดดา อย่างมาก หาอาจารย์มาทำพิธีก็เป็นเพียงแค่ข้ออ้างเท่านั้นเอง

“เรื่องนี้เธอคิดว่ายังไง?”รพีพงษ์ถาม
“ฉันคิดดีแล้ว ถ้าหากว่าแม่ของฉันยืนยันที่จะไม่อยู่ร่วมกับ นาย ฉันก็จะย้ายออกมา พวกเราสองคนหาที่ที่หนึ่ง อยู่ด้วยกันก็ สบายใจกว่า”อารยา กล่าว

เมื่อได้ยินคำพูดของอารียา รพีพงษ์ก็รู้สึกซาบซึ้ง และพูดว่า “ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะพิสูจน์ตัวเองกับแม่ ฉันเชื่อว่า สักวันหนึ่งแม่จะยอมรับฉัน

อารียาพยักหน้า เธอมีความเพียงพอที่จะเชื่อมั่นในตัวรพีพงษ์ ที่สำคัญเธอรู้สึกว่ารพีพงษ์ทำได้ดีกว่าคนส่วนใหญ่ เพียงแต่ว่า อคติของศศินัดดาไม่มีใครที่สามารถจะไปห้ามมันได้ ดังนั้นจึงมี ปัญหามากมายเกิดขึ้น

“ไม่พูดเรื่องแม่ฉันดีกว่า อารมณ์เสีย ครั้งนี้เรื่องในเกียวโตเป็น ยังไงบ้าง เป็นไปด้วยดีมั้ย?”อารียาเปลี่ยนเรื่อง

“จัดการเรียบร้อยหมดแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องราวปัญหาในเกียว โตอีกต่อไปแล้ว เราสามารถตั้งใจจัดเตรียมงานแต่งงานของเรา ได้”

บนใบหน้าของอารียาแสดงความคาดหวัง และยิ้มมุมปาก หวานๆ

ในตอนกลางคืน รพีพงษ์พาอารียาไปโรงแรมแห่งหนึ่ง ศศิ นัดดาไม่ให้รพีพงษ์กลับบ้าน ก่อนที่จะหาที่อยู่ที่เหมาะสมได้พวกเขาก็ทำได้เพียงนอนที่โรงแรม

ในความจริงถ้าหากว่ารพีพงษ์ต้องการ ก็สามารถให้เธียรวิชญ์ จัดเตรียมสถานที่อยู่ให้เขาได้ทันที ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่ แต่รพีพงษ์ต้องการสัมผัสความสุขในการเข้าพักในโรงแรมกับ อารียา

เมื่อก่อนเขาและอารียาพักที่โรงแรม ทำได้เพียงมองไม่สามารถ แตะต้องได้ ในใจก็ทรมานมาก

รพีพงษ์ไม่เคยเข้าใจการมีความสุขของเปิดห้องเหมือนอย่าง ที่คนอื่นพูดเลย แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน เขาและอารียาไม่เคยมี สัมพันธ์แบบฉันสามีเลย ดังนั้นตอนนี้พักอยู่ที่โรงแรม รพีพงษ์ สามารถทําในสิ่งที่ตัวเองอยากทำกับอารียาได้

สี่ทุ่มตอนกลางคืน ศศินัดดาโทรหาอารียา

“อารียา! ทำไมลูกยังไม่กลับมา ลูกอยู่กับไอ้รพีพงษ์ที่สมควร ตายใช่มั้ย? แม่จะบอกลูกให้นะ ลูกอยู่กับเขา ไม่มีจุดจบที่ดี แม่ให้ เวลาลูกรีบกลับมาก่อนภายในครึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้นลูกก็ไม่ต้อง กลับเข้าบ้านอีกต่อไป!”ศศินัดดาตะโกนอย่างอารมณ์แปรปรวน

“แม่ค่ะ คนที่จะอยู่กับหนูไปตลอดชีวิตคือรพีพงษ์ ไม่ใช่แม่แม่ไม่ให้เขากลับบ้าน หนูก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องกลับบ้าน ช่วงนี้ เราก็สงบสติอารมณ์กันไปก่อน ช่วยให้หนูไม่ต้องทะเลาะกับแม่ที่ บ้านทุกวัน

หลังจากพูดเสร็จ อารียาก็วางสายโทรศัพท์ไป ศศินัดดาที่อยู่ ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ก็กระทืบเท้าด้วยโกรธ

สองวันต่อมา กำแพงเหล็กรอบๆปราสาทคริสตัลก็ถูกถอดออก และแจสเปอร์ที่อยู่ปราสาทคริสตัลด้านในและการตกแต่งก่อ สร้างรอบๆปราสาทก็ปรากฏต่อหน้าผู้คนในเมืองริเวอร์ตอนนี้

ในวันแรกที่เปิดตัวปราสาท มันดึงดูดผู้คนเข้ามาชมนับไม่ ถ้วน ภายในเวลาเพียงวันเดียว การมีอยู่ของปราสาทคริสตัล แพร่กระจายไปทั่วเมืองริเวอร์ แม้แต่ข่าวท้องถิ่นในเมืองริเวอร์ ก็ขึ้นด้วย ไม่นานทุกบ้านทุกครัวเรือนก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่อง ปราสาทคริสตัล

เนื่องจากปราสาทคริสตัลมีความโรแมนติกมาก ชายหนุ่มหญิง สาวจำนวนนับไม่ถ้วนจึงมาชื่นชมแสดงความเคารพ แต่เพียงไม่ กี่วัน ที่นี่ก็กลายเป็นแหล่งถ่ายรูปเซลฟี่ของเน็ตไอดอลในเมืองริ เวอร์

อย่างไรก็ตามเนื่องจากปราสาทคริสตัลไม่เปิดให้บุคคลทั่วไป เข้าชม คนพวกนี้จึงสามารถชมได้เฉพาะภายนอกปราสาทเท่านั้น และเป็นเพราะว่าไม่มีทางเข้าไปได้ จึงทำให้ ผู้คนเกิดความสนใจในรูปลักษณ์ด้านในของปราสาทคริสตัลมาก ขึ้น

ตอนแรกทุกคนคิดว่าปราสาทคริสตัลเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่ง ใหม่ในเมืองริเวอร์ ก็จะเริ่มเก็บค่าตั๋วสำหรับให้ผู้คนเข้าไปชม หลายคนบอกว่าแม้ว่าตั๋วที่นี่จะแพง แต่ก็ต้องเข้าไปดู ว่าด้านใน ของปราสาทคริสตัลนี้เป็นอย่างไร

แต่ต่อมามีคนพบว่าปราสาทคริสตัลแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ สาธารณะ แต่เป็นสถานที่ส่วนตัว และหมายความว่าจะไม่เปิดให้ กับคนภายนอก

ในขณะที่ผู้คนเริ่มเดาว่าใครคือเจ้าของปราสาทคริสตัล และจุด ประสงค์ของการสร้างปราสาทที่งดงามเช่นนี้เพื่ออะไร

เด็กสาวเหล่านั้นใช้จินตนาการของตัวเอง ในการสร้างเรื่อง ราวต่างๆมากกว่าสิบกว่าเรื่องสำหรับปราสาทคริสตัลแห่งนี้ ซึ่ง ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับความรัก บางคนถึงกับเขียนเรื่องราวเหล่านี้ลง ในนวนิยาย และเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต เป็นที่ชื่นชอบของชาว เน็ตจํานวนมาก

ปราสาทคริสตัลยังเป็นเพราะดังมาจากชื่อเสียงนี้ด้วย บางคน ที่อยู่นอกเมืองริเวอร์เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ หลายคน ตั้งใจมาที่เมืองริเวอร์เพื่อชมความโรแมนติกของปราสาทคริสตัล ไม่นานปราสาทคริสตัลได้กลายเป็นที่นิยมของ เมืองริเวอร์ทั้งหมด

อารียาเองก็เคยได้ยินการมีอยู่ของปราสาทคริสตัลเป็นธรรมดา ตอนกลางหลังจากที่กลับมาที่โรงแรมยังพูดเรื่องนี้กับรพีพงษ์ บอกกับรพีพงษ์ว่าปราสาทคริสตัลนั้นโรแมนติกมาก และอยากไป ถ่ายรูปที่นั่นกับรพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้มและรับปากกับอารียา ตามเธอไปที่ตั้งของปราสาท คริสตัล

เมื่อเห็นปราสาทคริสตัลซึ่งค่อนข้างจะแตกต่างจากอาคารรอบๆ ดวงตาของอารียาเปล่งประกายสว่างขึ้นมาก

“ว้าว ที่นี่สวยงามจริงๆ เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าสถานที่แบบนี้จะ พบได้แค่ในเทพนิยายเท่านั้น คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะมีคนสร้างมัน ออกมาได้ เจ้าของปราสาทคริสตัลนี้ต้องเป็นคนโรแมนติกมากๆ แน่”อารียาพูดพึมพำ

“ก็ไม่แน่ บางทีอาจจะเป็นคนที่มักจะถูกเรียกว่าผู้ชายแท้ๆ (คำ ศัพท์ทางอินเทอร์เน็ต หมายถึงนิสัย เป็นคนตรงไปตรงมา เป็น ผู้ชายที่ไม่รู้จักพลิกแพลง) รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

อารียาหันไปมองรพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้ คนที่อาศัย อยู่ในสถานที่แบบนี้ มีแต่คนที่โรแมนติกมากๆ จะไปเป็นผู้ชายแท้ๆไปได้ยังไง รพีพงษ์ ฉันว่านายกำลังอิจฉาคนอื่น มากกว่า”

รพีพงษ์เบิกตากว้าง จากนั้นก็จูงมือของอารียา และดึงเธอเดิน

ไปที่ปราสาทคริสตัล

อารียาไม่รู้ว่ารพีพงษ์ต้องการทำอะไร จึงถามว่า: “รพีพงษ์ นาย

จะทําอะไร?”

รพีพงษ์พูดว่า “พิสูจน์ให้เธอเห็นไง ว่าฉันอิจฉาหรือเปล่า”

เนื่องจากมีผู้คนกลุ่มใหญ่อยู่หน้าปราสาทคริสตัล รพีพงษ์จึง พาอารียาตรงไปที่ด้านหลังของปราสาท ที่นี่มีประตูเล็กๆอยู่หนึ่ง บาน และไม่มีคนอยู่รอบๆ

เมื่ออารียาเห็นรพีพงษ์พาตัวเองมาที่ด้านข้างของประตูเล็กๆ บานนี้ ดวงตาเบิกกว้าง และก็พูดว่า “รพีพงษ์ นายพาฉันมาที่นี่ ทำไม? นายคงจะไม่พยายามและประตูแล้วพาฉันเข้าไปใช่มั้ย? นายอย่าทำแบบนี้นะ เกิดถูกเจ้าของจับได้ อย่างนั้นก็จบเห่แน่”

รพีพงษ์ยิ้มอย่างสดใสและหยิบกุญแจออกมาจากเสื้อผ้าของตัว เอง และพูดว่า: “ฉันมีกุญแจ ทำไมต้องแงะประตูด้วย ฉันเข้าไปใน ที่ของตัวเอง หรือว่ายังมีคนจะมาจับฉันด้วยเหรอ?”