บทที่313 โอกาสพลาดแล้วก็ไม่มีอีก

บทที่313 โอกาสพลาดแล้วก็ไม่มีอีก

พอคำพูดของคนนั้นออกมา ทุกคนก็หันหน้ามองทางเขา บน หน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“คุณดูผิดแล้วรึเปล่า เป็นไปได้ยังไงที่บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สประกาศล้มละลาย

“ใช่ๆ บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สเป็นบริษัทใหญ่ขนาดนั้น จะ มาล้มละลายกะทันหันได้ยังไง”

“ต้องเป็นข่าวปลอมแน่เลย ข่าวแบบนี้เดิมทีเชื่อไม่ได้

ทุกคนต่างไม่เชื่อถืออยู่บ้าง

คนนั้นสีหน้าเขียวปัดมองทางคนที่ล้อมรอบอยู่ เอ่ยปากบอก “เรื่องนี้ประกาศบนเว็บไซต์ธุรกิจ จะเป็นข่าวปลอมได้ยังไงกัน บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สลัมละลายจริงๆ

ทุกคนต่างตกใจกันหมด ขาทั้งสองของเจษฎีพุทธิ์ยิ่งอ่อนยวบ ลงทันที ไม่มีความน่าเกรงขามของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เมค์ส บริษัทของตระกูลฉัตรมงคลก็ไม่อาจล้ม ลงได้”

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้รพีพงษ์นำสัญญามากขนาดนี้กลับมา ยังบอกว่าอีกไม่นานจะมีเงินทุนก้อนใหญ่เข้าสู่บริษัท ต่อไปการ เติบโตของบริษัทตระกูลฉัตรมงคล เพียงแต่จะดียิ่งกว่าในตอนนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งอย่างไรเสียเจษฎิพุทธิ์ก็คิดไม่ออก อยู่ดีๆ ทำไมบริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สถึงล้มละลายกะทันหัน เขา จ้องมองรพีพงษ์ทีหนึ่ง ทันใดนั้นในใจผุดความคิดที่น่าหวาดกลัว มากอย่างหนึ่งออกมา แวบเดียวขนบนร่างกายก็ตั้งขึ้นมาแล้ว

“นี่เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้ จะต้องเป็นฉันที่คิดมากไป เป็นได้ ยังไงที่จะเกี่ยวกับเขา” เจษฎ์พุทธิ์พูดโน้มน้าวตนเองอยู่ในใจไม่ หยุด แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร เรื่องนี้เกรงว่าจะหนีไม่พ้นความ เกี่ยวข้องกับรพีพงษ์ไปได้

โดยเฉพาะบริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สอยู่ดีๆ มาโดยตลอด มีเพียงหลังจากที่เริ่มพุ่งเป้ามาที่รพีพงษ์ ถึงปรากฏการณ์ เปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ทำให้เขาคิดแล้วก็ไม่สงสัยร พงษไม่ได้

หลังจากคนพวกนั้นที่ลาออกไปด้วยกันกับเจษฎีพุทธิ์รู้ว่าบริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สประกาศล้มละลาย แต่ละคนเหมือน สูญเสียจิตวิญญาณไป เดิมทีพวกเขาคิดว่าหลังจากลาออก แล้วไปสมัครงาน บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์ส ก็เป็นเพราะมี ทางรอดอันนี้ พวกเขาถึงกล้าเซ็นชอบนข้อตกลงการลาออก

แต่ว่าตอนนี้ข้อตกลงลาออกได้เซ็นแล้ว ทว่าบริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สประกาศล้มละลาย งั้นโดยพื้นฐานพวกเขา เท่ากับเป็นคนพเนจรแล้ว

ทุกคนล้วนมองทางเจษฎิพุทธิ์ด้วยหน้าตาที่เต็มไปด้วยความ เคียดแค้น เพราะเจษฎิพุทธิ์ พวกเขาไม่เพียงไม่ได้รับเงินรางวัล หนึ่งแสน ตอนนี้แม้แต่งานยังไม่มี นี่เจษฎิพุทธิ์ผลักพวกเขาลงใน ขุมนรกอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะมีสองสามคนนั้นที่เดิมทีไม่คิดจะลาออก เพราะฟัง คำพูดของเจษฎิพุทธิ์ ชั่วขณะเดียวก็พุ่งไปลาออก ตอนนี้เสียใจก็ ไม่มีที่ให้ร้องไห้แล้ว

“เจษฎิพุทธิ์ ไอ้พวกสารเลวคนนี้ แกจงใจหลอกพวกฉันใช่มั้ย ตอนนี้ดีเลย ลาออกจากทางนี้ บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สก็ล้ม ละลายแล้ว ต่อไปแกจะให้พวกฉันอยู่ยังไง

คนกลุ่มหนึ่งค่อยๆ ประณามเจษฎิพุทธิ์ขึ้นมา
“ผม……..ผมก็นึกไม่ถึงว่าเรื่องราวจะกลายมาเป็นแบบนี้ได้เหมือน กัน บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สอยู่ดีๆ ทําไมถึงล้มละลายได้ล่ะ เจษฎิสุทธิ์พูดอยู่ ยังมองไปที่รพีพงษ์ทางนั้นทีหนึ่ง

คนพวกนั้นต่างมองรพีพงษ์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ คนไม่น้อยเริ่มอ้อนวอนกับรพีพงษ์ขึ้นมา

“รพีพงษ์ ก่อนหน้านี้เป็นพวกเราที่โง่ ถึงฟังคำพูดของเจ้าโง่เง่า คนนี้ คุณเห็นแก่ส่วนที่พวกเราทุ่มเทออกไปเพื่อบริษัทมากขนาด นี้ได้รึเปล่า ให้พวกเราอยู่ต่อไปอีกเถอะนะ ไม่ต้องเพิ่มเงินเดือน ให้พวกเราก็ไม่เป็นไร ขอเพียงอย่าให้พวกเราไปก็พอ”

รพีพงษ์จ้องมองพวกเขาทีหนึ่ง เอ่ยปากบอก “บนโลกนี้มีโอกาส มากมาย พลาดไปแล้วก็ไม่เจออีก ขอให้พวกคุณสามารถหางาน ที่ดีกว่าได้ ค่าชดเชยการลาออกของพวกคุณจะจ่ายตามไปใน บัญชีของพวกคุณ ถ้าไม่มีธุระอย่างอื่น พวกคุณไปกันได้แล้ว”

ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความหมดหวัง รู้ว่ารพีพงษ์หมายความ ว่าไม่มีอะไรให้ปรึกษาแล้ว

ภายในใจพวกเขาล้วนอัดอั้น มีไฟโกรธอยากระบายออก มองไป ที่เจษฎิทธิ์ที่นั่งบนพื้นพอดี เรื่องนี้เจษฎิพุทธิ์เป็นคนที่เลือกขึ้นมา พวกเขาล้วนนําความโกรธแค้นในใจระบาย เข้าไปที่ตัวเจษฎิพุทธิ์

“เจษฎีพุทธิ์ ต้องโทษแกเจ้าโง่คนนี้ เพราะแก งานของฉันถึง ไม่มีแล้ว เรื่องนี้แกต้องรับผิดชอบเต็มๆ วันนี้แกจําเป็นต้องอธิบาย กับฉัน ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจแก

“ไม่ผิด จําเป็นต้องให้คำตอบกับพวกฉัน” คนกลุ่มหนึ่งที่เหลือ ตะโกนขึ้นมาตามกัน

“ถ้าพวกคุณอยากจะลงมือกับเขา เชิญไปด้านนอก อย่ามาทำใน บริษัทของพวกเรา ท่าข้าวของเสียหาย พวกคุณต้องชดใช้ด้วย เงิน” รพีพงษ์เอ่ยปาก

คนกลุ่มหนึ่งคว้าเจษฎิพุทธิ์ขึ้นมาทันที พาเขาออกไปนอกห้อง ประชุม ไปคิดบัญชีกับเจษฎิพุทธิ์ที่ด้านล่างตึกแล้ว

หลังจากคนกลุ่มนั้นไปกันแล้ว รพีพงษ์หันหน้ามองทางอารียา ยิ้มบอก “จัดระเบียบสัญญาพวกนี้สักหน่อยเถอะ วันหลังในช่วง เวลาหนึ่ง คุณอาจจะต้องยุ่งขึ้นมา บริษัทต้องการรับสมัครคนกลุ่ม หนึ่ง พวกนี้ต้องลำบากคุณแล้วนะ”

อารียามองรพีพงษ์อย่างโมโหแวบหนึ่ง บอกว่า “ตอนนี้ใกล้ เที่ยงแล้ว หรือว่ายังไม่ให้คนอื่นเขาไปกินข้าวอีกเหรอ?”
รพีพงษ์หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยปากบอก “ใช่ๆๆ กินข้าว ก่อน”

“ไปเถอะ ฉันเลี้ยงนายเอง วันนี้บริษัทของฉันมีข่าวดีใหญ่ สาว น้อยคนนี้จะเลี้ยงข้าวนายสักมื้อเอง” อารียาพูดขึ้น

เป็นคนที่แต่งงานมาหลายปีขนาดนี้ ไม่ใช่สาวน้อยตั้งนานแล้ว คุณไม่อายเหรอ” รพีพงษ์ยิ้มบอก

อารียารีบถลึงตาใส่ทันที ยื่นมือไปหยิกเนื้อบนตัวของรพีพงษ์ รพีพง รีบวิ่งไปทางด้านนอก เหมือนเด็กน้อยที่ท่าเรื่องอะไรผิด มา

ทุกคนในห้องประชุมมองเห็นฉากนี้ บนใบหน้าเผยยิ้มที่รัก เมตตาออกมา ตอนนี้พวกเขาคงไม่คิดว่ารพีพงษ์เป็นสวะคนหนึ่ง แล้ว เมื่อสักครู่สิ่งเหล่านั้นที่รพีพงษ์แสดงออกมา ล้วนทำให้พวก เขาเห็นรพีพงษ์เป็นพระเจ้าที่ช่วยชีวิต

และรพีพงษ์ที่เป็นแบบนี้ เคียงคู่กับอารียา เป็นเรื่องที่คู่ควรมาก ดังนั้นมองเห็นรพีพงษ์กับอารียาที่หวานชื่นกัน พวกเขาต่างอิจฉา กันสุดๆ

ตอนกลางวันอารียาพารพีพงษ์ไปทานข้าว ช่วงบ่ายทั้งสองคนก็ ไปจัดการปัญหาบางอย่างที่บริษัทเผชิญอยู่ในปัจจุบันด้วยกัน การ ข่มขู่ของบริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สไม่มีแล้วเรื่องที่เหลือของบริษัทก็เปลี่ยนมาจัดการง่ายอยู่มาก

เวลานี้ความรู้สึกของอารียาที่มีต่อรพีพงษ์ค่อยๆ เปลี่ยนไป เป็นเลื่อมใส ตอนที่ผู้หญิงคนหนึ่งเริ่มเลื่อมใสผู้ชายคนหนึ่ง หมายความว่าเธอเลื่อมใสผู้ชายคนนี้ถึงที่สุดแล้ว

เธอรู้สึกว่านับวันตนเองยิ่งจากรพีพงษ์ไปไหนไม่ได้แล้ว โดย เฉพาะอย่างยิ่งความโดดเด่นของรพีพงษ์ ทำให้เธอเกิดความรู้สึก วิกฤตนิดๆ มีบางครั้งที่เธอรู้สึกว่าตนเองดีไม่พอ เดิมทีไม่คู่ควรกับ รพีพงษ์

ความรู้สึกอันตรายแบบนี้ทำให้เธอไม่หยุดพัฒนาตนเองให้สูง ขึ้น ถึงแม้เธอจะไม่มีทางเป็นเหมือนรพีพงษ์ในแต่ละการกระ ทําแบบนั้นที่ทำให้บริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สล้มละลาย แต่ ว่าเธอในตอนนี้ก็สามารถช่วยรพีพงษ์บริหารบริษัทของตระกูล ฉัตรมงคลให้ดีได้

ขอเพียงไม่โดนแผนการชั่วร้ายแบบบริษัท อสังหาริมทรัพย์ เมค์สเข้า สำหรับปัญหาในด้านธุรกิจ อารียายังสามารถจัดการได้ อย่างสบายๆ

เพียงแต่แบบนี้อารียารู้สึกว่ายังไม่พอ เธอกลัวมากว่าหากวัน ไหนที่รพีพงษ์เจอผู้หญิงที่ดีเลิศยิ่งกว่า แล้วจะสะบัดเธอทิ้งไป
ดังนั้นเธอจําเป็นต้องคิดหาวิธีรั้งรพีพงษ์ไว้ข้างกายตนเอง

นอกจากพยายามเปลี่ยนตนเองให้ดีเยี่ยมยิ่งขึ้น อารียายังไม่มี วิธีอะไรทำให้รพีพงษ์อยู่ข้างกายตนเองเลยล่ะ?

ต้องมีลูก?