บทที่301 ชนะการแข่งขัน

โกมุท มเยาะรพีพงษ์เอ่ยปากขึ้น:”ดูแล้วท่านนฤ พลจะมั่นใจในตัวคุณเป็นอย่างมากนะเพียงแต่ไม่รู้ ว่าในตอนที่คุณแพ้การแข่งขันครั้งนี้แล้วจิตใจเขาจะ เป็นอย่างไรบ้าง”

รพีพงษ์เพียงส่งเสียงฮืมออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้เขาให้โกมุทดีใจไปก่อนอีกสักพักค่อยสั่งสอน เขาสุดท้ายแล้วควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร

นฤพลและปิยังกูรวางเดิมพันสามร้อยล้านยังคง ทำให้รพีพงษ์ค่อนข้างประหลาดใจแต่ในเมื่อการ เดิมพันนี้ดำเนินการไปเรียบร้อยแล้วเช่นนั้นรพีพงษ์ ก็ไม่ยอมให้ปิยังกูรได้สมหวังอย่างแน่นอน

โกมุทเห็นรพีพงษ์ไม่พูดไม่จาในใจก็มั่นใจแล้วว่า รพีพงษ์ไม่กล้าเอาชนะแน่ๆเพราะภรรยาของตนเอง โดนจับตัวอยู่สีหน้าก็ยิ่งยโสโอหังขึ้นมา

ทั้งสองคนเริ่มเล่นหมากรุกผู้ชมทั้งหมดต่างก็เงียบ สงบลง
แม้ว่ารวินท์และมือหนึ่งคนนั้นของสมาคมโกะ Yun Cheng กำลังช่วงชิงรางวัลที่สามกันอยู่แต่ทุกคน กลับให้ความสนใจในการแข่งขันระหว่างรพีพงษ์ และโกมุทมากกว่า

แรกเริ่มรพีพงษ์ไม่ได้บุกโจมตีโกมุทอย่างดุเดือด สักเท่าไหร่ในทางกลับกันเขาเลือกวิธีเดินอย่างค่อน ข้างระมัดระวังดูแล้วสอดคล้องตามมาตรฐานไม่ได้ มีจุดเด่นอะไร

โกมุทเห็นรพีพงษ์เดินอย่างนี้ในใจก็คิดว่าครั้งนี้ ตนเองต้องชนะอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่รพีพงษ์เริ่มเดิน หมากก็กำหนดได้เลยว่าเขาไม่มีโอกาสจะพลิก กระดานนี้แล้ว

เป็นที่รู้กันว่าการประมาทเพียงครั้งเดียวทำให้พ่าย แพ้ทั้งกระดานท่ามกลางการต่อสู้ระหว่างมือหนึ่ง การประลองฝีมือก็คือรายละเอียดความสะเพร่า เล็กๆน้อยๆครั้งหนึ่งล้วนแต่สามารถทำให้พ่ายแพ้ การแข่งขันได้

กําลังของโกมุทแม้จะไม่เท่ากับรพีพงษ์แต่ระดับ ของเขาท่ามกลางคนหนุ่มสาวก็ถือว่าเป็นคนที่โดด เด่นภายใต้การเดินหมากด้วยวิธีที่สอดคล้องตาม มาตรฐานของรพีพงษ์อย่างนี้ถ้าเขาอยากจะชนะก็ ยังคงค่อนข้างสบายใจไปสักหน่อย

ผู้ชมต่างก็ค่อนข้างงงงันแต่ก่อนการแข่งขันของร พงษ์สามารถพูดได้เลยว่าปราดเปรียวตรงไปตรงมา มีท่วงท่าลักษณะพิเศษในการเดินหมากเพียงพอที่ จะทำให้ผู้ชมคาดเดาถึงสถานการณ์ไม่ได้อยู่บ่อยๆ แต่ผลสุดท้ายของการแข่งขันเขากลับได้รับชัยชนะ อย่างที่เป็นมา

หรือจะเป็นไปได้ว่าระดับของโกมุทสูงกว่ารพีพงษ์ จริงๆดังนั้นแค่เริ่มต้นก็สร้างความกดดันให้รพีพงษ์ ได้แล้ว?

ตอนที่ดูมาได้ครึ่งหนึ่งผู้ชมล้วนแต่พากันส่ายหัว ยอมรับแล้วว่ารพีพงษ์คงไม่ชนะแน่ๆ

*การเดินหมากของรพีพงษ์ธรรมดาเกินไปแม้ กระทั่งฉันก็ยังมองออกว่าต่อไปเขาจะเดินไปตรง ไหนนี่ก็ครึ่งหนึ่งแล้วต่อให้เขาคิดจะพลิกกระดานอีก ครั้งก็เกรงว่าจะยากมากๆแล้ว

“น่าเสียดายตั้งแต่แรกฉันคิดไว้แล้วว่าแชมป์ครั้งนี้ ต้องเป็นรพีพงษ์แต่ก่อนเขาแสดงออกมาได้น่าทึ่งขนาดนั้นคิดไม่ถึงไม่นึกว่าการแข่งขันรอบชิงชนะ เลิศจะแสดงระดับอย่างนี้ออกมาทําให้คนดูผิดหวัง จริงๆ”

“ไม่แน่ว่าระดับของโกมุทอาจจะสูงกว่าเขา เขาจึง หมดหนทางที่จะแสดงกำลังที่น่าทึ่งออกมาก่อนหน้า นี้คงเป็นพวกเราเองที่ประเมินเขาสูงเกินไป”

นฤพลและปิยังกูรทั้งสองคนก็จับจ้องการแข่งขัน อย่างใจจดใจจ่อนฤพลขมวดคิ้วแน่นตอนนี้ในใจ ของเขาค่อนข้างกังวลแม้ว่าตอนนั้นรพีพงษ์จะส่ง ข้อความให้เขาบอกว่าเขาจะชนะแต่ตอนนี้ดูจาก สถานการณ์บนกระดานหมากรุกแล้วทำไมถึงไม่ คล้ายกับชัยชนะเลย

คงไม่ใช่รพีพงษ์โดนปิยังกูรติดสินบนแล้วจงใจส่ง

ข้อความอย่างนั้นมาให้ตนเองนะ?

ในใจของนฤพลมีลางสังหรณ์ที่ไม่สบายใจขึ้นมา เล็กน้อยถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆครั้งนี้เขาคงต้องสูญเสีย เงินก้อนใหญ่แล้วปิยังกูรเห็นรพีพงษ์ล่าถอยหลายต่อหลายครั้ง ความภูมิใจบนใบหน้าก็ยากที่จะปกปิดเอาไว้หลัง จากหันไปมองนฤพลแล้วจึงเอ่ยปากขึ้น:”ท่านนฤ พลดูแล้วหุ้นหนึ่งในสิบส่วนของคุณนั้นเกรงว่าจะ ปกป้องเอาไว้ไม่ได้แล้วผมขอขอบคุณท่านนฤพลไว้ ณที่นี้ก่อนเลยแล้วกันนะครับ

นฤพลส่งเสียงหึมออกมาเอ่ยปากขึ้น “ผลสุดท้าย ยังไม่ออกมาคุณอย่าเพิ่งเหลิงเร็วเกินไปเลยด้วย ระดับของรพีพงษ์เป็นไปไม่ได้ที่จะแพ้ให้โกมุทแน่ๆ”

ปิยังกูรยิ้มเยาะเอ่ยปากขึ้น “ระดับของรพีพงษ์ สูงกว่าโกมุทจริงๆแต่ตอนนี้การแข่งขันผ่านไปครึ่ง หนึ่งแล้ววิธีเดินหมากของรพีพงษ์ธรรมดาเกินไป ไม่สามารถเปรียบเทียบกับโกมุทได้ตั้งแต่แรกแล้ว อย่างน้อยที่สุดกระดานนี้เป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะ ชนะ”

นฤพลหายใจเข้าลึกๆมือทั้งสองกำหมัดแน่นไม่พูด อะไรกลับจับจ้องไปที่สถานการณ์ของการแข่งขัน ต่อไป

โกมุทวางหมากแล้วเงยหน้ามองรพีพงษ์ในสายตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยแม้ครั้งนี้เขาจะเอาชนะร พงษ์ได้ก็ไม่ได้พึ่งพากำลังของตนเองแต่เพียงแค่ผู้ ชมรอบๆคิดว่าเขาชนะแล้วนั่นเขาก็เก่งกว่ารพีพงษ์ แล้ว

ตอนนี้รพีพงษ์ก็เงยหน้าขึ้นมามองโกมุทครั้งหนึ่ง ใบหน้าที่เย็นชาแต่เดิมเวลานี้ค่อยๆปรากฏรอยยิ้มที่ หยอกเย้าออกมา

โกมุทเห็นรอยยิ้ม ของรพีพงษ์ในใจก็เต้นตึกตัก ทันทีไม่รู้ว่าเพราะอะไรสัญชาตญาณของเขารู้สึกว่า ในรอยยิ้ม ของรพีพงษ์แฝงไว้ด้วยความร้ายแรงที่มี อยู่ไม่จำกัด

นายคนนี้ทำไมถึงปรากฏรอยยิ้มอย่างนี้ออกมาใน เวลานี้ล่ะไม่ว่าจะดูอย่างไรการแข่งขันนี้เขาเอาชนะ ไม่ได้แล้วถึงจะถูกเขายิ้มอะไร?

ในใจของโกมุทหวาดหวั่นอยู่พักหนึ่งแต่อย่าง รวดเร็วเขาก็สงบลงได้คิดว่ารพีพงษ์เพียงแค่สร้าง สถานการณ์ขู่ขวัญตบตาเท่านั้นการแข่งขันดำเนิน มาจนถึงขั้นนี้รพีพงษ์เอาชนะไม่ได้แล้ว

“หมคุณจะยิ้มอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนจุดจบนี้ได้หรอกคุณแพ้แล้ว!”โกมุท ตฟันพูด

รพีพงษ์กำลังจดจ้องกระดานหมากรุกสำหรับ สถานการณ์บนกระดานหมากรุกตอนนี้เขาค่อนข้าง พึงพอใจคนอื่นอาจจะรู้สึกว่ากระดานนี้เขาเอาชนะ ไม่ได้แล้วแต่สำหรับรพีพงษ์เกมสนุกๆที่แท้จริงเพิ่ง จะเริ่มขึ้นต่างหาก

เขาหยิบหมากขึ้นวางลงไปบนกระดานใบหน้าที่ยัง คงเหยียดหยามของโกมุทหลังจากได้เห็นรพีพงษ์ วางหมากลงไปก็ชะงักงันในทันที

เขาเดินทาง ทําไม?ตามที่คาดเดาเขาควรจะเดิน ตามจังหวะเคลื่อนไหวของฉันสิถึงจะถูกเขาเดินทาง นี้มีประโยชน์อะไร?

ไม่เพียงแต่ในใจของโกมุทเท่านั้นที่งงงั้นแม้กระทั่ง ผู้ชมรอบๆก็พากันประหลาดใจพวกเขายังไม่เคย เห็นวิธีการเดินอย่างนี้ในการแข่งขันมาก่อนเลย

โกมุทวางหมากต่อไปรพีพงษ์วางตามมาติดๆก็ เหนือความคาดหมายของโกมุทอีกแล้ว ในใจของเขากังวลขึ้นมาทันทีรพีพงษ์คิดจะทํา อะไรกันแน่?เป็นเพราะเขาแพ้การแข่งขันกีเลยจงใจ เดินมั่วซั่วงั้นเหรอ?

โกมุททำได้เพียงเดินหมากตามจังหวะของตนเองที่ วางเอาไว้แล้วเท่านั้นและรพีพงษ์เริ่มเดินหมากอย่าง แปรปรวนทำให้คนอื่นๆเดาไม่ได้อย่างสิ้นเชิงจุด สำคัญที่สุดวิธีการเดินนี้ของรพีพงษ์แปลกประหลาด แต่ก็สอดคล้องกับการวางหมากก่อนหน้านี้ทำให้ โกมุทไม่มีโอกาสที่จะชนะได้ตั้งแต่แรกแล้ว

ประมาณ20นาทีผ่านไปดวงตาทั้งคู่ของโกมุท มองกระดานหมากรุกอย่างตกตะลึงทำไมเขาถึง คิดไม่ถึงสถานการณ์ที่รพีพงษ์ต้องแพ้อย่างไม่ต้อง สงสัยตอนนี้กลับกลายเป็นมังกรตัวหนึ่งเพียงการ เคลื่อนไหวเล็กน้อยก็เปลี่ยนสถานการณ์บนกระดาน ได้แล้วตอนนี้คนที่ต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัยกลับ กลายเป็นโกมุทเสียแล้ว

“นี่…….นี่เป็นไปได้อย่างไรทำไมถึงมีวิธีการเดิน อย่างนี้คิดจะเดินออกมาในสถานการณ์อย่างนี้ต้อง คำนวณเป็นข้อๆไม่ใช่สมองคนจะรับได้ทั้งหมด ทําไมเขาถึง….รางของโกมุทเริ่มสั่นไหวขึ้นมา รพีพงษ์วางหมากลงอีกครั้งมองไปที่โกมุทยิ้มแล้ว กล่าวขึ้น: “ตาคุณแล้ว

มือของโกมุทจับหมากอยู่ตลอดวางลงไปบน กระดานหมากรุกอย่างสั่นๆรพีพงษ์ยิ้มจากนั้นก็หยิบ หมากขึ้นมาโยนขึ้นไปกลางอากาศแล้วหมากตัวนั้น ก็แค่ตกลงมาบนกระดานที่ทำให้ทุกคนคิดไม่ถึงก็คือ ไม่นึกว่าหมากตัวนั้นจะตกลงมาในตำแหน่งที่อยู่บน กระดานอย่างไม่เอนเอียงไม่นึกว่าจะไม่โดนดีดขึ้น มา

“คุณแพ้แล้ว”รพีพงษ์เอ่ยปาก

เวลานี้ผู้ตัดสินการแข่งขันก็ยืนขึ้นมาประกาศออก มาอย่างชัดเจน: ระหว่างรพีพงษ์และโกมุทรพีพงษ์ ชนะใช้เวลาไป2ชั่วโมง42นาที!”

ทั้งสนามตื่นเต้นคึกคัก

ความเสียเปรียบของรพีพงษ์ตั้งแต่เริ่มแรกจนถึง การพลิกกลับในช่วงหลังตอนนี้สร้างความประหลาด ใจให้ผู้ชมเป็นอย่างมากช่วงแรกในแต่ละก้าวของ เขาดูแล้วธรรมดาขนาดนั้นแต่ถึงช่วงหลังแต่ละก้าว ก่อนหน้านั้นก็ล้วนแต่กลายเป็นปมเงื่อนที่ผูกเอาไว้ทำให้ป้องกันไม่ไหวคิดก็คิดไม่ถึง

นี่ก็เหมือนกับจิตรกรที่วาดรูปอยู่เล็กน้อยด้านหน้า ใช้หมึกน้ำมันวาดรูปที่ไร้สาระทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจ ว่าเขาวาดอะไรบอกเขาว่าเศษขยะแต่แค่จิตรกรคน นี้นำผงแป้งที่มีสีเฉพาะตัววางเข้าไปบนรูปภาพผ แป้งและหมึกน้ำมันผสมเข้าด้วยกันรูปภาพที่น่าทึ่งก็ ปรากฏออกมาต่อหน้าทุกคน

ด้านหน้าของรพีพงษ์ดูแล้วสอดคล้องตาม มาตรฐานก็เพียงเพื่อเตรียมผงแป้งที่น่าทึ่งในตอน ท้ายเท่านั้นส่วนโกมุทกลับคิดว่ารพีพงษ์ไม่กล้าชนะ ตั้งแต่แรก

สายตาของโกมุทมองรพีพงษ์อย่างซึมเข้าปาก ผมนําออกมา: คุณ……..ชนะได้อย่างไร คุณไม่ สนใจภรรยาของคุณงั้นเหรอ?”

รพีพงษ์มองเขาแล้วยิ้มเอ่ยปากขึ้น: “พูดอย่างนี้คุณ ยอมรับแล้วงั้นเหรอว่าภรรยาของฉันโดนพวกคุณ จับตัวไป?”

โกมุทสีหน้าเปลี่ยนไปรับหุบปากไม่กล้าพูดอีกแล้วนฤพลที่อยู่ไม่ไกลเห็นรพีพงษ์ชนะแล้วก็เป่าปาก อย่างผ่อนคลายส่วนปิยังกูรที่อยู่ด้านข้างกลับชะงัก งั้นไปทั้งร่างไม่ได้คิดเลยว่าการแข่งขันวันนี้จะมี ผลลัพธ์อย่างนี้

“นายคนนี้สมควรตายเขาไม่ต้องการภรรยาเขา แล้วงั้นเหรอ?”ปิยังกูรพึมพำ

ตอนนี้รพีพงษ์ที่อยู่บนเวทีมองมาทางเขาแล้วใน สายตามาพร้อมกับความโหดเหี้ยมเล็กน้อยตอนที่ ปิยังกูรสัมผัสได้ถึงสายตาของรพีพงษ์ร่างกาย สั่น ไหวอยู่ครู่หนึ่ง

รพีพงษ์เดินไปข้างๆพิธีกรถือไมโครโฟนขึ้นมามอง ไปที่ทุกคนกล่าวเสียงดังฟังชัด:”ตอนนี้ผลของการ แข่งขันพวกคุณก็เห็นกันหมดแล้วดังนั้นควรจะให้ ประธานปิยังกูรปฏิบัติตามที่เขาได้วางเดิมพันเอาไว้ ใช่ไหมล่ะสามร้อยล้านนี่ก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ

ทุกคนก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีให้ปิยังกูรมอบเงินให้น

พล

นฤพลหันไปมองปิยังกูรยิ้มแล้วพูดขึ้น: “ประธาน ปิยังกูรถึงเวลาที่คุณต้องทำตามที่เดิมพันเอาไว้สามร้อยล้าน หากว่าคุณไม่โอนมาเกรงว่าคุณคงจะ หมดหนทางออกจากบ้านหมากรุกยูนิคแน่ๆ”