บทที่272 เก่งเท่ารพีพงษ์ไหม

อารียามองไปยังสองคนที่โผล่ขึ้นมากะทันหันอย่าง หวาดผวา โดยเฉพาะหลังจากที่ได้เห็นธายุกรแล้ว สีหน้าถอดสีทันที

“ธายุกร แกคิดจะทําอะไรอีก? หรือครั้งที่แล้วแกยัง ไม่เข็ดอีกหรือไง??” อารียากล่าว

ธายุกรหัวเราะ แล้วกล่าว “ครั้งนี้ฉันไม่ติดจะทำ อะไร คุณชายแห่งบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส ไตร วิทย์ คุณชายอยากคุยเรื่องบางอย่างกับแก แกอย่า มาใส่ความฉันนะ”

อารียายิ้มเหอะๆ ในเมื่อธายุกรปรากฏตัวที่นี่ แม้จะ บอกว่าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเขาเอง อารียาก็ไม่มี ทางเชื่อ และเรื่องที่เกี่ยวข้องกับธายุกร ก็จะเป็น เรื่องไม่ดีทั้งหมด

ไตรวิทยหัวเราะต่ออารียา แล้วกล่าว “ถูกต้อง ผม ชอบคุณ ผมได้ยินมาว่าแฟนคุณคือไอ้สวะ มันไม่มี ทางตอบสนองความต้องการคุณได้สินะ ดังนั้นวันนี้ที่ ผมมา อยากจะเที่ยวกับคุณ ว่าไง คืนนี้ไปโรงแรมกับผมหน่อยไหม ผมรับรองว่าคุณจะมีความสุข ว่า ไง ?”

“ไอ้โรคจิต ปล่อยฉันนะ ไม่งั้นฉันจะเรียกคนแล้ว นะ!” อารียาออกแรงตื้น แต่แรงของเธอน้อยกว่าของ ไตรวิทย์ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด

“อารียา แกไม่เข้าใจฉันหรือไง เขาเป็นคุณชาย ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส ก็เป็นบริษัทเมื่อกี้ที่ กำลังติดต่องานอยู่ยังไงล่ะ คุณชายไตรวิทย์มาหา แก เพราะให้เกียรติแก ถ้าแกเข้าใจ ก็รีบๆตอบรับ เขาซะ มิเช่นนั้น แกจะเสียใจเองนะ” ธายุกรพูดอยู่ ข้างๆ

“ฉันจะเสียใจอะไร? ฉันไม่โอเค แล้วพวกแกจะลง ไม้ลงมือกับฉัน?” อารียากล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

“หึหึ ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือกับคุณหรอก เพียงแค่ กว่าคุณจะคุยเรื่องการร่วมมือกับบริษัทของผมนั้น ไม่ง่ายเลยล่ะ? พ่อผมฟังผมมาก ผมสามารถให้พ่อ ผมยกเลิกการร่วมงานกับคุณได้ทุกเมื่อ” ไตรวิทย์ ยิ้มดูแคลนพลางกล่าว

อารียาตกใจ แล้วกล่าวต่อ “เป็นไปไม่ได้ พ่อคุณตอบรับ จะร่วมงานกับบริษัทของเราแล้ว ก้าบริษัท อสังหาริมทรัพย์เมค์สกลับคําง่ายขนาดนี้ เกรงว่าต่อ ไปคงไม่มีใครกล้าร่วมงานกับพวกคุณแล้วล่ะ”

ไตรวิทยหัวเราะ แล้วกล่าว “ใครบอกว่าพ่อผมตอบ รับคุณแล้ว? พวกคุณเซ็นสัญญาหรือยัง? นี่ก็เป็นแค่ คำพูดลมๆในงานเลี้ยงเท่านั้น เพียงแค่ผมไปหาพ่อ ของผม การร่วมมือครั้งนี้ ก็จะไม่มีทางทำกับบริษัท ของพวกคุณแน่นอน”

สีหน้าอารียาถอดสี ปิยังกูรตกลงกับเธอแล้วจริงๆ แต่ให้รอเซ็นสัญญาในวันพรุ่งนี้ ถ้าตอนนี้ไตรวิทย์ไป พูดกับพ่อเขา ไม่แน่อาจจะกระทบเรื่องการร่วมมือ กันของทั้งสองบริษัทก็เป็นได้

เธอกัดริมฝีปากแล้วมองไปที่ไตรวิทย์ แล้วกล่าว ทำไมแกต้องทำแบบนี้? ฉันไม่มีความแค้นอะไรกับ ” แก ธายุกรบังคับแกมาใช่ไหม ความแค้นระหว่างฉัน กับธายุกร ฉันกับเขาสะสางกันเอง แกอย่าเข้ามา เกี่ยวข้องจะดีที่สุด”

ไตรวิทย์ยิ้มแล้วกล่าว “ไม่มีความแค้นอะไรแล้วฉัน จะหาแกไม่ได้หรอ แกสวยขนาดนี้ สวมเขาให้ไอ้สวะ เป็นสิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดแล้วล่ะ แกบอกมาเถอะว่ายินยอมหรือไม่ยินยอม ถ้าแกบินยอม การ ทํางานร่วมกันระหว่างบริษัทของแกหรือของฉัน ก็ ยังดำเนินต่อไป ถ้าแกไม่ยินยอม ทีที การร่วมมือ ครั้งนี้ก็จบลง”

อารียสกัดฟัน แล้วกล่าวอย่างเยือกเย็น “แกใช้ วิธีสกปรกแบบนี้มาขู่บังคับฉัน ให้ฉันยินยอม ไม่มี ทาง!”

“ดูๆแล้วซึ่งเป็นผู้หญิงที่ดื้อดึงหรือเกินนะ แต่ฉัน ก็ชอบแบบนี้ ตอนนี้แกแข็งกร้าวต่อหน้าฉัน อยู่บน เตียง ยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้น” ไตรวิทย์กล่าว แล้วยัง แลบลิ้นออกมา

อารียาเห็นไตรวิทย์เป็นแบบนี้ ก็รู้สึกขยะแขยงขึ้น มา พยายามใช้กำลังให้หลุดออกจากไตรวิทย์ ไตร วิทย์เห็นอารียาขัดขืน ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น แล้วเอามือ ทั้งคู่ของเธอกดไว้ที่กำแพง แล้วก้มลงไปมองหน้า เธอ

อารียาเคร่งเครียด จากนั้นใช้ขาข้างหนึ่ง เตะไปที่ เป้าของไตรวิทย์

ไตรวิทย์ร้องโอดครวญ แล้วรีบปล่อยมือของอารียา

อารียาฉวยโอกาส ตบไปที่หน้าของไตรวิทย์ จาก นั้นรีบวิ่งไปชั้นล่าง

ไตรวิทย์จับเป่าของตัวเองไว้ มองไปที่อารียาด้วย สายตาที่แค้นเคือง แล้วตะโกนว่า “ฝากไว้ก่อนเถอะ มึงไม่ยินยอม สักวันนึงจะเสียใจ!”

หลังจากที่อารียาวิ่งออกไปนอกโรงแรมแล้ว ก็รีบ เรียกรถทันที ไปที่ดงเย็น

เธอเริ่มสร่างเมา เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทำให้เธอหวาด ผวา

เธอยื่นมือไปจับข้อมือของตนที่ถูกจับไว้จนแดง เกิดความเสียใจขึ้นมาเพียงในจิตใจ

แต่เธอก็เข้าใจว่านี่คือด้านมืดของธุรกิจ จะต้อง มีคนพยายามหาอะไรก็ตามมาบังคับขู่เข็นเธอ ถ้า อยากจะอยู่ในวงการธุรกิจได้ ต้องเรียนรู้ที่จะต่อกร เรื่องแบบนี้

มาถึงจุดนี้ อารียาเพิ่งจะเข้าใจ ว่าที่แท้การที่จะได้มาซึ่งการร่วมงานกันชักโครงการ ไม่ได้ง่ายอย่างที่ เธอคิดไว้

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของวิลล่าฟ้าอนงค์หรือ โครงการของบริษัทซันบับเบิ้ลกรุ๊ป ก็ล้วนแต่เป็นร พงษ์ที่ช่วยเธอต่อรอง จนกระทั่งตอนนี้ เธอเพิ่งจะรู้ ว่าตอนแรกนั้นรพีพงษ์ต้องเหนื่อยยากขนาดไหน

แน่นอน ว่าเธอไม่รู้ ที่รพีพงษ์ต่อรองสิ่งเหล่านี้มาได้ นั้น เพียงแค่อ้าปากเท่านั้น ไม่ได้ยากเย็นแสนเข็ญ อะไรเลย เพราะยังไงพวกนั้นก็เป็นของรพีพงษ์เอง ทั้งหมด

อารียาไม่รู้เรื่องพวกนี้ ดังนั้นจึงคิดว่าที่รพีพงษ์ช่วย เธอต่อรองการร่วมมือทางการค้าสําเร็จนั้น ถึงแม้ ฟังความสัมพันธ์ของเพื่อน แต่ก็ต้องเผชิญกับความ นําบากมากมาย

เมื่อคิดดังนี้ เธอจึงรู้สึกซาบซึ้งใจต่อรพีพงษ์ขึ้นมา

ความจริงเธอยังบอกร พงษ์อย่างมั่นใจว่าตนเอง สามารถต่อรองการร่วมงานกันสําเร็จได้ แต่ตอนนี้ เธอกลับไปคิดแบบนั้นแล้วแม้จะมีความสามารถในการทํางาน แต่จะต้องมี บางคนที่ใช้วิธีต่างๆนานา เอาเปรียบเธอ

คลินิกของชุติเทพ

ขณะนี้รพีพงษ์กำลังนั่งอยู่ข้างๆของชุติเทพ ตาสอง ดวงจ้องไปที่ชุติเทพ และเจสสิกาที่ยืนอยู่ข้างๆเขา

ตอนนี้หน้าของเจสสิกาแดงด้วยความเขินอาย กับ สายตาที่เคอะเขินและโมโหในเวลาเดียวกัน แล้วยัง มองไปที่ชุติเทพบ้างบางครั้ง แสดงความไม่พอใจ ต่อเขาอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อกี้ตอนทีรพีพงษ์มาถึง ชุติเทพก็ถามรพีพงษ์ว่า ทำไมถึงไม่รับเจสสิกาเป็นเมียน้อย ตอนนั้นที่วาง สาย เจสสิกาได้สวดชุติเทพไปยกใหญ่ เพราะชุติ เทพจะยกเธอให้รพีพงษ์ แล้วรพีพงษ์ยังไม่เอาอีก ทำให้เธอรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก

เจสสิกาเห็นชุติเทพถามรพีพงษ์ด้วยคําถามแบบ นี้ต่อหน้าเธอ ก็ระเบิดออกมาทันที ถือมีดไล่ตามชุติ เทพที่วิ่งไปในสวน เมื่อเห็นชุติเทพวิ่งไม่ไหว จึงได้ หยุดไล่
รพีพงษ์มองไปที่อาจารย์และศิษย์ทั้งคู่นี้อย่างเมื่อ หน่าย แล้วขวางพวกเขาเอาไว้ ดึงเข้าไปในห้อง นี่ถึง ได้นั่งลงอย่างสงบ

“ว่ามา แกเรียกฉันมามีอะไร อยากจะเล่นโกะกับฉัน หรอ?” รพีพงษ์ถาม

“ฉันว่างเลยอยากหาอะไรทํา คนที่อยากจะเล่นโกะ กับแกไม่ใช่ฉัน แต่เป็นเพื่อนของฉันอีกคน” ชุติเทพ กล่าว

“หรอ? ใครกัน?” รพีพงษ์ถาม

“พูดแล้วมันยาว เป็นคนเมืองกรีนโคล นานมา แล้วฉันเคยอาศัยอยู่ที่เมืองกรีนโคลช่วงระยะเวลา หนึ่ง ตอนนั้นวัยรุ่นใจร้อน มีปัญหากับคนกลุ่มหนึ่ง สุดท้ายไร้ซึ่งทางหนีทีไล่ ก็เป็นเพื่อนคนนี้แหละที่ ช่วยเคลียร์ให้

“คนนี้มีชื่อว่านฤพล ตระกูลธนาพัชร์กุลเป็นตระกูล ขุนนางใหญ่ของเมืองกรีนโคล ถือว่ามีเส้นสายแบล็ กกราวด์ที่ใหญ่ของเมืองกรีนโคล ความสามารถไม่ น้อยไปกว่าตระกูลสุขสวัสดิ์ของเมืองริเวอร์ ในตอน นั้นนฤพลคือคุณชายของตระกูลธนาพัชรกุล มีหน้ามีตาในเมืองกรีนโคช เขาได้ยินว่าฉัน มีฝีมือในการรักษาโรค จึงได้ช่วยฉันเคลียร์ปัญหา พวกนั้น แล้วให้ฉันดูอาการของภรรยาเขาให้

“ในช่วงเวลาที่รักษาภรรยาเขานั้น ฉันพบว่าเขา ค่อนข้างหลงใหลในการเล่นโกะ ฉันคิดว่าฝีมือการ เล่นโกะของตัวเองก็ไม่แย่ จึงได้ประลองฝีมือกับ เขา”

ไม่พูดก็ไม่ได้ ฝีมือโกะของเค้าไม่ธรรมดาเลยที เดียว ฉันใช้สมองทั้งหมดที่มี ทำได้แค่เสมอกับเขา ตอนนั้นเขาไม่ยอมรับ ต้องเล่นกับฉันใหม่อีกครั้งให้ รู้ผลแพ้ชนะให้ได้”

ในตอนนั้นฉันรู้ดี ว่าถ้าเล่นอีกครั้ง ฉันจะต้องแพ้ เขาแน่ๆ ดังนั้นจึงบอกว่าไม่สะดวก ไว้ครั้งหน้าแล้ว กัน เขาเห็นฉันพยายามบอกปัด เขาพนันกับฉัน ว่า เล่นกันครั้งหน้า ถ้าเขาชนะฉัน รอให้พวกเรามีลูก แล้ว เขาจะให้ลูกสาวเขาแต่งงานกับลูกฉัน”

“ต่อมาฉันมีเหตุส่วนตัว ต้องย้ายถิ่น ก็ไม่ได้กลับ ไปที่เมืองกรีนโคลอีกเลย นัดนี้ได้ล่วงเลยมาหลาย ปี วันนี้นฤพลได้เป็นหัวหน้าของตระกูลธนาพัชร์กุล แล้ว แล้วยังเป็นนายกของสมาคมโกะของเมืองกรีนโคล มีลูกสาว ได้ยังว่ามีพรสวรรค์ด้านการเล่นโกะ

“เมื่อสองวันก่อนฉันได้รับข่าวของนฤพล ว่าเขาจะ มาหาฉันที่เมืองริเวอร์เพื่อทำตามสิ่งที่จะพนันกันเอา ไว้ ตอนแรกฉันได้ปฏิเสธไป เพราะหลายปีมานี้ฉัน ยังไม่มีลูก จะมีก็เพียงลูกศิษย์อย่างเจสสิกา ถึงแม้ ชนะ ลูกสาวของเขาก็แต่งงานไม่ได้

“เมื่อนฤพลได้ยิน จึงได้เปลี่ยนเงื่อนไขการพนัน ถ้า ฉันชนะ จะเรียกร้องอะไรก็ได้ เพียงแค่เขาสามารถ ทำให้ได้ ก็จะทำให้ แต่ถ้าฉันแพ้ ต้องให้เจสสิกาเป็น ภรรยาของลูกชายเขา ยังไงเงื่อนไขนี้ก็มีความเป็น ไปได้

“ในช่วงหลายปีมานี้ฉันไม่ได้เล่นโกะเลย นฤพล เป็นนายกสมาคมโกะของเมืองกรีนโคลไปแล้ว ฝีมือ ต้องไม่ธรรมดาแน่ การที่ฉันจะชนะเขา เป็นเรื่องที่ ยากมาก แต่นฤพลเป็นพวกที่ค่อนข้างดื้อดึง เป็นไป ไม่ได้ที่จะปฏิเสธเขา ดังนั้นฉันจึงทำได้เพียงให้แก มาช่วย

เมื่อรพีพงษ์ฟังจุติเทพพูดจบ ก็พยักหน้า พูดถึงเมือ งกรีนโคล รพีพงษ์ก็นึกถึงธฤตญาณในตอนนั้นก็หนีออกจากเมืองกรีนโคลเช่นเดียว ก่อนหน้านี้ที พงษ์คิดไว้ว่าจะล้างแค้นให้กับธฤตญาณ ถ้ารู้จักกับ ตระกูลธนาพัชรกุลนี้ล่ะก็ ไม่แน่อาจช่วยอะไรได้

“นี่เป็นการพนันระหว่างแกกับเขา ถ้าฉันเล่นแทน แกจะผิดกฎไหม?” รพีพงษ์ถาม

“นฤพลบอกแล้ว ว่าสามารถหาคนเล่นแทนได้ เขา มั่นใจกับฝีมือของตนเองมาก ไม่กลัวว่าฉันจะหาผู้ ช่วยใดๆ แล้วฉันยังรู้สึกว่าเขาเน้นไปที่เจสสิกามาก เขานึกถึงวิชาการรักษาพยาบาลของเจสสิกา ถ้าเจ สสิกาแต่งกับลูกชายเขา นั่นก็หมายถึงต้องรักษาไข้ ให้กับตระกูลธนาพัชร์กุลตลอดชีวิต” ชุติเทพกล่าว

“ใช่ ฉันไม่อยากแต่งกับคนของตระกูลธนาพัชร์กุล อะไรนั่นหรอกนะ ฉันอยากอยู่กับอาจารย์ตลอดไป” เจสสิกากล่าว

ในตอนนี้มีเสียงหัวเราะดังขึ้น จากนั้น ก็มีคนเดิน เข้ามาจากนอกประตูหลายคน

“อาจารย์หนูมีอะไรดี ก็แค่คนแก่คนนึง แต่งเข้าตระ กูลธนาพัชรกุลของฉัน ฉันสามารถให้ทุกสิ่งทุก