บทที่258 ช่างเป็นผู้ชายที่เซี้ยจริง

ไตรทศที่ล้มลงบนพื้นเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ จักรพันธ์ หลังจากเห็นว่าเขามีรูปร่างหน้าเหมือนกับ รพีพงษ์ ใบหน้าของเขาก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

เพียงแค่ตอนนี้จมูกและใบหน้าของจักรพันธ์บวม เขียวช้ำ แต่ว่าไม่ได้มีท่าทางสงบเหมือนรพีพงษ์เลย และเพียงแค่ฟังคำพูดของจักรพันธ์ ไตรทศก์แน่ใจ แล้วว่า คนคนนี้ไม่ใช่รพีพงษ์

“แกเป็นใคร ทําไมถึงจะลงมือจัดการกับ เธอ?”ไตรทศกัดฟันและถาม

จักรพันธ์แสยะยิ้ม แล้วพูด: “กูอยากจะทำอะไรกับ ใคร ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ? ถ้าจะพูดเหตุผลจริงๆ อย่างนั้นก็เป็นเพราะว่าหล่อนสวยมาก แล้วยังเป็น ภรรยาของรพีพงษ์ ถ้ามีอะไรกับหล่อนก็คงจะตื่น เต้นมากเลยทีเดียว

ทันใดนั้นไตรทศก็กำหมัดแน่น และกัดฟันพยายาม ที่จะลุกขึ้นสู้กับจักรพันธ์ ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างจักรพันธ์เตะไตรทศหนึ่งที และเตะไตรทศออกไปไกลไม่กี่เมตร

“ไอ้ของเศษสวะแบบนี้ก็กล้าที่จะขัดขวางฉัน? ฝัน ไปเถอะ! พวกเราไปกันเถอะ ตอนนั้นฉันเห็นว่าใกล้ๆ นี้ที่นี่มีKTV พวกเราไปเล่นๆที่นั่นกันเถอะ”จักรพันธ์ ด่าแล้ว จากนั้นก็พากลุ่มคนเดินออกจากซอยไป

เขาไม่กังวลว่าไตรทศจะเรียกกำลังเสริมตามมาหา เขา ดังนั้นจึงจงใจพูดให้ไตรทศได้ยินว่าเขาจะไป ที่ไหน ถึงยังไงก็มียอดฝีมือของตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ ด้วย เขาก็ไม่กลัวใครหน้าไหนในเมืองริเวอร์

หลังจากที่พวกเขาไปได้ไม่นาน ไตรทศก็หยิบ โทรศัพท์มือถือตัวเองขึ้นมา โทรศัพท์หาธฤตญาณ ให้ธฤตญาณรีบพาคนมา

ในขณะนี้บนหลังคาในซอย ชายในชุดกีฬาสีดำยืน เกาะอยู่ที่หน้าอกของเสื้อผ้าของเขา มีเครื่องหมาย พิเศษ ข้างล่างเขียนอยู่สองตัวTY

เขาจ้องมองไปที่ไตรทศและคนอื่นๆในซอย แล้วมองไปยังสถานที่ที่จักรพันธ์จากไป จากนั้นก็ กระโดด และหายไปจากบนหลังคา

ระหว่างทางไปดงเย็น บนรถแท็กซี่ รพีพงษ์มองไป ที่จารุณีที่อยู่ข้างๆตัวเองอย่างหมดหนทาง ไม่รู้จะ พูดอะไรดี

เดิมทีเขากลับเมืองริเวอร์ ก็ไม่ได้วางแผนว่าจะพา ประดิพุทธิ์และจารุณีมาด้วย ดังนั้นจึงให้ประดิพุทธิ์ ชื่อแค่ตัวของตัวเขา

เดิมทีประดิพุทธิ์ก็ว่าจะตามมาด้วย แต่รพีพงษ์ ต้องการให้ใครสักคนคอยจับตาดูสถานการณ์ใน เกียวโต อำเภอนกฟ้าอยู่ใกล้กับเกียวโตมาก ประดิ พุทธิ์ต้องการรับรู้ข่าวสารจากเกียวโต เป็นเรื่องง่าย มาก ดังนั้นรพีพงษ์ก็เลยให้ประดิพุทธิ์อยู่ที่อำเภอ นกฟ้าต่อ เพื่อช่วยเขาจับตาดูสถานการณ์ของเมือง เกียวโต

สําหรับจารุณี รพีพงษ์ไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าจะพาก ลับมา เขาสั่งให้ประดิพุทธิ์รอให้เขาไปแล้ว ก็ให้ส่ง จารุณีกลับไป

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เมื่อตอนที่เขาลงจากเครื่องบิน ก็พบว่าจารุณีได้ซื้อตั๋วเครื่องบินด้วยตัว เองและตามมาถึงที่นี่ เพราะเขาซื้อเครื่องบินที่ใกล้ เวลาที่สุด และจารุณีก็สามารถเดาได้อย่างง่ายดาย ว่าเป็นเที่ยวบินไหน

ตัวคนก็มาถึงที่เมืองรีเวอร์แล้ว รพีพงษ์ก็คงไม่ สามารถทิ้งจารุณีได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงพาจารุณี รีบกลับมาที่บ้านพร้อมกัน

ในเวลานี้โทรศัพท์มือถือของรพีพงษ์ดังขึ้น และ ประดิพุทธิ์ก็โทรมา

“พี่รพี แย่แล้ว เด็กโง่จารุณีหายตัวไป ผมตามหา อยู่ค่อนวัน ก็หาไม่เจอว่าเธออยู่ที่ไหน เสียงกังวล ของประดิพุทธิ์ดังขึ้น

“เธออยู่กับฉัน”รพีพงษ์กล่าวอย่างเย็นชา

“อะไรนะ? ทำไมหล่อนถึงไปอยู่กับพี่ได้? ตอนที่ พี่ไป ทั้งๆที่ผมก็จับตามองหล่อนไม่ปล่อยให้หล่อน เข้าไปประดิพุทธิ์พูดอย่างสงสัย

รพีพงษ์พูดไม่ออก และวางสายโทรศัพท์จารุณีหันไปมองรพีพงษ์และพูดด้วยความ โกรธ: “หี นายอย่าคิดนะว่าจะทิ้งฉันไปได้แบบนี้ นายและฉันเป็นคนที่นอนบนเตียงเดียวกันแล้ว ชาติ นี้นายไม่หนีไม่พ้นหรอก!”

คนขับรถด้านหน้าได้ยินคำพูดของจารุณี ก็มองไป ที่กระจกมองหลัง แล้วพบว่าจารุณียังเด็กมาก และดู ไม่เหมือนผู้ใหญ่ ก็สงสัยว่ารพีพงษ์กำลังลักพาตัวค้า ประเวณีหญิงสาว

แต่หลังจากคิดดูแล้ว ดูเหมือนว่าเป็นจารุณีตามตื้อ ไม่ปล่อยรพีพงษ์ ก็เลยไม่ได้พูดอะไร ทำได้เพียงแค่ ถอนหายใจในใจ ไอ้หมอนี้เป็นผู้ชายที่สารเลวจริงๆ ดูแล้วก็คงหลอกลวงหญิงสาวไร้เดียงสาให้รักแล้ว ไม่อยากจะรับผิดชอบ

“เดี๋ยวถ้าถึงบ้านฉัน ถ้าเธอยังจะพูดเรื่องนี้อีก ฉันก็ จะขับไล่เธอออกมาเลยทันที ได้ยินมั้ย”รพีพงษ์พูด อย่างช่วยไม่ได้

ก่อนที่จารุณีจะพูดขึ้น คนขับก็พึมพำขึ้นมา: “มี อะไรเหรอ คุณหลอกเด็กผู้หญิงคนนี้มาแล้ว คุณ ยังไม่ต้องการรับผิดชอบเหรอ เป็นผู้ชายที่สารเลว จริงๆเมื่อจารุณีได้ยินคนขับรถช่วยพูดแทนเธอ ก็ หัวเราะขึ้นมาทันที และตอบกลับทันที: “ก็ใช่ๆ ผู้ชาย สารเลว!!

รพีพงษ์หน้า หน้าแดง ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร ให้หน้าคนขับฟัง

หลังจากที่ถึงหน้าประตูดงเย็น รพีพงษ์และจารุณี ทั้งสองคนก็ลงมาจากบนรถ คนขับรถกีตะโกนบอก รพีพงษ์ด้วยความโกรธ: “ดีกับผู้หญิงเขาหน่อย อย่า ทําแล้วหน้าด้านไม่รับผิด คนแบบพวกแกฉันเจอมา เยอะ ไอ้พวกคนที่ไม่สนใจไยดีลูกสาวบ้านคนอื่น สุดท้ายก็มีจุดจบที่ไม่ดี

เมื่อพูดจบ คนขับรถก็ไม่เก็บเงิน ก็ขับรถออกไป ทันที

รพีพงษ์จ้องมองจารุณีอย่างเอือมระอา แต่ก็พบว่า ดวงตากลมโตไร้เดียงสาสองข้างจ้องมองมาที่เขา ในขณะที่เขาก็กลืนคำพูดที่ต้องการจะตำหนิกลับไป

“ตามฉันมา แต่บอกไว้เลยนะ ว่าถ้าเธอกล้าพูดจา เหลวไหลอะไรต่อหน้าภรรยาฉัน ฉันไม่เกรงใจเธอแน่”รพีพงษ์กล่าว ด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด

“รู้แล้วรู้แล้วนะ รีบเข้าไปเถอะ”จารุณีพูดอย่าง รําคาญ

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในตงเย็นด้วยกัน ตลอดทาง จนถึงกลางคฤหาสน์ เมื่อมองดูแสงไฟในคฤหาสน์ อารมณ์ของรพีพงษ์ ก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เห็นศศินัดดาและศักดา กําลังดูโทรทัศน์ที่อยู่บนโซฟา ก็ตะโกน: “พ่อ แม่ ผม กลับมาแล้ว

ศศินัดดาและศักดาทั้งสองคนยังไม่รู้ว่าตอนนี้อา ยาถูกจักรพันธ์จับตัวไปแล้ว เนื่องจากอารียาออก ไปข้างนอกยังไม่นานนัก พวกเราคิดว่าตอนนี้อารียา กำลังเดินเล่นผ่อนคลายที่ข้างนอก

ตอนนี้ได้ยินเสียงของรพีพงษ์ ศศินัดดาและศักดา ต่างก็รีบหันหน้าไปมอง จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป รีบ ลุกขึ้นจากโซฟา

พวกเขาคิดว่าเป็นไอ้คนหลอกลวงก่อนหน้าที่เข้ามา ดังนั้นในใจก็เลยรู้สึกหวาดกลัว
“คุณ…คุณกลับมาอีกทำไม ระหว่างคุณและเพี พงษ์ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา เมื่อก่อนรพีพงษ์แต่ง เข้าบ้านของพวกเรา พวกเราก็ถูกบังคับจนหมด หนทางนะ คุณปล่อยพวกเราไปเถอะ อย่ามาหาเรื่อง พวกเราเลย”ศศินัดดากล่าว

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว แล้วพูด: “แม่ แม่กำลังพูดอะไร ผมก็คือรพีพงษ์

ศศินัดดาจ้องมองไปที่รพีพงษ์อย่างละเอียด รอบคอบ ก็พบว่ารพีพงษ์คนนี้แตกต่างจากคนก่อน หน้านี้ แต่ว่าอารียาบอกว่ารพีพงษ์ตัวจริงนายไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่แน่ใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาแสดง หรือเปล่า

นายบอกว่าคือรพีพงษ์ อย่างนั้นนายบอกฉันมาชิ ว่าวันเกิดลูกสาวของฉันวันไหน”ศักดาถาม

รพีพงษ์ก็รีบพูดวันเกิดของอารียาออกมาทันที จาก นั้นก็พูดในสิ่งที่สามารถยืนยันตัวตนของเขาได้ ศศิ นัดดาและศักดาทั้งสองคนถึงค่อยเชื่อว่าคนตรงหน้า นี้คือรพีพงษ์

“แกตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมาสะ?”ศศินัดดาถามด้วยความสงสัย

ในเวลานี้จารุณีก้าวไปข้างหน้าอย่างรู้สึกละอาย และกล่าวว่า: “คุณน้า ขอโทษด้วยนะคะ ก่อนหน้านี้ที่ บอกว่าร พงษ์ตายแล้ว คือหนูแค่ล้อเล่นเองค่ะ พวก ท่านอย่าได้ถือสาเลยนะคะ”

ศศินัดดาจ้องมองไปที่จารุณี แล้วถาม: “แล้วนี่เธอ เป็นใคร?”

ตอนนี้รพีพงษ์ใจร้อนอยากรู้ว่าอารียาอยู่ที่ไหน ดัง นั้นเลยขัดจังหวะศศินัดดา แล้วพูด: “แม่ เรื่องนี้เดี๋ยว ผมค่อยอธิบายให้แม่ฟังทีหลัง แม่บอกมาก่อนว่า ตอนนี้แคลร์อยู่ที่ไหน”

ศศินัดดาเหลือมองรพีพงษ์ แล้วพูด: “เธอคิดว่าแก ตายแล้ว ก็เลยออกไปเดินเล่นคนเดียว”

“เธอไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วยเหรอครับ?”รพีพงษ์ กาม

“ไม่ได้เอาไปด้วย รพีพงษ์ ในเมื่อแกยังมีชีวิตกลับ มาอยู่ อย่างนั้นฉันก็จะพูดถึงแกหน่อยล่ะ คิดไม่ ถึงว่าแกจะกล้าหลอกพวกเรา บอกว่าเป็นทายาทของตระกูลลัดดาวัลย์ ทายาทของที่แท้จริงของ ตระกูลลัดดาวัลย์ได้มาหาพวกเราถึงที่บ้านแล้ว กิจการของตระกูลลัดดาวัลย์ ไม่อะไรที่เกี่ยวข้อง กับแกเลยแม้นิดเดียว เสียดายที่ก่อนหน้านี้ฉันทำ ดีกับแก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องโกหก ทำให้ฉันเสีย ความรู้สึก ท้ายที่สุด แกก็ยังเป็นเพียงแค่ได้เศษสวะ ไม่มีทางที่จะนําผลประโยชน์ใดๆมาให้ตระกูลของ พวกเรา!”ศศินัดดาประณามรพีพงษ์

“แม่ว่าอะไรนะ! จักรพันธ์มาที่แล้วเหรอ?”หัวใจของ รพีพงษ์สะเทือนเบาๆ

“ฉันไม่รู้ว่าคนคนนั้นชื่ออะไร ยังไงก็ตามรูปร่าง หน้าตาเหมือนกับแกมาก ถ้าไม่ใช่ว่าอารีจับได้ ไอ้ คนคนนั้นยังอยากจะปลอมเป็นแกตีเนียนอยู่กินฟรี ที่บ้านฉัน ไม่รู้จริงๆว่าคนแบบนี้เป็นคนประเภทแบบ ไหนกัน ทั้งที่เป็นทายาทของตระกูลลัดดาวัลย์ ยัง คงคิดที่จะมาหลอกบ้านของเรา”ศศินัดดาฟีมนํา

เธอไม่เข้าใจว่าจักรพันธ์มาที่นี่ทำไม แต่รพีพงษ์ รู้ดี ว่าเขามาที่นี่เพื่อต้องการอารียาอย่างแน่นอน แม้ว่าจะถูกอารียามองออก แต่ตอนนี้อารียาออกไป ข้างนอกคนเดียว คนอย่างจักรพันธ์ ลงมือกับเธออีก แน่นอน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในขณะ อารียาอาจยังตกอยู่ใน อันตราย

“แม่ แม่รู้หรือเปล่าว่าอารียาไปเดินเล่นที่ไหน ตอน นี้เธอน่าจะตกอยู่ในอันตรายมาก ผมต้องรีบไปช่วย เธอโดยเร็ว รพีพงษ์พูดอย่างกังวล

ศศินัดดาเบะปากใส่รพีพงษ์ แล้วพูด: “อย่ามา หลอกฉันให้ยากเลย แกยังไม่ได้พูดเรื่องทายาท ตระกูลลัดดาวัลย์ให้ฉันฟังอย่างชัดเจนเลย แก ไม่ใช่ทายาทของตระกูลลัดดาวัลย์ อย่างนั้นก็ตาย ดีไปเลยยังจะดีกว่า แบบนี้ฉันก็ยังสามารถหาผู้ชาย ดีสักคนให้ลูกสาวของฉัน ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้แกจะ กลับมา ฉันว่าแกอยากเห็นบ้านเราดีไม่ใช่เหรอ แก รีบไสหัวออกไปให้พ้นๆ เพื่อให้อารียาคิดว่าแกตาย ไปแล้ว แกก็เหลือเงินค่าชีพไว้ให้ด้วยไม่กี่ล้าน แบบ นี้มันก็ดีสำหรับทุกคน”

จารุณีที่อยู่ด้านข้างไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อ ไป และตะโกนตรงไปที่ศศินัดดา: “ทำไมคุณถึงน่า รังเกียจขนาดนี้ เลวร้ายกว่าแม่นมหยงสักอีก”

“เห้ย งเด็กบ้าน เธอว่าใครเป็นแม่นมหยง เธอ กลับไปพร้อมกับรพีพงษ์ไปเลย ดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของดีอะไร ที่นี่คือบ้านของฉัน เธอรีบไสหัวออกไปให้พ้นๆ หน้าฉัน!”ศศินัดดาท่าทางจะทะเลาะกับจารุณี

จารุณีก็รีบหลบด้านหลังรพีพงษ์ แล้วทำหน้า ทะเล้นใส่ศศินัดดา

รพีพงษ์รู้สึกรำคาญ ในหัวของเขาตอนนี้แค่อยาก จะหาที่อยู่ของอารียาให้เร็วที่สุด เพียงเพื่อแน่ใจว่า เธอปลอดภัยดี เขาถึงจะรู้สึกโล่งอก

ในเวลานี้โทรศัพท์ของรพีพงษ์ก็ดังขึ้นมา รพีพงษ์ หยิบมือถือออกมาดู คือธาตญาณที่โทรเข้ามา

เขารีบรับโทรศัพท์ทันที เสียงที่ดังมาจากด้านธฤต ญาณดูแปลกๆ: “รพีพงษ์?”

“ฉันเองนะ ไตรทศยังติดตามภรรยาฉันอยู่หรือ เปล่า ให้เขารีบบอกฉันมาว่าภรรยาของฉันอยู่ ที่ไหน รพีพงษ์พูดตรงๆ

“เมื่อกี้ไตรทศโทรมาบอกฉันว่าภรรยานายถูกคน จับตัวไปแล้ว อีกฝ่ายก็ยังบอกว่านายตายแล้ว ตอน นี้พวกเขาอยู่ที่ในร้านktv ตอนนี้และฉันกำลังรีบไปที่ นั่น”ธฤตญาณกล่าวในเวลานั้นเขาได้รับโทรศัพท์จากไตรทศ หลังจาก ได้ยินคําอธิบายของไตรทศก็ตกใจ แต่ว่าเขายังถือ ได้ว่าค่อนข้างใจเย็น อย่างแรกคือโทรหารพีพงษ์ เพื่อให้แน่ใจก่อน หลังจากที่รู้ว่ารพีพงษ์ยังไม่ตาย เขาก็โล่งใจเช่นกัน

ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่เมืองริเวอร์ บอกตำแหน่งมาให้ ฉันเร็วๆ ที่เหลือเดี๋ยวฉันจะอธิบายให้นายฟังเอง”รพี พงษ์พูดอย่างกังวล

ธฤตญาณก็รีบบอกสถานที่ที่ไตรทศบอกกับเขาให้ กับรพีพงษ์ สถานที่นั้นอยู่ไม่ไกลจากดงเย็น อยาก จะรีบไปก็ต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะไปถึงที่นั่น

ในใจของรพีพงษ์ก็ขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับ อารียาเลย จากนั้นก็จะออกเดินทางอย่างรวดเร็ว และรีบไปช่วยอารียา

เมื่อศศินัดดาเห็นรพีพงษ์จะออกไป ก็รีบวิ่งไปที่ หน้าประตู แล้วขว้างเขาไว้

“รพีพงษ์ ฉันพูดกับแกอยู่ตกลงแกได้ยินหรือไม่ ได้ยิน ฉันให้แกแกล้งตายด้วยตัวเอง จากนั้นก็ออก