บทที่242 กล้าพนันกันไหม

ตอนนี้ในคฤหาสน์ของใจกลางอำเภอนกฟ้า คนที่ มีชื่อเสียงโด่งดังในใจของซรินทร์ทิพย์กำลังต้มยา ให้รพีพงษ์ เมื่อกีรพีพงษ์บอกว่าจะออกไปกับจารุณี เขากลัวว่ารพีพงษ์ตอนกลางวันจะไม่กลับมา จึงให้ รพีพงษ์ดีมยาไปก่อน

ประดิพัทธิ์ในใจชื่นชมรพีพงษ์เป็นอย่างมาก เขา คิดว่าระยะเวลาการรักษาตนเองถือว่าดีแล้ว พอมา เทียบกับรพีพงษ์ เขาคิดว่าเขาเป็นแค่ขยะ

ที่แท้หมอบอกว่ารพีพงษ์ยังไงก็ต้องรักษาครึ่งเดือน และต้องอีกหนึ่งสัปดาห์ถึงจะลงเตียงได้

แต่รพีพง ใช้เวลาแค่หนึ่งวัน ก็สามารถลงเตียง ขยับเคลื่อนไหวแล้ว ความสามารถพิเศษแบบนี้ ทำให้ประดิพุทธิ์อิจฉามาก

หลังจากต้มยาให้รพีพงษ์เสร็จ ประดิพุทธิ์รีบถือ ไปให้รพีพงษ์ดื่ม แล้วให้เบอร์โทรศัพท์กับรพีพงษ์ :” พีรพี นี่เป็นเบอร์โทรของเลขาผม เดียวผมต้องไป ทำงานในบริษัท ก็ไม่ไปเป็นเพื่อนแล้ว ถ้ามีอะไรก็โทรหาเลขาผม เขาจะจัดการทุกอย่างให้ “

รพีพงษ์ไม่ได้รับกระดาษ น จารุณีได้หยิบไป

* พุดจํา เรื่องแบบนี้คราวหน้าให้ฉันเถอะ ฉันเป็นพี่ ใหญ่ รพีพงษ์ก็ต้องฟังฉัน ได้ยินไหม ”

ประดิพุทธิ์ไม่รู้จะทำอะไรกับจารุณี ตอนนี้เขาก็ รู้สึกไม่น่าพาเธอกลับมา นี่เหมือนพาเจ้านายกลับมา จริงๆ

รพีพงษ์ก็เหมือนกัน ตอนนี้เขาเชื่อฟังจารุณีทุก อย่าง ถ้าเขาไม่ฟัง จารุณีก็จะพูดว่ารพีพงษ์ไม่รัก เค้าแล้ว ประโยคนี้ทำให้รพีพงษ์จะเป็นบ้า

หลังเตรียมตัวเสร็จ รพีพงษ์ก็ออกไปกับจารุณี ประดิพุทธิ์ได้สั่งรถไปส่งพวกเขาที่ห้างสรรพ โกลเด้นฟาเวอร์

* ได้ยินว่าในห้างสรรพโกลเด้นฟาเวอร์มีการแข่ง รถระดับมืออาชีพ นายพาฉันไปเล่นได้ไหม” จารุณี ขอร้อง

” ไม่ได้ ตอนนี้ผมยังไม่หายเป็นปกติ เล่นกีฬาที่มีความรุนแรงไม่ได้ ” รพีพงษ์ปฏิเสธ

* ไม่ต้องมาทําแบบนี้ที่นี่ ฉันว่านายไม่เห็นมีอะไร ก็ แค่ขับรถเองไม่แค่นี้ก็ไม่กล้าหรือ คนขี้ขลาดขี้กลัว นายไม่รักฉันแล้ว ” จารุณีโกรธ

รพีพงษ์ไม่รู้จะยิ้มหรือร้องไห้ดี รีบพูดว่า ” ผมหา คุณไปได้หรือยัง คุณเห็นผมตอนนี้ยังหายไม่ปกติ แล้วพาคุณมาขับรถ ต่อไปอย่าพูดประโยคนั้นได้ ไหม ผมกลัวว่าคนอื่นเขาจะเข้าใจผิด ”

” ได้สิ นายพาฉันไปแข่งรถ ฉันก็จะไม่พูดประโยค นั้น 1 วัน ” จารุณีพูดอย่างดีใจ

รพีพงษ์ไม่คิดว่า เขาพาจารุณีไปแข่งรถด้วย ร่างกายที่ไม่พร้อม ที่แลกได้มาก็มีแต่ความสงบใน ระยะเวลา 1 วัน ขาดทุนจริงๆ

หลังจากที่ได้ดื่มยาเมื่อกี้แล้ว รพีพงษ์รู้สึกว่าสภาพ ร่างกายของเขาในตอนนี้ ไปแข่งรถไม่มีปัญหา แน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงคือเขายังรู้สึก เมื่อยล้า

นี่ก็หมายความว่า ถึงบัตรแผลบนร่างกายเขาจะหาย แต่กำลังของเขายังจะสามารถออกแรงได้แค่ ครึ่งฝังของปกติ

รพีพงษ์ไม่รู้ว่าโยษิตาไม่ใช้ยาอะไร แค่นิดนึงก็ ทําให้เขาปรับสภาพนานขนาดนั้น

ตอนนี้อาจจะมีแค่ชุติเทพที่จะช่วยเขารักษาได้ แต่ ชุติเทพอยู่เมืองริเวอร์ รพีพงษ์ไม่สามารถให้เขา มาได้ มีแต่ให้ประดิพุทธิ์หาหมอที่มีความสามารถ หน่อย มาดูสภาพของเขาว่าจะสามารถรักษาหายได้ ไหม

ไม่นานนัก ก็ถึงห้างสรรพโกลเด้นฟาเวอร์ รพีพงษ์ ลงจากรถกับจารุณี จารุณีเดินเข้าไปอย่างดีใจ และ เดินตรงไปทางสนามแข่งรถ

รพีพงษ์เห็นจารุณีเหมือนจะดีใจมาก หน้าของเขาก็ มีรอยยิ้มขึ้นมาด้วย หญิงสาวคนนี้ยังชอบเกมแบบนี้ ด้วยหรือ

พูดถึงแข่งรถ ในใจของรพีพงษ์ก็คิดถึงอยู่ เมื่อ ก่อนตระกูลฉัตรมงคลเคยมีสนามแข่งรถ ตัวของรพี พงษ์สามารถเรียกได้ว่าเป็นแขกประจำที่นั่น สถิติที่ เขาสร้างแม้กระทั่งตอนนี้ก็ไม่มีใครทำลาย
ตอนนั้นเขาไปแข่งรถ มักจะเป็นช่วงที่เจตดิลกสอน พวกเขามวยจีน ดังนั้นเจตดิลกจึงคิดว่ารพีพงษ์เป็น คนสอนไม่รู้เรื่อง ในมุมมองของเจตดิลก ถึงรพีพงษ์ จะขับรถเร็วขนาดไหน ก็ไม่มีด้านดีต่อกำลังของ ตนเอง

ขับรถซิ่ง ก็เป็นฉลากของลูกหลานเศรษฐี ดังนั้นถึง ฝีมือการขับรถจะมืออาชีพขนาดไหน แต่ในตระกูล ฉัตรมงคลตระกูลใหญ่แบบนี้ ก็ไม่ได้รับการยอมรับ

และแน่นอน การแข่งรถเป็นแค่งานอดิเรกการผ่อน คลายของรพีพงษ์ เขาไม่เคยคิดว่าการมีฝีมือแข่ง รถระดับมีอาชีพจะเป็นความสามารถพิเศษอะไร

” เมื่อกี้นายบอกว่าจะพาฉันไปแข่งรถ แต่ฉันยังไม่รู้ ว่านายแข่งรถเป็นหรือเปล่า พอถึงเวลาแล้วอย่าอวด เก่งนะ ขับไม่เป็นก็ไม่ต้องขับ ” จารุณีหันไปพูด

รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูดว่า :” ไว้ใจผมเถอะ สถิติเมื่อก่อน ของผมยังไม่มีใครทําลายได้ ”
* ขี่ไม้อีกแล้ว ฉันไม่เชื่อแน่นอน ” จารุณีกล่าว

ถึงเธอจะขับรถไม่เป็น แต่เมื่อก่อนก็มีคนเคยพา เธอลอง เธอรู้สึกว่าทั้งตื่นเต้นทั้งสนุก จึงอยากขับ เองบ้าง แต่คุณพ่อของเธอคิดว่าการแข่งรถอันตราย ห้ามให้เธอเรียน เธอก็มีแต่ตอนที่คนอื่นแข่งรถก็ แอบไปด้วย เพื่อประสบความตื่นเต้นแบบนี้อีก

ตอนนี้อยู่ด้านนอก ไม่มีใครมาสนใจเธอ ดังนั้นเมื่อ ออกบ้าน สิ่งที่เธอคิดได้เรื่องแรกก็คือการแข่งรถ ให้ รพีพงษ์พาเธอมาที่นี่

ตอนที่ 2 คนกําลังเดินไปทางสนามแข่งรถ ลิปตา และชรินทร์ทิพย์2 คนก็เดินไปทางนั้น

” วันนี้จะพาคนไปประสบความตื่นเต้นและรวดเร็ว ทั้งนั้นเป็นสนามแข่งรถระดับมืออาชีพที่โด่งดังใน อ้าเภอนกฟ้า ผมเป็นคนดังที่นี่ ที 1 ของลำดับการ แข่งรถในสนามนี้ก็คือผม ” ลิปตาพูดกับชรินทร์ ทิพย์อย่างภูมิใจ

ชรินทร์ทิพย์รีบมองลิปตาอย่างนับถือ :” ลิปตา สุด ยอดจังเลย ได้หาสามีอย่างนายได้ ฉันโชคดีจริงๆ

ลิปตากอคไหล่ของ กระซิบข้างหูของเธอว่า ” พวก เราไปประสบความเร็วก่อน เดี๋ยวถ้ามีโอกาสค่อยไป ตื่นเต้นในห้องน้ำที่นี่ เป็นไง ?”

ชรินทร์ทิพย์อายมาก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้า

ใส่ลิปตา

ตอนนี้ ชรินทร์ทิพย์ได้เห็นจารุณีและรพีพงษ์ที่เดิน อยู่ด้านหน้า เธออึ่งหลังจากเห็นรพีพงษ์ ตอนนี้รพี พงษ์หันไปมองด้านข้าง ชรินทร์ทิพย์แน่ใจว่าคนนี้ คือรพีพงษ์

“คุณพี่ขา พี่ยังจำได้หรือเปล่าว่าคนที่ชื่อรพีพงษ์ คน น ?” ชรินทร์ทิพย์ถาม

” จำได้สิ ก็คนที่แต่งเข้าบ้านคุณไม่ใช่หรือ ผู้ชาย จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร คุณพูดถึงเขาทำไม ?” ลิป

ตาซักถาม

“ผู้ชายด้านหน้าคนนั้นอาจจะเป็นเขา “ชรินทร์ ทิพย์ตอบ
ลิปตามองไปด้านหน้า :” คนนั้นหรือเขามาที่นี่ ทำไม ?

* ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ตอนนี้เขาน่าจะไปสนามแข่ง คุณพี่ ครอบครัวทางโน้นของฉันได้อนาถขนาดนั้น ก็เป็นเพราะรพีพงษ์ วันนี้เขาปรากฏที่นี่ พี่ต้องช่วย หนูแก้แค้นให้ได้นะคะ “ชรินทร์ทิพย์เศร้ามากๆ

ลิปตามองซรินทร์ทิพย์ :” ไว้ใจเถอะ ผมจะทำให้ คุณเสียใจได้อย่างไร ก็เป็นแค่คนแบบนั้น เขาได้ มาที่อำเภอนกฟ้า งั้นก็รอโชคร้ายเถอะ ในอำเภอนก ฟ้า ผมยังมีอำนาจอยู่บ้าง พวกเราจะไปดูพวกเขา จะไปแข่งรถหรือเปล่าไม่ใช่หรือ ถ้าใช่ ผมจะทำให้ อับอายขายขี้หน้าในสนามแข่งรถ ”

ชรินทร์ทิพย์พยักหน้าอย่างดีใจ เดินตามลิปตาไป ทางสนามแข่งรถ

หลังจากที่จารุณีและรพีพงษ์ได้มาถึงสนามแข่งรถ แล้ว เห็นรถแข่งที่วิ่งไปบนทางแห่ง จารุณีตื่นเต้น

* รพีพงษ์ นายดูเร็ว ตรงนั้นมีลำดับด้วย คนที่ชื่อลิปตาเป็นลำดับที่ 1 สุดยอดจริงๆ “จารุณี จอใหญ่ ที่อยู่ไม่ไกล ข้างบนนั้นนอกจากชื่อยังมีรูปถ่ายด้วย

” ก็แค่น้ำจิ้มน้ำจิ้ม ถ้าผมขับรอบนึง ก็สามารถ ทำลายสถิตินี้ได้ ” รพีพงษ์ยิ้ม

” โอ้โหจริงหรอ ครั้งแรกนะที่ฉันได้ยินแบบนี้ว่า คน ไร้ค่าที่ดังขณะนี้ สามารถทำลายสถิติของฉัน ” มี เสียงดังขึ้นจากด้านหลัง

จารุณีและรพีพงษ์หันไปมอง ได้อึ้งหลังจากที่เห็น ชรินทร์ทิพย์ที่อยู่ข้างลิปตา

” รพีพงษ์ ไม่กลัวขายขี้หน้าจริงๆ กล้าโม้ถึงที่ นี่ นายคิดว่าอำเภอนกฟ้าไม่มีใครรู้ฉายาของนา หรือ ?” ชรินทร์ทิพย์ดูถูกรพีพงษ์มาก

” คุณทำไมถึงอยู่นี่ได้ ?” รพีพงษ์ถาม

” ต้องเป็นฉันสิที่ถาม ไม่อยู่เมืองริเวอร์ มาหาสาวที่ นี่ ไม่กลัวว่าอารียาจะหักขานายหรือ ?” ชรินทร์ทิพย์

สีหน้าของรพีพงษ์เปลี่ยนไป :” พูดดีๆสิ !”