บทที่223 ไม่ยุ่งไม่ได้

ณ janhao ktv ห้องสูทส่วนตัว

ชิตวรกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ฟีธารานั่งอยู่ในอ้อม กอดของชิตวร แขนข้างหนึ่งโอบคอของชิตวรไว้ ใบหน้าของ ตวรกำลังจะแนบชิดกับหน้าอกของพี่ ธาราแล้ว

ในขณะเดียวกันนี้ประตูของห้องส่วนตัวได้ถูกเปิด ออก ผู้ชายที่ใบหน้าสูบตอบ มีรอยแผลเป็นได้เดิน เข้ามา ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ และแววตาที่โมโห

เขานั่งลงไปข้างๆของชิตวร หยิบแก้วเหล้าขึ้นมา มหมดทันที

ชิตวรเห็นปฏิกิริยาของคนนี้ ก็ถามว่า “กวี เป็นอะไร วะ? ทำไมโกรธแค้นได้ขนาดนี้”

กวีหันไปมองซิตวร แล้วพูดอย่างเสียอารมณ์ว่า เมื่อกี้ผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นผู้หญิงคนนึงแต่ง ตัวอย่างกับพวกขายตัว แต่งหน้าค่อนข้างเซ็กซี่ ผมคิดว่าเธอขายตัว ดังนั้นจึงได้เดินไปถาม”

“ตอนแรกเธอไม่พอใจ ยังด่าผม ผมจึงพูดว่าผมคือ ชิตวร ผู้หญิงคนนั้นก็รีบตะครุบมาหาผมทันที แล้ว ยังจับมือผม ให้ไปลูบไล้บนตัวของเธอ”

“ผมเลยคิดว่านี่เป็นความต้องการของทั้งสองฝ่าย ก็จะพาเธอไปสนุกในห้องน้ำสักหน่อย แต่พอเดิน เข้าไปในห้องน้ำผมหลุดปากออกมา หลังจากที่เธอ รู้ว่าผมไม่ใช่พี่แล้ว ก็ตบหน้าผมทันทีว่าผมเป็นไอ้ พวกหมาเห่าเครื่องบิน

“ผมคิด มึงก็แค่ขายตัว ยังจะแสร้งทำเป็นใสๆอีก ก็ เลยเธอไป ปรากฏว่าไอ้ผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้นมันแข็ง ข้อ อยากจะตบผมอีกฉาด ผมก็จับมือเธอเอาไว้ แล้ว จะจับปล้ำเสียเลย

“ในตอนนั้นเองเธอก็พูดออกมาว่าเธอเป็นคนของ กฤติกา บอกผมว่าถ้าผมกล้าแตะต้องตัวเธอล่ะก็ แล้วจะเสียใจ บอกหมายเลขห้องส่วนตัวกับผม ถ้า ผมมีปัญญาก็ไปให้เธอได้เลย

วันนี้โชคร้ายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ กระหรี่คนหนึ่ง ยังกล้าทำเป็นใสๆต่อหน้าผมอีก หลังจากที่ ควรได้ยินคำพูดของกวีแล้ว มองไปที่ที่ ธารา แล้วกล่าว “ถ้ากล้าที่จะผยองในถิ่นของฉัน ไอ้ กฤติกามันเป็นใคร? ฟังแล้วรู้สึกคุ้นหู”

“กฤติกาก็คือคุณชายของFour Season hotel Breeze เมื่อก่อนกินข้าวกับเราหลายมื้อ ตอนนั้นพวก เขาเพิ่งมาเที่ยวที่นี่ ไม่คาดคิดว่าเป็นคนของห้อง ส่วนตัวนั้นยั่วโมโหกวี” พี่ธารากล่าว

“Four Seasons Hotel Breeze แค่ขยะ คุณชาย ของพวกเขากล้าที่จะยั่วโมโหพี่น้องของชิตวร วันนี้ กรีมาเพื่อกินเหล้าเป็นเพื่อนกู ไม่ใช่มาเป็นที่รองรับ อารมณ์ของใคร พวกเราไปห้องส่วนตัวนั้นกัน ดูดิว่า ไอ้กฤติกามันหยิ่งยโสขนาดไหน กล้าทำอะไรก็ได้ ตามใจในที่ของกู แม้จะเป็นพ่อของมัน ก็ยังไม่กล้า พูดกับลูกน้องกูแบบนี้” ชิตวรกล่าว

ในห้องส่วนตัวของกฤติกา กฤติกาพูดกับทุกคน เรื่องโรงแรมของครอบครัวเขาเจ๋งขนาดไหนอย่าง สะใจ ในktvนี้ ไม่มีใครที่เขาแตะไม่ได้

“เลน่า สบายใจได้ รอให้ไอ้คนที่ลวนลามแกมาถึง ฉันจะต่อยมันหนักๆสักตั้ง ให้มันขอโทษแก
เลน่าพยักหน้าให้กฤติกา แล้วกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า ” กฤติกา คูณ หล่อมากจริงๆ”

ในขณะเดียวกันนี้เอง ประตูของห้องส่วนตัวถูกเตะ ออก กฤติกาตกใจขึ้นมา แล้วรีบหันไปดูด้านหลัง

กวีเดินเข้ามา แล้วกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “เมื่อกี้มึง พูดว่าจะต่อยใครนะ?

กฤติกาจ้องไปมา กวีรู้สึกว่าคนนี้ถึงแม้จะดูดุร้าย แต่เขาก็ไม่รู้จัก คิดดูแล้วไม่น่าจะเป็นใครที่ร้ายกาจ ดังนั้นตนเองก็ไม่จําเป็นต้องกลัว

“ก็มึงไง! มึงกล้าลวนลามเพื่อนของกูกฤติกา เรื่องนี้ ถ้ามึงไม่ขอโทษเธอ วันนี้ไม่จบแน่!” กฤติกาพูดอย่าง โมโห

“ให้กูขอโทษมัน? มึงฝันไปเถอะ! ไอ้กระหรี่นี่มัน ให้ท่ากูเอง ยังจะให้กูขอโทษมันอีก พวกมึงฝันไป เถอะ!” กวีกล่าวอย่างเยือกเย็น

“มึงหยุดพูดมากได้ล่ะ! ฉันให้ท่าแกตอนไหน แก อย่าพูดมั่วๆนะ!” เลน่าปฏิเสธทันที กลัวว่ากวีจะพูดเหตุการณ์ตอนนั้นขึ้นมา เพราะถ้าพูดออกมา เรื่องนี้ เธอก็จะไม่ได้เปรียบอีกต่อไป

“ไม่รู้ใครที่ได้ยินกูบอกว่ากูคือชิตวร จากนั้นก็เข้า มาให้ท่ากูเอง ตอนนั้นมึงนี่อยากได้มากไม่ใช่หรอ ทําไมตอนนี้ไม่อยากแล้วล่ะ? แล้วมาแสร้งทําเป็นน่า สงสารซะงั้น?” กวีมองไปที่เลน่าอย่างเยาะเย้ย

ทุกคนจ้องไปที่เลน่าอย่างตกใจ ไม่คาดคิดว่าเธอ จะมีมุมแบบนี้ด้วย

แกพูดบ้าอะไร ชิตวรรูปร่างหน้าตาเป็นยังไงกูรู้อยู่ แก่ใจ จึงหยุดพูดมั่วได้แล้ว กูขอให้มึงรีบๆขอโทษ ซะ ไม่งั้นถ้ากูโมโหขึ้นมา ถึงแม้จักรพรรดิ์องค์ไหนก็ ช่วยมึงไม่ได้!” กฤติกาตะคอกไปที่กวี

“ถูก พี่กฤติกาของฉันแตะไม่ได้นะ วันนี้แม้จักรพร รดจะมา แต่ก็ช่วยอะไรแกไม่ได้ รีบขอโทษฉันซะ!”

เลน่าตะคอกออกมา

“อ๋อ? จักรพรรดิ์ที่ไหนก็ช่วยมันไม่ได้ แล้วกูช่วยมัน ได้ไหม?” ในขณะนี้เอง ก็มีเสียงอันเยือกเย็นพูดขึ้น มา จากนั้น ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้องส่วนตัว
จากนั้น ควรก็เดินเข้ามาในห้องส่วนตัวมอง กฤติกาอย่างอาฆาต โมโหเกรี้ยวกราด

ตอนที่กฤติกามองไปยังควร ตัวสั่นขึ้นมา จากนั้น แม้แต่คำพูดก็ไม่กล้าเอ่ยออกมาแล้ว

เลน่าไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าชิตวรนั้นรูปร่างหน้าตาเป็น อย่างไร คิดว่าคนเหล่านี้มาเข้ามาเป็นคนที่กวีเรียก มาให้ช่วย แค่ยืมมือของกฤติกา ก็สามารถต้านทาน พวกนี้ได้แล้ว

“มึงเป็นใคร กล้าเบ่งต่อหน้าพวกกู พี่กฤติกาของ ฉันไม่ใช่ไอ้พวกไร้น้ำยาอย่างพวกแกคิดจะทําอะไร

ก็ได้นะ!” เลน่าตะโกนออกมา

สีหน้าของกฤติกาซีดขึ้นมาทันใด เขารีบหันไปคบ หน้าของเลน่าทันที แล้วด่า “มึงแม่งว่าใครคือ….. คือชิตวร พี่ชิต เทียบกับพี่ชิตแล้วกูก็เป็นแค่ขยะ ถึง ยังกล้าพูดอีกนะว่าพี่ชิตทำไรไม่ได้ จึงอยากตาย หรือไง!”

เลน่าจับหน้าของตัวเอง แล้วมองไปที่ชิตวรอย่าง ไม่คาดคิด ยังไงก็คิดไม่ถึง ว่ากวีจะหาคนอย่าง ตว รมาช่วยได้
ทุกคนในห้องส่วนตัวก็หวาดกลัวกันทั้งหมด คำพูด เมื่อกี้ของเลน่าต้องยั่วโมโหขิตวรเป็นแน่ ถ้าชิตวร โมโหขึ้นมาล่ะก็ วันนี้เกรงว่าทุกคนที่อยู่นี่จะไปไหน ไม่ได้

รพีพงษ์จ้องไปที่ชิตวร พบว่าเป็นพนักงานที่ทํางาน ให้ตระกูลลัดดาวัลย์ในตอนนั้นจริงๆ เพียงแต่ผ่าน ไปหลายปี ในตัวชิตวรมีความดุร้ายเพิ่มขึ้นมา ไม่ เหมือนในช่วงนั้นที่เขาอ่อนน้อมถ่อมตนต่อตระกูล ลัดดาวัลย์

เขาไม่ได้สนใจผลลัพธ์ของเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เลน่าก่อขึ้นมาเอง ไม่เกี่ยวข้องกับเขา ปฏิกิริยาที่พวกเขามีต่อตนในวันนี้ก็ไม่ถือว่าดี ดัง นั้นเขาจึงไม่เห็นใจแล้วคิดที่จะไปช่วยพวกที่เหยียด หยามเขาแต่อย่างใด

“คูณพูดว่าอะไรนะ เขา….เขาคือชิตวร?” เลน่า มองไปที่ชตวรอย่างคาดไม่ถึง ใจเต้นกระวนกระวาย จนแทบจะหลุดออกมาแล้ว

“ไม่งั้นล่ะ!” กฤติกาจ้องไปที่เลน่าอย่างเสียอารมณ์ ขณะนี้เขาไม่มีอารมณ์อวดเก่งอีกต่อไป เพราะซิตว รก็อยู่ที่นี่ ถ้าพูดผิดแม้แต่คำเดียว วันนี้เขาต้องจบเห่แน่ๆ

เขาหันไปมอง ควร ด้วยใบหน้าเศร้าโศกเสียใจ แล้วกล่าว “พี่ชิต ผมไม่รู้จริงๆว่าพี่ท่านนี้เป็นเพื่อน ของคุณ ขอคุณได้โปรดเห็นแก่การทานข้าวด้วยกัน ของเราเมื่อก่อนนั้น แล้วปล่อยเพื่อนที่ไม่รู้สาคนนี้ไป ด้วยเถิด

“เห็นแก่แก วันนี้ถึงแม้พ่อแกจะอยู่ที่นี่ กูก็จะไม่เห็น แก่เขา กวีเป็นพี่น้องของกู ไอ้กระหรี่นี่กล้าตบเขา วันนี้กูจะต้องเอาคืนแทนมัน” ชิตวรกล่าวอย่างเยือ เป็น

เลน่าเสียใจ แล้วรีบเดินไปข้างหน้า อ้อนวอน “พี่ ชิต ฉันไม่ดีเอง เรื่องนี้ต้องโทษฉัน ฉันยอมขอโทษ ท่านนี้ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ”

“ในเมื่อแกรู้แล้วว่าเรื่องนี้ต้องโทษแก งั้นแกก็น่าจะ รู้นะว่าคําขอโทษมันไม่มีประโยชน์” ชิตวรกล่าว “กวี ไอ้นี่ให้แกจัดการแล้วกัน แกอยากทําอะไรก็ทำไป ฉันรับรองว่าไม่มีใครแก้ขัดแกแน่

ใบหน้าของกวีสะท้อนรอยยิ้มอันร้ายกาจออกมา มองไปที่เลน่าด้วยสายตาที่ลามกแล้วกล่าว “ตอนนั้นจึงไม่ให้กูแตะต้องใช่ไหม งั้นตอนนี้กูจะเอามึงต่อ หน้าเพื่อนของมึงนี่แหละ ดูสิถึงจะยังกล้าปฏิเสธอีก

เลน่าหวาดกลัว แล้วถอยหลังไปสองก้าว พลาง อ้อนวอน “พี่ชาย ฉันผิดไปแล้ว คุณยกโทษให้ฉัน เถิด ถึงแม้คุณอยากได้ฉันจริงๆ ฉันก็ไม่ปฏิเสธ แต่ พวกเราอย่าทําที่นี่ได้ไหม?”

“พี่ชิต เรื่องวันนี้มันเป็นแค่การเข้าใจผิดกัน ไม่งั้น เหตุการณ์วันนี้ก็จบแค่นี้แล้วกัน ผมเลี้ยงคุณกับพี่ ท่านนี้ไปเที่ยวที่ร้านนวดกัน พวกเราอย่าทำอะไรเลน่ าเลย” กฤติกายังคิดว่าชิตวรยังคงไว้หน้าเขาอยู่ ก็ เลยกล่าวออกมา

เมื่อชิตวรได้ยินคำพูดของกฤติกาแล้ว ก็ยันไปที่ ท้องของเขาโดยตรง แล้วด่า “เป็นการเข้าใจผิดแม่ มึงสิ วันนี้กูมาทวงคืนความยุติธรรมให้พี่น้องกู มึงคิด ว่ามึงเลี้ยงกูที่ร้านนวด ก็สามารถคลายความโกรธ แค้นของพี่น้องกูได้หรอวะ? ตอนนี้สิ่งที่จะทำให้พี่ น้องกูหายโกรธ ก็คือเอาอีผู้หญิงนี่ ต่อหน้าพวกมึง มึงหยุดทำให้กูเสียเวลาได้ล่ะ”

กฤติกานั่งลงกับพื้น แล้วก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อไป
อันนาเห็นเหตุการณ์ดังนี้ก็โมโหขึ้นมา แม้ชิตวร จะเก่งกาจขนาดไหน ก็ไม่ควรที่จะไร้เหตุผลขนาด นี้ แล้วกล่าว “ทําไมคุณทำเป็นแบบนี้ เลน่าก็พูดแล้ว ว่าจะขอโทษพวกคุณ ทําไมพวกคุณยังทำแบบนี้กับ เธออีก แล้วพวกคุณยังจะทำเรื่องแบบนั้นภัยเธออีก ที่นี่ยังมีกฏอยู่ไหม?”

กวี ม แล้วกล่าว “กฏ? พี่ชิตนั่นแหละคือตัวกำหนด แกไอ้เด็กผู้หญิงคนนี้ยังชอบยุ่งเรื่องคนอื่นอีก ฉันว่า แกก็สวยดีนะ ไม่งั้นวันนี้พวกแกก็มาสนุกกับฉันด้วย กันทั้งคู่เลยมา”

สีหน้าของอันนาเปลี่ยนไป ไม่คาดคิดว่ากวีจะรวม เธอเข้าไปเป็นหนึ่งในนั้นด้วย ในใจก็เกิดความกลัว ขึ้นมา

ชิดวรจ้องไปที่อันนา แล้วยิ้ม “คนนี้สวยกว่าหน่อย นึงนะ ไม่งั้นแกเอาไอ้นี่ก่อนดีไหม

กวีหัวเราะฮ่าฮ่า แล้วกล่าว “ยังไงก็เป็นพี่ชิตที่ เข้าใจผม งั้นผมฟังพี่ล่ะกัน เอาไอ้คนที่ชอบวุ่นวาย เรื่องคนอื่นก่อนแล้วกัน”
กฤติการ นก จะลงมือกับอันนา ในใจก็

เคร่งเครียดขึ้นมาทันที แต่ทว่าเขาก็ไม่กล้าเป็นศัตรู กับซิตวร ดังนั้นถึงแม้จะรู้สึกเจ็บปวดแทนอันนา แต่ สุดท้ายแล้วก็ไม่กล้าออกหน้าแทนอันนาได้

กวีเดินไปที่อันนา ยื่นมาไปเพื่อจะดึงเธอมา

อันนาร้อนใจเดินถอยหลังไปสองก้าว กล่าวอย่าง ลนลานว่า “แกจะทําอะไร? ถ้าแกกล้าทำอะไรมิดีมิ ร้ายกับฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ” กวีหัวเราะ แล้วกล่าว “ถ้ามึงมีปัญญาก็ไปแจ้งสิ มึงดูล่ะกันว่าตำรวจจะมา จับกูไหม”

“อันนา แกยอมเถอะ อยู่ในถิ่นของพี่ชิต ไม่มีใคร กล้าต่อต้านคําสั่งของเขา” เลน่ากล่าวอย่างจําใจ เธอได้ทำใจยอมรับเหตุการณ์เลวร้ายที่จะเกิดขึ้น กับเธอในวันนี้แล้ว

อันนาได้ยินคำพูดของเลน่า ก็จ้องไปที่เธออย่าง เกลียดชัง แล้วกล่าว “เมื่อกี้ฉันออกหน้าแทนแก คิด ไม่ถึงว่าแกจะทำแบบนี้กับฉัน

“ฉันไม่ได้ให้แกรับหน้าแทนเลยนะ แกหาเรื่องเอง