บทที่219 ไม่ว่าจะเยอะเท่าไหร่พวกเราให้ได้ทั้งนั้น

ป.ธรู้สึกว่าช็อคกับตนเอง มองรพีพงษ์ด้วยใบหน้า ที่ไม่เชื่อ ไอ้เด็กนี่พูดว่าร้อยล้านไม่เยอะ ใครได้ยิน อยากจะเตะปากมันจริง

*ร้อยล้านไม่มาก หรือห้าล้านของผมมาก รพีพงษ์ ผมจะบอกให้นะ คุณกำลังล้อเล่นกับผมอยู่ใช่ไหม?” ปวิธยังรู้สึกไม่ค่อยเชื่อรพีพงษ์อยู่

รพีพงษ์ ดอก แล้วกล่าว “ไม่ได้ล้อเล่น ผมจะฝาก เงินร้อนล้านจริงๆ”

“คุณเป็นไอ้สวะขึ้นชื่อของเมืองริเวอร์ไม่ใช่หรอ คุณเอาเงินมาจากไหนเป็นร้อยล้าน ตลก” ปวิธสงสัย

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “บางครั้งเรื่องที่คุณได้ยินมา อาจไม่เป็นความจริงก็ได้นะ”

ต่อมาเขาก็มองไปที่ผู้จัดการ เอาบัตรสีดำนั้นยื่นให้กับผู้จัดการ แล้วกล่าว “โอนออกไปจากบัตร โดยตรงละกัน”

ผู้จัดการรับบัตรนั้นมา สําหรับรพีพงษ์แล้วร้อยล้าน อาจจะถือว่าไม่มาก แต่สําหรับธนาคารพวกเขาแล้ว ไม่ใช่จํานวนน้อยๆเลย

ประมาณครึ่งชั่วโมงให้หลัง ผู้จัดการมองไปที่ร พงษ์ แล้วกล่าว “คุณรพี ผมเลือกแพ็คเกจที่ดีที่สุด ให้กับคุณ พวกเราจะทำเงินพิเศษร้อยล้านนี้ให้กับ คุณโดยเฉพาะ ขอของยอดเงินนี้ จะใส่เป็นชื่อใคร หรอครับ?”

“ใช้ชื่อของภรรยาผมก็โอเคแล้วครับ ร้อยล้าน ผม ฝากแทนเธอ” รพีพงษ์กล่าว

ผู้จัดการพยักหน้า แล้วกล่าว “หลังจากที่ท่า ธุรกรรมนี้เสร็จแล้ว ผมจะรายงานผลกำไรจากยอด เงินนี้ให้กับคุณทุกเดือน แล้วดอกผลกำไรก็จะโอน เข้าไปในบัญชีภรรยาคุณโดยตรง คุณคิดว่ายังไง?

“ได้ ผลกำไรต่อปีของร้อยล้านนี้อยู่ที่เท่าไหร่?” รฟ์

พงษ์ถาม
“ถ้บริหารเงินให้ดีๆ หนึ่งปีห้าล้านก็ไม่น่าจะมี ปัญหา” ผู้จัดการกล่าว

ปวิธ อยู่ข้างหลังสูดลมหายใจ ทําไรของบริษัท เขาหนึ่งปีก็ห้าล้าน แต่นี่เป็นกำไรที่เขาเหนื่อยแทบ เป็นแทบตายกว่าจะได้มา แต่รพีพงษ์เพียงแค่เอา เงินฝากไว้ในธนาคารร้อยล้าน ก็สามารถมีผลกำไร ห้าล้านได้ ไม่รู้จะอิจฉายังไงแล้ว

“ได้ งั้นเดี๋ยวฉันเอาเลขบัญชีของภรรยาให้คุณ ทุกๆเดือนคุณเอาผลกำไรโอนไปในบัตรเธอก็ โอเคแล้ว ใช่ ตอนนี้เธอกำลังบริหารบริษัทหนึ่ง อยู่ อนาคตอาจจะมีการกูยืมเงินประมาณนี้ ที่นี่จะ สะดวกกว่าไหม?” รพีพงษ์ถาม

“เรื่องนี้คุณสบายใจได้ มีคุณที่ฝากเงินร้อยล้านกับ ธนาคารของเราอยู่ ภรรยาของคุณสามารถกู้ยืมกับ พวกเราได้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ” ผู้จัดการกล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า เมื่อถามชัดเจนแล้ว หีรับบัตร กลับมา แล้วยืนขึ้น

“โอเคล่ะ ที่เหลือคุณจัดการแล้วกัน ผมขอตัวกลับก่อน” ร พงษ์กล่าว

ผู้จัดการรีบยืนขึ้น ปวชยังคงอยู่ในความมึนงง รู้สึก เสียใจทีตอนนั้นไม่ได้ขอวีแชทของรพีพงษ์ไว้ นี่ ถือว่าเป็นคอนแทร็ค าฟ้าเลยนะ พลาดไปได้เสีย อย่างงั้น

ตอนนั้นฉันยังโอ้อวดกับเค้าว่าจะฝากเงินห้าล้าน ชั่งโง่งมจริงๆ ไม่แน่ตอนนี้เค้ากำลังหัวเราะเยาะเย้ย ตัวเองอยู่ก็เป็นได้” ปวิธพึมพำกับตัวเอง

บริษัทฉัตรมงคล

อารียานั่งในห้องทำงานของตัวเองอย่างอึดอัด วันนี้ เป็นวันที่เธอมารับช่วงต่อของบริษัท เป็นการทํางาน อย่างเป็นทางการวันแรก

แต่ในวันแรกนี้ เธอพบกับปัญหาที่ไม่สามารถมอง ข้ามได้ของบริษัทตัวเอง

เงินในบัญชีบริษัท ไม่พอที่จะหมุนเวียนในหนึ่ง สัปดาห์ หลังจากหนึ่งสัปดาห์แล้ว ถ้าไม่มีเงิน หมุนเวียนเพียงพอ บริษัทอาจเพราะการขาดเงิน หมุนเวียน ต้องเผชิญกับวิกฤตการณ์ใหญ่
“ไอ้ป่าธากร ตอนที่เขาเป็นประธานบริษัทได้ทำ อะไรให้บริษัทบ้างนะ เงินในบัญชีบริษัทมีเหลือแค่ นิดเดียว ต้องโดนเขาถลุงแน่นอน” อารียาพูดอย่าง โมโห

ในขณะที่เธอกำลังปวดหัวกับเรื่องเงินสภาพคล่อง ของบริษัทอยู่นั้น มือถือเธอดังขึ้น เป็นธายุกรโทรมา พอดี

ประธานอารียา เข้ารับตำแหน่งใหม่รู้สึกอย่างไร ” บ้าง? สบายมากใช่ไหม? ตอนนี้ทั้งบริษัทก็เป็นของ แกแล้ว ไม่มีใครเป็นศัตรูกับแก แกคงมีความสุขมาก สินะ เพียงแค่ไม่รู้ว่าแกเห็นของขวัญที่ฉันทิ้งไว้ให้ หรือยัง” ธายุกรเยาะเย้ยแล้วกล่าว

อารียารู้ว่าของขวัญที่ธายุกรทิ้งไว้นั้นคืออะไร ใบหน้าก็ดูไม่ดีขึ้นมาทันที

“ธายุกร แกเอาเงินในบัญชีบริษัทออกไปใช่ไหม นั่นมันเงินบริษัท นี่ถือว่าแกเอาเงินส่วนรวมใช้ส่วนตัว ฉันขอให้แกเอาเงินเหล่านี้มาคืนจะดีที่สุด ไม่งั้นแกก็ รอหมายเรียกได้เลย” อารียากล่าว

“ประธานอารียา คุณอย่าดูถูกคนอื่น ฉันเอาเงินบริษัทของแกตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันเอาเฉพาะรายรับที่ ฉันควรจะได้” เสียงของธาตุกร ไม่แคร์ใดๆ

เงินจำนวนนั้นไม่ได้เอาจากบัญชีบริษัทจริงๆ แต่ ถลุงเอาจากโครงการของบริษัทซันบับเบิ้ลกรุ๊ป ตั้งแต่เขาเริ่มเป็นประธาน บริษัทก็ไม่ค่อยมีรายได้ เข้าบัญชีบริษัทเลย

“ธายุกร แกไอ้สารเลว!” อารียาด่าอย่างไม่พอใจ

ถ้าไม่มีเงินเพียงพอในการหมุนเวียน ก็เปรียบ เสมือนกับบริษัทตระกูลลัดดาวัลย์ยังไม่ทันเริ่มก็ล้ม ละลายแล้ว ตอนนี้อารียาเป็นประธาน ต้องไม่มีเรื่อง ใดเร่งรีบเท่าเรื่องนี้อีกแล้ว

“เหอะเหอะ ตอนนี้คิดว่าฉันเป็นไอ้สารเลวแล้ว ตอน แรกที่แกไล่พวกเราออกถึงไม่คำนึงว่าแกจะมีวันนี้ล่ะ จะบอกให้นะ นี่เป็นเวรกรรมที่สวรรค์ประทานให้แก่ ธายุกรพูดอย่างเยือกเย็น

แกอย่าคิดว่าเป็นแบบนี้ แล้วฉันจะไม่มีทางออก ฉันจะหาเงินหมุนเวียนมาให้ได้” อารียากล่าว

“อย่าไร้เดียงสาไปหน่อยเลย ความสามารถระดับแกจะไปหาเงินมาจากไหน บริษัทตระกูลลัดดาวัลย์ ในเวลานี้ไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว ฉันได้เอาสถานการณ์ ของบริษัทตระกูลฉัตรมงคลบอกไปยังธนาคาร ใหญ่ๆแล้ว ดังนั้นถึงแม้ตอนนี้แกจะไปกู้ยืมเงิน เค้าก็ ไม่ให้แกหรอก” ธายุกร มอย่างร้ายกาจ

อารียา หมัดไว้อย่างแน่น เมื่อกี้วิธีที่เธอคิดได้วิธี เดียวก็คือไปธนาคาร แต่ตอนนี้ธายุกรทำแบบนี้ ก็ เหมือนกับได้ทำลายทางออกสุดท้ายของเธอแล้ว

“ธายุกร หรือแกอยากจะเห็นบริษัทตระกูล ฉัตรมงคลพังลงใช่ไหม” อารียสกัดฟันแล้วกล่าว

ธายุกรนิ่งไปสักครู่ จากนั้นก็กล่าวว่า “ตอนนี้ฉัน ไม่ใช่คนของบริษัทตระกูลฉัตรมงคล มันพังหรือไม่ พังเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน แต่ถ้าแกไม่อยากให้บริษัท ตระกูลฉัตรมงคลล้มละลายล่ะก็ แกสามารถมา ขอร้องฉัน ให้ฉันกลับไปเป็นประธาน แล้วฉันจะเอา เงินในมือของฉัน ใส่ไว้ในบัญชีบริษัท

“ฝันไปเถอะฉันจะไปธนาคารเดี๋ยวนี้ ฉันไม่เชื่อว่า พวกเขาจะไม่ให้ฉันกู้”

พูดจบ อารียาก็วางสายไป แน่นอกไปหมด
เธอผ่อนคลายสักแป๊ป จากนั้น ยืนขึ้นและถือ เอกสารที่จําเป็น เพื่อไปธนาคาร

เมื่อถึงประตูธนาคาร อารียาเห็นธาตุกรรออยู่ตรงนี้ แล้ว สีหน้าเริ่มไม่ดีขึ้นอีกครั้ง

ธายุกรมองไปที่อารียาด้วยความดูแคลน เขามาที่นี่ เพื่อเยาะเย้ย

“อารียาฉันขอแกล่ะอย่าพยายามเลย ธนาคารไม่มี ทางให้แกกู้ยืมหรอก แกมีเวลาอยู่สู้มาขอร้องฉันดี กว่า ไม่แน่ถ้าฉันมีความสุขอาจจะเอาเงินให้แกก็ได้ นะ แน่นอน แกต้องให้ฉันกลับไปเป็นประธานก่อน แล้วต้องขอโทษฉันอย่างเป็นทางการ ธายุกรกล่าว

“แกเลิกฝันได้เลย แม้จะกู้ธนาคารไม่ได้ ฉันกลับไป ขายวิลล่าของครอบครัว ไม่มีทางอ้อนวอนแก ให้ แกกลับไปที่บริษัท ก็เหมือนผลักบริษัทลงเหว” อารี ยากล่าวอย่างเยือกเย็น

“เหอะ งั้นฉันก็จะรอดูว่าแกจะทำยังไงให้บริษัทผ่าน วิกฤตการณ์นี้ไปให้ได้ จะบอกให้นะ ไม่มีฉันบริษัท ไปไม่รอด” ธายุกรก็กล่าวอย่างเยือกเย็นเช่นกัน ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง

อารียาไม่สนใจเขาอีกต่อไป เดินเข้าไปในธนาคาร

ธายุกรเห็นดังนั้นก็รีบเดินตามเข้าไป เขาอยากเห็น ตอนที่อารียาเศร้าสลดด้วยสายตาตนเอง

ผู้จัดการหน้าฟร้อนไม่รู้จักอารียา หลังจากที่ได้ยิน อารียาพูดว่าจะกู้เงินนั้น ก็พาเธอไปที่หน้าเคาน์เตอร์

หลังจากที่ได้ทำความเข้าใจเหตุการณ์แล้ว สีหน้า ของอารียาก็แย่ลง ธายุกรที่ยืนข้างๆดูแคลนอารียา เขาเตาได้ ธนาคารไม่มีทางให้อารียากู้แน่นอน

“คุณอารียา คืออย่างนี้นะคะ สถานการณ์บริษัท ของคุณฉันได้ทำความเข้าใจมาแล้วบ้าง ฉันได้ยิน มาว่าการจัดการในช่วงนี้ไม่ค่อยสู้ดีนัก แล้วบริษัท ก็ได้ถูกเทคโอเวอร์มาแล้วหนึ่งครั้ง ถ้าพวกเราให้ คุณกู้ล่ะก็

“บริษัทของเราไม่ได้เป็นอย่างที่คิด คุณเชื่อฉัน เพียงแค่คุณให้ฉันกู้ บริษัทของเราจะมีกำไรมา อย่างเร็ว การคืนเงินกู้ก็จะเป็นไปตามที่นัดเอาไว้อารียาพูดอย่างเคร่งเครียด

สีหน้าของผู้จัดการหน้าฟร้อนลําบากใจ ดูออก ชัดเจนว่าไม่อยากให้อาริยากู้ยืม

“อารียา แกอย่าเสียแรงอีกเลย ตอนนี้สถานการณ์ ของบริษัทตระกูลฉัตรมงคล ไม่มีธนาคารไหนให้แก กู้ยืมหรอก แกก็ขอร้องฉันแต่โดยดี ยังมีทางออกให้ บริษัทฉัตรมงคลอยู่รอดได้นะ” ธายุกรที่ยืนอยู่ด้าน หลังกล่าวออกมา

อารียสกัดฟัน ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

หรือต้องขายวิลล่าจริงๆหรอ? ถ้าหารพีพงษ์ล่ะก็ เขาน่าจะคิดวิธีออกนะ

ในขณะที่อารียากำลังยืนขึ้นเพื่อจะไปหารพีพงษ์ เพื่อหาทางออกนั้นเอง ผู้จัดการธนาคารก็เดินออก มา เขามองมาตรงนี้ ตอนที่เห็นอารียานั้น ก็ชะงักขึ้น

ตอนที่เขาช่วยรพีพงษ์ท่าเรื่องฝากเงินนั้น ได้ เห็นข้อมูลส่วนตัวของอารียามาแล้ว ดังนั้นถึงได้รู้

ลักษณะของอารียา
ตอนนี้อารียาสามารถพูดได้ว่าเป็นลูกค้าคนสำคัญ ของธนาคารพวกเขา เขาไม่กล้าทำงานช้า ดังนั้นจึง รีบเดินไปทางนั้น

ตอนนี้พวกคุณกำลังทำธุรกรรมอะไรอยู่? ทำไม ไม่เชิญลูกค้าไปที่ห้องรับรอง?” ผู้จัดการถามผู้จัด การหน้าฟร้อนโดยตรง

ผู้จัดการหน้าฟร้อนเห็นผู้จัดการมา แล้วรีบกล่าว “เธอเป็นคนของบริษัทตระกูลฉัตรมงคล ตอนนี้เงิน หมุนเวียนของบริษัทตระกูลฉัตรมงคลเริ่มมีปัญหา อยากจะกู้เงินจากธนาคารของเรา แต่ผลกำไรของ บริษัทตระกูลฉัตรมงคลนั้นไม่ค่อยสู้ดี ดังนั้นพวกเรา ต้องไตร่ตรองอีกครั้ง”

ธายุกรคิดว่าถึงแม้ผู้จัดการทั่วไปของธนาคารมา ก็ไม่มีทางปล่อยให้อารียากู้ ไม่แน่อาจเหยียดหยาม อารียาอีกก็ได้ ดังนั้นจึงไม่ได้เอาผู้จัดการมาใส่ใจ

แต่ทว่ามีสิ่งที่เขาไม่คิดถึงก็คือ หลังจากที่ผู้จัดการ

ได้ยินผู้จัดการหน้าฟร้อนพูดแล้ว ก็พูดออกมาว่า “ใครบอกว่าพวกเราต้องไตร่ตรอง ต่อไปเพียงแค่ คุณอารียามากู้ยืม ไม่ว่าจะเท่าไหร่ พวกเราต้องให้กู้ แค่ไม่เกินร้อยล้านก็โอเคแล้ว
หลังจากที่อารียาได้ยินผู้จัดการแล้วนั้น แววตา ประกาย แล้วกล่าว “ผู้จัดการ ฉันไม่ต้องการกู้เยอะ ขนาดนั้น ฉันต้องการแค่สามสิบล้านก็พอแล้ว”