คนรอบข้างคิดว่ารพีพงษ์และอารียาแต่งตัวเสื้อผ้า ธรรมดามาก คิดว่าพวกเขาไม่มีเงิน

แต่เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของหญิงสาวที่แต่งตัวดี เธอ ก็ตกใจทันที คิดไม่ถึงเสื้อผ้าที่อารียาถืออยู่ใน มือนั้นจะแพงขนาดนี้

“เชอะ ใครจะไปรู้ว่าเสื้อผ้าพวกนี้เป็นของปลอม หรือของจริง ไม่แน่อาจซื้อของปลอมร้านข้างทางมา ก็ได้ จะบอกเธอให้นะ ฉันภูษิตาใส่เสื้อผ้าดีๆมานับ ไม่ถ้วน เสื้อผ้าของเธอไม่มีมูลค่านี่แน่นอน!”ภูษิตา พูดจายืนยัน

อารียา กัดริมฝีปากทันที คิดไม่ถึงจะมีคนที่ไร้ เหตุผลเช่นนี้อยู่ด้วย

“เราเพิ่งซื้อชุดนี้มาจากในห้างสรรพสินค้าเมื่อกี้นี้ เอง ถ้าคุณไม่เชื่อคุณสามารถไปถามที่ห้างสรรพ สินค้าได้ ฉันไม่มีความจำเป็นต้องโกหกคุณ คุณหแบบนี้กับคุณพี่คนนี้ มันมากเกินไป อารียาพูดอย่าง โกรธ ๆ

“ฉันทํามากเกินไปแล้วเธอยุ่งอะไรด้วย? จะบอก เธอให้ รีบไสหัวออกไปให้พ้นๆเลยนะ ไม่อย่างงั้นจะ ต่าเธอด้วย ไม่ดูให้มันดีๆก่อน เรื่องของฉันยังจะกล้า มายุ่งอีก”ภูษิตาพูดอย่างโกรธ

สีหน้าจองรพีพงษ์ก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีที่ เขา จ้องมองไปที่ภูษิตา แล้วกล่าวอย่างเย็นชา: “ถ้าคุณ ยังไม่หยุดสร้างปัญหาอีก อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ

“โอ้ยยยย แกกล้าไม่เกรงใจฉันด้วย? แกมันคือตัว ห่าไร กล้ามาว่าฉันสร้างปัญหา เชื่อไหมฉันเตะแก ตายทีเดียว!”

ภูษิตากล่าว พร้อมกับเตะไปที่รพีพงษ์

เมื่อรพีพงษ์เห็นสิ่งนี้ ก็ตะคอก แล้วรีบยกเท้าขึ้น แล้วเตะตรงเข่าของภูษิตา ภูษตาก็รีบขยับถอยหลัง ทันที เธอเสียการทรงตัว และนั่งลงข้างหลังในหลุม ต้นไม้
ภูษิตาลุกขึ้นจากพื้น ใบหน้าของเต็มไปด้วยความ โกรธ ดวงตาทั้งคู่ของเธอจ้องมองไปที่รพีพงษ์ และ พูดว่า “แกรอฉันอยู่ตรงนี้เลยนะ ฉันจะโทรหาสามี ของฉัน และให้เขามาจัดการแก!”

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจภูษิตา แต่กลับหันไปมองผู้หญิง ที่อยู่ด้านหลัง แล้วถาม: “คุณพี่ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?

ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัว สีหน้าเต็มไปด้วยความเป็น ห่วงแล้วพูด: “ฉันไม่เป็นอะไรคะ พวกคุณอย่ายุ่ง เรื่องนี้ดีกว่า ฉันไม่อย่าทําให้พวกคุณเดือดร้อน คน คนนี้ดูแล้วไม่ควรมีเรื่องด้วย พวกคุณรีบออกไปจาก ที่นี่เถอะค่ะ”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูด: “ไม่ต้องกังวล ไม่มีปัญหาแน่ อยู่เมืองริเวอร์ ยังมีใครที่ผมไม่สามารถมีเรื่องด้วย ได้ ใช่แล้วคุณพี่ คุณ ออะไรครับ?”

“ฉัน….ฉันชื่อชนิสราชนิสราไม่มีทางเลือดจึงเปิด ปากบอก วันนี้เธอไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย

“พี่สา ไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องกังวล”อารียาพูดปลอบ
ชนิสราไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงพยักหน้า

ภูษิตาโทรหาสามีของหล่อน หลังจากนั้นก็จ้องมอง รพีพงษ์อย่างเคียดแค้น แล้วพูด: “เดี่ยวสามีของฉัน ก็มาถึง แกรอเลยนะ เมื่อเขามา แกตายแน่ กล้าเตะ ฉัน แกรอเลยนะ!”

รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไร เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ทำ เกินไปแล้ว คิดว่าถ้าหากเธอยังอยากจะสร้างปัญหา อีก ก็จะสั่งสอนเธอ ให้เธอได้หลาบจํา

ในตอนนี้เอง มีคนมาตบไหล่รพีพงษ์ รพีพงษ์หัน กลับไปมอง พบว่านั่นคือธฤตญาณนี่เอง

“นายมาทําอะไรที่นี่?”รพีพงษ์ถามด้วยรอยยิ้ม

“มีคนต้องการขอความช่วยเหลือจากฉัน และนัด ฉันไปเจอที่ร้านอาหารตรงข้างหน้านี้ ฉันเห็นว่ามีคน รุมล้อมอยู่แถวนี้ ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ จึงเดินมา ดู คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอนายที่”ธฤตญาณยิ้ม

รพีพงษ์มองไปที่ภูษิตา แล้วพูด: “เจอคนไร้เหตุผล อยากพูดคุยกับหล่อนอย่างมีเหตุผล”
” แกว่าใครไม่มีเหตุผล ไอ้เขี้ย แกพูดใหม่อีกครั้ง ฉันฉีกปากของแกแน่”ภูษิตาระเบิดทันที

ธฤตญาณหันไปมองหล่อน แล้วพูด: “คุณพี่ พอได้ แล้วนะ คุณไม่ควรมีเรื่องกับเขา ผมว่านะคุณรีบไป จะดีกว่า”

เมื่อภูษิตาได้ยินคำพูดของธฤตญาณ สีหน้าก็เต็ม ไปด้วยความดูถูก แล้วพูด: “แล้วมันคือตัวอะไร ทำไมฉันถึงมีเรื่องด้วยไม่ได้? พวกแกรู้หรือเปล่าว่า สามีของฉันทําอะไร จะบอกว่าพวกแกให้นะ ถ้าสามี ฉันมาถึง พวกแกอย่าคิดหนีแม้แต่คนเดียว!”

“ไม่สนว่าสามีคุณจะเป็นใคร ถ้าหากคุณยังหาเรื่อง เขาต่อไป พวกคุณเองที่จะเสียใจ”ธฤตญาณกล่าว

“แกบ้าไปแล้วหรือเปล่า? แกกับมันมาด้วยกันใช่ ไหม ฉันว่าพวกแกสามคนสมองน่าจะมีปัญหาเรื่อง ที่ไม่ควรยุ่งก็เสือกมายุ่ง ฉันก็ไม่ชอบคนแบบนี้แล้ว จะทําไม แบบนี้ผิดกฎหมายด้วยเหรอ? จะบอกพวก แกให้นะ อยู่ที่เมืองริเวอร์ ก็มีแค่คนที่ชื่อธฤตญาณ เท่านั้นที่สามีฉันกลัว นอกจากเขาแล้ว คนยากจน อย่างพวกแกสามคน ต่อให้เขาทําร้ายจนพิการก็ไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย”ภูษิตมาตะโกน

ธฤตญาณและรพีพงษ์มองตากัน และทั้งคู่ก็ยิ้ม อย่างขี้เล่น

“ถ้าพวกแกกลัวเขา ก็รีบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลย ให้ผู้ หญิงจนคนนั้นคุกเข่าลงมาแล้วเลียรองเท้าให้ฉัน ฉัน ก็จะไม่เอาเรื่องพวกแก ไม่อย่างนั้น พวกแกต้องรับ ผิดต่อผลที่ตามมา!”ภูษิตากลอกตาแล้วพูด

“อย่างนั้นพวกเราก็รอสักพักดีกว่า”ธฤตญาณกล่าว ด้วยรอยยิ้ม

ไชยพศเดินไปที่หน้าห้างสรรพสินค้าอย่างรีบร้อน เดิมทีเขาวางแผนจะไปหาธฤตญาณเพื่อขอความ ช่วยเหลือ และเชิญธฤตญาณทานอาหารด้วย

แต่เมื่อกี้เขาได้รับสายจากภรรยาของตัวเอง บอก ว่าตัวเองถูกคนทําร้าย ให้เขารีบไปหา เขาไม่มีทาง เลือก คิดว่าธฤตญาณยังมาไม่ถึง ดังนั้นจึงรีบออก มาดู

ไกลออกไปไม่มากนัก เขาเคยเห็นกลุ่มคนรุมล้อม แล้วเขาเดินไปยังกลุ่มคนอย่างรวดเร็ว และแวบเคียวเห็น ภรรยาของตัวเอง

“ภรรยา คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ไชยพศเดิน

เข้าไป แล้วถาม

เมื่อภูษิตาเห็นสามีของตัวเองมา ก็เริ่มร้องไห้ทันที ความเย่อหยิ่งที่เป็นอยู่เมื่อกี้หายไปหมด

“สามี คุณมาสักที ถ้าคุณยังไม่มาอีก ฉันก็คงถูก พวกเขาทําร้ายจนตายแน่ คุณต้องจัดการสั่งสอน พวกเขาทั้งหลาย พวกเขาทั้งหลายก็แค่คนยากจน ยังกล้ามาท้าทายฉัน มันน่าโมโหจริงๆ”ภูษิตา คร่ำครวญ

ผู้คนรอบข้างต่างประหลาดใจ เพราะคิดว่าฝีมือ การแสดงของภูษิตานั่นสามารถนำไปแสดงได้เลย และใบหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าท้องฟ้า

ไชยพศมองไปที่ภูษิตาท่าทางก็ไม่เหมือนคนที่ถูก ทําร้าย ก็รู้ทันทีว่าเธอแสร้งทำเป็นน่าสงสาร เพื่อให้ เขาแก้แค้นให้

เขารู้ดีว่านิสัยภรรยาตัวเองนั้นเป็นเช่นไร
เขามองไปที่รพีพงษ์และคนอื่นๆ อย่างไม่เต็มใจ และเมื่อสายตาของเขาตกอยู่ที่ธฤตญาณ ร่างกาย ของ แป้ง อ

“ธฤตญาณมองเขาอย่างข่าๆ แล้วพูด: “ไชย พศ ภรรยาของคุณดูแลได้ไม่ค่อยดีเลยนะ

ไชยพศก็รีบเดินไปหาธฤตญาณ สีหน้าเต็มไปด้วย ความเคารพ: “พี่ธฤต ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ล่ะครับ เรา นัดเจอกันที่ร้านอาหารไม่ใช่เหรอครับ?”

ธฤตญาณตะคอกอย่างเย็นชา ว่า: “ภรรยาแกหา เรื่องน้องชายฉัน แกว่าฉันยังมีกะจิตกะใจจะไปกิน ข้าวอยู่เหรอ?”

สีหน้าของไชยพศเปลี่ยนไปทันที เขาคิดไม่ถึงว่า ภรรยาตัวเองมีเรื่องกับน้องชายของธฤตญาณ และ เขาก็มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือธฤตญาณ ดังนั้น ถ้าธฤตญาณไม่ช่วยเขา เขาก็จะเดือดร้อนแน่

“พี่ธฤต น่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ผมจะจัดการ เมียบ้าของผมเป็นอย่างดี ขอ ธฤตอย่าได้ถือสา เลยครับ”ไชย ศร้องขอด้วยความเมตตา
ภูษิตาเห็นว่าไชยพศไม่ช่วยเธอจัดการคนพวก นี้ แต่กลับพูดจาสุภาพเกรงอกเกรงใจธฤตญาณ ไม่พอใจทันที สามีคุณทําอะไรของคุณ คุณรีบ ช่วยฉันสั่งสอนพวกเขาสิคะ โดยเฉพาะผู้ชายที่เพิ่ง เข้ามาทีหลังคนนี้ ยังมาพูดจาเหลวไหล บอกว่าฉัน ไม่ควรมีเรื่องกับพวกเขา บ้าไปแล้ว คนโง่อย่างเขา ทําไมฉันจะมีเรื่องด้วยไม่ได้

เมื่อไชยพศได้ยินคำพูดของภูษิตา ก็ตบหน้าเธอไป หนึ่งครั้ง แล้วค่า: “คุณนี่มันตาบอดจริงๆ พี่ธฤตบอก ว่าคุณไม่ควรมีเรื่องด้วย ก็คือคุณไม่ควรมีเรื่อง เธอ มาตอแหลอะไรตรงนี้?

ภูษิตาจับหน้าของตัวเอง มองไปที่ไชยพศอย่างอึ้งๆ แล้วพูด: “คุณกล้าตบฉันเหรอ คุณบ้าไปแล้วเหรอ!”

ผมบ้าหรือคุณป้ากันแน่? คุณมีเรื่องกับใคร ไม่มี!”ไชย ศตะโกน

ภูษิตามองไปที่ธฤตญาณพวกเขา แล้วพูด: “มันก็ แค่เป็นไอ้พวกคนจนไม่กี่คนเอง ยังเป็นใครได้?”

“ท่านนี้ก็คือธฤตญาณ ที่วันนี้ฉันจะมาขอความช่วยเหลือ ที่สำคัญตำแหน่งของเขาที่อยู่ในเมือง เวอร์ คุณมีเรื่องกับเขา ยังคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีอยู่เห รอ? ไชยพศถอนหายใจ

ภูษิตาเบิกตากว้างทันที และอุทานทันที “คุณว่า อะไรนะ เขาก็คือธาตญาณเหรอ?”

“ไม่อย่างงั้นคุณคิดว่าเขาเป็นใคร วันนี้เธอก่อเรื่อง ให้ฉันใหญ่หลวงมาก!’ไชยพศกล่าว

ผู้คนที่รุมล้อมสีหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจ พวก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนธรรมดาๆคนนี้คือธฤตญาณ

“ที่แท้เขาก็คือธฤตญาณนี่เอง ไม่แปลกเลยที่เขาดู เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาเป็นคนใหญ่คนโตของเมืองริเวอร์ ก็ไม่กลัวผู้ หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้อย่างแน่นอน

พูดแบบนี้ วันนี้ก็มีคนที่จัดการกับผู้หญิงบ้าคนนี้ ได้ ตอนนั้นที่ดูอยู่ฉันก็โมโหมาก น่าเสียดายที่เราไม่ กล้ายุ่ง”
“สามี คุณกำลังโกหกฉันอยู่หรือเปล่า คนคนนี้ดูไป แล้วธรรมดามาก ดูไปแล้วก็เหมือนคนยากจน จะ เป็นคนใหญ่โตอย่างธฤตญาณไปได้ยังไง คุณน่าจะ จําคนผิดแล้วล่ะ”ภูษิตากล่าว

ไชยพคโมโหจนจะระเบิดออกมา แล้วตบหน้าภูษิต าไปอีกครั้ง และค่า: ” คุณนี่แมร่งสมองบ้าไปแล้ว จริงๆ ทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับคนหน้าโง่แบบนี้เนี่ย ถ้าไม่ใช่ธฤตญาณ อย่างนั้นคือคุณเหรอ? ผมจะไม่ ยุ่งเรื่องนี้ของคุณ คุณจัดการเองแล้วกัน!”

ภูษิตาถึงค่อยรู้ตัวว่า ตัวเองคงจะมีเรื่องกับธฤต ญาณคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองริเวอร์จริงๆแล้ว

สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความเสียใจ หันไปมองธฤต ญาณ แล้วพูด: “พี่ธฤต ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันคิดไม่ ถึงเลยว่าคือพี่ ขอร้องล่ะพี่ปล่อยฉันไปเถอะ”

“คุณขอโทษฉันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว คนที่คุณมี เรื่องด้วยไม่ใช่ฉัน”ธฤตญาณกล่าว

ภูษิตาหันหน้าไปมองชนิสรา จากนั้นก็กัดฟัน เดิน ไปตรงหน้าหล่อน แล้วพูด: “ฉันผิดไปแล้ว ฉัน ขอโทษเธอด้วย ฉันขอโทษเธอแล้ว เธอยกโทษให้ฉันได้หรือเปล่า”

ไชยพศเดินตามไปที่ด้านหลังภูษิตา แล้วเตะลงไป ที่มาของหล่อน ภูษิตาก็คุกเข่าลงตรงหน้าชนิสรา

“จะขอโทษ ขอโทษดีๆ ถ้าไม่แสดงความจริงใจ ออกมา เขาจะยกโทษคุณได้ยังไง รีบกราบคำนับให้ เขาเลย ไม่แน่ถ้าเขาดีใจ ก็ยกโทษให้คุณไชยพศก ล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว