บทที่ 195 ขอให้มีชีวิตยืนยาว

ในห้องเรสสิเดนท์ ศศินัดดาวิ่งมาอย่างตื่นเต้น

ลูกสาว แกเดาว่าเมื่อกี้ฉันเห็นอะไร ครอบครัวบ กำลังทะเลาะกับพ่อของโมไนยอยู่ ปรางทิพย์ก็ร้อง จะเป็นจะตาย โมไนยก็ไม่รู้ไปไหน พวกเขาต้องคุย ไม่ลงตัวแล้วแน่ๆ ช่างน่าขำจริงๆ!” ศศินัดายิ้มพลาง กล่าว

อารียาชะงัก ไม่คาดคิดว่าวันหมั้นของปรางทิพย์ จะกลายเป็นเช่นนี้ เธอหันไปมองรพีพงษ์ที่อยู่ข้างๆ ตอนนั้นรพีพงษ์ไม่ได้กลับมาพร้อมกับเธอ บอกว่า จัดการธุระบางอย่าง ตอนนี้ศศินัดดาวิ่งมาบอกถึง สถานการณ์อันเลวร้ายของครอบครัวมจี อารียาอด ลังเลไม่ได้ว่าเป็นฝีมือของรพีพงษ์

คุณหาใช่ไหม?” อารียาถาม

“พวกเขาทำเองต่างหาก” รพีพงษ์ยิ้มพลางพูด

อารียาพยักหน้า แล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ คลินิคคาไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งคู่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร หันไปทางรพีพงษ์ แล้วกล่าว “รพีพงษ์ แกรู้ใช่ไหม ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นจึงตั้งใจเอาห้องส่วน ตัวVIPให้พวกเขา ให้พวกเขาดีใจไปก่อน?”

รพีพงษ์ยิ้มพลางกล่าว “ผมได้ยินมาว่าฮวงจุ้ยของ ห้องส่วนตัวVIPนั้นไม่ค่อยดี อาจเพราะพวกเขาเจอ เข้ากับอะไรล่ะมั้ง

ศศินัดดากลัวขึ้นมาทันที แล้วกล่าว “ยังดีที่เราไม่ ได้ไปกินข้าวที่ห้องส่วนตัวVIPนั้น ไม่งั้นไม่แน่คนที่ โชคร้ายอาจเป็นพวกเราก็ได้

อารียาเอือมระอา รู้สึกว่าศศินัดดาหลอกง่ายเหลือ

เกิน

“ลูกสาว แกรีบมาดูนี่ ก่อนหน้านี้บจียังหยิ่งผยองอยู่ เลย ตอนนี้พวกเราจะต้องดูสถานการณ์อันเลวร้าย

ของครอบครัวพวกเขา”

ศศินัดดาพูดมาหนึ่งประโยค จากนั้นก็ดึงอารียามา เดินไปข้างนอก

รพีพงษ์เบื่อหน่าย เขาเกรงว่าศศินัดดาและครอบ ครัวบจีจะตบตีกันขึ้นมา ดังนั้นจึงลุกขึ้นและเดินตาม

ในRose&Mary Hostelครอบครัวบจีได้เดินออก จากห้องส่วนตัวVIPมา

พ่อของโมไนยได้ขอโทษกับครอบครัวบ หลาย ครั้ง แต่ปรางทิพย์ไม่ฟังแม้แต่อย่างใด ทั้งคู่รู้สึก เอือมระอา และก็ไม่รู้ว่าโมไนยวิ่งหนีไปไหนแล้วด้วย พวกเขาทำได้เพียงออกจากที่นี่ไปก่อน

ตอนนี้ปรางทิพย์ได้หยุดร้องแล้ว บจีได้ปลอบโยน อยู่แสนนาน ทั้งสามถึงได้เดินออกมาจากห้องส่วน ตัว

ในขณะนี้ศศินัดดาก็พาอารียาและรพีพงษ์ทั้งคู่เดิน มา มาเจอกับครอบครัวของบจีพอดี

ทีมองไปอย่างอัปยศอดสู แต่ใบหน้าเต็มไป ด้วยความสะใจ แล้วกล่าวอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า “ทําไมใบหน้าของทุกคนแลดูทุกข์ระทมขมขื่นจัง วันนี้เป็นวันหมั้นไม่ใช่หรอ โมไนยล่ะ ทำไมเหลือแค่ ครอบครัวแกครอบครัวเดียวล่ะ?” หลังจากที่ครอบครัวม เห็นศ นัดตาทั้งสามแล้ว นั้น สีหน้าตามเดิม บูดบึ้งอยู่แล้ว ขณะนี้ยังดูไม่ดี เข้าไปใหญ่

มองไปที่คลินัดดาอย่างโมโหเกรี้ยวกราด แล้วค่า “ศศินัดดา เป็นเพราะพวกแก พวกแกเอา โชคร้ายมาให้พวกเรา ถึงทำให้ปรางทิพย์ของเรา เจอกับไอ้เลวโมไนยนี่ ต้องเป็นเพราะพวกแกแน่ๆ ครอบครัวพวกแกจะต้องไม่ตายดีแน่นอน!

ศศินัดดา นปาก แล้วกล่าว “แกหยุดให้ร้ายคนอื่น ได้ล่ะ ตอนทีปรางทิพย์ของแกกับไอ้โมไนยนั่นได้กัน พวกเรายังไม่กลับมาเลยนะ แปลว่าครอบครัวของ แกทุกคนตาบอด ตอนนี้ยังมาโกรธเคืองพวกเราอีก”

บจีพูดไม่ออกขึ้นมาทันที ศศินัดดาพูดก็ไม่ผิด ตอนที่ปรางทิพย์และโมไนยเป็นแฟนกันนั้น จะโทษ ครอบครัวศศินัดดาไม่ได้จริงๆ

เพียงแต่เธอไม่รู้ ถ้าปรางทิพย์และโมไนยไม่ยั่ว

โมโหอารียาละกัน งานหมั้นของครอบครัวพวกเขา วันนี้ก็ยังคงราบรื่นต่อไป และเรื่องที่โมไนยแอบไปมี อะไรกับพนักงานนั้น พวกเขาก็อาจไม่รู้ไปตลอดกาล

ปรางทิพย์ชักตาไปที่อารียา ดูๆแล้วตอนนี้ ถึงแม้ อารียาจะแต่งงานกับไอ้สวะรพีพงษ์นี่ ก็มีความสุข กว่าเธอเยอะมาก

แล้วตอนนี้รพีพงษ์ก็ไม่ได้เป็นสวะอย่างที่คิด เขา ขับปอร์เช่ อยู่โรงแรมRose&Mary Hostelแล้วจะ เป็นไอ้สวะได้ยังไงกัน

ในใจปรางทิพย์เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาอย่าง รุนแรง เธอไม่พอใจ เธอคิดว่าอารียาไม่ควรจะมีชีวิต ที่ดีกว่าเธอ

ฝากไว้ก่อนเหอะ ฉันไม่มีความสุข พวกแกก็ต้อง ไม่มีความสุขเช่นกัน อารียา ทำไมแกมีความสุขกว่า ฉัน แกจงเก็บช่วงเวลาดีๆเหล่านี้เอาไว้ให้ดี ไม่นาน ฉันจะให้พวกแกได้ลิ้มลองความผิดหวัง!” ในใจปราง ทิพย์พึมพำ

“พวกแกสะใจให้มันน้อยๆหน่อย ถึงแม้ปรางทิพย์ ไม่ได้แต่งกับโมไนย แต่ตำแหน่งในตระกูลเขมพงศ์ ก็ยังสูงกว่าพวกแกอยู่ดี ท่านไวทยุตไม่มีทางเชื่อว่า พวกแกผักที่Rose&Mary Hostelงานวันเกิดครั้งนี้ของเขา ไม่แน่พวกแกอาจไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมก็เป็นได้ นะ ศศินัดดา ฝากไว้ก่อนเหอะ ฉันจะทำให้ท่านไวทยุ ตไล่แกออกจากตระกูลให้ได้!”

บจีตะโกนออกมา แล้วก็พาตุลยวัตและปรางทิพย์ ออกจากที่นี่

ศศินัดดา นปาก แล้วกล่าว “ครั้งนี้ฉันเอาของขวัญ ชิ้นใหญ่มา พ่อของฉันจะไม่ให้ฉันเข้าร่วมงานวันเกิด ได้ยังไงกัน นอกจากเขาไม่อยากได้ของขวัญชิ้น ใหญ่ที่ฉันเตรียมมาให้

หลังจากที่งานหมั้นพังลง ครอบครัวบจีก็ สงบเสงี่ยมอยู่หลายวัน หลังจากที่ปรางทิพย์ทบทวน ดีแล้ว ว่าจะตัดความสัมพันธ์กับโมไนยอย่างเด็ด

ขาด

ความจริงบจีอยากให้ปรางทิพย์คิดให้ถี่ถ้วนอีกครั้ง เพราะโมไนยทำงานให้ท่านยุด ลูกเขยที่ดีแบบนี้ ไม่ใช่จะหาง่ายๆ ถึงแม้นอกใจแล้ว ก็ให้อภัยได้

แต่ปรางทิพย์ยอมรับไม่ไหว ดังนั้นยังยืนยันที่จะ ตัดความสัมพันธ์กับโมไนย
เบื่อหน่าย ทําได้เพียงตอบรับปรางทิพย์ แล้ว แจ้งไปยังฟอของโมไนย

ผ่านไปหลายวัน ปรางทิพย์ได้รักษาแผลใจหาย แล้ว ครอบครัวบก็กลับมาสงบอีกครั้ง

เพราะไวทยุตจะครบรอบเจ็บสิบปีแล้ว ครอบครัว บทําเพื่อให้ไวทยุ ชอบพอ แทบจะไปคฤหาสน์ ตระกูลเขมพงศ์ทุกวัน เพื่อช่วยจัดสิ่งของที่ต้องใช้ ในงานเลี้ยงวันเกิด

แล้วก็ได้ฉวยโอกาสนี้พูดเรื่องร้ายๆของครอบครัว ศศินัดดาให้ไวทยุตฟัง คิดเสมอว่าจะทําอย่างไรให้ ไวทยุตไล่ศศินัดดาออกจากตระกูล

แต่ช่วงหลายวันนี้ครอบครัวศศินัดดาได้เที่ยว บริเวณรอบๆของอำเภอหยก เพราะปกติไม่ค่อยมี โอกาสได้มาสถานที่ที่มีเขาสวยทะเลใสแบบนี้ ดังนั้น รพีพงษ์จึงได้พาพวกเขาเที่ยวสักกี่วัน

ชั่วพริบตางานเลี้ยงครบรอบเจ็ดสิบปีของไวทยุต มาถึง

วันนี้ ศศินัดดาได้เรียกรพีพงษ์และอารียาตื่นแต่เช้า แล้วก็เน้นพวกเขาว่าให้สวมชุดดีๆ วันนี้เป็นวัน เกิดของไวทยุต เธออยากให้ครอบครัวดูมีหน้ามีตา ต่อหน้าตระกูลเขมพงศ์

“รพีพงษ์ อย่าลืมรูป (ตกปลาใต้เขาเขาซี) ล่ะ นี่ คือของขวัญที่ฉันจะให้พ่อของฉัน ของขวัญที่พวก ตระกูลเขมพงศ์ให้นั้นไม่มีทางดีไปกว่าของฉันแน่” ศศินัดดากล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า หลังจากเก็บเสร็จแล้ว ถือรูป นั้นออกจากRose&Mary Hostelแล้วนำรูปไว้ใน กระโปรงรถของรถปอร์เช่

ทั้งครอบครัวนั่งบนรถ รพีพงษ์ขับรถไปที่คฤหาสน์ ตระกูลเขมพงศ์

คฤหาสน์ตระกูลเข็มพงศ์ เป็นเรือนสี่ประสาน ที่มีอายุยาวนานหลังหนึ่ง พื้นที่ใช้สอยใหญ่มาก ตำแหน่งของมันอยู่ที่ในตัวเมืองอำเภอหยก

ถึงแม้ตระกูลเขมพงศ์เทียบไม่ได้กับจิรายุส แต่ก็ ถือเป็นตระกูลต้นๆของอำเภอหยก ตระกูลธรรมดาก็ เทียบไม่ได้
หลานเหลนเพื่อนทั้งหลายของไวทยุต ทุกครั้งที่ถึง วันเกิด คนเหล่านี้จะเดินทางมาจากทั่วทุกหนทุกแห่ง เพื่อมาฉลองวันเกิดให้กับไวทยุต

ขณะ นี้ในคฤหาสน์ตระกูลเขมพงศ์ บริเวณรอบๆ บ้านเต็มไปด้วยอาหาร ทุกคนที่มาร่วมฉลองล้านนั่ง ลงเพื่อฉลอง ในช่วงสองปีมานี้ครอบครัวของตุลยวัต ประพฤติตัวได้ดี ดังนั้นจึงสามารถนั่งร่วมโต๊ะอาหาร เดียวกับไวทยุตได้

“ ท่านไวทยุต คุณดูครอบครัวศศินัดดาล ช่วงนี้ที่ กลับมาถึงอำเภอหยกก็มาหาท่านแค่หนึ่งครั้ง วันนี้ เป็นวันครบรอบเจ็บสิบปี พวกเขาถึงกระทั่งตอนนี้ แล้วยังไม่มาอีก นี่เหมือนวางมาดต่อท่านเลยนะ”บจี กล่าว

หลังจากที่ไวทยุตได้ยินมจีกล่าวแล้ว ก็ยิ้มดูแคลน ขึ้นมา ในใจคิดว่าครอบครัวศศินัดดาทำเกินไป หน่อยแล้ว

แล้วท่านไวทยุตท่านรู้ไหม แฟนของปรางทิพย์ นั้น ชื่อโมไนย เป็นคนที่ทำงานให้ท่านยุดนะ วันนั้น ครอบครัวพวกเราทั้งสองจะหมั้นแล้ว แต่กลับถูกศศิ นัดดาป่วน ดวงของปรางทิพย์ซึ่งขมขื่นจริงๆไม่มีก็ไม่ใช่จะเป็นอะไร”

“ฉันเห็นด้วย ไล่ศศินัดดาออกจากตระกูลเขมพงศ์ ของเรา ต่อไปนี้จะไม่ติดต่อใดๆกับพวกเขาอีก คน แบบนี้ มีเพียงจะหาเรื่องมาให้พวกเรา วันเกิดพ่อ ก็ ไม่คิดที่จะให้ของขวัญดีๆสักหน่อย แล้วจะมีพวกเขา ไว้ทําไม”

บ เห็นผู้คนเป็นไปกับเธอด้วย ในใจก็หัวเราะ ดูแคลน แต่ยังเสแสร้งว่าตนเองน่าสงสารอยู่ ราวกับ ว่าตัวเองถูกกระทำอย่างทารุณอย่างไรอย่างนั้น

ใบหน้าของไวทยุตบูดบึ้ง เขาไม่ชอบศศินัดดาอยู่ แล้ว และมีความรังเกียจรพีพงษ์เป็นทุนเดิม ตอนนี้ ยิ่งได้ยินทุกคนอยากให้ไล่ศศินัดดาออกจากตระกูล เขมพงศ์ ในใจก็เกิดความคิดนี้ขึ้นมาเช่นกัน

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดถึงเรื่องนี้ ไวทยุต หายใจลึกๆ แล้วกล่าว “พอล่ะ ตอนนี้ไม่พูดเรื่องนี้ ก่อนละกัน วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน พูดเรื่องดีๆหน่อย ละกัน เมื่อสองวันก่อนฉันเพิ่งได้ของรักมาหนึ่งชัน เอามาให้พวกแก

พูดจบ ไวทยุดมองไปที่คนข้าง คนนั้นรีบลุกขึ้น ทันที ไปในห้องแล้วเอารูปออกมารูปหนึ่ง โชว์ให้ทุก คนได้เห็น

“รูปนี้คือ (ตกปลาใต้เขาเขาซี) Tang Yinวาด ด้วยตนเอง ฉันไปตลาดโบราณสวรรค์ซื้อมันมาใน ราคาสูง คนนั้นไม่รู้ค่าของมัน คิดว่ารูปนี้ไม่ใช่ของ จริง ขายฉันในราคาสามแสน ถ้าเอารูปนี้ออกขาย สามารถขายได้เป็นร้อยล้านเลยนะ!”ไวทยุตพุด อย่างมั่นใจ

ทุกคนตะลึง ไม่คาดคิดว่ารูปนี้จะมีราคาแพงได้ ขนาดนี้

ในขณะนี้ทุกคนล้วนประจบสอพลอไวทยุต ถ้า อนาคตไวทยุตไม่อยู่แล้ว เมื่อต้องแบ่งทรัพย์สิน พวกเขาก็อยากจะได้รับส่วนแบ่งบ้าง

ในขณะนี้เอง ครอบครัวศศินัดดาก็มาถึงคฤหาสน์ ตระกูลเขมพงศ์ ศศินัดดาดีใจ เมื่อได้มาถึงก็รีบ ตะโกน “ฟอ ฉันมาร่วมฉลองวันเกิด ครั้งนี้ฉันเตรียม ของขวัญชิ้นใหญ่ของคุณ คุณต้องชอบ