บทที่193 เปิดคลิป

หลังจากที่บจีได้ยินคําพูดของศศินัดดาแล้ว ในใจก็ ด่าบรรพบุรุษเธอทั้งแปดชั่วโคตร แต่เมื่อด่าจบ ก็คิด ได้ว่าไม่ถูกต้อง เธอค่าบรรพบุรุษแปดชั่วโคตรของ ศศินัดดา ก็เหมือนกับค่าตุลยวัตป่ะ

วันนั้นบ พูดว่าจะไม่ขอความช่วยเหลือจากศศิ นัดดาเป็นอันขาด ไม่คิดว่าเร็วขนาดนี้ เธอก็ต้อง กลับคําเสียแล้ว

ทําอย่างกับว่าพวกแกใหญ่สุดของที่นี่อย่างนั้น คน พวกนี้น่าจะเป็นนักแสดงที่พวกแกหามาล่ะซิ ตอนนี้ ที่แกมาขอเงินแม่ฉันก็ได้เปิดเผยความจริงออกมา แล้ว” ท่าทีของปรางทิพย์เหมือนรู้ความจริงอย่างไร อย่างนั้น

บจีพยักหน้าทันที รู้สึกว่านี่คือเรื่องจริง

“ศศินัดดา ฉันขอล่ะให้แกรีบพาเหล่านักแสดง พวกนี้ของแกออกไปเถอะนะ ไม่งั้นเดี๋ยวคน ของRose&Mary Hostelมาถึง พวกแกจะหนีก็หนี ไม่ทันล่ะ” บ พูดอย่างเกรี้ยวกราด เธอยังไม่เข้าใจ ทําไมต้องมีคนมา

เหมาRose&Mary Hostelโดยเฉพาะในตอนที่ ครอบครัวเธอจะจัดงานหมั้นด้วยนะ ตอนนี้ปราง ทิพย์พูดแบบนี้ ก็อธิบายได้อย่างชัดเจนแล้ว

ต้องเป็นเพราะศศินัดดาอิจฉาครอบครัวเขาปราง ทิพย์และโมไนย ดังนั้นวันนี้ถึงได้ตั้งใจจัดหานัก แสดงมากมายขนาดนี้ เพื่อมาหาเรื่องพวกเขา ไม่ให้ พวกเขาเข้าไป

ถ้าเป็นคนของRose&Mary Hostelจริง ทำไมถึง ได้เรียนไอ้สวะรพีพงษ์นั้นว่าคุณรฟ์ ดังนั้นจะต้อง เป็นการแสดงแน่ๆ

พวกแกบอกว่าใครเป็นนักแสดงนะ พวกเราเป็น พนักงานจริงๆของRose&Mary Hostel!” พนักงาน ตะโกนไปที่บจี

“ชิ แสดงได้สมบทบาทมาก” บกล่าวอย่างไม่ พอใจ

ศศินัดดาเห็นพวกเขาไม่เชื่อ ก็เครียดขึ้นมาทันที แล้วหันไปทางรพีพงษ์ หวังให้รพีพงษ์คิดหาทางออก ถ้าพวกแกไม่เชื่อล่ะก็ ผมจะเรียกผู้จัดการลงมา พวกคุณสามารถถามเขาได้โดยตรง” รพีพงษ์กล่าว

“ได้สิ งั้นแกก็เรียกผู้จัดการมา ฉันรู้ว่าผู้จัดการที่นี่ คือใคร ถึงแม้ไม่รู้จัก แต่ก็เคยเห็นหน้าบ้าง ไม่มีทาง จําผิดแน่ๆ” โมไนยกล่าว

รพีพงษ์โทรหานิรุทธ์ทันที หลังจากที่นิรุทธ์ได้รับ โทรศัพท์แล้ว รีบลงมาทันที

คุณรพี ได้โปรดรับสั่ง” นิรุทธ์กล่าว

อธิบายให้พวกเขาฟังหน่อย พวกเราได้เหมาที่นี่ไว้ แล้วใช่ไหม?” รพีพงษ์กล่าว

นิรุทธ์มองไปที่กลุ่มโมไนยที่ประตู แล้วชะงัก นี่มัน ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในคลิปนี่?

แต่เขาก็ไม่กล้าถามอะไรมาก แล้วรีบอธิบาย “วัน นี้ที่นี่ได้ถูกคุณรพีเหมาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”

เมื่อโมไนยเห็นนิรุทธ์แล้ว ในใจก็รู้สึกตกใจเป็น อย่างมาก นิรุทธ์คือผู้จัดการของRose&Mary Hostelจริงๆ อันนี้ไม่เท็จแน่นอน

เขาหันไปมองรพีพงษ์ ไม่คาดคิดว่านิรุทธ์จะเคารพ รพีพงษ์ขนาดนี้

ปรางทิพย์เพ่งไปที่นิรุทธ์ แล้วถามโมไนย “นี่คือผู้ จัดการหรือเปล่า?”

โมไนยพยักหน้า

ปรางทิพย์กัดฟัน ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะเรียกผู้

จัดการลงมาได้จริงๆ

ความจริงบจีกำลังคิดที่จะดูถูกครอบครัวศศินัดดา อยู่ ไม่คิดว่านี่คือผู้จัดการตัวจริง คำพูดที่อยู่ในปาก เธอก็กลืนมันลงไปอีกครั้ง

ศศินัดดามองไปที่บจีอย่างสะใจ แล้วถาม “ไง วันนี้พวกแกอยากจะจัดงานหมั้นที่Rose&Mary Hostelไหม? ไทม์ไลน์ที่แกลงไว้ คนทั้งตระกูลเขม พงศ์น่าจะรู้หมดแล้วนะ ถึงเวลานั้นหากพวกเขารู้ว่า แม้กระทั่งประตูของRose&Mary Hostelพวกแกยัง เข้าไม่ได้ จะต้องหัวเราะเยาะพวกแกแน่ๆเลย
บจีเคร่งเครียดทันใด ศศินัดดาพูดไว้ไม่มีผิด ถ้า พวกเขาแม้แต่ประตูยังเข้าไม่ได้ จะต้องเป็นตัวตลก ของตระกูลเขมพงศ์แน่นอน

โมไนยหันไปหาบจี แล้วถาม “พวกเรายังเป็นหนี้ พวกเขาอยู่เท่าไหร่?

“หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพัน!” ไม่รอให้บเอ่ยปาก ศศินัดดาก็ตะโกนออกมาโดยตรง

โมไนยขมวดคิ้ว แต่คิดๆวันนี้คือวันหมั้นของเขา และปรางทิพย์ ห้ามทะเลาะจนไม่เป็นสุข สําหรับเขา แล้วหนึ่งแสนสามหมื่นแปดพันยังรับไหวอยู่ แล้วก็ พูดกับศศินัดดาว่า หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพันผมให้ คุณ ให้พวกเราเข้าไปเถอะ

ปรางทิพย์รีบกล่าวขึ้นมาทันที “แม่ของฉันให้พวก แกไปแล้วหนึ่งแสนนี่ พวกแกจะเอายังไงอีก ใครจะ รู้ว่าไอ้หยกนั่นราคาเท่าไหร่กันแน่ แล้วแม่ฉันก็ไม่ได้ ตั้งใจด้วย ยังไงพวกแกเป็นญาติของครอบครัวฉัน จําเป็นต้องทําขนาดนี้หรอ?”

ศศินัดดารีบชักตาทันที แล้วกล่าว “แกกับแม่ของ แกแกะกับออกมาชัดๆ หน้าด้านทั้งคู่!”ตอน รพีพงษ์ก้าวมาข้างหน้า แล้วกล่าว “ถ้าพวก แกเอาเงินนี้ออกมา ฉันสามารถให้พวกเขาจัดห้อง ส่วนตัวVIPสุดให้พวกแกได้

โมไนยตาลุกวาว แล้วกล่าว “ไม่มีปัญหา ผมจะเอา เงินให้คุณเดี๋ยวนี้

บจีรีบห้าม แล้วกล่าว “โมไนย แกบ้าไปแล้วหรอ เอาเงินให้เขาทำไม

คุณป้า คุณไม่รู้อะไร ห้องส่วน

ตัวVIPของRose&Mary Hostelแค่ค่าใช้จ่ายในการ ใช้ห้องก็แสนกว่าแล้ว ข้างในตกแต่งหรูหรามาก แล้วยังมีจอมอนิเตอร์ติดผนังด้วย กินข้าวพลางดู หนังไปพลางก็ได้ด้วย ห้องก่อนหน้านี้ที่ผมจองไว้ เป็นแค่ห้องธรรมดาเท่านั้น ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเราได้ เปรียบนะโมไนยกล่าว

บจีและปรางทิพย์ต่างตกใจ แล้วยิ้มขึ้นมา พวกเขา ไม่คิดว่ารพีพงษ์จะโง่ได้ขนาดนี้ แค่ต้องการเงิน ก้ จัดห้องส่วนตัวVIPให้พวกเขาแล้ว อย่างนี้ก็เท่ากับ พวกเขาไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย

รพีพงษ์ ทําไมแกจัดห้องส่วนตัวVIPให้พวกเขาแกบ้าไปแล้วหรอ?” ศศินัดดา กตาไป รพีพงษ์

รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “วางใจนะแม่ ให้ ห้องส่วนตัวVIPกับพวกเขา ผมวางแผนไว้แล้ว”

โมไนยไม่ลังเล แล้วโอนเงินให้ศศินัดดาโดยตรง หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพัน หลังจากที่ศศินัดดาได้รับ เงินแล้วก็ดีใจ หยกรพีพงษ์ก็เป็นผู้ซื้อให้ เธอยังมีอีก เยอะ ตอนนี้ก็เหมือนเอาหยกแปรสภาพเป็นอย่างอื่น แค่นั้น

รพีพงษ์เห็นโมไนยเห็นเงินแล้ว ก็ให้ผู้จัดการปล่อย พวกเขาเข้าไป แล้วยังให้ห้องส่วนตัวระดูบสูงอีก

ด้วย

“โง่จนเหนือคำบรรยายจริงๆ เขายังคิดว่าได้ เปรียบพวกเราอีก ฉันไม่เคยเห็นใครโง่แบบเขาล่ะ”

หลังจากที่ครอบครัวบ เข้าไปแล้ว รพีพงษ์ให้อารี ยาและศศินัดดากลับห้องไปก่อน แล้วตัวเขาเองก็ไป ห้องควบคุมกับพนักงานสองคนนั้น

คุณรพี ครั้งที่แล้วที่คุณเอาคลิปนั้นจากผมไปคงจะไม่ใช่…

” นิรุทธ์มองไปที่รพีพงษ์แล้วกล่าว

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “เดี๋ยวรอสัญญาณจากผม รู้ ว่าต้องทำยังไงใช่ไหม”

นิรุทธ์พยักหน้า หัวเราะพลางกล่าว “รับประกันว่า คุณรพีพอใจแน่นอน!

จากนั้นรพีพงษ์ก็เดินออกไปจากห้องควบคุม แล้ว เดินไปทางห้องส่วนตัวVIP น

ในห้องส่วนตัวVIP ครอบครัวของบจีและครอบครัว ของโมไนยมองไปที่การตกแต่งของห้องส่วน ตัวVIPอย่างตื่นตาตื่นใจ ล้วนอ้าปากค้างกันทั้งหมด

“พระเจ้า นี่หรูหราไปป่ะเนี่ย นี่มันเป็นที่มีฮ่องเต้ เท่านั้นจะมาได้ หรือที่โมไนยพูดว่าที่นี่คือค่าใช้จ่าย ก็ปาไปแสนกว่าแล้ว” บ กล่าวอย่างตื่นเต้น

ปรางทิพย์ก็หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “พวกเราจัด งานหมั้นในสถานที่แห่งนี้ได้ มันชั่งดีมากจริงๆ ฉัน จะต้องถ่ายรูปไว้เยอะๆ เดี๋ยวให้พวกเพื่อนของฉันดู พวกเขาจะต้องอิจฉาฉันเป็นแน่” โมไนย มแล้วกล่าว “รพีพงษ์นั่นคิดว่าใช้วิธีให้ ผมเอาเงินให้ แล้วเขาจะได้เปรียบ ซึ่งน่าฆ่าสิ้นดี ดู แล้วๆเขาก็เป็นแค่ไอ้เด็กบ้านนอก ไม่รู้คุณค่าของ ห้องส่วนตัวVIPที่นี่เสียด้วยซ้ำ

“โมไนยพูดถูก ไอ้สวะรพีพงษ์นั่น จะเข้าใจเรื่อง แบบนี้ได้ยังไง ฉันเห็นผู้จัดการนั้นก็เป็นไปกับเขา ด้วย พวกเขาจะต้องยื่นผลประโยชน์ให้กับผู้จัดการ แน่นอน ให้ผู้จัดการร่วมกันแสดงละคร ไม่แน่เงินที่ ได้กลับไป อาจจะแบ่งครึ่งนึงให้ผู้จัดการก็ได้นะ” บ กล่าว

“แต่เรื่องห้องส่วนตัวว่าไง ค่าใช้จ่ายเป็นแสนเลย

นะ” ตุลยวัตกล่าว

“คุณบ้าหรือเปล่า ผู้จัดการนั่นดูแลที่นี่ ห้องนี้ถ้าเป็น คนอื่นใช้ ก็ต้องจ่ายค่าบริการ แต่เขาเป็นผู้จัดการที่ นี่ หากต้องการใช้ก็แค่พูดเท่านั้น ไม่แน่เขาอาจจะใช้ วิธีนี้ในการหาเงินนอกก็ได้นะ” บจีกล่าว

เมื่อฟังเธอพูดแล้ว ทุกคนก็เริ่มพยักหน้า รู้สึกว่าที่ เธอพูดนั้นมีเหตุผลอยู่บ้าง “เหอะ สนพวกเขาทําไม ยังไงพวกเราก็มาห้องส่วน ตัวVIPRose&Mary Hostelแล้ว ทำให้หลายๆคน อิจฉา โมไนย ต่อไปฉันจะทำดีกับคุณ ในสายตาจะ มีคุณเพียงคนเดียว จะไม่มีทางสนใจผู้ชายคนอื่นอีก ต่อไป คุณก็ต้องดีกับฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันพูด ถูกไหม?” ปรางทิพย์พูดต่อโมไนย

โมไนยมีแววตาของความอายเกิดขึ้น แล้วกล่าว “ชะ….. ใช่ ผมจะดีกับคุณเพียงคนเดียว”

ในขณะเดียวกันนี้เอง ประตูของห้องส่วนตัวถูกเปิด ออก พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา โมไนยมองไป ใน ใจก็ตะลึง พนักงานคนนี้เป็นคนนั้นที่แอบมีอะไรกับ เขาครั้งที่แล้ว

พนักงานก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ในตอนนั้นผู้จัดการ ให้เธอเข้ามารับเมนู เธอจึงมา เธอก็ไม่รู้มาก่อนว่า โมไนยอยู่ในห้องส่วนตัวนี้

เธอเอาเมนูแล้วเดินไปข้างๆของโมไนย ยิ้มพลาง กล่าว “คุณผู้ชายเชิญสั่งอาหารค่ะ”

โมไนยรับเมนูอาหารอย่างอับอาย แล้วเริ่มสั่ง

อาหาร ปรางทิพย์รับรู้ได้ถึงความอับอายของโมไนย หลังจากนั้นก็เริ่มสังเกตเขากับพนักงาน แล้วถาม “โมไนย คุณเป็นอะไรหรอ? ที่นี่ออกจะหนาว ทำไม คุณเหงื่อไหล?”

แหมแห่ม อาจจะเพราะเพิ่งเข้ามามั้ง คุณสั่งละกัน ฉันไปเปิดทีวี” โมไนยยื่นเมนูให้ปรางทิพย์ จากนั้นก็ ไปเปิดทีวี

ปรางทิพย์มองโมไนยอย่างสงสัย รู้สึกได้ว่าเขามี อะไรไม่ชอบมาพากล

หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้ว พนักงานเดินออกจาก ห้องส่วนตัวไป โมไนยจึงเริ่มผ่อนคลายลงบ้าง

“ดูทีวีเถอะ จอใหญ่ขนาดนี้ เหมือนกับโรงภาพยนต์ เลย พวกเราอยู่ที่บ้านไม่มีแบบนี้ให้ดูนะ” โมไนยยิ้ม พลางกล่าว

ขณะนี้เองประตูของห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออกอีก ครั้ง ทุกคนหันไปดู พบว่าเป็นรพีพงษ์

“รพีพงษ์ แกไอ้สวะมาที่นี่ทำไม พวกเราไม่ต้อนรับ แก แกรีบไสหัวไปนะ!” ปรางทิพย์ด่ารพีพงษ์หัวเราะ แล้วกล่าว “ขอโทษอย่างสูงที่ ขัดจังหวะงานหมั้นของพวกคุณ แต่ผมอยากเตือน คุณหน่อยนะโมไนยไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด ถ้าคุณ อยากจะหมั้นกับเขาจริงๆ ผมขอให้คุณคิดทบทวน ใหม่ให้ดี

โมไนยยืนขึ้นทันที แล้วด่า “รพีพงษ์ มึงแม่ง หมายความว่าไงวะ!”

“ไอ้เหี้ยนี่ต้องมาทําลายงานอย่างแน่นอน พวกคุณ นั่งก่อน ผมไปจัดการสักครู่” โมไนย ไปที่ทุกคน อย่างเคร่งเครียด

“มึงแม่งพูดเหี้ยไรอยู่ที่นี่นักหนา มึงเห็นพวกเรา มีความสุขไม่ได้เลยใช่ไหม?” โมไนยกล่าวอย่าง เกรี้ยวกราด

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “กูพูดถูกหรือไม่นั้นในใจถึง รู้ดี ความจริงที่กูมา แค่อยากถามถึง ครั้งที่แล้วที่มีสิ่ คนมาหาเรื่องพวกกูมึงเป็นคนสั่งมาใช่ไหม? ถ้าตอน นี้จึงขอโทษกูกับอารียา กูจะปล่อยมึงสักครั้ง”

ไมโนยหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา แล้วกล่าว “กูว่ามึงบ้า ไปแล้วจริงๆหวะ ให้กูขอโทษมึง มึงฝันไปป่ะ?””อ๋อ งั้นก็คือ จึงไม่เห็นค่าความสำคัญของโอกาส ครั้งนี้ที่กูให้ใช่ไหม?” รพีพงษ์กล่าว

“ให้ความสำคัญทําเหี้ยอะไร รีบไสหัวไปซะ กูไม่ อยากได้ยินถึงพูดเหี้ยไรทีนี่ล่ะ ไปที่ชอบที่ชอบเหอะ อย่าหาว่าไม่เตือน

โมไนยพูดอีกครั้ง แล้วก็หันหลังเดินกลับไปยังห้อง

ส่วนตัว

รพีพงษ์หัวเราะ จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทร

หานิรุทธ์

หลังจากที่โมไนยกลับไปที่ห้องส่วนตัวแล้ว แล้ว หัวเราะกับทุกคน แล้วกล่าว “ไอ้บ้านั่นโดนผมไล่ไป ล่ะ มามามา พวกเรายกแก้ว ฉลองให้กับงานหมั้น ระหว่างผมกับปรางทิพย์หน่อย ผมสัญญา จากวันนี้ ไป จะทำดีกับปรางทิพย์เพียงผู้เดียวเท่านั้น”

พูดพลาง ก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมา

บจีและทุกคนก็หยิบแก้วเหล้าขึ้น ยิ้มไปที่โมไนย ใบหน้าปรางทิพย์มีความสุข รู้สึกว่าตนเองหาแฟน ได้ดีมากจริงๆ ในขณะนี้เอง รูปบนหน้าจอในห้องส่วนตัว ได้มีการ เปลี่ยนกะทันหัน ด้านในมีเสียงอู้อี้อู้อี้ของชายหญิง ดังขึ้นมา

คลิปนี้ เป็นคลิปของโมไนยและพนักงานผู้หญิงคน นั้นที่กำลังมีอะไรกันพอดี!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ