บทที่ 190 ไปพักข้างนอก

สีหน้าบ เต็มไปด้วยความดูถูกรับใบเสร็จมาจาก มือของศศินัดดา หลังจากที่เห็นราคาในใบเสร็จ เบิกตากว้างทันที

“สองแสนสามหมื่นแปด! ทําไมถึงแพงขนาด! “บจี

อุทาน

ตุลยวัตก็รีบเข้ามาดู หลังจากที่เห็นราคาในใบเสร็จ

ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“บนใบรับรองยังมีเครื่องหมายการต่อต้านการ ปลอมแปลงด้วย ดูไปแล้วก็น่าจะไม่ใช่ของปลอม แล้วนะ”ตุลยวัตพูด

บจีเบิกจ้องมองเขาทันที แล้วพูด: “นี่มันเป็นของ ปลอม และเธอก็เป็นคนปลอมมันขึ้นมาเอง ศศินัดดา เธออย่านึกว่าเธอจะหลอกฉันได้ นี่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะ เรียกร้องเงินจากพวกเราเหรอ ก็เลยจงใจทําของ ปลอมขึ้นมา ไม่อย่างนั้นใครออกมาข้างนอกจะพก ของแบบนี้มาด้วย”
“ถ้าคุณไม่เชื่อฉันก็ไปตรวจสอบได้ จะได้สมใจ

คุณ

บีจีก็กังวลทันที ถ้าศศินัดดาพูดถึงขนาดนี้ น่าจะ

ไม่ใช่ของปลอมแล้ว

“ใครจะไปตรวจสอบกับเธอ ของปลอมพวกนี้ของ เธอสมควรถูกทําลายไปตั้งนานแล้ว “พูดจบ บจีก็จะ ฉีกใบเสร็จและใบรับรอง

สีหน้าของศศินัดดาเปลี่ยนไป คิดไม่ถึงว่าหลังจาก ที่บจีรู้ว่าตัวเองผิด จะกล้าทำเรื่องแบบนี้

เธอเอื้อมมือไปคว้ามันทันที บจีก็ก้าวถอยหลังทันที ไม่ให้ศศินัดดามีโอกาสเลย

ตอนนี้ถ้าใบเสร็จและใบรับรองถูก ก็ไม่มีใคร สามารถพูดได้ว่าสร้อยข้อมือของศศินัดดามีมูลค่า เท่าไหร่

ขณะตอนที่เธอกำลังจะฉีกใบรับรอง จู่ๆก็มีมือยื่น มาตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ดึงเอาใบเสร็จและใบรับ รองดินกลับอย่างง่ายดาย
บจีมองไปมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง จากนั้นก็เงย หน้าขึ้นมอง พบว่ารพีพง ได้นำใบเสร็จและใบรับ รองไปแล้ว

“รพีพงษ์ มันไอ้แมงดา คืนใบเสร็จและใบรับ รองมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ! ”

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเธอเลย แต่กลับเอาใบรับรอง และใบเสร็จให้กับศศินัดดา

ศศินัดดาแสยะยิ้ม แล้วพูดว่า: “รพีพงษ์เป็นคนใน ครอบครัวของฉัน เธอนึกว่าเขาจะฟังคําของพูดเธอ หรอ?”

รพีพงศ์มีความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาคิด ไม่ถึงมากก่อนว่าศศินัดดาจะยอมรับเค้าเป็นคนใน ครอบครัวครั้งแรก ในสถานการณ์แบบนี้

ตอนนี้ใบเสร็จและใบรับรองอยู่ในมือ ของศศินัดดา ถ้าหากว่าศศินัดดาจะแจ้งตำรวจ คนที่ จะเสียเปรียบก็คือเธอ

รีบๆชดใช้เงินคืนมาซะ อย่ามัวแต่จู้จี้”ศศินัดดาว่า ให้อย่างรุนแรง
“ศศินัดดา ครอบครัวพวกเธออยู่ก็อยู่ที่บ้านฉันกินกั กินของบ้านฉัน ยังมีหน้ามาให้ฉันชดใช้เงินอีกเหรอ? ที่สำคัญพวกเราเป็นญาติกัน แล้วฉันก็ไม่ได้ตั้งใจ ด้วย เธอต้องทําถึงขนาดนี้เลยเหรอ?”บจีเริ่มอ้าง ความเป็นญาติ

“เหอะเหอะ ทําไมจะทําไม่ได้ อ่าวบ้านเธอไม่ใช่ว่า มีเงินเยอะเหรอ แค่สองแสนกว่าสําหรับพวกเธอแล้ว ดงบนหน้าแข้งก็คงไม่ร่วงหรอก รีบเอาเงินออกมา ซะ”ศศินัดตาแสยะยิ้ม

“ถ้าเธอยังจะขอเงินกับฉันอีก ตอนนี้เธอก็ไสหัว ออกไปจากบ้านเราเลย ช่วงนี้พวกเธอทั้งครอบครัว ก็ไปนอนที่โรงแรมห่วยๆเหมือนกับรพีพงษ์เลย บ้าน ของเรายังไงก็เป็นบ้านพักตากอย่างดี ช่วงเวลาที่มา พักก็ถือซะว่าเธอก็ได้เงินไปแล้ว”บจีกล่าว

ศศินัดดาเบิกตากว้างทันที คิดไม่ถึงว่าบจีจะคิด บัญชีกับเธอแบบนี้

“ไม่อยู่ก็ไม่อยู่ ต่อให้ฉันต้องนอนข้างทาง ก็จะทวง เงินนี้กับเธอ!”ศศินัดดากัดฟันพูด

บจีคิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะจริงจังขนาดนี้ แล้วก็ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอควรรีบย้ายออกไปให้ฉันเลย นะ ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าครอบครัวของเธออีก ต่อไป”บจีพูด

“ได้เลย เธอคืนเงินมาให้ฉันก่อน ฉันก็จะรีบย้าย ออกทันที”ศศินัดดากล่าว

บจีแทบจะบ้าตาย เธอจะเอาเงินสองแสนกว่านี้ออก มาให้ได้ยังไง แต่ว่าศศินัดดาก็ไม่ยอม เธอเองก็ไม่รู้ จะทํายังไง

ไม่คืนเงินใช่มั้ย อย่างงั้นตอนนี้ฉันจะแจ้ง ตำรวจ ศศินัดดากำลังจะโทรศัพท์

แต่บจีก็รีบไปห้ามไว้ก่อน แล้วเดินไปที่ห้องนอน หยิบเงินสดออกมาหนึ่งแสน

พวกเธอเองก็พักที่บ้านเรามาหนึ่งวัน และพวก เธอก็จัดการปัญหาได้สองครั้งโดยการพึ่งพาชื่อ เสียงโมไนย ดังนั้นฉันให้เธอแสนหนึ่ง ที่เหลือถือว่า หายกัน ตั้งแต่วันนี้ไปพวกเราทั้งสองบ้านไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีก หลังจากนี้พวกเธอก็ไม่ต้องมาบ้าน เราอีก บอีกล่าว

“บจีเธอก็ใจสําเกินไปแล้ว ให้มาแค่แสนหนึ่ง?”ศศิ

นัดดาถาม

“ทําไม ไม่เอาเหรอ? งั้นแสนนี้ก็ไม่มีแล้ว”บจีจะเอา เงินหนึ่งแสน เก็บทันที

ศศินัดดาก็รีบคว้าเอาหนึ่งแสนไว้ทันที

“บจี ถือว่าเธอเก่ง หลังจากนี้ไม่ช้าก็เร็วถ้าเธอมี เรื่องมาร้องขอความช่วยเหลือที่บ้านเรา ถึงตอนนั้น จะคอยดูว่าเธอจะทำยังไง!”ศศินัดดากัดแล้วฟันพูด

“ตลกละ บ้านเรามีเรื่องอะไรต้องไปของความช่วย เหลือ ฉันว่าเธอคิดก่อนดีกว่ามั้ยหลังจากออกจากที่ นี่แล้ว จะไปอยู่ที่ไหน ที่ท่านนภัทร์ก็คงจะไม่ปล่อย ให้พวกเธอไปอยู่ พวกเธอก็คงจะต้องนอนที่ข้างทาง แล้ว!”บจีพูด

ศศินัดดาไม่ได้สนใจเธอ แต่กลับไปที่ห้องนอนแล้ว

เก็บข้าวของ

อารียาก็ไม่อยากที่อยู่ต่อไป ดังนั้นก็รีบไปเก็บข้าวของ

หลังจากนั้นก็ขนของลงมาข้างล่าง รพีพงษ์ยก สัมภาระทั้งหมดขึ้นไว้ในรถ ศศินัดดาถ่มน้ำลายใส่ บ้านของบจี แล้วค่า: “บ้านห่วยๆแบบนี้ คิดว่าเราจะ อยากอยู่เหรอ”

“แม่ค่ะ รีบขึ้นรถเถอะ อย่ามัวแต่ชักช้าเลยค่ะ”อารี ยาพูด

หลังจากที่ศศินัดดาขึ้นรถแล้ว เธอก็ยังคงโกรธอยู่ เธอหันหน้าเหลือบไปมองรพีพงษ์ แล้วพูด: “ทั้งหมด เป็นเพราะแกเลยรพีพงษ์ ถ้าแกไม่พึ่งพาชื่อเสียง ของโมไนย นังตัวอย่างบจีก็คงไม่ให้มาแค่หนึ่ง แสน แกต้องชดใช้คืนให้ฉัน”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูด: “ก็แค่เครื่องประดับชิ้นเดียว เอง เดี๋ยวผมจะซื้อให้คุณแม่ใหม่ก็ได้

“นี่แกพูดเองนะ แกห้ามโกหกนะ”ศศินัดดากล่าว

“เรามาคิดกันดีกว่าว่าคืนนี้จะนอนที่ไหน คงจะ ไม่ใช่ว่านอนข้างทางจริงๆ”ศักดาพูดขึ้น
ตูท่าทางของคุณแล้ว ไม่นอนที่บ้านบจีแล้ว เราไม่ สามารถไปนอนโรงแรมได้เหรอ? ต้องไปนอน ข้างถนนด้วยละ?”ศศินัดดาจ้องมองเขา

“ถ้าอย่างนั้นไปที่ที่ผมพักดีกว่า ที่ตรงนั้นสภาพ แวดล้อมก็ดีนะครับ”รพีพงษ์พูด

” โรงแรมห่วยๆแกคนสามารถนอนได้เหรอ? เราหากันเองดีกว่า ที่สำคัญคือแกต้องเป็นจ่าย ศศิ นัดดาพูด

แม่ค่ะ แม่พูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ที่รพีพงษ์พักดีกว่า ที่แม่คิดสักอีก เราก็ไปพักที่ที่เขาพักเนี่ยแหละดีแล้ว รพีพงษ์ขับรถเถอะ”อารียาพูด

รพีพงษ์ยิ้ม หลังจากนั้นก็ขับรถไปที่Rose&Mary

Hostel

แม่จะบอกลูกไว้ก่อน ที่ที่เขาพักถ้าสถานที่แย่ แม่ ก็พักไม่ได้ศศิ

หลังจากเมื่อมาถึงที่ที่รพีพงษ์พักอยู่ ศศินัดดาและ ศักดาทั้งสองคนก็เบิกตากว้าง มองไปที่โรงแรมอัน งดงามที่อยู่ตรงหน้า ทั้งคู่มีความสงสัยว่านี่เป็นอำเภอไม่ใช่เหรอ ทำไมโรงแรมที่นี่ จึงตึกว่าเมืองริ

เวอร์

“รพีพงษ์ เมื่อวานแกพักที่นี่เหรอ?ศศินัดดาถาม

รพีพงษ์พยักหน้า พูด: “เราเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวผม ให้เขาจัดการห้องให้พวกคุณอีกห้อง

ศศินัดดารู้สึกแปลกใจ ตอนนี้เธอไม่อยากจากไป เลย ที่นี่ดีกว่าบ้านของบมาก

รพีพงษ์ให้คนในโรงแรมจัดการเปิดห้องชุดให้ เพื่อ ให้ศศินัดดาและศักดาเข้าไปพัก และอารียาก็ต้อง พักกับเขาอยู่แล้ว

ตอนเย็น ทั้งครอบครัวไปรับประทานอาหาร บุฟเฟ่ต์ของโรงแรม RIP Hostel ถึงแม้ว่าศศินัดดา จะพักได้ แต่ก็ยังไม่หยุดต่อว่ารพีพงษ์ว่าสิ้นเปลือง เกินไป พักที่ดีขนาดนี้ และยังต้องการให้รพีพงษ์ไป หาโรงแรมเล็กๆข้างนอกอยู่ ส่วนพวกเขานอนห้อง ชุด ถือว่าเป็นการประหยัดเงินอีกด้วย

หลังจากที่อารียาได้ยินสีหน้าก็เต็มไปด้วยความ โกรธ พักที่นี่เงินที่เสียไปก็คือเงินของรพีพงษ์ ถ้าคตินัดตายังจะพูดแบบนี้อีก ก็จะยกเลิกคืนห้องพวก

เขาไป

ศศินัดตา งเงียบปากไป แต่ก็ยังบ่นค่าในใจไม่

หยุด

ที่บ้านบ

โมไนยและปรางทิพย์ทั้งสองคนเที่ยวเล่นจนถึง ดึกๆค่อยกลับมา คิดไปถึงว่ารพีพงษ์และอารียาถูก หมาป่าก๋าจัดการไปแล้วแน่นอน พวกเขาก็ตื่นเต้น

หลังจากที่พวกเขากลับ ก็พบว่าบ้านศศินัดดาทั้ง บ้านย้ายออกไปแล้ว ปรางทิพย์นึกว่าเกิดเรื่องใหญ่ กับรพีพงษ์และอารียา ดังนั้นจึงรีบถาม ว่าเกิด เรื่องอะไรขึ้น

บจีก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้กับปรางทิพย์ด้วย ท่าทาง โมโห หลังจากที่เธอได้ยินว่ารพีพงษ์และ อารียากลับมาอย่างเหมือนเดิน ก็เต็มไปด้วยความ สงสัย
โมไนยก็ไม่ค่อยเ อ คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์และอารียา จะหนีรอดความโกรธของหมาป่า มาได้ มันต้อง เกิดเหตุการณ์อย่างอื่นขึ้นแน่นอน

แต่ไม่ว่ายังไง ทั้งสองคนก็รู้สึกว่ารพีพงษ์และอารี ยาคือมีปัญหากับหมาป่าดแล้ว ยังไงหมาป่า ก็ไม่ ปล่อยพวกเขาไปง่ายแน่ อยู่ที่ว่าเวลาจะช้าหรือเร็ว แค่นั้นเอง

แม่ค่ะ แม่ก็อย่ารู้สึกเสียดายเงินหนึ่งแสนนั้นเลย ค่ะ เดี๋ยวให้โมไนยคืนให้ ที่สำคัญคือให้เขาซื้อ เครื่องประดับสองแสนกว่าให้ด้วย ปรางทิพย์พูด แล้วยิ้ม

โมไนยมีหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด ในใจก็คิดเธอ ยังไม่เห็นว่าเงินของฉันไม่ใช่เงินอีกเหรอ แต่เขาก็ไม่ กล้าโต้แย้ง ทําได้เพียงแค่ยิ้มและพยักหน้า

“ช่างเถอะ ไม่คิดเรื่องนี้แล้ว อีกไม่วันพวกเธอสอง คนก็จะหมั้นกันแล้ว ไม่ควรให้พวกเขามีอิทธิพลไม่ดี ต่อเรา ใช่แล้ว พวกเธอจองที่แล้วหรือยัง จะหมั้นกัน ที่ไหน?”บจีถาม

ปรางทิพย์ก็ยิ้มขึ้นมา พูด“โมไนยบอกกับหนูว่างานหมั้นของพวกเรา ต้องจัดให้ดีที่สุด ดังนั้นเลยว่า จะจัดที่โรงแรม RIP ค่ะ”

บจีและตุลยวัตก็เบิกตากว้าง พวกเขาอาศัยอยู่ที่ อ่าเภอหยกมานานขนาดนี้ ชื่อเสียงของRose&Mary Hostel พวกเขารู้จักดี นี่เป็นโรงแรมที่สุดดีใน

จําเภอหยก

“ลูก แม่ได้ยินมาว่าโรงแรม RIP จะไปทานข้าวหรือ ไปพัก คือต้องมีเส้นสาย ที่สำคัญคือราคาแพงมาก พวกเรายังสามารถไปจัดงานหมั้นในที่แบบนั้นจริงๆ เหรอ?”บถาม

แม่ค่ะ แม่สบายใจได้เลยค่ะ โมไนยเป็นคนของ ท่านยุด จะไม่มีเส้นสายได้ยังไงคะ เขาคุยกัน เรียบร้อยแล้วค่ะ ถึงเวลาไปได้แน่นอนค่ะ”ปราง ทิพย์พูด

“ใช่แล้วค่ะคุณน้า ผมจัดการคุยเรียบร้อยแล้ว ครับ ถึงเวลาพวกเขาจากห้องส่วนตัวไว้ให้เราหนึ่ง ห้อง โมไนยพูดแล้วยิ้ม

บจีและตุลยวัตก็ยิ้มขึ้นมาทันที โดยลืมเรื่องที่ศศิ นัดดาหาไว้ให้หมดเลย
“โมไนยก็ยังคงเป็นคนที่สุดยอดมาก Rose&Mary Hostel ยังสามารถเอาอยู่ ชาตินี้เราก็มีโอกาสไป กินข้าวหนึ่งมื้อในRose&Mary Hostelแล้ว เรื่องควร จะให้คนบ้านศศินัดดาได้เห็น ตอนนี้พวกเขาก็คงอยู่ ที่โรงแรมเล็กไปแล้ว ถ้าเกิดให้พวกเขารู้ว่าเราไปจัด งานหมั้นที่Rose&Mary Hostelละก็ พวกเขาก็คงจะ อิจฉาบ้านเรามากๆแน่”บจีหัวเราะอย่างมีชัย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ