บทที่189 ไม่ใช่ของดีอะไร
รพีพงษ์จ้องมองไปที่หมาป่าคําแล้วพูด “พวกมันสี่ คน คือนายเป็นคนลงมาเหรอ?”
หมาป่าคําพูดขึ้นทันที: ” ไม่ใช่นะครับ คุณรพี ผม ยังไม่ทราบเลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”
ชายหัวโจกคนนั้นเห็นว่าหมาป่าดำสุภาพกับร พงษ์ ก็พูดขึ้นมาทันที: “พี่ใหญ่ พี่จะสุภาพกับมัน ทำไม ไอ้หมอนี่ก็เป็นแค่คนต่างถิ่น ที่สำคัญได้ยินมา ว่าเป็นแมงดาที่เกาะชายกระโปรงผู้หญิงกินด้วย พี่ ใหญ่แค่สั่งสอนมันแทนพวกเราก็พอ”
เมื่อหมาป่า ได้ยินชายคนนั้นพูดเช่นนี้สีหน้าก็ เปลี่ยนไปทันที เขาหันกลับไปมองชายคนนั้น แล้ว ตบหน้าเขาไปแรงๆหนึ่งที
“โง่ ไอ้เวรไอ้ระยำ นี่มันคือตัวอะไร ก็กล้ามาพูด แบบนี้กับคุณรพี?”หมาป่าด่าว่า
ขาย นคนก็ตกตะลึงเลย เอามือปิดหน้าแล้วมองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ
“พี่ใหญ่ เป็นอะไร? อยู่ที่อำเภอหยก พี่ไม่ใช่ ว่ากลัวแค่ท่านยุคคนเดียว ทำไมตอนนี้ก็กลัวเขาไป ด้วยแล้วละ?”ชายคนนั้นถามอย่างไม่เข้าใจ
“ต่อให้เป็นท่านยุค ก็ไม่กล้ามีปัญหากับเขา ตัวตน ของเขานั้นไม่ใช่เหมือนอย่างที่แกคิด รอบนี้พวกแก สร้างเรื่องมาให้ฉันอย่างใหญ่หลวงหมาป่าขึ้นอย่างเข้มงวด
ชายหัวโจกคนนั้นขนลุกทั้งร่าง สีหน้าไม่เชื่อมองไป ทรพีพงษ์ พึมพำ: “ท่าน….ท่านยุดยังไม่กล้ามีเรื่อง ด้วย นี่ผมมีเรื่องกับคนที่ไม่สมควรมีปัญหาด้วยจริง เหรอเนี่ย?”
หมาป่าจ้องมองเขาด้วยแววตาที่โกรธ แล้วอด ไม่ได้ตบเขาไปอีกที แล้วหันไปมองกล่าว ขอโทษ: “ครับ โปรดอธิบายให้ผมฟังด้วยว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ? ผมจะได้รู้ว่าสาเหตุครับ
รพีพงษ์เล่าเรื่องทั้งหมดที่ทั้งสี่คนมาหาเรื่องให้ฟัง
หลังจากที่หมาป่า ฟังจบก็เบิกตากว้างทันที คิด ไม่ถึงว่าคนของเขาจะทําอะไรเรื่องที่ไม่ยั้งคิดแบบนี้ วิ่งมาสร้างความเดือดร้อนให้กับรพีพงษ์
“คุณรพี คุณรอสักครู่ครับ ผมของระบายความ โกรธในใจก่อน”หมาป่าคำพูดกับรพีพงษ์อย่าง
เคารพ
จากนั้นก็หันกลับไป สีหน้าเปลี่ยนทันที กลายเป็น ปีศาจที่เพิ่งออกมาจากนรก
เขาจ้องมองทั้งสี่คนที่มาหาเรื่องรพีพงษ์ จากนั้นก็ พุ่งไปข้างหน้า และทุบตีพวกเขา
“ไอ้เวรไอ้ระยำ ฉันแมร่งให้ข้าวให้น้ำเลี้ยงดูพวกแก เป็นอย่างดี พวกแกกลับแมร่งมาสร้างปัญหาที่ข้าง นอกแบบนี้ ที่สําคัญยังกล้ามาลวนลามภรรยาของ คุณรพีอีก ดูเหมือนว่าพวกจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ไปแล้ว!”
หมาป่าคําลงมืออย่างหนัก ชกๆสองสามหมาย หัวโจกคนนั้นก็เริ่มมีเลือดไหลออกมา
ลูกน้องที่หมาป่าคําพามาด้วยใบหน้าก็กระตุกไป89
ตัวย พวกเขาเพิ่งเห็นหมาป่าคําลงไม้ลงมือกับคน
กันเองครั้งแรก
“พวกแกยืนเฉยอยู่ได้ มาจัดการพวกมันให้ฉัน ทุบตีให้ตายเลย ใครกล้าออมมือ ฉันก็จะจัดการไป ด้วย!”หมาป่า ขู่คำราม
คนพวกนั้นไม่เชื่องช้า รีบเข้ามาช่วยหมาป่าดา และ ทุบตีคนทั้งสี่
เมื่ออารียาเห็นเหตุการณ์นี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก หวาดกลัวเล็กน้อย ในขณะเดียวกันเธอก็ชื่นชม และ ยังเทิดทูน แม้ว่าจะอยู่ต่างถิ่น รพีพงษ์ก็สามารถ จัดการกับปัญหาได้ ผู้ชายคนนี้ คือคนที่เธอไว้ วางใจได้
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสี่คนก็ถูกทุบตีจนเลือดไหล และเหมือนกําลังจะตาย
รพีพงษ์ก็รู้สึกว่าพอสมควรแล้ว จึงพูดว่า “พอได้ แล้ว ยังมือได้แล้ว”
หมาป่า ถึงสั่งให้คนพวกนั้นหยุด เขาเดินไปหา ตรงหน้ารพีพงษ์อย่างเคารพอีกครั้ง และกล่าวขอโทษ: “คุณรพี ขอโทษด้วยจริงไปครับ ผมไม่ ทราบว่าพวกเขาจะมาสร้างความเดือดร้อนให้กับ คุณ หากหลังจากนี้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก คุณ รพีก็จัดการผมไปด้วยเลยครับ”
” พูดแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาไม่ใช่นายเป็นคนส่ง มา?”รพีพงษ์ถาม
ผมไม่กล้าหรอกครับ คนของผมปกติทําอะไรผม ไม่ค่อยได้ถามไถ่ หมาป่าคํากล่าว
” อย่างนั้นนายไปถามพวกเขาตกลงว่าใครเป็นคน สั่ง ตอนนั้นพวกเขาพุ่งตรงมาที่เราอย่างเห็นได้ชัด ไม่เหมือนปกติทั่วไป รพีพงษ์กล่าว
หมาป่าคําพยักหน้าทันที เดินไปตรงหน้าชาย หัวโจกคนนั้น แล้วถาม: “บอกมา ใครสั่งให้พวกนาย มาหาเรื่องคุณรพี?”
ชายหัวโจกคนนั้นถูกทุบตีจนกลัว ในตอนนี้เขาก็ ไม่กล้าโกหก ดังนั้นจึงสารภาพออกไปหมดว่าเป็น โมไนย
เมื่อรพีพงษ์ได้ยินเช่นนี้ แววตาก็เผยออกมาให้เห็นทันที ว่าตอนนั้นเองเขาก็สงสัยโมไนยและปราง ทิพย์ทั้งสองคนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพวกเขาสองคน ทําจริงๆ
อารียาสีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ ตอนนั้นที่ ปรางทิพย์ชวนเธอไปด้วย เธอนึกว่าปรางทิพย์เห็น แก่ว่าพวกเธอเป็นญาติกัน ถึงเป็นห่วงเธอ แต่คิดไม่ ถึงว่าเพียงการแสดงออกถึงความรู้สึกผิดของปราง ทิพย์
หลังจากที่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด รพีพงษ์จึงให้ หมาป่าคําพาคนของเขากลับ
หมาป่าก๋าอยากแสดงความรับผิดชอบต่อรพี พงษ์ โดยบอกว่าจะไปจับตัวโมไนยมาด้วยตัวเอง แล้วหักแขนหักขาเขาต่อหน้ารพีพงษ์
รพีพงษ์ปฏิเสธหมาป่าดำ บอกว่าเรื่องนี้เขาจะ
จัดการเอง
หมาป่าคําไม่มีทางเลือก จึงพาคนของเขาออกจาก ที่ลานจอดรถ ก่อนจะไปก็ยังขอโทษนะรพีพงษ์ไม่ หยุด
รพีพงษ์และอารียาก็ไม่ได้อยู่ที่ลานจอดรถต่อ ก็ เดินออกมาพร้อมกัน แล้วเรียกรถ แล้วกลับไปที่ ชุมชนบ้านของบ
คิดไม่ถึงเลยว่าโมไนยจะโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้ แถมยังตั้งใจหาคนเพื่อมาจัดการเรา น่ารังเกียจ จริงๆ”อารียาพูด
” เรื่องนี้ก็คงจะขาดปรางทิพย์ไปไม่ได้ พวกเขาทั้ง สองก็ไม่ใช่คนดีอะไร ” รพีพงษ์กล่าว
อารียาหันไปมองรพีพงษ์ แล้วถาม: “นายจะจัดการ เรื่องนี้ยังไง?”
รพีพงษ์ยิ้มให้อารียา แล้วพูด: “เรื่องนี้เธอไม่ต้อง กังวล ถึงเวลาฉันจะเป็นคนให้บทเรียนกับพวกเขา เอง”
โมไนยหาคนมาลงมือกับอารียา รพีพงษ์ทนไม่ได้ แต่เขาไม่รีบร้อน ตอนที่เดินเที่ยวห้าง รพีพงษ์ได้ยิน โมไนยและปรางทิพย์คุยกันเรื่องหมั้น ทั้งสองคนน่า จะหมั้นกันในไม่กี่วันข้างหน้านี้
เนื่องจากโมไนยและปรางทิพย์ท่ากับอารียาแบบนี้ อย่างนั้นเขาก็ไม่รังเกียจที่จะทำให้เลี้ยงฉลองงาน หมั้นของโมไนยและปรางทิพย์ตื่นเต้นขึ้นไปอีก
อารียาพยักหน้า ครั้งนี้โมไนยและปรางทิพย์ทั้ง สองทําเกินไปจริงๆ ตอนนี้อารียาก็ไม่เห็นว่าปราง ทิพย์เป็นญาติแล้ว
ญาติพวกนี้ บางครั้งยังเทียบกับคนแปลกหน้าไม่ ได้เลย อารียาไม่ได้มีความรู้สึกใดๆกับพวกเขา ดัง นั้นถ้ารพีพงษ์จะลงโทษพวกเขา เธอก็ไม่ห้าม
ขณะที่ทั้งสองกำลังกลับ บ้านบจี ศศินัดดาและบ ก็ต่างคนต่างไม่ยอมใคร
“บจี เธอนี่มันไร้ยางอายจริงๆ สร้อยข้อมือของฉัน อันนี้ซื้อมาในราคาสองแสนกว่า เธอกลับหามันหลุด เธอรีบชดใช้คืนฉันมาเลยนะ! บจีอยู่ข้างหน้าตัวเอง “ศศินัดดาจ้องมองไปที่
เป็นเพราะวันนี้อารียาและศศินัดดาตกลงกันว่าจะ ไปเที่ยวห้างด้วยกัน ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างศศิ นัดดาและบจีจึงคลี่คลายดีขึ้น
แต่เมื่อกี้ สีหน้าของบจีเต็มไปด้วยความชอบใจที่พาศศินัดดามาดูเครื่องประดับที่โมไนยซื้อให้เธอ บ
จีบอกว่าโมไนยและปรางทิพย์อีกกี่วันข้างหน้าก็จะ หมั้นกัน เครื่องประดับพวกนี้คือโมไนยตั้งใจซื้อให้ เธอเป็นพิเศษ
เครื่องประดับพวกนี้ไม่ถูกเลย แต่ละชิ้นมีราคา หลายพัน หลายหมื่น และยังมีอีกไม่กี่ชิ้นไม่กี่หมื่น ในสถานที่อย่างอำเภอหยก สวมใส่เครื่องประดับ เช่นนี้ ถือว่ามีเกียรติมากอยู่แล้ว
บจีคิดว่าเครื่องประดับพวกนี้มาทำให้ศศินัดดา อิจฉาตาร้อน ก็เพื่อทำให้หล่อนรู้ว่าหล่อนเทียบกับ ตัวเธอไม่ได้ ตัวเองมีโมไนยที่เป็นลูกเขยดีขนาดนี้ แต่รพีพงษ์ของบ้านศศินัดดาก็เป็นแค่เศษสวะ ยังไง ก็ซื้อเครื่องประดับให้เธอไม่ได้
แต่ก็มีเรื่องที่ทำให้เธอคิดไม่ถึง หลังจากตอนที่ศศิ นัดดาฟังเธอแนะนําเครื่องประดับจบ ศศินัดดาก็ แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม
บจีก็กังวลทันที โดยบอกว่าเครื่องประดับหลายพัน พวกนี้ดูโทรมเกินไป นี่คือศศินัดดาอิจฉาเธอ
ครั้งนี้ศศินัดดาเตรียมตัวมาดี รพีพงษ์อยู่ที่อำเภอหยก แต่เธอได้รับเครื่องประดับที่มีราคาแพง
มากมายจากประดับดาวจิวเวลรี่ ส่วนใหญ่ราคาแสน สองแสน ของพวกนั้นของบจีสู้ของที่รพีพงษ์ให้เธอ
ให้มาไม่ได้
เธอหยิบเครื่องประดับสองสามชิ้นที่รพีพงษ์มอบให้ เธอ มาให้บจีดู และบอกราคาของเครื่องประดับพวก นี้ บจีก็ตะลึงอึ้งไปเลย
เธอไม่เคยเห็นเครื่องประดับที่แพงขนาดนี้มาก่อน ท่าทางอย่างแรกเลยรู้สึกว่าศศินัดดากำลังโกหกเธอ
แต่หลังจากที่เธอดูคุณภาพของเครื่องประดับของ ศศินัดดาเธอ ก็พบว่ามันดีกว่าที่โมไนยซื้อให้เธอ มาก และเธอก็เริ่มอารมณ์เสียทันที
เดิมทีเธอต้องการอวดให้ศศินัดดา และทำให้ศศิ นัดดาอิจฉาเธอ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็กลับกลายมา เป็นอิจฉาศศินัดดา
ศศินัดดาสีหน้าเต็มไปด้วยชัยชนะ เธอยังคงยิ้ม เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่บูดเบี้ยวของบ
บจีโกรธมาก ตอนที่ดูเครื่องประดับอยู่เลยแสร้ง ทําเป็นมือลื่น ทําให้สร้อยข้อมือของศศินัดดา ก
ศศินัดดาก็ระเบิดทันที สร้อยข้อมือเส้นนั้นคือสร้อย ที่เธอชอบมากที่สุด ราคาอยู่ที่สองแสนกว่า เธอคิด ไม่ถึงว่าบจีจะทําหล่น ดังนั้นจึงทะเลาะกับบจี
สีหน้าของบีจีเต็มไปด้วยความถูกแล้วมองไปที่ศ นัดดา และพูด: “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ที่สำคัญเธอจะมา เรียกร้องแบบนี้ก็ไม่ได้ ก็แค่สร้อยข้อมือธรรมดา เธอกล้าพูดว่าทั้งสองแสนกว่า ฉันดูเธอแล้วน่าจะ อยากเรียกร้องเงินจากบ้านฉันมากกว่า”
พูดจาเหลวไหล! สร้อยข้อมือนี้เป็นเครื่องประดับ ชั้นนำ บ้านเธอมีเงินอยู่แค่นั้น ฉันจะไปสนใจทำไม กับเงินแค่นั้นของบ้านเธอ เธอรับชดใช้คืนเงินฉัน มานะ ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”ศศินัดดา ตะโกน
บจิเบะปาก พูด: “ เชอะ คำพูดของเธอใครจะไป เชื่อกันละ เธอก็รู้สึกอิจฉาที่ครอบครัวของฉันร่ำรวย กว่า จงใจเรียกร้องเงินจากฉัน จะบอกเธอให้นะ สร้อยข้อมือ ฉันไม่ชดใช้คืนให้หรอก เธอแจ้งตำรวจไปก็ไม่มีประโยชน์ ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจ
ศศินัดดาโกรธ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอคนที่หน้า
ด้านกว่าเธอ
“เธอไม่ได้ตั้งใจก็ต้องชดใช้คืน ไม่อย่างนั้นเธอก็รอ ให้ตำรวจมาจับเธอไปเลย”ศศินัดดาตะโกน
“เซอะ อย่างนั้นฉันก็จะแจ้งความว่าเธอหลอกลวง แค่สร้อยข้อมือหักเธอบอกับฉันสองแสน
เธอคิดว่าฉันโง่เหรอ? จะมีสร้อยข้อมือราคาแพง แบบนี้ได้ยังไงในโลกนี้มัน เป็นของปลอมทั้งนั้น!” บจี
พูด
ศศินัดดาเริ่มใช้กําลังกับบจี เธอไม่สามารถกลืน ความโกรธ ไม่ไหวแล้ว
ตุลยวัตและศักดาทั้งสองคนเฝ้าดูอยู่ข้างบน เมื่อ เห็นว่าทั้งสองเริ่มใช้กำลัง ก็รีบลงมาห้าม
“คุณจะมาห้ามฉันทําไม ให้ฉันสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ ให้รู้จักผิดชอบชั่วดี เธอทำสร้อยข้อมือของฉันหักยัง ไปชดใช้ ฉันเกิดมาไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านเท่านี้มาก่อน!”ศศินัดดาพูด
“เธอนี่มันคือการขู่กรรโชกเรียกร้องทรัพย์! ทำไม ฉันต้องให้เงินเธอ”บจีไม่อ่อนแอไปกว่าแรงผลักดัน ของศศินัดดา
“พอได้แล้ว พวกคุณสองคนหยุดได้แล้ว ก็แค่สร้อย ข้อมือเส้นเดียวเอง ก็ไม่ได้แพงขนาดนั้น เดี๋ยวฉัน ให้อารีเอาเงินพวกเธอไม่กี่พัน คุณเองก็อย่ามาสร้าง ปัญหาที่นี่”ตุลยวัตกล่าวขึ้นมา
ศักดานึกว่าตุลยวัตจะเคลียร์เรื่องทั้งหมดให้ ชัดเจนกว่านี้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะคิดว่าไม่เงิน กี่พันก็ฟาดหัวพวกเขาได้แล้ว ในใจก็รู้สึกไม่พอใจ ขึ้นมา:”ตุลยวัต นัดดาไม่ขู่กรรโชกเงินพวกนาย แต่ สร้อยข้อมือนั้นราคาอยู่ที่สองแสนกว่า”
“อย่ามาพูดจาไร้สาระที่นี่ พวกนายทั้งบ้านก็ไม่ใช่ ของดีอะไร บจีด่าว่า
ตอนนั้นประตูก็ถูกเปิดออก อารียาและรพีพงษ์เดิน เข้ามา
เมื่อศศินัดดาเห็นว่าอารียากลับมา แววตาก็เปล่งประกายขึ้น รีบเข้าไปหา แล้วพูดว่า ” ลูก ลูกช่วยมา ยืนยันให้แม่หน่อย ว่าสร้อยข้อมือ ใ ซื้อมาในราคา สองแสนกว่าหรือเปล่า?”
อารียามองไปสร้อยข้อมือที่หักนั้น สีหน้าก็เต็มไป ด้วยความแปลกใจ แล้วพูด “ใช่แล้ว เกิดเรื่องอะไร ขึ้นค่ะ?”
ศศินัดดาเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ให้กับ อารียาฟัง จากนั้นก็มองไปที่บจี พูดจาอย่าง โกรธๆ: “เธอได้ยินไหม ลูกสาวฉันก็บอกอยู่สร้อยข้อ มือนี้ซื้อมาในราคาสองแสนกว่า เธอยังไม่ชดใช้เงิน คืนอีก!”
บ เบะปาก แล้วพูด: “พวกแกมันครอบครัวเดียวกัน เธอก็ต้องช่วยพวกแกอยู่แล้ว อย่าคิดว่าฉันเป็นเด็ก สามขวบที่จะรังแกได้ง่ายๆนะ
“สร้อยข้อมือนั้นราคาสองแสนจริงๆ ฉันไม่ได้โกหก พวกคุณ อารียาขมวดคิ้วแล้วพูด
“แคลร์ คิดไม่ถึงว่าเธอจะยิ่งโตยิ่งเรียนรู้แต่สิ่งไม่ ดี เหมือนกับแม่เธอไม่มีผิด รู้จักโกหก”ตุลยวัตกล่าว ขึ้นมา
ในตอนนั้นรพีพงษ์ก็เดินเข้ามา มองไปที่ศ นัดดา
แล้วพูด: “แม่ครับ ผมจำได้ว่าตอนที่แม่มาเก็บใบ เสร็จเครื่องประดับพวกนั้นไว้ในกระเป๋าเดินทาง แม่ ไปเอาใบเสร็จมา แล้วเอาให้พวกเขาดูก็จบแล้ว”
ศศินัดดาก็เพิ่งนึกออกว่าเธอยังพกใบเสร็จมาด้วย ดังนั้นจึงรีบไปที่กระเป๋าเดินทางเอาใบเสร็จเครื่อง ประดับพวกนั้นออกมา หาใบเสร็จสร้อยข้อมือนั้น เจอแล้วและใบรับรอง แล้วเอาตรงไปให้บ
*ใบเสร็จและใบรับรองอยู่ที่นี่ แล้วตอนนี้ฉันจะดูว่า เธอปฏิเสธมันอย่างไร! ถ้ามีความสามารถพอก็โทร แจ้งตำรวจเลย ฉันจะดูว่าตำรวจจะช่วยใคร!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ