บทที่165 คุณคือไอดอลของผม

เจ้าของร้านเกมส์ถูกพัชรพลตบไปหนึ่งฉาดจนมัน จับหน้าของตัวเองไว้มองไปที่ธฤตญาณสามคนนั้น อย่างไม่กล้าเชื่อ

“เขา…..เขาคือธาตญาณ? พี่พัช คุณคงไม่ผิด คนใช่ไหม?” เจ้าของร้านเกมส์พูดกับตัวเอง

พัชรพล บเข้าไปที่บนท้องของเจ้าของร้าน ค้น ของเจ้าของร้านลงไปนั่งอยู่บนพื้น จับท้องแล้วร้อง โอดครวญออกมา

“สมองมึงแม่งน้ำเข้าหรือไง? แม้แต่ลูกพี่กู กูจะจํา ไม่ได้?

พัชรพล าไปหนึ่งดอก แล้วรีบเดินไปทางธฤต ญาณและไออ้วน ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี ลูกพี่ ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ แล้วก็ไม่รู้ว่านี่มันเกิด อะไรขึ้น เจ้าของร้านเกมส์นี้รู้จักกับผม ปกติเวลา มีปัญหาอะไรผมก็จะช่วยเขาอยู่บ้าง แต่ถ้าเขายั่ว โมโหลกพี่ ผมไม่มีทางไว้หน้าเขาแน่ๆ
ธีริทธิ์มองไปที่ธฤตญาณอย่างปลื้มใจ ใบหน้าดู ประหลาดใจยิ่งกว่าเจ้าของร้านเกมส์เสียอีก

เขามองธฤตญาณอย่างระมัดระวัง แล้วกล่าว “คุณ…คุณก็คือธฤตญาณ ราชาปฐพีแห่งเมือง เวอร์คนนั้น?”

ไออ้วนยิ้มแล้วตบบ่าของเขา แล้วกล่าว นอกจาก เขาจะเป็นใครไปได้อีก ที่เมืองริเวอร์ ไม่ใช่ใครก็ กล้าพูดว่าตัวเองคือธฤตญาณ

ธีริทธิ์กลืนน้าลายลงทันที ภายในใจเริ่มนับถือรพี พงษ์ขึ้นมาแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็คาดไม่ถึง รพีพงษ์ หาเพื่อนสองคนมาให้เขา นั้นเป็นบุคคลของเมืองริ เวอร์ที่ไม่มีใครในพิภพกล้ายั่วโมโห

ไม่แปลกที่พวกเขามากันแค่สองคน กลับมีลักษณะ ที่ไม่แคร์ใครเลย เพียงแค่ธฤตญาณชื่อนี้ ก็สามารถ ขย่มขวัญผู้คนเกือบครึ่งของเมืองริเวอร์ได้

ธฤตญาณหัวเราะกับธีริทธิ์ แล้วหันหน้าไปมอง พัชรพล แล้วสั่ง “เมื่อกี้ตอนอยู่นี่ไออ้วนชนะสามสิบ ล้าน นับรวมกับ ธีริทธิ์แพ้อีกสองล้าน เขายังต้องให้อีกยี่สิบแปดล้าน แกไปเอาก้อนนี้มาจากเขา ห้าม

ขาดแม้แต่หยวนเดียว

พัชรพลพยักหน้าทันที แล้วกล่าว “ลูกพี่ วางใจได้ พรุ่งนี้ผมจะเอาเงินจำนวนนี้ไปให้

เจ้าของร้านเกมส์ที่นั่งอยู่บนพื้นรีบลุกขึ้นมา ก้มหัว ให้กับธฤตญาณ “ลูกพี่ ผมรู้สึกผิดแล้ว ได้โปรดยก โทษให้ผมด้วย ยี่สิบแปดล้าน ผมไม่มีจริงๆ

“ตอนมิงโกงคนอื่น มึงก็คงไม่คิดถึงว่าเขาจะมีเงิน ให้ไหม หากเงินขาดสักเหมาเดียว ก็เอาแขนขาของ แกมาแทนละกัน” ธฤตญาณกล่าวอย่างเยือกเย็น

“ลูกพี่ ยกโทษให้ผมเถอะ ต่อไปนี้ผมไม่กล้า…… เจ้าของร้านเกมส์ร้องไห้ออกมา

พัชรพลถีบไปที่บนร่างกายของเจ้าของร้านเกมส์ อีกครั้ง แล้วด่า “แม่ง มึงมีสิทธิ์จะมาต่อรองเงินกับ ลูกพี่กู? รีบให้คนของมึงรวบรวมเงินมาซะ มิเช่นนั้น ตอนนี้กูจะตัดมือมึงทิ้งซะ

ธฤตญาณมองไปที่ธีริทธิ์ แล้วกล่าว “ปัญหาได้ คลี่คลายแล้ว พวกเราไปส่งแกกลับละกัน”ริท ยังตั้งอยู่ พยักหน้าจากจิตใต้สํานึก

บนเส้นทางกลับบ้าน น้ำเสียงของธีสิทธิ์ที่พูดกับธ ฤตญาณและไออ้วนเปลี่ยนเป็นเสียงแห่งความปลื้ม ปิติอย่างมาก ทั้งคู่คือลูกพี่ปฐพีของเมืองริเวอร์ เขา ไม่กล้าแม้แต่จะหาผิดต่อเขา

เมื่อถึงดงเย็น ธีริทธิวิ่งเข้าวิลล่าด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น หลังจากเข้าประตูไปเห็นรพีพงศ์และอารยากำลังนั่ง ดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา

รพีพงษ์เห็นธีริทธิ์กลับมา แล้วกล่าว “ปัญหาของ แกแก้ไขแล้ว?”

ริทธิ์พยักหน้าอย่างตื่นเต้น แล้วกล่าว “พี่เขย ไม่ คิดเลย ว่าจะรู้จักธฤต.

รพีพงษ์ส่งสายตาไปที่เขา หมายถึงอย่าพูดเรื่องนี้ ต่อหน้าอารียา

ธีริทธิ์รีบเปลี่ยนคําพูด “พี่เขย คุณนี่ยอดเยี่ยม จริงๆ ไม่คิดว่าคุณจะรู้จักเพื่อนที่เจ๋งขนาดนั้น จาก วันนี้ไป คุณคือไอดอลของผม!
อารียาหน้าตาแปลกใจ แล้วกล่าว “นี่แกเป็นอะไร เนี่ย ก่อนหน้านี้แกไม่คอยแต่หาเรื่องรพีพงษ์ หรอกหรอ ทําไมตอนนี้เอาเขาเป็นไอดอลแล้วล่ะ?”

หัวเราะอิอิ แล้วกล่าว “แน่นอนว่าต้องเป็นเขยผมเจ๋งไปเลยพี่สาว คุณหาสามีที่ดีขนาดนี้ ได้ โชคดีมากจริงๆ คุณต้องดูแลพี่เขยของผมให้ดีๆ นะ อย่าไม่ทันได้ระวังแล้วปล่อยเค้าหลุดมือไปล่ะ เขาเก่งขนาดนี้ คุณน่าจะกดดันจึงจะถูก

อารียาโดนพูดของธีริทธิ์เข้าไปถึงกับมึน ตาม ความหมายของธีริทธิ์ เหมือนกับว่าตัวเองไม่คู่ควร กับรพีพงษ์อย่างนั้น

รพีพงษ์ถลึงตาไปที่ธีริทธิ์ แล้วกล่าว “พอล่ะ อย่า มาไร้สาระตรงนี้ รบกวนเวลาดูทีวีของพวกเรา”

ธีริทธิ์แลบลิ้นแล้วแลบลิ้นอีก และไม่พูดอะไรต่อ

ตอนนี้ศศินัดดาเดินลงมาจากชั้นบน เห็นรพีพงษ์ ดูทีวีอยู่ ขมวดคิ้วทันทีแล้วกล่าว “ใคร ให้แกนั่งดูทีวีตรงนั้น แกถูพื้นหรือยัง? ล้างจานหรือ ยัง? แกมีสิทธิ์อะไรพักผ่อนดูทีวีตรงนั้น?”
มีสิทธิ์ได้ยินคําพูดนี้ เคร่งเครียดขึ้นมาทันที แล้ว กล่าว “คุณน้าจันทร์ ต่อไปนี้น้าห้ามพูดแบบนี้กับ เขยผมนะ ตอนนี้เขาคือไอดอลของผม”

ลัดดาวรรณชะงัก แล้วรีบกล่าว “ธีริทธิ์ แกอย่าเอา

ไอ้สวะนี่เป็นไอดอลนะ เขานอกจากจะเกาะเมียกิน ก็ทําอะไรอย่างอื่นไม่เป็น ให้ทํางานบ้านก็อืดอาด ยืดยาด แกเลียนแบบเขาทำไม

ธีริทธิ์ถลิงตาทันที แล้วกล่าว “งานบ้านพวกนี้ผมทํา เอง น้าอย่าว่าพี่เขยผมแบบนี้นะ มิฉะนั้นอย่าโทษผม แตกคอกับน้า”

พูดจบ เขาก็ไปถูพื้นล้างจาน

ใบหน้าศศินัดดาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ คิดในใจนี่ กี่วันเอง รพีพงษ์สามารถซื้อใจของธีริทธิ์ได้แล้ว อารี ยาก็หลงเสน่ห์เขา ตอนนี้ไม่แม้แต่จะฟังคำพูดของ ตน

“นี่มันตัวซวยชัดๆ เพียงแค่แกอยู่บ้านฉันหนึ่งวัน ไม่มีวันไหนที่ฉันมีความสุขเลย!”

หลังจากพิมพ์าแล้ว ศศินัดดาก็เดินกลับขึ้นไปข้างบนอย่างไรให

รพีพงษ์และอาริยามองตากัน หัวเราะอย่างอ ไม่

อยู่

ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ธมฺตญาณให้คนเอาสัญญาของ โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์มาให้

หลังจากรพีพงษ์ดูแล้ว รู้สึกไม่มีปัญหา ก็ส่งให้กับ อารียา

อารียาเห็นคนที่เซ็นสัญญาคือธฤตญาณจริงๆ ใน ใจรู้สึกแปลกใจไปชั่วขณะ ไม่คาดคิดโรงงานวัสดุ ก่อสร้างโฮมา ได้เปลี่ยนเจ้าของแล้วจริงๆ

“รพีพงษ์ คุณบอกกับฉันมาตรงๆ เรื่องการเปลี่ยน เจ้าของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ ความจริง แล้วคุณเป็นคนทำ ใช่ไหม?” อารียาถามขึ้นอย่าง กะทันหัน

รพีพงษ์หัวเราะฮ่าฮ่า แล้วกล่าว “จะเป็นไปได้ยังไง ผมจะมีความสามารถขนาดนั้นได้ไงกัน ธฤตญาณ เค้าอยากทําอะไร ก็ไม่ฟังผมหรอก”
อารียาไม่ได้เชื่อพูดของรพีพงษ์แต่อย่างใด ครั้ง แล้วบุษบากรพูดกับเธอว่า สถานะของรพีพงษ์ น่ากลัวเกินกว่าที่เธอคิดไว้มาก ตอนนี้ถือว่าธฤต ญาณกำลังการนั้น เธอก็ไม่สงสัย เลยแม้แต่น้อย

เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลานี้ล้วนทำให้ยารู้สึกว่า รพีพงษ์ต่างหากถึงจะเป็นบุคคลที่ปิด แผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือจริงๆ หลายปีมานี้ต้องเป็นเพราะ เหตุผลบางอย่างเขาจึงต้องเลือกแอบซ่อนความ ทุกข์ไว้

เธอไม่ได้ถามอะไรมากมาย เพราะเธอก็เข้าใจ รอ ให้เวลานั้นมาถึง รพีพงษ์จะต้องบอกเธอทุกๆเรื่อง

หลังจากเช็คแล้วว่าสัญญาไม่มีปัญหาอะไร ทั้งสอง จึงไปวิลล่าตระกูลฉัตรมงคลด้วยกัน

เพิ่งเข้าประตู รพีพงษ์เห็นในวิลล่าคนนั่งเต็มไป หมด เชื้อสายญาติทั้งหลายแหล่ของนกทีป์ก็มาตรง นี้กันแล้ว

พูดตามเหตุผล หากเพียงแค่คุยเรื่องโรงงานวัสดุ ก่อสร้างนาที ไม่จำเป็นต้องเรียกคนมามากมายขนาดนี้

ดูจากลักษณะแล้ว น่าจะมีเรื่องสำคัญอย่างอื่นที่จะ ป่าวประกาศด้วย

ใบหน้าอารียาเต็มได้วยความแปลกใจ ดึงญาติมา คนนึง แล้วถาม “นี่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทุกคนจึงมา บ้านคุณปู่?”

ญาติคนนั้นทองไปที่อารียา แล้วกล่าว “ฉันก็ไม่รู้ ประเด็นหลัก แต่ได้ยินมาว่าเกี่ยวข้องกับตระกูลลัด ดาวัลย์เมืองเกียวโต