บทที่ 535 อย่ามั่นใจเกินไป

บทที่ 535 อย่ามั่นใจเกินไป

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ตรีโลจน์ก็ยิ้มอย่างดุร้าย สรพี พงษ์ บั๊มทำให้ความกลัวที่เขามีต่อรพีพงษ์อ่อนลงมาก เพียง แค่บั๊มพาคนมา ก็ต้องมีวิธีจัดการรพีพงษ์อยู่แล้ว

“ลุงสามของผมจะพาคนมาเร็วๆนี้ ถ้าคุณมีความสามารถจง อยู่ที่นี่และอย่าไป เมื่อคุณลุงสามของผมมา เขาจะช่วยผมสั่ง สอนคุณเอง” ตรีโลจน์หัวเราะ

รพีพงษ์ยิ้มและพูดว่า”อย่ามั่นใจเกินไป บางทีลุงสามของคุณ มาเพื่อสั่งสอนคุณก็ได้”

“อย่ามาเพ้อฝันที่นี่เลย ลุงสามของผมจะมาสั่งสอนผมได้ อย่างไร ผมเป็นหลานชายของเขา เป็นไปได้ไหมที่เขาจะช่วย คนนอกอย่างคุณ!” ตรีโลจน์พูดอย่างดูถูก

รพีพงษ์ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ ในการเผชิญหน้ากับ ความแข็งแกร่ง แม้ว่าจะเป็นสายสัมพันธ์ทางสายเลือด ก็จะ อ่อนแอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตรีโลจน์เป็นเพียงหลานชายของปั๊ม เนื่องจากซอยดังกล่าวอยู่ห่างจาก ไนท์คลับสวรรค์เพียงไม่กี่ สิบเมตร หลังจากที่บั้มรับสายจากตรีโลจน์ จึงพาคนกลุ่มหนึ่ง เข้าไปในซอยภายในห้านาที

เขาดูโมโห เมื่อคิดถึงที่เขาสูญเสีย 200,000 ในใจก็ยิ่งโมโห เขาคิดไม่ออกว่าทำไมตรีโลจน์ถึงไปหาเรื่องคนที่มีภูมิหลังเช่นนั้น

แต่ยังไงตรีโลจน์ก็เป็นหลานชายของเขา แม้ว่าเขาต้องการ จะสั่งสอนตรีโลจน์ แต่เขาก็ต้องช่วยตรีโลจน์แก้ปัญหาก่อน หลังจากที่เขาแก้ไขปัญหาของตรีโลจน์แล้ว เขาก็จะสั่งสอนไอ้ เด็กไม่เอาถ่านคนนี้

เขาเดินนำผู้คนเข้าไปในตรอก เห็นว่ามีเพียงคนเดียวที่ยืนหัน หลังให้เขาในตรอก ตรีโลจน์และเพื่อนร่วมชั้นของเขาล้มลง กับพื้น เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ตรีโลจน์เห็นบั้มพาคนมา ก็มีร่องรอยของความตื่นเต้นบน ใบหน้าของเขา เขารีบโบกมือให้บั้มและตะโกนว่า “ลุงสาม รีบ มาช่วยผมเถอะ นี่คือคนที่ไม่รู้ที่สูงที่ต่ำ รีบช่วยผมสั่งสอนเขา หน่อย! ”

บั้มส่งเสียงเย็นชา เดินมาจากด้านหลังของรพีพงษ์ จ้องมอง ตรีโลจน์ด้วยความโมโห กำลังจะเอ่ยปากว่ารพีพงษ์ให้รู้ที่ต่ำที่ สูงหน่อย ขอโทษตรีโลจน์แล้วรีบไสหัวไปจากนี่ แล้วเขาจะได้ สั่งสอนตรีโลจน์

“คุณ…….”

ทันทีที่คำพูดหลุดออกมาหนึ่งคำ รพีพงษ์เก็หันกลับมาและ มองไปที่บั้ม

ทันทีที่บั้มเห็นใบหน้าของรพีพงษ์ ขนบนร่างกายของเขาลุกขึ้นทันที เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่จัดการตรีโลจน์ ก็คือคุณรพีที่ได้

รับการปฏิบัติอย่างเคารพโดยโสธรในเวลานั้น!

ทำให้บั้มเปลี่ยนคำพูดโดยสัญชาตญาณทันที “นี่คุณมัน ไม่รู้ดีรู้ชั่ว กล้าสร้างปัญหาให้เพื่อนของคุณรพียังจะมาสร้าง ปัญหาให้กับคุณรพีอีก ต่อไปอย่าเรียกผมว่าลุงสามละนะ ผม ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณอีก! ”

หลังจากพูดจบ มก็ข้ามรพีพงษ์ไปอย่างรวดเร็วและเตะไปที่ ใบหน้าของตรีโลจน์โดยตรง

ฟันหน้าสองซี่ในปากของตรีโลจน์ถูกเตะออกโดยตรง เขาไม่ เข้าใจว่าทำไมจู่ๆบั้มจึงลงมือกับเขา เมื่อกี้เขายังคิดว่าปั๊มจะ ลงมือกับรพีพงษ์

“พวกคุณยืนอยู่ที่นั่นทำไม รีบมาจัดการไอ้คนที่ไม่รู้ฟ้าเร็ว!” บั้มตะโกนเรียกลูกน้องของเขา

ลูกน้องเหล่านั้นล้วนมีใบหน้าที่รู้สึกสงสัย แต่เนื่องจากเป็นคำ สั่งพี่ใหญ่ พวกเขาจึงไม่ลังเล ดังนั้นในไม่ช้าพวกเขาจึงไปทุบ ตีตรีโลจน์ด้วย

ตรีโลจน์อยากจะร้องไห้แต่ร้องไห้ไม่ออก เขาไม่รู้ว่าลุงสาม ของเขากำลังทำอะไร ทำไมจู่ๆก็พาคนหนึ่งกลุ่มมาทุบตีเขา เขาอยากจะถาม แต่ปั๊มไม่ให้โอกาสเขาเลย เขายังไม่ได้พูด ออกมา กําปั้นหมัดแล้วหมัดเล่าฟาดไปที่ใบหน้าของเขา
หลังจากสิบนาทีเต็มๆ ปั๊มจึงให้คนของตัวเองหยุด แล้วเดินไป หาร พงษ์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก้มลงและ ขอโทษ”คุณรพี ผมคิดไม่ถึงว่าไอ้หมอนี่จะมาสร้างความเดือด ร้อนให้คุณ ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?ถ้าไอ้หมอนี่ทำให้คุณ บาดเจ็บ ผมจะไม่เก็บมันไว้แน่ ”

รพีพงษ์ส่ายหัวและกล่าวว่า “เนื่องจากคุณได้สั่งสอนเขาให้ ผมแล้ว ผมจะไม่ถือสาอะไรแล้ว ต่อไปตั้งใจสั่งสอนเขาดีๆก็ ไปแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ บั้มก็ถอนหายใจด้วยความโล่ง อก พยักหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ครับๆ ผจะสั่งสอนไอ้ หมอนี่อย่างดี เพื่อไม่ให้มีเรื่องแบบนี้อีกในอนาคต”

ในเวลานี้ ตรีโลจน์ที่ถูกทุบตีจนชอกช้ำไปหมดทั้งตัวเงย หน้าขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด มองไม่เห็นลักษณะ ดั้งเดิม

“ลง… ลุงสาม ทำไมคุณถึงทุบตีผม คุณควรมาจัดการไอ้หมอ นี่ไม่ใช่เหรอ?” ตรีโลจน์ถามอย่างหมดเรี่ยวแรง

บั้มเตะไปที่บนตัวของตรีโลจน์อีกครั้งและด่าว่า “คุณรู้หรือไม่ ว่านี่คือใคร คุณรพีเป็นคนที่พี่ใหญ่ของเราเคารพนับถือ คุณ ให้ผมจัดการเขา คุณคิดว่าผมจะไม่อยากมีชีวิตอยู่เหมือนคุณ เหรอ! ”

เมื่อตรีโลจน์ได้ยินสิ่งที่บั้มพูด หัวใจของเขาก็กระตุกสามารถทำให้บั้มมีความเคารพต่อเขา เขาชัดเจนมากเกี่ยวกับ น้ำหนักของประโยคนี้

พี่ใหญ่ของบั้มคือโสธรและรพีพงษ์สามารถทําให้โสธรเคารพ เขา มิน่าล่ะ ปั๊มจะรู้สึกกลัวหลังจากเห็นรพีพงษ์

ดูเหมือนว่าคราวนี้ตนเองจะเตะถูกกระดานเหล็กจริงๆ แต่ มาเสียใจทีหลังก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เขาถูกบั้มทุบตีจน เละเทะ

รพีพงษ์รอให้บั้มมาที่นี่ เพื่อให้ปั๊มมาตักเตือนตรีโลจน์แทน เขา เพื่อที่เขาจะได้ไม่มาหาเรื่องเขาในอนาคตอีก เมื่อบรรลุ เป้าหมายแล้ว เขาก็ไม่จําเป็นต้องอยู่ที่นี่อีก

เขาไม่ได้ทักทายบั้ม เดินออกไป จากตรอกซอย

เมื่อบั้มเห็นเช่นนี้ ก็รีบก้มลงและส่งรพีพงษ์ออกไป

หลังจากที่รพีพงษ์เดินออกจากตรอก ปั๊มก็ถอนหายใจยาว อย่างโล่งอก จากนั้นก็มองไปที่ ตรีโลจน์ที่อยู่บนพื้นและพูด ว่า “กลับไปบอกพ่อของคุณว่าตรีโลจน์อย่างผม จะไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกับครอบครัวของคุณอีก ในอนาคตอย่ามาหาผมไม่ ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม

ในอพาร์ตเมนต์
เยาวเรศนั่งอยู่บนโซฟา นึกถึงภาพที่รพีพงษ์พาโสธรมาช่วย พวกแธอในคืนนี้ บนใบหน้ามีรอยยิ้มเอ่อๆออกมาเป็นครั้งคราว

นิษฐานั่งอยู่ข้างๆเยาวเรศโดยไม่มีความสุข ขมวดคิ้ว ดู เหมือนจะยังไม่พอใจกับท่าทีที่ไม่ดีของรพีพงษ์ที่มีต่อเธอ

ผ่านไปเป็นเวลานาน ดวงตาของนิษฐาก็สว่างขึ้นทันที เธอลุก ขึ้นยืนและพูดว่า “ฉันรู้แล้ว!”

เยาวเรศหันไปมองนิษฐาพร้อมกับความไม่เข้าใจบนใบหน้า ของเธอ

“การที่รพีพงษ์สามารถรู้จักโสธรได้นั้น ต้องเป็นเพราะสาว รวยสวยคนนั้นที่เลี้ยงดูเขาคิดไม่ถึงว่าสาวรวยสวยคนนั้นจะ เก่งขนาดนี้ แม้แต่โสธรก็ยังต้องให้หน้าเธอ ไม่รู้ว่ารพีพงษ์ใช้ วิธีไหนถึงเกาะติดเธอ? “นิษฐากล่าวต่อ

เยาวเรศพูดไม่ออก ดูเหมือนว่านิษฐา เพื่อพิสูจน์ว่ารพีพงษ์ไม่ ได้เก่งขนาดนั้น จึงหาร้อยเหตุผลออกมา

นิษฐานั่งลงข้างๆเยาวเรศอีกครั้งและพูดว่า “จิมมี่ คุณอย่า คิดว่าฉันพูดแบบนี้เพราะฉันไม่พอใจเขา ผู้ชายคนนั้นบอก ว่าเขาเป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่มหาวิทยาลัยของเราไม่ใช่ หรือ ฉันสังเกตมาหลายวันแล้ว ในห้องของเขาไม่มีหนังสือ ประวัติศาสตร์แม้แต่เล่มเดียวผู้ชายคนนี้ยังชอบไปนั่งเหม่ออยู่ ในสนาม ถ้าเขาเป็นศาสตราจารย์รับเชิญจริง ทำไมเขาถึงว่างขนาดนี้ล่ะ”

“มันง่ายมากที่จะพิสูจน์ว่าเขาทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต รอวัน จันทร์ เราไปเข้าเรียนโอเพ่นคลาสนั้นก็ได้แล้ว”

“หึๆ ถึงเวลานั้นฉันจะอัดวิดีโอการบรรยายของศาสตราจารย์ คนนี้ สอบถามคนเจ้าเล่ห์คนนั้นต่อหน้าด้วยตนเอง!”