บทที่ 526 พวกเขาอยู่ชั้นล่างแล้ว

บทที่ 526 พวกเขาอยู่ชั้นล่างแล้ว

เมื่อชายสกินเฮดได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ในใจก็รู้สึกสงสัย เล็กน้อย ที่เขาบอกว่าเขามีสายสัมพันธ์และสามารถโทรหาคน ได้มากกว่าหนึ่งร้อยคนในการโทรเพียงครั้งเดียว ก็เพื่อทําให้ รพีพงษ์กลัวเท่านั้น

ถ้าจะให้เขาไปหาใครสักคนจริงๆ เขาอาจจะไม่สามารถโทร หาคนมากขนาดนี้มาได้ เส้นสายที่เขาบอกนั้น ก็เป็นแค่ลูกน้อง ของมาเฟียในเซี่ยงไฮ้เพียงไม่กี่คนที่เขารู้จักเท่านั้น

ปัญหาธรรมดาๆพวกเขาอาจช่วยชายสกินเฮดแก้ไขได้ แต่ เป็นไปไม่ได้ที่จะหาคนมากกว่าร้อยคนมาสนับสนุนที่เกิดเหตุ

ตอนนี้ รพีพงษ์ได้ฟังคำพูดของเขาแล้ว เขากลับต้องการใช้ เส้นสายของตัวเอง ซึ่งทำให้ชายสกินเฮดสงสัยเล็กน้อยว่าต้อง ทําอย่างไร

แต่ในไม่ช้าเขาก็โล่งใจ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถโทรหาเพื่อนๆ มากกว่าร้อยคนมาที่นี่ได้ด้วยการโทรเพียงครั้งเดียว แต่เขาก็ ยังคงมีเส้นสายอยู่บ้าง กองกำลังมาเฟียในเซี่ยงไฮ้ส่วนใหญ่ก็ มีคนที่เขารู้จัก มิฉะนั้นเขาก็ไม่กล้าทำสิ่งนี้หลังจากดื่มเหล้า

เขาฟังดูสำเนียงของรพีพงษ์ดูเหมือนจะมาจากต่างจังหวัดอีกอย่างอายุก็ไม่มาก ไม่ว่าเขาจะเก่งแค่ไหน เขาก็คงไม่มีเส้น สายที่ใหญ่ในเซี่ยงไฮ้หรอก บางทีคนที่รพีพงษ์โทรเรียกมา แล้วเป็นคนที่เขารู้จักพอดี สิ่งนี้ก็จะจัดการได้ง่ายขึ้น

เยาวเรศที่อยู่ด้านข้างแสดงความอยากรู้อยากเห็นเมื่อรพี พงษ์บอกว่าเขาจะใช้เส้นสายของตน เธอคิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์ จะมีเส้นสายในเซี่ยงไฮ้

เธอจําได้ว่าตอนอยู่บนเครื่องบินรพีพงษ์บอกเธอว่านี่เป็นครั้ง แรกที่เขามาที่เซี่ยงไฮ้ แสดงว่ารพีพงษ์ยังรู้จักคนไม่มากนัก ถึงจะมี ก็คงเป็นหญิงสาวขาวรวยคนนั้นที่มาพบเขาที่สนามบิน

เมื่อคิดเช่นนี้เยาวเรศก็เริ่มกังวลอีกครั้ง ดังที่กล่าวมังกรที่ แข็งแกร่งก็ไม่บดขยี้งูในพื้นที่ คนที่มีอำนาจก็ไม่ไปจัดการคน พาลในพื้นที่ ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ภูมิหลังของชายสกินเฮดคนนี้ หากจะสู้เส้นสายเช่นนี้กับอีกฝ่าย ความเสี่ยงที่ต้องเผชิญนั้น สูงเกินไป

ดังนั้น เยาวเรศจึงเตือนรพีพงษ์” ไม่ก็เราไปกันเถอะ ยังไงพวก เขาก็ได้รับการสั่งสอนจากคุณแล้ว คนเหล่านี้กล้าทําเรื่องแบบ นี้อย่างโจ่งแจ้ง บางทีพวกเขาอาจจะมีกองกำลังที่พึ่งพาได้ จริงๆ คุณมาที่เซี่ยงไฮ้เป็นครั้งแรก เพื่อนที่รู้จักในเซี่ยงไฮ้นั้น คงไม่เก่งกาจเท่าคนในพื้นที่อย่างแน่นอน หากยังคงดำเนินต่อ ไปแบบนี้ เราต้องรับความเสี่ยงอีกมาก ไม่ก็ช่างมันเถอะนะ ”

ชายสกินเฮดได้ยินเยาวเรศพูดว่ารพีพงษ์มาเซี่ยงไฮ้เป็นครั้งแรก ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้นทันที หากเป็นเช่น นี้ เขาก็มั่นใจมากขึ้น คนต่างถิ่น อยากแข่งเส้นสายในเซี่ยงไฮ้ กับเขา ช่างเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

รพีพงษ์เหลือบมองไปที่เยาวเรศและกล่าวว่า “ถ้าเรื่องแบบ นี้ไม่ได้รับการแก้ไขทั้งหมดในครั้งเดียว ก็จะมีปัญหาตามมา อีกมากมายในอนาคต พวกเขาอาศัยอยู่ชั้นล่างและพวกเขา สามารถแก้แค้นอย่างง่ายดาย ดังนั้น คุณไม่ ต้องกังวล แม้ว่านี่ จะเป็นครั้งแรกที่ผมมาที่เซี่ยงไฮ้ แต่ก็ยังมีคนรู้จักอยู่ที่นี่บ้าง ”

ทันใดนั้น ชายสกินเฮดก็เยาะเย้ยและพูดว่า “ถ้าคุณมีความ สามารถก็โทรหาคนมา ผมก็อยากดูเหมือนกัน ว่าคุณจะ สามารถหาใครมาได้ ถ้าเป็นเพื่อนเก่าของผม งั้นผมก็ไม่ต้อง เสียเวลาไปโทรหาพวกเขา”

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจคำพูดของชายสกินเฮด แต่หยิบโทรศัพท์ มือถือของเขาออกมาและโทรหาวิไลพร

“นายน้อย ในที่สุด มีนาก็รอสายของคุณมาจนได้ นายน้อย ต้องการมีนาใช่ไหม ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้ ” ทันทีที่รับสาย เสียง ออดอ้อนของวิไลพรก็ดังขึ้น

ใบหน้ารพีพงษ์ดำลงในทันที จากนั้นก็ไอสองสามคำและพูด ว่า “ที่คุณมีกองกำลังมาเฟียไหม ผมเจอปัญหาเล็กน้อยที่นี่ ต้องแก้ไขมันหน่อย”
เมื่อวิไลพรได้ยินคําพูดของรพีพงษ์ เธอก็เริ่มจริงจังทันทีและ พูดว่า “มี นายน้อยอยู่ที่ไหนฉันจะส่งคนไปหา”

รพีพงษ์ไม่ลังเล ระบุตำแหน่งของเขาโดยตรง นอกจากนี้เขา ยังเน้นย้ำเรื่องนี้ในภายหลังเพียงส่งคนมาก็พอแล้ววิไลพรไม่ จำเป็นต้องมา

แน่นอนว่าในใจวิไลพรเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง แต่เธอไม่ กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของรพีพงษ์ หลังจากวางสายแล้วเธอก็รีบไป จัดหาคน

วิไลพรสามารถเป็นผู้รับผิดชอบของเทือกเขากิสนาใน เซี่ยงไฮ้ได้ หากเธอไม่มีความสามารถรพีพงษ์จะไม่เชื่ออย่าง แน่นอน แม้ว่าวิไลพรจะไม่ใช่นักธุรกิจที่มีอำนาจมากที่สุดใน เซี่ยงไฮ้ แต่เขาก็มั่นใจได้ว่า ตามหลักการที่ไม่ชอบออกสื่อ ของเทือกเขากิสนาจะช่วยวิไลพรอย่างลับๆด้วยทรัพยากรที่มี เพียงตระกูลชั้นนำเหล่านั้นเท่านั้น

ดังนั้น รพีพงษ์ไม่ต้องกังวลว่าคนที่วิไลพรหามานั้นไม่ สามารถแก้ไขปัญหาในปัจจุบันได้ หากไม่สามารถจัดการกับ อันธพาลเพียงไม่กี่คนได้ วิไลพรก็ไม่จำเป็นต้องเป็นหัวหน้า ดูแลของเซี่ยงไฮ้ต่อไป

หลังจากโทรเสร็จ รพีพงษ์ก็หันไปมองเยาวเรศและพูดว่า “คุณขึ้นไปก่อนนะ ที่นี่เดี๋ยวผมจัดการเอง”

เยาวเรศมองไปที่รพีพงษ์อย่างเป็นห่วงและพูดว่า “ฉันก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ฉันจะปล่อยให้คุณอยู่ที่นี่คนเดียว ได้อย่างไร”

รพีพงษ์ยิ้มและพูดว่า “คุณขึ้นไปก่อน ถ้าผมไม่สามารถ จัดการพวกเขา คุณสามารถช่วยผมโทรเรียกตำรวจได้ ซึ่ง ถือว่าเป็นการเตรียมอีกทางไว้”

เขารู้ว่า ถ้าเขาไม่พูดอย่างนั้น เยาวเรศจะไม่ยอมขึ้นไปก่อน แน่นอน

เยาวเรศรู้สึกว่าที่รพีพงษ์พูดนั้นถูก จึงพยักหน้าให้รพีพงษ์ แล้วพูดว่า “งั้นฉันจะขึ้นไปก่อนถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในภายหลัง คุณต้องตะโกนขอความช่วยเหลือ ฉันจะรีบโทรหาตำรวจ”

รพีพงษ์พยักหน้าและกล่าวว่า “คงไม่เกินสถานการณ์แบบนี้ คุณไปรอผมที่ข้างบนก็พอแล้ว”

เยาวเรศไม่ได้พูดอะไร หลังจากจ้องไปที่ชายสกินเฮดแล้วก็ เดินออกไป

หลังจากที่เยาวเรศจากไป ชายสกินเฮดหัวเราะเยาะอย่าง เย็นชาใส่รพีพงษ์พูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยมั่นใจใน เส้นสายของคุณเท่าไหร่ คนต่างถิ่นอย่างคุณยังกล้าที่จะพูด คุยเกี่ยวกับเส้นสายต่อหน้าผม ผมคิดว่าคุณควรรีบคุกเข่าลง ต่อหน้าผม ขอร้องให้ผมยกโทษให้คุณ เพื่อที่เรื่องนี้จะไม่ยุ่ง วุ่นวายกว่านี้”
รพีพงษ์หันหน้าไปมองชายสกินเฮดแล้วพูดว่า “นั่นเพราะ ผมเกลี้ยกล่อมให้เธอขึ้นไปต่างหาก ทำไมคุณถึงฟังไม่ออก? เดี๋ยวคุณอาจจะจบลงอย่างน่าสังเวช เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัว เล็กๆไม่สะดวกที่จะเห็นสิ่งนี้ “

“ฮ่าฮ่า อย่ามาสร้างสถานการณ์ขู่ขวัญตบตาเลย กูจะบอก มึงนะ กูรู้จักผู้คนจากกองกำลังใต้ดินที่สำคัญในเซี่ยงไฮ้ ไม่ ว่าคุณจะเรียกใครมา ก็ต้องไว้หน้ากู ถึงตอนนั้นคนที่จะจบลง อย่างน่าอนาถ ก็จะมีแค่มึง” ชายสกินเฮดพูดอย่างมั่นใจ

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไป แต่เอาเก้าอี้มานั่งลง

หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์มือถือของรพีพงษ์ก็ดังขึ้น มัน เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยรพีพงษ์ หยิบมันขึ้นมา รับสาย เสียงที่แสดงความเคารพดังมาจากที่นั่น “คุณรพี ผมได้พา คนมาถึงที่ที่คุณพูดแล้ว แต่คนของพวกเราเยอะไปหน่อย ไม่ สามารถขึ้นไปได้ในคราวเดียวรอสักครู่ ผมจะให้พี่น้องบางคน ขึ้นไปช่วยคุณจัดการกับปัญหาก่อน”

“ไม่ต้องแล้ว เดี๋ยวผมลงไป” รพีพงษ์ตอบ

จากนั้น รพีพงษ์ก็คว้าคอเสื้อของชายสกินเฮด ลากเขาไป ด้านนอก

ทันใดนั้น ชายสกินเฮดก็ดุและพูดว่า “แม่งมึงทำบ้าอะไร ปล่อยกู มึงหาคนมาไม่ใช่เหรอ!”
“พวกเขาอยู่ชั้นล่างแล้ว” รพีพงษ์กล่าว

“คนที่คุณหามาเป็นไอ้อันธพาลสองสามคนนั้นใช่ไหม แม้แต่ ขึ้นมายังไม่กล้า คุณทำให้ผมขำจนฟันร่วงแล้ว” ชายสกินเฮ คหัวเราะ

รพีพงษ์เพิกเฉยต่อเขาและลากเขาลงไปชั้นล่าง มีคนสองคน เดินออกจากอาคาร ชายสกินเฮดยังคงภูมิใจและอยากดูว่าคน ที่รพีพงษ์มีปัญญาหามานั้นเป็นใคร

แต่เมื่อเขามองออกไปข้างนอก ร่างกายของเขาก็แข็งตัว

ในเวลานี้ ที่ชั้นล่างมีผู้ชายจำนวนมากในชุดสูทสีดำและแว่น กันแดด มารวมตัวกัน มีหลายร้อยคน พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ทำให้เกิดออร่าที่พุ่งสูงขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้คนทั้ง ชุมชนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ที่นี่แม้แต่ครึ่งก้าว